Sunday, November 28, 2010

“ အထိန္းအကြပ္…”



ဘယ္ျမင္းမွ အထိန္းႀကိဳးမတပ္ဆင္ရင္

လိုခ်င္တဲ့ေနရာကို မေရာက္ႏိုင္ပါ။


ေရေႏြးေငြ႕

သို႕မဟုတ္

ဓါတ္ေငြ႕တို႕ကိုလည္း

သတ္မွတ္တဲ့ လမ္းအတိုင္း

လမ္းေၾကာင္း ဖြင့္မေပးဘူးဆိုရင္

ဘာကိုမွ

တြန္းအား၊ဖိအားေပးႏိုင္တဲ့

သတၱိျဖစ္ေပၚလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။


ေရတံခြန္ကိုလည္း

ျဖတ္ေစလိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းအတြင္းကို

ျဖတ္သန္းသြားလာေစျခင္းသာ မရွိပါက

အင္အား

သို႕မဟုတ္

လွ်ပ္စစ္အလင္းဆိုတာ

ဘယ္လိုမွ ျဖစ္ေပၚလာစရာ မရွိပါ။


အလားတူပင္

ဘဝမွာလည္း အာရုံစူးစူးစိုက္စို္က္ျပဳလုပ္ျခင္း

စိတ္ကို တစ္ခုခုမွာ ႏွစ္ျမွဳပ္ေဆာင္ရြက္ျခင္းနဲ႕

စည္းကမ္းနဲ႕ အညီ ေဆာင္ရြက္ျခင္းမရွိပါက

ဘယ္လိုမွ ႀကီးပြားျခင္း၊

တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးျခင္းဆိုတာ မရွိႏိုင္ပါဘူး။

“ ဆန္႕က်င္ဘက္စကား…”



တစ္ခါတုန္းက

လူတစ္ဦးဟာ သူ႕ဆႏၵနဲ႕ဆန္က်င္ၿပီး အၿမဲေျပာေလ့ရွိတဲ့အတြက္

သူ႕ကိုဦးဟင့္အင္း

လို႕ အမည္တြင္ပါတယ္။

သူဟာ ေပါင္မုန္႕တစ္လံုးဝယ္ရန္ေပါင္မုန္႕ဆိုင္ ကိုသြားပါတယ္။

ဆိုင္ရွင္ကေပါင္မုန္႕လိုခ်င္ပါသလားခင္ဗ်ာလို႕ ေမးရာ၊

သူကဟင့္အင္းလို႕ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။

သူဟာ ေထာပတ္လည္း ဝယ္ခ်င္ပါတယ္။

ဆို္င္ရွင္က ေထာပတ္လိုခ်င္ပါသလားလို႕ ေမးျပန္ပါတယ္။

အဲဒီလူက ဆန္႕က်င္ေျပာေနက်အတိုင္း

ဟင့္အင္း

လို႕သာ ျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။


ဟာ ဒီလိုဆိုရင္ က်ေနာ္ခင္ဗ်ားအတြက္

ေရာင္းေပးႏိုင္တာ ဘာမွ မရွိေတာ့ပါဘူး

လို႕ဆိုင္ရွင္ကေျပာပါတယ္။


အဲဒါေၾကာင့္

ဦးဟင့္အင္း

ဟာလက္ထဲမွာ ဘာမွမဝယ္ဘဲ ျပန္ခဲ့ပါတယ္။

သူလိုခ်င္တဲ့အရာ ဘာမွ မရခဲ့ပါ။

ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့ သူဟာသူလုပ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵနဲ႕

လုပ္ေလ့ရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။

သူဆာေလာင္တဲ့အခါ ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ ဟင္းခ်ိဳအိုးကို

ၾကမ္းျပင္ေပၚကို သြန္ခ်တတ္ပါတယ္။

ေရဆာတဲ့အခါ ေရခြက္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚကို သြန္ခ်တတ္ပါတယ္။

