Friday, December 16, 2011

" သတင္းေထာက္..."


တစ္ခါတုန္းက
ျမစ္ကူးတံတားေပၚတြင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရပ္ေနတယ္။
သူမရဲ႕ဂနာမၿငိမ္တဲ့အမူအရာအရ သူမဟာျမစ္ထဲခုန္ဆင္းကာ
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတ္ေသရန္ႀကံရြယ္ေနတာထင္ရွားေနတယ္။
သူမရဲ႕အနီးကို သတင္းေထာက္တစ္ဦးေရာက္လာတယ္။
ၿပီးေတာ့ သတင္းေထာက္က
သူမရဲ႕အနီးအနားမွာေခါက္တုန္႕ေခါက္ျပန္လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး
လက္မွာပတ္ထားတဲ့နာရီကိုခဏခဏၾကည့္ေနတယ္။
အဲဒီအမိ်ဳးသမီးကိုဘာအကူအညီမွမေပးပါ။
ဘာမွလည္းေျဖာင့္ျဖစကားမေျပာပါ။
ေနာက္ဆံုးသတင္းေထာက္ဟာ စိတ္မရွည္တဲ့ေလသံနဲ႕
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သတ္ေသရန္ႀကံရြယ္ေနတဲ့အမ်ိဳးသမီးကို
စကားေျပာလာပါတယ္။
သတင္းေထာက္ေျပာလိုက္တာက...
" ခင္ဗ်ား အခု ခုန္ခ်ရင္ခုန္ခ်၊
ခုန္မခ်ဘူးဆိုရင္ ဒီေန႕ညေနထုတ္သတင္းစာမွာ
ခင္ဗ်ားအေၾကာင္းပါလာမွာမဟုတ္ဘူးေနာ္"တဲ့။

" ဘုရားႀကိဳက္ေအာင္ေန..."



တစ္ခါတုန္းကေမာင္ဆင့္ဆိုတဲ့ေတာသားေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။

ရိုးသားတယ္။အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ကိုရင္ဝတ္တယ္။ကိုရင္ဘဝကိုေပ်ာ္ပုိက္ေပမယ့္

ဖခင္က လယ္လုပ္ရင္းပိုးထိေတာ့ ကိုရင္္ကထြက္လိုက္ရတယ္။

အကိုႀကီးေတာ့ အဖအရာဆိုသလိုမိခင္နဲ႕ညီမေလးေတြကိုလုပ္ေကၽြးဖို႕ျဖစ္လာတယ္။

သူမ်ားဆီမွာ သူရင္းငွားလုပ္ေတာ့မိသားစုေတြ စားရရံုအႏိုင္ႏိုင္ပါပဲ။

မိသားစုကိုအဝတ္ေတာင္ေကာင္းေကာင္းမဆင္ႏိုင္ရွာၾကပါဘူး။

မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ေမြးေန႕နီးလာရင္ေတာ့

ေမာင္ဆင့္က အျခားလွဴစရာမရွိေတာ့

လုပ္အားလွဴဖို႕ဆရာေတာ္ဘုရားေက်ာင္းကိုႏွစ္တိုင္းေရာက္ပါတယ္။

ေရာက္တိုင္းလည္းေက်ာေျပာင္နဲ႕အဝတ္မဆင္ႏို္င္ပါဘူး။

ဆရာေတာ္ဆီမွာ ႏွစ္စဥ္လာၿပီးေဝယ်ာဝစၥေတြသိမ္းႀကံဳးလုပ္ေနေတာ့

ဆရာေတာ္ဘုရားကသတိျပဳမိတယ္။

အဝတ္ေတြမရွိမွန္းသိလုိ႕ ေက်ာင္းမွာပိုတဲ့အဝတ္ေတြ စြန္႕လိုက္တယ္။

ေနာက္ႏွစ္လာျပန္ေတာ့လည္းေက်ာေျပာင္နဲ႕ပါပဲ။

အဝတ္အစားေတြကိုညီမေလးေတြကိုေပးလိုက္လို႕မဝတ္ရရွာမွန္း

ဆရာေတာ္ကသိေတာ့

“ဟဲ့…ေမာင္ဆင့္၊ နင္မခ်မ္းသာခ်င္ဘူးလား”

လို႕ဆရာေတာ္ကေမးတယ္။

ခ်မ္းသာခ်င္ပါတယ္ဘုရား၊ဒါေပမယ့္

အဝတ္ႏွစ္ထည္ရွိၿပီးထမင္းႏွစ္နပ္မွန္မွန္စားေနရရင္

တပည့္ေတာ္အတြက္လံုေလာက္တယ္လို႕ထင္ပါတယ္ဘုရား”

