တစ္ခါတုန္းက မြန္ျပည္နယ္၊ ထင္းရူးေက်းရြာမွာေနတဲ့
ေဒၚဥမၼာမွာ သားတစ္ေယာက္တည္းရွိတယ္။
ခ်စ္လြန္းလို႕အလိုလိုက္ထားေတာ့ သားက ဆိုးတယ္။
ဆိုးတာကိုပဲ ခ်စ္စႏို္းနဲ႕စိုးစိုးလို႕ေခၚတယ္။
ေတာမွာေနရင္ေတာ့ တိုးတက္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႕
ယံုၾကည္တာေၾကာင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို ပို႕ၿပီးေက်ာင္းထားတယ္။
ဆယ္တန္းေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ အေမျဖစ္တဲ့ေဒၚဥမၼာ
ကို တစ္ရြာလံုးကို လိုက္ႂကြားရတာ အေမာ။
ေနာက္ ဘယ္လိုေျဖေျဖ ဆယ္တန္းမေအာင္ပါ။
ဒါနဲ႕ပဲ ရံုးတစ္ရံုးမွာ အလုပ္လုပ္ရတယ္။
အလုပ္ရတာနဲ႕ စိုးစိုးက သူ႕အေမဆီ စာေရးပါတယ္။
ဘာမွန္းေသေသခ်ာခ်ာ မသိပါ။
ေဒၚဥမၼာက အဂၤလိပ္စာ မတတ္ပါ။
ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ရာထူးျဖစ္မွာပဲဆိုၿပီး
ဝမ္းသာအားရလိုက္ႂကြားပါတယ္။
"ငါ့သား ရံုးတစ္ရံုးမွာ လူႀကီးရာထူးျဖစ္ေနၿပီေတာ့"
လို႕ ေတြ႕တဲ့လူတိုင္းကို လိုက္ႂကြားပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခါ သားက စာေရးလိုက္ျပန္တယ္။
"အေမေရ သား T.B (တီဘီ) ျဖစ္ေနၿပီ"T.B (တီဘီ) ကိုလည္း ရာထူးႀကီးႀကီးတစ္ခုလို႕ထင္ၿပီး
ေဒၚဥမၼာဟာ တစ္ရြာလံုးလွည့္ပတ္ ႂကြားေနျပန္ပါတယ္။
"ငါ့သား ရန္ကုန္မွာ တီဘီ ရာထူးတစ္ခုကို ရေနၿပီေတာ့"လို႕
ေတြ႕တဲ့လူတိုင္းကို လိုက္ႂကြားေနမိပါေတာ့တယ္။
+++++++++++++++++++++++++++++++++
မွတ္ခ်က္။
L.D=ေအာက္တန္းစာေရး
T.B=အဆုပ္နာေရာဂါ
