Friday, September 30, 2011

" စိတ္ေၾကာင့္ေသ၊ စိတ္ေၾကာင့္ေၾက..."


တစ္ခါတုန္းက

ကိုယ္လံုးကို္ယ္ေပါက္ထြားက်ိဳင္းသန္မာတဲ့လူရြယ္တစ္ေယာက္ရွိတယ္။

သူ႕နာမည္ကေတာ့ စိုးသန္းပါ။

သူဟာ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ကိုေရာက္လာတယ္။

စာသင္ရမွာ စိတ္မဝင္စားေတာ့ ရတဲ့အလုပ္ကို လုပ္ရေတာ့တယ္။

ပညာမတတ္ေတာ့ ရတဲ့အလုပ္ကလည္း အလုပ္ၾကမ္းေတြပါပဲ။

သူရတဲ့အလုပ္က ဝက္သားေတြကို အေအးခန္းကေန

ေနာက္ကားေတြရဲ႕အေအးခန္းထဲကို သယ္ေပးရတဲ့အလုပ္ျဖစ္တယ္။

ဝက္သားေတြကို ပုတ္သိုးမသြားေအာင္ အေအးေတြကို အျမင့္ဆံုးကိုတင္ထားတာေပါ့။

သူက အေအးခန္းထဲဝင္တိုင္းေတြးမိတာက

“ တကယ္လို႕မ်ား အေအးခန္းထဲမွာ ပိတ္မိေနခဲ့ရင္

အဲဒီအေအးဒဏ္ေၾကာင့္ လူေသမွာ အမွန္ပဲ”

ဆိုတဲ့အေတြးကို အေအးခန္းထဲကို ဝင္တိုင္းေတြးမိတယ္။

သူဟာ လူေကာင္ထြားႀကိဳင္သန္မာေပမယ့္

စိတ္ကေတာ့ အလြန္ေၾကာက္တတ္သူျဖစ္တယ္။

ေၾကာက္စိတ္ကိုဖံုးကြယ္ခ်င္တဲ့အတြက္ သူဟာအားကစားမ်ိဳးစံုကို

အခ်ိန္ရရင္ရသလို လုပ္ေလ့ရွိတယ္။အားကစားရံုေတြကို သြားေလ့က်င့္တတ္တယ္။

တစ္ေန႕မွာေတာ့ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က ဝက္သားေတြအမ်ားအျပားေအာ္ဒါရတယ္။

ဒီေတာ့ ဝက္သားေတြကိုသယ္ရတဲ့အလုပ္ကလည္းမ်ားတာေပါ့။

အဲဒီေန႕က အလုပ္မ်ားလြန္းေတာ့ လူေတြကလည္း နားခ်င္ေနၿပီ။

ဒါနဲ႕ပဲ အလုပ္ၿပီးခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ အလုပ္သမားေခါင္းက နားခ်ိန္လို႕ေအာ္ၿပီး

ထံုစံအတိုင္း အေအးခန္းတံခါးေတြကိုပိတ္တာေပါ့။

လူေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာမစစ္ေဆးလိုက္မိဘူး။

အဲဒီေန႕မွာပဲ စိုးသန္းဟာ အေအးခန္းထဲမွာ က်န္ခဲ့တယ္။

သူက အလုပ္မၿပီးေသးလို႕အခန္းထဲဝင္ခ်ိန္မွာ အေအးခန္းတံခါးက

ပိတ္သြားတာကို မသိလိုက္ဘူး။

သိလို႕ေအာ္ေခၚတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္သူမွမၾကားေတာ့ဘူး။

ဘယ္သူမွလည္းမရွိၾကေတာ့ဘူး။

စိုသန္းဟာ တျဖည္းျဖည္းေၾကာက္လာတယ္။

အေအးခန္းထဲမွာ….ဆိုတဲ့အေတြးက မူလကေၾကာက္စိတ္ကိုပိုပိုဆိုးေစတယ္။

အသံကုန္ဟစ္ၿပီးေခၚေတာ့လည္းလူသံေတြမၾကားရဘူး။

တံခါးထုေတာ့လည္းဖြင့္ေပးမယ့္သူမရွိဘူး။

ေၾကာက္စိတ္က ပိုပိုၿပီးႀကီးထြားလာတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႕နံနက္မွာ လူေတြက အလုပ္ဝင္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့

တံခါးကိုဖြင့္လိုက္တဲ့အခါ တံခါးဝနားမွာ စိုးသန္းဟာ

ထိုင္လ်က္ေသေနတာကိုေတြ႕ရတယ္။

ကိုယ္ခႏၶာကလည္းေႏြးေနတယ္။

ေအးေတာင့္ေနတာလည္းမရွိဘူး။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီညမွာ အေအးခန္းလွ်ပ္စစ္မီးဟာ ပ်က္ေနတယ္။