လို႕ျပန္ေလွ်ာက္တယ္။

ဆရာေတာ္က အနီးမွာရွိတဲ့စိပ္ပုတီးတစ္ကံုးကိုယူၿပီး

“ေအး…ေရာ့ေမာင္ဆင့္၊ "အရဟံ"ဆိုတာကိုပဲ ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္းစိပ္၊ၾကားလား”

ဆရာေတာ္ခ်ီးေျမွာက္တာကိုသိရေတာ့ ေမာင္ဆင့္ကေပ်ာ္သြားတယ္။

အဲဒီပုတီးကုန္းနဲ႕အခ်ိန္တိုင္းလိုလုိ အရဟံကိုစိပ္ျဖစ္လာပါတယ္။

နံက္ေစာေစာအလုပ္မသြားခင္စိပ္ျဖစ္တယ္။

ညအိပ္ရာဝင္ရင္စိပ္ျဖစ္တယ္။

ေနာက္တစ္ႏွစ္ဆရာေတာ္ဆီေမာင္ဆင့္ေက်ာေျပာင္ေျပာင္နဲ႕ေရာက္ေတာ့ဆရာေတာ္ကေမးတယ္။

“ေမာင္ဆင့္၊ထူးၿပီးလား”

“မထူးေသးပါဘုရား”

ဆရာေတာ္ရဲ႕ေထြးခံကိုေဆးေၾကာဖို႕ဆရာေတာ္အနားကိုေမာင္ဆင့္ေရာက္လာေတာ့

ဆရာေတာ္က ေမာင္ဆင္ရဲ႕တင္ပါးကိုလက္ဝါးနဲ႕ျဖန္းကနဲရုိက္လိုက္တယ္။

ေမာင္ဆင့္က “အမေလး” လို႕ေအာ္တယ္။

ဆရာေတာ္က ေမာင္ဆင့္ကိုေျပာတယ္။

“ေမာင္ဆင့္မင္းဟာကလိုေသးတာကိုး၊

အရဟံဆိုတဲ့ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကို ႏွလံုးသားထဲစြဲဝင္ေအာင္စိပ္၊”

ဒီေတာ့ေမာင္ဆင့္က အလုပ္လုပ္ရင္းနဲ႕ပါစိပ္ျဖစ္လာတယ္။

လယ္ထြန္ရင္းလည္းစိပ္၊

စပါးစိုက္ရင္းလည္းစိပ္၊

ေကာက္ရိတ္သိမ္းရင္းလည္းစိပ္၊

လည္ပင္းမွာပုတီးစိပ္ကိုဆြဲထားၿပီးကိုပါးစပ္ကတစ္ခ်ိန္လံုး “အရဟံ”လို႕ရြတ္ေနျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ႏွစ္ဆရာေတာ္ေမြးေန႕ကိုေမာင္ဆင့္ေက်ာေျပာင္ေျပာင္နဲ႕ေရာက္လာျပန္တယ္။

ဒီတစ္ခါေတာ့ဆရာေတာ္ကမေမးေတာ့ဘူး။

အနားေရာက္လာတာနဲ႕အမွတ္တမဲ့ တင္ပါးကိုလက္ဝါးနဲ႕ရိုက္လိုက္ေတာ့

ေမာင္ဆင့္ရဲ႕ပါးစပ္က

“အရဟံ” လို႕ေအာ္မိတယ္။

ဆရာေတာ္ကမိ္န္႕ပါတယ္။

“ေမာင္ဆင့္၊မင္းဟာက နီးေနၿပီေနာ္” တဲ့။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စစ္ရိပ္၊စစ္ေငြ႕ေတြသန္းလာၿပီ။

ဒုတိယကမၻာစစ္ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့

ဆန္စက္ပိုင္ရွင္ကုလားေတြက အိႏၵိယကိုျပန္ခ်င္လာတယ္။

ရြာသူႀကီးကိုတိုင္ပင္တယ္။

ဆန္စက္ပိုင္ရွင္ကုလားက

ဆန္စက္ကိုယံုၾကည္ရသူတစ္ဦးဦးနဲ႕အပ္ထားခ်င္တယ္။

အပ္ထားခ်ိန္မွာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ပါ။

စစ္ၿပီးလို႕ျပန္လာတဲ့အခါ ဆန္စက္ကိုျပန္အပ္ႏိုင္တဲ့ရိုးသားသူတစ္ေယာက္ေယာက္ကို

ရွာေပးပါ”လို႕ေျပာတယ္။

သူႀကီးက “ငါျမင္တာကေတာ့ ေမာင္ဆင့္ပဲ။

ရိုးသားတယ္။ဆရာေကာင္းတပည့္လည္းျဖစ္တယ္။

သူကမင္းတို႕လိုခ်င္တဲ့အရည္အခ်င္းနဲ႕ျပည့္စံုတယ္။

မင္းတို႕သူကိုဆန္စက္ပညာေတြသင္ေပးလိုက္ေပါ့”

