Friday, March 4, 2011

" ေဒါသခ်င္း ၿပိဳင္ၾကတဲ့အေကာင္ေတြ... ”


စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးဟာ

ပတ္ဝန္က်င္မွာ ျမင္ျမင္သမွ်၊

ၾကားၾကားသမွ် ကို တရားဟုသေဘာထားေသာေၾကာင့္

တရားရခဲ့ပါတယ္။


ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေဟာတဲ့တရားကား

ဘုန္းႀကီးဟာ လူဝတ္တုန္းက ေတာင္သူလုပ္ကိုင္

စားေသာက္ခဲ့တာ ျဖစ္ေတာ့

ႏြားေက်ာင္းရတာေပါ့။

ႏြားေတြဟာသူ႕ႏြား၊ကိုယ့္ႏြားမ်ားစြာ စုရံုးမိေတာ့၊

အဲဒီအထဲမွာ ႏြားသိုးေတြလည္း ပါလာတာေပါ့၊

ႏြားသိုးေတြက တစ္ေကာင္နဲ႕တစ္ေကာင္၊

တြန္းၾက၊ ေစာင္ၾက၊ နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ၾကာက်ေတာ့

ေဝွ႕ၾကေတာ့တာေပါ့။

ေဝွ႕ၾကလို႕ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ အားသာတဲ့ႏြားက

ႏိုင္ၿပီးအားနည္းတဲ့ ႏြားဟာ ေျပးေလေရာ၊

အဲဒီေတာ့ ႏြားႏွစ္ေကာင္ဟာ ဂ်ိဳရင္းမွာ

ေသြးစက္လက္နဲ႕ေခါင္းကေလးတစ္ခါခါနဲ႕ေနၾကတယ္။

ဒီေတာ့မွ အင္းသူတို႕ႏွစ္ေကာင္ဟာ

ေဒါသခ်င္း ၿပိဳင္ၾကတဲ့အေကာင္ေတြပဲ

ေဒါသဆိုတဲ့ တရားဟာ အခိုက္အတန္႕ကာလ

ခဏကေလးသာ ျဖစ္တဲ့အာဂႏၱဳကဓာတ္ပဲ။

အစြမ္းေကာင္းတဲ့ဝရမ္းေျပးနဲ႕တူတယ္။

ဘယ္လိုပဲ ေဝွ႕ၾကေပမယ့္

ေဒါသကို ဘယ္ေသာအခါမွ မထိဘူး။

ေဒါသတည္းဟူေသာ ဝရမ္းေျပးကို လက္ခံတဲ့ခႏၶာအိမ္ကသာ

ေခါင္းကေလးတစ္ခါခါနဲ႕က်န္ရစ္ခဲ့ပါကလား လို႕

စဥ္းစားဆင္ျခင္ၿပီး၊

နင္ ဟိုအေကာင္ေတြလို ေဒါသတည္းဆိုတဲ့

ဝရမ္းေျပးကို လက္မခံပါနဲ႕။

လက္ခံခဲ့ပါရင္ ဟိုအေကာင္ေတြလို ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ရမယ္

အမွန္လို႕ ဉာဏ္မ်က္စိနဲ႕ျမင္ေအာင္ၾကည့္ပါေလ

တပည့္ေယာဂီတို႕….”

ဆိုၿပီးဆိုဆံုးမေလ့ရွိပါတယ္။


ေဒါသမွာ ဘာေကာင္းတာရွိလဲ။
အခ်ိဳ႕လူေတြက ေဒါသကိုဘဲ အေကာင္းလုပ္ၿပီး အားအားရွိ ေဒါသေတြ ထြက္ျပေနတတ္တယ္။
ေဒါသထြက္ရင္ကိုဘဲ အာဏာႀကီးသေယာင္ေယာင္၊
ၾသဇာရွိသေယာင္ေယာင္၊
ေယာင္ေနတာပဲ ရွိပါတယ္။
တကယ္မဟုတ္ပါဘူး။
ေဒါသဟာ ကိေလသာတစ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္။
ကိေလသာႀကီးသူဟာ ဥာဏ္နည္းသူျဖစ္တယ္လို႕ ဆရာေတာ္တစ္ပါးကေဟာတာၾကားဖူးတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေဒါသႀကီးသူတိုင္းဟာ ဥာဏ္နည္းသူေတြလို႕ေျပာလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕။
ေဒါသထြက္ေလတိုင္း သတိေလးကပ္ၿပီး သိေနမယ္ဆိုရင္
ဥာဏ္နည္းသူမွ ဥာဏ္ႀကီးသူ ျဖစ္ေအာင္ေလ့က်င့္ရာေရာက္ပါတယ္။
ကဲ...လူႀကီးမင္းကို ဥာဏ္ေကာင္းသူျဖစ္တဲ့နည္းလမ္းတစ္ခု
လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
အခုပဲ ေလ့က်င့္လိုက္ရေအာင္...။
လူႀကီးမင္းကို စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္လို႕ပါေနာ္...။