“ဒါဆိုရင္ စိုးသန္းဟာ ဘာေၾကာင့္ေသသလဲ”ဆိုတဲ့ေမးခြန္းက

စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ေမးခြန္းျဖစ္လာတယ္။

ေနာက္ဆံုးမွာ ဥပေဒဆိုင္ရာေဆးပညာဆရာဝန္ရဲ႕မွတ္ခ်က္ကေတာ့

“ေသဆံုးသူဟာ အေအးဒဏ္ေၾကာင့္ေသဆံုးျခင္းမဟုတ္ဘဲ၊

ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ေသဆံုးျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း”

ဆိုတဲ့မွတ္ခ်က္နဲ႕အဆံုးသတ္သြားခဲ့တယ္။

++++++++++++++++++++

စိတ္ကလူကိုေသေစတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္က စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလွပါတယ္။

ေဆးပညာေလာကမွာလည္း ေဆြးေႏြးျငင္းခံုစရာျဖစ္ခဲ့တယ္။

ရုပ္အဓိကထားတဲ့ဆရာဝန္၊နဲ႕

စိတ္အဓိကထားတဲ့ ဆရာဝန္ဆိုၿပီးအုပ္စုႏွစ္စုကြဲထြက္သြားတယ္။

ေရာဂါဆိုတာ ရုပ္မွာျဖစ္တာမွန္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ရုပ္မွာျဖစ္တဲ့ေရာဂါ၊ေဝဒနာေၾကာင့္

စိတ္မွာလည္းအနာတရျဖစ္သြားတတ္စၿမဲပါပဲ။

က်ေနာ္ေလ့လာမိတဲ့အခ်က္က

ရုပ္ကိုပဲအဓိကထားၿပီးကုသေနတဲ့ဆရာဝန္ေတြထက္

စိတ္ကိုပါ တြဲၿပီးကုသတတ္တဲ့ဆရာဝန္ေတြက

ေဆးပညာေလာကမွာ ပိုမိုေအာင္ျမင္တာကို သတိထားမိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဆရာဝန္ေတြဟာ စိတ္ပညာအေၾကာင္းကိုနားလည္ဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။

လူနာကိုစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္တတ္တဲ့ဆရာဝန္ဟာ

ေဆးမကုသခင္မွာကို ေရာဂါတစ္ဝက္သက္သာေနတတ္တာမ်ိဳးပါ။

+++++++++++++++++++++++++++++++

အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာေတာ့ ရုပ္ကိုအဓိကထားတာကိုလည္းသတိထားမိတယ္။

အေမရိကန္မွာက စည္းကမ္းနဲ႕ဥပေဒနဲ႕ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာေၾကာင့္

ဆရာဝန္ေတြကလည္းကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပႆနာမတက္ေအာင္

ကာကြယ္ေနရတာနဲ႕

လူနာရဲ႕စိတ္ခံစားမႈအေပၚ ရႈျမင္သံုသပ္မႈရာမွာ စာနာေထာက္ထားဖို႕

သတိမရၾကေတာ့ပါ။

စံနစ္ေၾကာင့္ျဖစ္တတ္တဲ့သေဘာဟု နားလည္မိပါတယ္။

+++++++++++++++++++++++++++

လူႀကီးမင္းကေရာ.....

လူဟာ စိတ္ေၾကာင့္ေသဆံုးတယ္ဆိုတာကို

လက္ခံပါသလား။



Thursday, September 29, 2011

" ဂုဏ္မေဖၚတဲ့ လူေတာ္+လူေကာင္း..."


သူ႔ကို နယူးဂ်ာစီေန အေမရိကန္အိုင္းရစ္လူမ်ဳိး ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ သာမန္မိသားစုတစ္စုက ေမြးဖြားခဲ့တာျဖစ္တယ္။
၂ဝ၁၁ခုႏွစ္မွာ သူ႔အသက္(၈ဝ)ျပည့္ခဲ့ၿပီး အေမရိကန္ ဆန္ဖရန္စစၥကိုမွာ
အိမ္ခန္းႏွစ္ခန္းပါတဲ့အိမ္ေလးမွာ ဇနီးနဲ႔အတူ ငွားရမ္းေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။
နာမည္ႀကီးတံဆိပ္ အဝတ္အစားေတြ သူ မဝတ္ဆင္ခဲ့ဖူးသလို
သူ႔မ်က္မွန္ကတည္း ေဟာင္းႏြမ္းေနခဲ့ပါတယ္။ သူ႔လက္မွာပတ္ထားတဲ့ နာရီကလည္း ေျမေအာက္ဘူတာတစ္ေနရာမွာ ဝယ္ခဲ့တဲ့နာရီျဖစ္တယ္။
အစားအေသာက္ေကာင္းေတြကို သူ မမက္ေမာခဲ့ပါဘူး။
သူႏွစ္သက္တဲ့အစားအစာက ေစ်းခ်ဳိတဲ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီးခ်ိစ္ဆန္းဝွစ္ျဖစ္တယ္။
သူ႔မွာ ကိုယ္ပိုင္ကားမရွိဘူး။
ဘတ္စကားကိုပဲ သူအသံုးျပဳတယ္။
သူ႔ရဲ႕လက္ကိုင္အိတ္ဟာလည္း အဝတ္စနဲ႔ခ်ဳပ္ထားတဲ့အိတ္ပဲျဖစ္တယ္။
တကယ္လို႔ သူနဲ႔အတူ စားေသာက္ဆိုင္သြားရင္ ေဘလ္ေတြကို
စနစ္တက် သူစစ္ေဆးမွာကို သင္ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။
တကယ္လို႔ သူ႔အိမ္မွာ ညအိပ္ညေန သင္အိပ္ခဲ့ရင္
မအိပ္ခင္ မီးပိတ္ပါလို႔ သူသတိေပးပါလိမ့္မယ္။
ဒီေလာက္ဆင္းရဲတဲ့ အေမရိကန္အဘိုးႀကီးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း
ဘာမ်ားေျပာစရာရွိသလဲလို႔ သင္အံ့ၾသေကာင္း အံ့ၾသလိမ့္မယ္။