အိပ္ခ်င္တဲ့အခါ အိပ္ရာေပၚကို ေရေတြ ေလာင္းခ်တတ္ပါတယ္။

တစ္ေန႕မွာ

ဦးဟင့္အင္းရဲ႕အိမ္တံခါးကို

တစ္ေယာက္ေယာက္ လာေခါက္ပါတယ္။

ဦးဟင့္အင္း

ရွိပါသလားလို႕ အသံထြက္လာပါတယ္။

ဦးဟင့္အင္းက မရွိဘူးလို႕ ျပန္ေျဖပါတယ္။

တံခါးေခါက္တဲ့အမိ်ဳးသမီးက

အထဲမွာလူရွိမွန္းသိလို႕ တံခါးဖြင့္ၿပီး ဝင္လာပါတယ္။

အလြန္ေခ်ာေမာလွပတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ဦးဟာ

စားစရာျခင္းေတာင္းဆြဲၿပီး ဝင္လာျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

သူမဟာ ဘာမွ ေမးမေနေတာ့ပါ။

ပါလာတဲ့ ေပါင္မုန္႕၊ေထာပတ္၊ ဝက္အူေခ်ာင္းေတြကို ထုတ္ၿပီး စားဖို႕ျပင္ပါတယ္။

အဲဒီအခါ

ဦးဟင့္အင္းဟာ

အမ်ိဳးသမီးေလးေဘးတြင္ ဝင္ထိုင္ၿပီး စားပါတယ္။

သူတို႕ႏွစ္ဦးဟာ အတူတူ ေန႕လည္စာ အဝစားၾကပါတယ္။

အားလံုးစားၿပီးတဲ့အခါ အမိ်ဳးသမီးက

ေနာက္တစ္ႀကိမ္ က်မလာရဦးမလား

လို႕ေမးပါတယ္။

ဒီတစ္ခါေတာ့ ဦးဟင့္အင္း က

ေအး

လို႕ျပန္ေျဖလိုက္ပါေတာ့တယ္။

“ ျပန္ႀကိဳက္လာၿပီ…”




ကိုေအာင္မင္းက သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ

ကိုတင္ဝင္းကိုေမးတယ္။


အသက္ ၄၀-ႏွစ္ေက်ာ္မွ မိ္န္းမယူရသတဲ့၊

ကိုတင္ဝင္း ခင္ဗ်ားဘာစိတ္ကူးေပါက္ၿပီး

လူပ်ိဳႀကီးဘဝကို စြန္လႊတ္လိုက္ရတာလဲ


ကိုတင္ဝင္းက

ဆိုင္ထမင္း၊ဆိုင္ဟင္းခ်ည္း စားေနရတာက

ို ၿငီးေငြ႕လာလို႕ပါဗ်ာ


ကိုေအာင္မင္းက

အခုေကာ…”


ကိုတင္ဝင္းျပန္ေျပာလိုက္တာက...


ဆိုင္ထမင္း၊

ဆိုင္ဟင္းကို ျပန္ႀကိဳက္လာၿပီ

“ ဘဝင္ျမင့္သူ...”




အသက္ ၈၅-ႏွစ္အရြယ္ရွိတဲ့
အက်ဥ္းသားအဖိုးႀကီးကေျပာတယ္။

“ငါ ေထာင္ထဲေရာက္ေနတာ တစ္ႏွစ္ရွိၿပီး။
အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့သူကို အဓမၼက်င့္မႈနဲ႕။”

အျခားအက်ဥ္းသားတစ္ဦးက

“ဘာေျပာတယ္။
ဒီအသက္အရြယ္နဲ႕ဒီလို ျပစ္မႈမ်ိဳး
က်ဴးလြန္တယ္ဆိုတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလား ”

အဖုိးႀကီးအက်ဥ္းသားက

“ဟုတ္တယ္၊
မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
ဒါေပမယ့္ အစိုးရေရွ႕ေနရဲ႕ စြဲခ်က္ကို ၾကားရေတာ့
ငါ့ကိုယ္ငါ အေတာ္ေလး အထင္ႀကီးစိတ္ဝင္သြားတယ္။
ဒါနဲ႕ပဲ အျပစ္ရွိပါတယ္လို႕ ဝန္ခံလိုက္တယ္ကြ ”

Friday, November 26, 2010

“ ရုပ္ပံုျပ သင္ခန္းစာ…”