ဒီလိုနဲ႕ေမာင္ဆင့္ဟာဆန္စက္မွာပညာေတြသင္ၾကားလာရတယ္။

ေနာက္မၾကာခင္မွာပဲ ဆန္စက္ကိုလႊဲေျပာင္းၿပီး

ပိုင္ရွင္ကုလားေတြက အိႏၵိယကိုျပန္သြားၾကတယ္။

ေနာက္ႏွစ္ဆရာေတာ္ေမြးေန႕ကိုေမာင္ဆင့္သြားေတာ့

အဝတ္အစားေတြေကာင္းေကာင္းဝတ္ဆင္သြားတယ္။

ၿပီးေတာ့မိသားစုအားလံုးလည္းေခၚသြားတယ္။

ျမင္းလွည္းနဲ႕သြားတယ္။

ဆရာေတာ္အတြက္လွဴဖြယ္ပစၥည္းေတြလည္းပါလာတယ္။

ဆရာေတာ္က “ဟဲ့..ေမာင္ဆင့္၊ထူးၿပီးလား”လို႕ေမးေတာ့

ေမာင္ဆင့္က

“ထူးပါၿပီဘုရား၊ ဆန္စက္မပိုင္သူေ႒းေလးျဖစ္ေနပါၿပီ”

ဒီလိုနဲ႕စစ္ႀကီးၿပီးသြားတယ္။

ကုလားသူေ႒းေတြကလည္း အိႏိၵယမွာလုပ္ငန္းေတြအစဥ္ေျပေနေတာ့

ေမာင္ဆင့္ကိုလွမ္းစာေရးလိုက္တယ္။

မင္းရဲ႕ရိုးသားမႈနဲ႕ႀကိဳးစားမႈကိုတို႕ေတြအေဝးကၾကားရလို႕ဝမ္းသာတယ္။

တို႕ေတြဒီမွာလည္းလုပ္ငန္းေတြအစဥ္ေျပတယ္။

ဒါေၾကာင့္ဆန္စက္ကိုမင္းပဲအပိုင္ယူလိုက္ေတာ့လို႕အေၾကာင္းၾကားတယ္။

ဒါနဲ႕ပဲ ေမာင္ဆင့္ဟာ ဆန္စက္ပိုင္ရွင္ႀကီးျဖစ္လာပါတယ္။

သူ႕ရဲ႕ဆန္စက္ကိုလည္းနာမည္ေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။

“အရဟံေမာင္ဆင့္ဆန္စက္”

ဒီလုိနဲ႕ေမာင္ဆင့္ဟာ သူေ႒းတစ္ဦးျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

++++++++++++++++++

လူတစ္ေယာက္ဟာ ႏွလံုးသားမွာဘုရားတည္လိုက္ေတာ့

ဘုရားႀကိဳက္ေအာင္ေနျဖစ္သြားပါတယ္။

အက်င့္သီလေကာင္းလာတယ္။

လူေတြရဲ႕ယံုၾကည္ေလးစားျခင္းခံရတယ္။

ရုိးသားၿပီးႀကိဳးစားျဖစ္လာေတာ့

မျမင္တဲ့ေနရာက မထင္မွတ္ဘဲ အခြင့္အေရးေပၚလာတတ္တဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ခုျဖစ္တယ္။

အရင္ဆံုးလုပ္ရမွာက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေကာင္းေအာင္လုပ္ဖို႕ဆိုတာသတိရဖို႕ပါပဲ။

ကိုယ္ေကာင္းရင္ ပတ္ဝန္က်င္ကိုေကာင္းေအာင္လုပ္ရာေရာက္ပါတယ္။

ကိုယ္ခ်မ္းသာရင္ အနီးဆံုးကေတာ့ ကိုယ့္မိသားစုခ်မ္းသာလာတယ္။

ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ရပ္ရြာ၊ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကလူေတြ ခ်မ္းသာေအာင္ကူညီလာႏိုင္တယ္။

တစ္ေယာက္တစ္လက္နဲ႕လက္ဆင့္ကမ္းရင္းနဲ႕

တိုင္းျပည္နဲ႕အဝွမ္း ခ်မ္းသာေအာင္လုပ္လာႏိုင္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႕အားလံုးေကာင္းလာဖို႕ျဖစ္လာပါတယ္။


လူသားတိုင္း က်န္းမာၾကပါေစ... လူသားတိုင္း ခ်မ္းသာၾကပါေစ...
ခႏၶာကိုယ္ကို ေလ့က်င့္ခန္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။ စိတ္ကို စာဖတ္ျခင္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။...

ႏူတ္ဆက္စကားေလးမ်ား.....

ျမန္မာတို႕ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မ်ား...

picoodle.com