သူလုပ္ခဲ့သမွ်ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရင္ၾကည့္ရေအာင္.....

Cornell University အတြက္ သူလွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ေငြက စုစုေပါင္း ၅၈၈ မီလီယံ၊
California University အတြက္ သူလွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ေငြက စုစုေပါင္း ၁၂၅ မီလီယံ၊
Stanford University အတြက္ သူလွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ေငြက စုစုေပါင္း သန္း၆ဝ၊
အိုင္ယာလန္မွာ တကၠသိုလ္အသစ္ ၇ေက်ာင္းနဲ႔
ေျမာက္အိုင္ယာလန္မွာ ၂ေက်ာင္းေဆာက္ဖို႔ တစ္ဘီလီယံကို သူလွဴဒါန္းခဲ့တယ္။

ႏႈတ္ခမ္းကဲြကေလးသူငယ္ေတြရဲ႕ လက္မႈပစၥည္းေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္
အၿပံဳးစစ္ဆင္ေရး "Operation Smile" ပရဟိတလုပ္ငန္းကို သူစတင္တည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး
ေဆးဖိုးဝါးခေတြ ရွာေပးခဲ့တယ္။
အာဖရိကတိုက္အတြက္ ပုလိပ္ေရာဂါနဲ႔ အျခားေရာဂါတိုက္ဖ်က္ေရးအတြက္
ေငြေၾကးအေျမာက္အျမား သူလွဴဒါန္းခဲ့တယ္။
ဒီကေန႔အထိ သူလွဴဒါန္းလိုက္တဲ့ ေငြေၾကးေပါင္း ၄ဘီလီယံေက်ာ္ရွိခဲ့ၿပီး
လွဴဒါန္းဖို႔ ေငြေၾကး (၄)ဘီလီယံ လ်ာထားဆဲျဖစ္ပါတယ္။

သူကေတာ့ သူကိုယ္တိုင္အတြက္ မၾကည့္ဘဲ အမ်ားအတြက္ၾကည့္သူ၊
ေငြေၾကးရွာေဖြတာကို ႏွစ္သက္ေပမယ့္
ေငြေၾကးေတြကို လက္ဝယ္မထားတဲ့သူ
"Chuck Feeney"ပဲျဖစ္ပါတယ္။


Chuck Feeney ဟာ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလိုသူ မဟုတ္ပါဘူး။
သူဟာ အမည္မေဖာ္တဲ့အလွဴရွင္ျဖစ္တယ္။
သူဟာ ေငြေၾကး ၈ဘီလီယံပိုင္ဆိုင္တဲ့ The Atlantic Philanthropies ကို သူတည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး ပရဟိတလုပ္ငန္းနဲ႔ဆိုင္တဲ့ အေမရိကန္ဥပေဒက ကင္းလြတ္ေအာင္
အေမရိကန္နဲ႔ေဝးတဲ့ Bermuda ကၽြန္းစုမွာ သြားေရာက္ တည္ေထာင္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။
လုပ္ငန္းကိုလည္း သူ႔နာမည္ျဖစ္တဲ့ Chuck Feeney ကို မေပးခဲ့တဲ့အျပင္
အဲဒီမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့လူေတြကိုလည္း ဘယ္သူ႔ဆီမွာ အလုပ္လုပ္ေၾကာင္း
မေပါက္ၾကားေစခဲ့ပါဘူး။
သူ႔ေတာင္းဆိုခ်က္ေၾကာင့္ သူတို႔လုပ္ငန္းက လွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ေငြေတြမွာ
သူ႔နာမည္ကို မွတ္တမ္းမတင္ခဲ့ၾကဘူး။

၁၉၉၇ခုႏွစ္ေရာက္မွ Chuck Feeney တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ Duty Free Shoppers Group ကို ျပင္သစ္ကနာမည္ႀကီးတဲ့ Bernard Arnault က ဝယ္ယူလိုက္မွ သူ႔ကို လူေတြသိခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။ အဲဒီကုမၸဏီရဲ႕ အစုရွယ္ယာေတြကို The Atlantic Philanthropiesထဲ သူအားလံုးလဲႊေျပာင္းခဲ့တယ္။ သူလွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ေငြေတြဟာ Macarthur ၊
Rockefellerတို႔တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ နာမည္ႀကီး ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြထက္
ပိုမ်ားခဲ့ပါတယ္။

