အင္းဝေခတ္က
ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္ႀကီးဟာ
ေခြးမ်ားကို အစာေကၽြးေနရင္းက
ႀကီးတဲ့ေခြးက ငယ္တဲ့ေခြးကို အႏိုင္က်င့္ၿပီး ကိုက္တဲ့အခါ
ဆရာေတာ္ႀကီးက အဟဲ့ဟဲ့ ျဖင့္ ေမာင္းေနရပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ေခြးႀကီးမ်ားကား
ဘယ္ေလာက္ပဲေမာင္းေမာင္း မရ။
ပိုပိုၿပီးသာ ဆိုးလာပါတယ္။
အဲဒီအခါ ဆရာေတာ္ႀကီးက စိတ္တိုသြားတဲ့အတြက္
ေတာင္ေဝွးကို ကိုင္ေျမွာက္လိုက္ရင္း
“ တယ္....ဒီေခြးေတြ ရုိက္လိုက္ရ၊
ငါ ပါသံုးေကာင္ ျဖစ္သြားေရာ့မယ္ ”
လို႕ ညည္းတြားရွာေလတယ္။
ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းႀကီးမ်ားဟာ
စိတ္တိုရင္ ခ်က္ခ်င္းစိတ္တိုမွန္း သိလိုက္ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးက
စိတ္တိုသူ၊ ေဒါသထြက္သူေတြဟာ
အဲဒီတဒဂၤကာလမွာ
တိရ စၦာန္စိတ္ျဖစ္သြားတာကို
ေျပာလိုရင္း ျဖစ္ဟန္တူပါတယ္။
ရန္ျဖစ္ေနတဲ့ေခြးက ႏွစ္ေကာင္၊
စိတ္တိုေနသူက တစ္ေကာင္၊
ဆိုေတာ့ စုစုေပါင္း သံုးေကာင္ျဖစ္သြားတယ္လို႕
ေျပာလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။
ေဒါသႀကီးသူမ်ားအတြက္
ဆရာေတာ္ႀကီးက
တရားျပသြားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ေဒါသႀကီးသူမ်ားကို ဆရာေတာ္ႀကီးက
တစ္ပါး၊
တစ္ေယာက္၊
လို႕ မတြက္ဘဲ
တစ္ေကာင္လို႕တြက္သြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
စိတ္တိုတတ္သူမ်ား၊
ေဒါသႀကီးသူမ်ားအတြက္
အထူးဆင္ခ်ဥ္သင့္တဲ့ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။
စိတ္တိုေလတိုင္း
ငါလည္း တစ္ေကာင္ ျဖစ္ေနပါလားလို႕
သတိ၊ဉာဏ္ ဝင္မယ္ဆိုရင္
လူႀကီးမင္းဟာလည္း
အဲဒီ တဒဂၤမွာ
ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္း ပါပဲ။
No comments:
Post a Comment