" တံစဥ္ကို ေသြးပါ..."



တစ္ခါတုန္းက
သားျဖစ္သူ စိန္ထြန္းရီဟာ တံုးေနတဲ့တံစဥ္နဲ႔ေကာက္ရိတ္ေနတာကို
ဖခင္ ျဖစ္သူဦးလွျမင့္ ကေတြ႔ပါတယ္။

" သားရယ္ ဘာေၾကာင့္ တံုးေနတဲ့တံစဥ္နဲ အလုပ္လုပ္ေနသလဲ "
လို႕ေမးပါတယ္။

ဒီေတာ့ သားျဖစ္သူ စိန္ထြန္းရီက
" ဒီမွာ လုပ္စရာေတြက သိပ္မ်ားေတာ့ တံစဥ္ကို ေသြးၿပီး
အခ်ိန္မျဖဳန္းခ်င္လို႕ပါ "

လို႕ ေျပာပါတယ္။
အဲဒီအခါ ဖခင္လယ္သမားႀကီးက

" ငါ့သားရယ္
အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ တံစဥ္ကို ေသြးတာဟာ အခ်ိန္ျဖဳန္းတာမဟုတ္ပါဘူး၊
တကယ္ဆိုေတာ့ တံစဥ္ကို မေသြးဘဲနဲ႕ အလုပ္လုပ္ေနတာကိုက အခ်ိန္ကို
ျဖဳန္းရာေရာက္ပါတယ္ "

လို႕ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။


က်ေနာ္တို႕လည္း မၾကာခဏ သတိလက္လြတ္ျဖစ္တတ္ပါတယ္။
တံစဥ္ကိုေသြးလိုက္ရင္ဘဲ အခ်ိန္ကုန္သြားၿပီး အက်ိဳးမထူးဘူးလို႕ ထင္တတ္မိပါတယ္။
အဲဒီကိစၥမွားတယ္ဆိုတာကို ဒီျဖစ္ရပ္က သတိေပးပါတယ္။
ဆရာဝန္အလုပ္ကို ႏွစ္ရွည္လမ်ား လုပ္လာတဲ့အခါ ဒီလုပ္ငန္းမွာ အရမ္းကၽြမ္းက်င္သြားၿပီလို႕
ထင္ခဲ့မိတာေၾကာင့္
စာေတြ႕၊လက္ေတြ႕ကို ေလ့လာဖို႕မလိုေတာ့ဘူးလို႕ထင္ခဲ့မိတာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာခဲ့ပါတယ္။
ေဟာ.....အခုေတာ့ အေမရိကားသို႕ေရာက္လာဖို႕အေၾကာင္းျဖစ္လာတယ္။
ဒီႏိုင္ငံက ဘယ္ကလာလာ စာေမးပြဲျပန္ေျဖရမယ္ဆိုေတာ့ စာျပန္ဖတ္ရပါတယ္။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စာမဖတ္မိတဲ့အတြက္ ေနာင္တရမိတယ္။
တံစဥ္မေသြးဘဲ အလုပ္လုပ္ေနမိပါလား...ဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ့
လူႀကီးမင္းကိုလည္း က်ေနာ္လို ေနာင္တမရေစခ်င္လို႕
တံစဥ္ကို အၿမဲတမ္းေသြးပါလို႕ ေမတၱာနဲ႕ေျပာလိုက္ပါရေစလားဗ်ာ...။



လူသားတိုင္း က်န္းမာၾကပါေစ... လူသားတိုင္း ခ်မ္းသာၾကပါေစ...
ခႏၶာကိုယ္ကို ေလ့က်င့္ခန္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။ စိတ္ကို စာဖတ္ျခင္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။...

ႏူတ္ဆက္စကားေလးမ်ား.....

ျမန္မာတို႕ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မ်ား...

picoodle.com