သူ ထင္ထင္ေပၚေပၚ မေနခဲ့ဘူး။
လွဴဒါန္းေငြေတြမွာလည္း နာမည္ကိုမေဖာ္ျပခဲ့ဘူး။
သူကိုယ္တိုင္တည္ေထာင္ထားတဲ့ ၈ဘီလီယံတန္ The Atlantic Philanthropies ကိုေတာင္ သူ႔နာမည္နဲ႔တည္ေထာင္ဖို႔ ျငင္းခဲ့တယ္။
ႏွစ္အေတာ္ၾကာမွ လူေတြက သူ႔ကိုသိခဲ့ၾကတယ္။
သူဟာ တစ္ကမာၻလံုးကို အံ့ၾသတုန္လႈပ္ေစခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ထင္ထင္ေပၚေပၚ မေနခ်င္သူတစ္ေယာက္ဟာ ထင္ေပၚလာခဲ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ သူတို႔အဖဲြ႔အစည္းက လွဴဒါန္းမယ့္အေၾကာင္းေတြကို သူတို႔မေၾကညာတတ္သလို
အလွဴရွင္ဆိုတဲ့ စာတန္း၊ နာမည္ေတြ ကမည္းမထိုးဖို႔လည္း ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။
သူလွဴဒါန္းတဲ့ အေဆာက္အဦးေတြမွာ သူ႔နာမည္ကို ကမည္းမထိုးဖုိ႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။


"အေဆာက္အဦးေတြ ဘယ္သူေဆာက္တယ္၊
ဘယ္သူလွဴဒါန္းတယ္ဆိုတာ အေရးမႀကီးပါဘူး။
အေရးႀကီးတာက အေဆာက္အဦး ေဆာက္လုပ္ၿပီးစီးဖို႔ပဲ"
လို႔ သူကဆိုခဲ့ပါတယ္။

Chuck Feeney က သူဟာ "အဝတ္အစားစုတ္ျပတ္ျပတ္နဲ႔ အလွဴရွင္" လို႔ဆိုခဲ့ပါတယ္။
သူရဲ႕ေခၽြတာမႈက လူေတြကို အံ့ၾသေစခဲ့တယ္။
သူဟာ အေဆာက္အဦးေပါင္းမ်ားစြာ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းခဲ့တယ္။
ျပင္သစ္ နာမည္ႀကီးခရီးသြားေနရာေတြ၊
လန္ဒန္အဆင့္ျမင့္ေနရာေတြနဲ႔
နယူးေယာက္ပန္းၿခံ အနီးအနားေတြမွာ
အဆင့္ျမင့္ အေဆာက္အဦးေပါင္း ၆ခုရွိခဲ့ေပမယ့္
ဒီကေန႔မွာ တစ္ခုမွ သူ႔အတြက္ သူခ်န္မထားခဲ့ပါဘူး။
သူဟာ ဇနီးနဲ႔အတူ ဆန္ဖရန္စၥကိုေနရာတစ္ခုမွာ အိမ္ငွားေနထိုင္ၿပီး
ဘတ္စကား၊ ေျမေအာက္ရထား၊ တကၠစီေတြကိုပဲ အသံုးျပဳေနခဲ့ပါတယ္။


Chuck Feeneyဟာ သူတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ Duty Freeဆိုင္ေတြကေန ေငြေၾကးမ်ားစြာ ရရွိခဲ့ေပမယ့္
သူကိုယ္တိုင္ နာမည္ႀကီးတံဆိပ္ အဝတ္အစားေတြကို မဝတ္ဆင္ခဲ့ပါဘူး။
သူစားတဲ့ အစားအေသာက္ေတြဟာလည္း ဆင္းရဲသားဆန္လြန္းခဲ့ပါတယ္။


"နာမည္ႀကီး အဆင့္ျမင့္စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ
ထမင္းတစ္နပ္ကို ေဒၚလာ(၁ဝဝ)နဲ႔ သင္စားႏိုင္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ၂၅ေဒၚလာတန္တဲ့ ထမင္းတစ္နပ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပည့္ဝမႈေတြေပးႏိုင္ပါတယ္"
လို႔ Chuck Feeneyက ေျပာခဲ့ပါတယ္။

