ဘုရားရွင္လက္ထက္က အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္
ေဟာၾကားထားတဲ့ တရားေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ေန႕ေသာအခါမွာ
ပံသကူ ဒုတင္ေဆာင္ ရဟန္းတစ္ပါးဟာ
လြယ္အိတ္တစ္လံုးကိုပုခံုးတြင္လြယ္၊
ဒုတ္ေကာက္တစ္ေခ်ာင္းကိုကိုင္ၿပီး
အမႈိက္ပံုေတြဆီကို ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။
သူတစ္ပါးေတြ မလိုအပ္ေတာ့တဲ့ အဝတ္အတို၊အစေတြကို
အမႈိက္ပံုေတြ၊ သခ်ၤဳ ိင္းေတြမွာလႊတ္ပစ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။
အဲဒီရဟန္းက သူတစ္ပါးမလိုေတာ့လို႕ လႊတ္ပစ္ထားတဲ့
အဝတ္အပိုင္း၊အစေတြကို လိုက္ေကာက္ပါတယ္။
ရဟန္းဟာ အဝတ္စတစ္စကို ေကာက္၊
ေဆြးေနတဲ့ အပိုင္း၊
မစင္ေတြေပေနတဲ့အပိုင္းကို စုတ္ပစ္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ အမိႈက္ပံုမွာ ျပန္ပစ္ခဲ့ပါတယ္။
ေကာင္းတဲ့အပိုင္းအစေတြကို လြယ္အိတ္ထဲထည့္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ေနာက္အမႈိက္ပံုတစ္ခုဆီကိုသြားျပန္ပါတယ္။
မေကာင္းတဲ့အပိုင္းအစကို အမိႈက္ပံုမွာျပန္စြန္႕ခဲ့ၿပီး၊
ေကာင္းတဲ့အပိုင္းအစကိုေတာ့ လြယ္အိတ္ထဲထည့္ျပန္ပါတယ္။
ဒီလိုနည္းနဲ႕ အမိႈက္ပံုတကာကိုသြား၊
မေကာင္းတာကို စြန္႕ပစ္၊
ေကာင္းတာကို ယူ၊
ေက်ာင္းျပန္ေရာက္ေတာ့ လြယ္အိတ္ကို သြန္ခ်၊
ေကာင္းတာေတြပဲ ရ။
အဲဒီေကာင္းတဲ့ အဝတ္အပိုင္းအစကို စပ္ၿပီး သကၤန္းခ်ဳပ္ေတာ့
သကၤန္းေကာင္းတစ္ထည္ ရပါတယ္။
အဲဒီလို မ်ိဳးပါပဲ။
အေကာင္းဆိုတာမ်ိဳးက နည္းနည္းခ်င္းစုမွ ရတတ္တာပါ။
ဒါေၾကာင့္
ေကာင္းတာကို ၾကည့္ပါ။
ေကာင္းတာကို နားေထာင္ပါ။
ေကာင္းတာကို စဥ္းစားပါ။
ေကာင္းတာကို ေျပာပါ။
ေကာင္းတာကို လုပ္ပါ။
လို႕ ေမတၱာေရွ႕ထားၿပီး တိုက္တြန္းလိုက္ခ်င္ပါတယ္။
[ ေဒါက္တာ အရွင္ ဉာဏ္ိႆရ
ရွမ္းျပည္နယ္(အေရွ႕ပိုင္း)၊ တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕တြင္ ေဟာၾကားေတာ္မူသည့္တရားေတာ္
၁၃၇၂ ခုႏွစ္၊ သီတင္းကၽြတ္လဆန္း ( ၉/၁၀ရက္ )ေန႕တြင္ေဟာၾကားသည့္တရားေတာ္ မွ
ေကာက္ႏူတ္ေဖာ္ျပပါသည္။ ]