Chuck Feeneyမွာ သားသမီးငါးေယာက္ရွိၿပီး
ဒီသားသမီးေတြဟာ ထူးျခားတဲ့အလုိလိုက္ျခင္း၊ ဥစၥာပစၥည္းေတြအေပၚ ဇိမ္ခံျခင္းေတြ မရွိခဲ့ပါဘူး။
ေက်ာင္းအားရက္ေတြမွာ သူတို႔ဟာ စားေသာက္ဆိုင္၊ ဟိုတယ္ေတြမွာ အလုပ္သြားလုပ္ရပါတယ္။ ကေလးေတြထဲက သမီးတစ္ေယာက္က ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္အရြယ္မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ဖုန္းအၾကာႀကီး ေျပာခဲ့မိလို႔ ဖုန္းခေဆာင္ရခ်ိန္မွာ Chuck Feeney ဟာ အိမ္ကဖုန္းကို ျဖတ္ေတာက္ခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ကဖုန္းနံေဘးမွာလည္း လမ္းေဘးဖုန္း တည္ေနရာကို ေျမပံုဆဲြကပ္ထားခဲ့တယ္။ သမီးရဲ႕သူငယ္ခ်င္းကိုလည္း ဖုန္းခစာရြက္ကို ပို႔ေပးခဲ့တယ္။ စစခ်င္းမွာ သမီးက သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကို အားနာခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးဟာ Chuck Feeney လုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ မွန္ကန္ေၾကာင္းေထာက္ခံခဲ့တယ္။
ဖခင္ရဲ႕ အမည္အေဖာ္တဲ့အလွဴေတြကိုလည္း သားသမီးေတြက ေထာက္ခံခဲ့ၾကၿပီး
"အေဖ ဒီလိုလုပ္တာ နည္းနည္းေတာ့ထူးဆန္းေပမဲ့ ဒီလိုလုပ္လိုက္တဲ့အတြက္ လွဴဒါန္းခံရသူေတြရဲ႕ အထူးတလည္ဆက္ဆံတာကို ကၽြန္မတို႔မခံရေတာ့ဘူး။
ကၽြန္မတို႔ဟာ တျခားလူေတြနဲ႔ တန္းတူျဖစ္တယ္"
လို႔ ဆိုခဲ့ၾကတယ္။



ထင္ထင္ေပၚေပၚ၊ ေက်ာ္ေက်ာ္ၾကားၾကားေနခ်င္သူေတြနဲ႔စာရင္
Chuck Feeneyက တမ်ဳိးတဘာသာ ထူးျခားတယ္၊ ဆိတ္ၿငိမ္တယ္လို႔ ဆိုရလိမ့္မယ္။


Chuck Feeneyရဲ႕ အလွဴအတန္းေတြထဲမွာ "Operation Smile" လို႔ေခၚတဲ့လုပ္ငန္းတစ္ခုပါတယ္။ အဓိက,က ႏႈတ္ခမ္းကဲြကေလးသူငယ္ေတြကို ခဲြစိတ္ကုသေပးဖို႔ျဖစ္တယ္။ တစ္ခါက ႏႈတ္ခမ္းခဲြစိတ္ကုသေနတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ သူဆံုခဲ့တယ္။
ေကာင္မေလးက ပါးစပ္ကိုလက္နဲ႔အုပ္ထားေပမယ့္
လႈပ္ရွားေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္စိတ္ကိုေတာ့ မဖံုးကြယ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
ခဲြစိတ္ကုသၿပီးေနာက္ ေကာင္မေလးဟာ ၿပံဳးရယ္ေနၿပီး
"ကၽြန္မရဲ႕ပံုစံက အရင္ကလို ရုပ္ဆိုးမေနေတာ့ဘူး"လို႔ ဆိုေနသေယာင္ရွိေနခဲ့တယ္။
ေကာင္မေလးကိုၾကည့္ၿပီး Chuck Feeneyက
"ဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာမွ ဥစၥာပစၥည္းက တန္ဖိုးရွိလြန္းတယ္" လို႔ဆိုခဲ့ပါတယ္။

တစ္ခါက စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုမွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ Chuck Feeney ဆီေလွ်ာက္လာၿပီး
"မစၥတာရဲ႕ ပညာေတာ္သင္ဆုကို ကၽြန္ေတာ္ရခဲ့ပါတယ္။
အခု ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဒီစားေသာက္ဆိုင္ရဲ႕ မန္ေနဂ်ာျဖစ္ေနပါၿပီ" လို႔ဆိုခဲ့တယ္။

Chuck Feeneyဟာ ျပင္သစ္စကား၊ ဂ်ပန္စကားေတြကို ေကာင္းစြာေျပာႏိုင္ၿပီး
ကမာၻ႔အရပ္ရပ္ ခရီးသြားရတာကို ႏွစ္သက္ပါတယ္။
ေရာက္ရာအရပ္မွာလည္း အလွဴဒါနေတြ သူျပဳလုပ္လွဴဒါန္းေလ့ရွိတယ္။
The Atlantic Philanthropies လွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ဝန္းက်င္ဟာ
ကမာၻ႔ဝန္းက်င္ထက္ ေက်ာ္လြန္ေနခဲ့ပါၿပီ။
ဗီယက္နမ္ကေလးငယ္ေတြအတြက္ ယာဥ္လမ္းစည္းကမ္းအလွဴေငြ၊
ၾသစေတးလ် ကင္ဆာရွာေဖြေရးအတြက္ လွဴဒါန္းေငြ၊
ဖိလစ္ပိုင္ မ်က္ႏွာခၽြတ္ယြင္းကေလးငယ္အတြက္ ပလပ္စတစ္ဆာဂ်င္ရီ လွဴဒါန္းေငြ
စတာေတြရွိခဲ့ပါတယ္။


"လူေတြဟာ ေငြရွာၿပီး သူေဌးသူၾကြယ္လုပ္ၾကတယ္။
လူအမ်ားရဲ႕အာရံုကို ဖမ္းစားၾကတယ္။
လူေတြကို ဘာလုပ္ပါလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာမဟုတ္ဘူး။
ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြမွာ ထည့္သြင္းလွဴဒါန္းတာဟာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ျပည့္စံုမႈ၊ ျပည့္ဝမႈေတြ ျဖစ္ေစပါတယ္"


အခုေခတ္လက္ရွိ သန္းၾကြယ္သူေဌးေတြျဖစ္တဲ့ ဘီလ္ဂိတ္၊
Warren Buffettတို႔ဟာ ပရဟိတလုပ္ငန္းမွာ စံထားထိုက္တဲ့ သူေတြျဖစ္ပါတယ္။
Chuck Feeney ကေတာ့ ပရဟိတလုပ္ငန္းမွာ သူေဌးသူၾကြယ္ေတြအတြက္
သင္ယူေလ့လာသင့္တဲ့ ဆရာေကာင္းဆိုလည္း မွားမယ္မထင္ပါဘူး။

အခုေလာေလာဆယ္ Chuck Feeneyမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွစ္ခု ရွိပါသတဲ့။
တစ္ခုက ၂ဝ၁၆ခုႏွစ္မတိုင္ခင္ သူပိုင္ဆိုင္တဲ့ က်န္ရွိေနေသးတဲ့ ၄ဘီလီယံကို
အကုန္လွဴဒါန္းခ်င္တာျဖစ္ပါတယ္။
အခုခ်ိန္ခါမွာ အဲဒီေငြထဲက ၄မီလီယံဟာ ကမာၻ႔အရပ္ရပ္က လိုအပ္သူေတြအတြက္ ႏွစ္စဥ္လွဴဒါန္းေငြေတြျဖစ္ပါတယ္။
ကမာၻႀကီးရဲ႕ေနရာတိုင္းမွာ အကူအညီလိုသူေတြ အမ်ားႀကီးရွိေသးေၾကာင္း
Chuck Feeney က ခန္႔မွန္းပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ လွဴဒါန္းေငြေတြကို မၾကန္႔ၾကာေစခဲ့ပါဘူး။


"ဒီေငြေတြကို ကၽြန္ေတာ္မလွဴဒါန္းႏိုင္ခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္အေသေျဖာင့္မွာ မဟုတ္ဘူး"
လို႔ Chuck Feeney က အရယ္တစ္ဝက္နဲ႔ ဆိုခဲ့ပါတယ္။

သူ႔ရဲ႕ေနာက္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခု က သူေဌးသူၾကြယ္ေတြ စံနမူနာယူတတ္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

"ဘဝမွာေနထိုင္ရတာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးသလို
လွဴဒါန္းမႈေတြကိုလည္း လုပ္ပါ" လို႔ သူကဆိုပါတယ္။


သတင္းေထာက္ေတြက Chuck Feeneyကို
"ဘာေၾကာင့္ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွမခ်န္ဘဲ လွဴဒါန္းမႈေတြ လုပ္ေနသလဲ" လို႔ေမးေတာ့
Chuck Feeney က ရိုးရိုးရွင္းရွင္းပဲ ေျဖခဲ့ပါတယ္။


"အေလာင္းဝတ္တဲ့အဝတ္အစားမွာ
အိတ္ကပ္မရွိလို႔ပါ" တဲ့.....


http://en.wikipedia.org/wiki/
Chuck_Feeney http://wn.com/Chuck_Feeney


ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။

(ျမန္မာျပည္ကေပးပို႕သူ ေရွ႕ေနမေလးနီဝမ္းကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္)

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ႏိုင္းႏိုင္းစေနဘေလာ့ဂ္ဟာ က်ေနာ္နဲ႕အနီးဆံုးမွာ ရွိတဲ့ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အမွန္ဝန္ခံရရင္ ဒီေဆာင္းပါးကို က်ေနာ္မဖတ္မိလိုက္ဘူး။
အလွမ္းေဝးတဲ့ျမန္မာျပည္က မိတ္ေဆြေရွ႕ေနမေလးေဒၚနီဝမ္းက
လွမ္းပို႕ေတာ့မွ ဖတ္ျဖစ္လိုက္မိတယ္။
ဖတ္မိေတာ့လည္း အလြန္ကို ႏွစ္သက္သြားမိပါတယ္။
အလြန္အားက်သင့္တဲ့အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုမို႕
လက္ဆင့္ကမ္းခ်င္စိတ္ျဖစ္ေပၚလာမိပါတယ္။
က်ေနာ္လို မ်က္စိရွန္းၿပီးမဖတ္လိုက္မိသူမ်ားအတြက္
ဖတ္မိေစလိုတဲ့ေစတနာနဲ႕ တစ္ဆင့္တင္ျပလိုက္ပါတယ္။
ဘာသာျပန္သူ 99စေနကိုလည္းေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း၊
ေရွ႕ေနမေလး မနီဝမ္းကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း၊
ေျပာၾကားလိုပါတယ္။
++++++++++++++++++++++++++++
တစ္ခါတုန္းက က်ေနာ္
ဆရာေတာ္တစ္ပါးကိုေမးဖူးပါတယ္။

"ဘာသာျခားေတြလည္း နတ္ျပည္ေရာက္ႏိုင္ပါသလား" ဆိုတဲ့ေမးခြန္းပါ။
ဆရာေတာ္ျပန္ေျဖတာက...
" နတ္ျပည္မွာ ဘာသာျခားေတြက ပိုမ်ားတယ္။
ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့ သူတို႕လွဴဒါန္းတဲ့ေနရာမွာ အလွဴဒါနကိုသာ အာရံုျပဳတယ္။
ဂုဏ္မေဖၚတတ္ၾကဘူး။
ဒို႕ဘာသာက လွဴၿပီးဆိုရင္ လူမသိ သိေအာင္လွဴတယ္။
ဂုဏ္ေနာက္ကို လိုက္ၾကလြန္းတယ္။
ဒါနဲ႕ပဲ ဒါနရဲ႕အႏွစ္သာရကေမွးမိန္သြားေရာ။

ဒါေၾကာင့္ဘာသာျခားေတြပိုမ်ားတယ္လို႕ေျပာတာ။"

++++++++++++++++++++++++++++++++++

Wednesday, September 28, 2011

" တကယ္တမ္း ခ်မ္းသာခ်င္လွ်င္… "




ျမတ္စြာဘုရား ႏွင့္ ရွင္ပုဏၰတို႕၏ အေမးအေျဖ

ျမတ္စြာဘုရား

ခ်စ္သားပုဏၰ၊

သုနာပရ ႏၱဇနပုဒ္သားတို႕သည္ ၾကမ္းတမ္းၾကကုန္၏။

ရုန္႕ရင္းၾကကုန္၏

အကယ္၍ သုနာပရႏၱဇနပုဒ္သားတိုသည္ သင့္ကို ဆဲေရးၾကလွ်င္

သင္၏စိတ္မည္ကဲ့သို႕ျဖစ္မည္နည္း။

ရွင္ပုဏၰက

ျမတ္စြာဘုရား သုနာပရ ႏၱဇနပုဒ္သားတို႕သည္

တပည့္ေတာ္ကို ဆဲေရးၾကလွ်င္

သုနာပရႏၱဇနပုဒ္သားတို႕သည္

လူေကာင္းမ်ားသာျဖစ္ၾကသည္။

ငါ့ကို ဆဲေရးရံုမွ်သာဆဲေရးၾကသည္။

ထုျခင္းေတာင္းျခင္းကိုမူ မျပဳၾကေပ။

ဟူ၍ ႏွလံုးသြင္းလ်က္ အမ်က္ေဒါသကို သိမ္းဆည္း

သည္း ခံပါမည္ဘုရား၊

ျမတ္စြာဘုရားက

ခ်စ္သားပုဏၰ

သုနာပရ ႏၱဇနပုဒ္သားတို႕သည္ သင့္ကို

ထုျခင္း၊ေထာင္းျခင္းျပဳၾကလွ်င္ သင္၏စိတ္

မည္သို႕ျဖစ္မည္နည္း

ရွင္ပုဏၰက

ျမတ္စြာဘုရား သုနာပရ ႏၱဇနပုဒ္သားတို႕က

တပည့္ေတာ္ကို ထုျခင္း၊ေထာင္းျခင္းျပဳၾကလွ်င္

ငါ့ကို ထုျခင္း၊ေထာင္းျခင္းသာျပဳၾကသည္၊

ဓားျဖင့္ခုတ္သတ္ျခင္းကိုမူ မျပဳရွာၾက

ဟု ႏွလံုးသြင္းၿပီး

အမ်က္ေဒါသကို သိမ္းဆည္းသည္းခံပါမည္ဘုရား

ျမတ္စြာဘုရားက

ခ်စ္သား သင့္ကို ဓားျဖင့္ခုတ္သတ္ၾကလွ်င္

သင့္စိတ္မည္သို႕ျဖစ္မည္နည္း

ရွင္ပုဏၰ က

ျမတ္စြာဘုရား

တပည့္ေတာ္ကို ဓားျဖင့္ခုတ္သတ္ၾကပါလွ်င္

အရွင္ဆႏၵသည္ မိမိကိုယ္ကို မိမိဘာသာ ဓားျဖင့္ သတ္ရသည္၊

ငါ့မွာ ရွင္ဆႏၵလို ကိုယ္တိုင္ မသတ္ရ၊ သူတို႕က သတ္ေပးၾကသည္။

ဟူ၍ ႏွလံုးသြင္းကာ အမ်က္ေဒါသကို သိမ္းဆည္း

သည္းခံပါမည္ဘုရား

ျမတ္စြာဘုရားက

သာဓုခ်စ္သား ပုဏၰ၊သာဓု၊ သာဓု

+++++++++++++++++++++++++++

ဇနက မင္းသားသည္ ()ရက္တိုင္တိုင္

မေလွ်ာ့ေသာဇြဲျဖင့္ သမုဒၵရာျပင္၌ ကူး၏။

သမုဒၵရာ၌ ကူးေနစဥ္ အတြင္း မင္းသားသည္

ဥပုသ္ကို ေစာင့္၏။

မင္းသားသည္ ေသေဘးမွ စိုးရိမ္စိတ္ကို ေဖ်ာက္၏။

ရဲရင့္စိတ္ကို ေမြး၏။

စိုးရိမ္ျခင္းဟူသည္မွာ အကုသိုလ္ျဖစ္၍

ရဲရင့္ျခင္းဟူသည္မွာ ကုသိုလ္ျဖစ္၏

အကုသိုလ္သည္ မေကာင္းေသာ အက်ိဳးကို ေပး၏

ကုသိုလ္သည္ေကာင္းေသာအက်ိဳးကိုေပး၏။

+++++++++++++++++++++++++++

တကယ္တမ္း

ခ်မ္းသာခ်င္လွ်င္

ဒါနကို ျပဳရမည္။

တကယ္တမ္း က်န္းမာခ်င္ပါလွ်င္

သီလကို ေစာင့္ထိန္းရမည္။

ဘာဝနာသည္ သာ စစ္မွန္ေသာ

ပညာကို ရရွိျခင္း၏အေၾကာင္းျဖစ္၏။

+++++++++++++++++++++++++++

ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ပါရမီမရင့္ေသးမီက

ပါဏတိပါတ- စေသာ

ျပစ္မႈမ်ားကို ျပဳတန္သေလာက္ျပဳမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း

မုသားကိုကား သူတစ္ပါး အက်ိဳးပ်က္ေအာင္

သစၥာဖ်က္၍ မည္သည့္အခါမွ် မဆိုခဲ့ေပ။

(ဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိဝံသ)

+++++++++++++++++++++++++++

ခႏၱီပါရမီသည္ အမိႏွင့္တူ၏။

ဥေပကၡာပါရမီသည္ အဖႏွင့္တူ၏။

ေနကၡမၼပါရမီသည္ သမားေတာ္ႏွင့္တူ၏။

( လယ္တီဆရာေတာ္ )

+++++++++++++++++++++++++++

ငါသည္ ေယာက္်ားေကာင္းျဖစ္ပါလ်က္ သံသရာဒုကၡမွ

တစ္ကိုယ္ေကာင္းႀကံၿပီး တစ္ေယာက္တည္းအေနျဖင့္

လြတ္ေျမာက္ေအာင္ အားမထုတ္၊

ေလာက အတြက္ သဗၺညဳတ ဉာဏ္ကို ရ၍ ဘုရားအျဖစ္သို႕

ေရာက္ေအာင္ အားထုတ္ၿပီး နတ္ႏွင့္တကြေသာ ေလာကကို

သံသရာဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္

ကယ္တင္ရန္ အားထုတ္မည္။

(သုေမဓာရွင္ရေသ့)

+++++++++++++++++++++++++++

စြမ္းပကားကို ရေအာင္ အားထုတ္ရာ၌

အမွန္ကန္ဆံုးနည္းကား

မိမိ၏ ကိုယ္က်ိဳးကို စြန္႕၍

ေလာက၏

အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖစ္၏။

+++++++++++++++++++++++++++

လူေကာင္းတရား


ေလာကတြင္ သာဓုနရ လူေကာင္းတရားျဖစ္လာႏိုင္ေစရန္

မိမိအေပၚျပဳထာေသာ

သူတစ္ပါး၏ ေက်းဇူးကို တံု႕ျပန္ျပဳရ၏။

အကယ္၍ မျပဳႏိုင္ေသးလွ်င္ စိတ္ျဖင့္ပင္ မျပစ္မွားရ။

စိတ္ျဖင့္ျပစ္မွားေခ်ေသာ္

စိုေသာလက္ကို ေျခာက္ေအာင္ ျပဳရာေရာက္၏။

ကိုယ္ျဖင့္ကာယကံေျမာက္ ျပစ္မွားလွ်င္မူကား

အေဆြခင္ပြန္းကို ျပစ္မွားသူျဖစ္၏။

ထို႕ေၾကာင့္ ေက်းဇူးရွင္ကို သက္မဲ့ပင္ျဖစ္ေစ မျပစ္မွားရ။

မိန္းမတို႕၏ယုတ္မာေသာအလိုသို႕ မလိုက္ပါရ။

ဤတရားေလးပါးသည္ သာဓုနရ=လူေကာင္းတရား ေလးပါးျဖစ္၏။

ထိုတရားေလးပါးကို ျပည့္စံုေအာင္ျဖည့္က်င့္ပါမွ

လူေကာင္း မည္၏။

+++++++++++++++++++++++++++

(ကိုယ္က်င့္ဗုဒၶဝင္ဦးေရႊေအာင္)


လူသားတိုင္း က်န္းမာၾကပါေစ... လူသားတိုင္း ခ်မ္းသာၾကပါေစ...
ခႏၶာကိုယ္ကို ေလ့က်င့္ခန္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။ စိတ္ကို စာဖတ္ျခင္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။...

ႏူတ္ဆက္စကားေလးမ်ား.....

ျမန္မာတို႕ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မ်ား...

picoodle.com