မူႀကိဳေက်ာင္းတစ္ခုမွာျဖစ္တယ္။

မူႀကိဳေက်ာင္းသားေလး

ေမာင္သိုင္းေအာင္ေက်ာ္က


ဆရာမ၊

ေရျမင္းဆိုတာ ဘာလဲဟင္


ဆရာမ ေဒၚေအးေအးၿပံဳးက

ရူးသြပ္ေနတဲ့ ငါး


ေမာင္သိုင္းေအာင္ေက်ာ္က

အဲဒါဆို ဘာျဖစ္လို႕ သူ ကုန္းေပၚမွာေနလဲ


ဆရာမ ေဒၚေအးေအးၿပံဳးက

ဆရာမ ေျပာၿပီးပါပေကာ၊

ရူးသြပ္ေနပါတယ္လို႕

“ အသက္ရွည္ေဆးဆုိတာ…”



အဘိုး ဦးဘဉာဏ္ဟာ

ႏွစ္တစ္ရာ (၁၀၀)ျပည့္ေမြးေန႕ကို က်င္းပပါတယ္။


အဘိုးရဲ႕ အသက္ရွည္တာ ဘာေၾကာင့္လဲ

လို႕ ေမြးေန႕ပြဲကိုတက္လာသူ ကိုသီဟေက်ာ္က

စူးစမ္းေမးျမန္းပါတယ္။


အဘိုးက ဂုဏ္္ယူဝင့္ႁကြားစြာျဖင့္


အဘိုးက ေဆးလိပ္မေသာက္ဘူး။

အရက္ေသစာလည္း မေသာက္သံုးဘူး။

အစားအစာကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ အလြန္အကၽြံ ပိုမစားဘူး။

(၁၀)နာရီဆို အိပ္ရာဝင္ၿပီး နံနက္ ()နာရီဆို အိပ္ရာက ထပါတယ္။


လို႕ရွင္းျပပါတယ္။


ကိုသီဟေက်ာ္က

အဲဒီလို တိတိက်က် ေနခဲ့တာဟာ

တကယ္ခ်ီးက်ဴးစရာပါပဲခင္ဗ်ား။

ဒါေပမယ့္

က်ေနာ့္အဘုိးက အဘိုးလိုပဲ လုိက္နာေနထိုင္ခဲ့တာပါပဲ။

သူကေတာ့ အသက္ (၆၀)မွာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ပါတယ္။

လို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။


သူက အဲဒီအေလ့အက်င့္ေတြကို

လိုသေလာက္ၾကာၾကာ မေလ့က်င့္ခဲ့လို႕ေနမွာပါ

လို႕ အဘိုးဦးဘဉာဏ္ကျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။

“ ဟာသ တန္ဖိုး…”



သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္တို႕ဟာ

ဗယ္လင္တုိင္ေကာ္ဖီဆိုင္ စကားေျပာေနၾကတယ္။


ကိုခင္ေမာင္ဝင္းက

မင္းေျပာျပတဲ့ ဟာသကို ငါ့မိန္းမကို

ငါ ေျပာျပလိုက္တာ

အခု ငါ့ကို စကားမေျပာတာ တစ္ပတ္ရွိၿပီ


ကိုစိုးပိုင္က

ဟာ ဒါ ဟန္က်တာေပါ့၊

အခု အဲဒီဟာသကို မင္းေယာကၡမကို ထပ္ေျပာျပလိုက္

“ ေတြးေတာ ခံစားႏိုင္ဖို႕...”



တစ္ခါတုန္းက ဖိနပ္ခ်ဳပ္သမား လူအိုႀကီးတစ္ဦးရွိပါတယ္။

သူက ဓမၼဆရာတစ္ဦး ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီ အလိုဆႏၵ အေကာင္အထည္ေပၚဖို႕ လမ္းစ မပြင့္ခဲ့ပါ။


ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့

သူဟာ ဘာသာတရား ေလ့လာေနတဲ့ လူငယ္တစ္ဦးရဲ႕

မိတ္ေဆြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဘုရားေက်ာင္းမွာ တရားေဟာဖို႕

ပထမဆံုး တာဝန္ေပးခံရတဲ့ အဲဒီလူငယ္ကို

ဖိနပ္ခ်ဳပ္သမားႀကီးက

သူ႕အတြက္ တစ္ခုေဆာင္ရြက္ေပးရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။


တရားေဟာဆရာရဲ႕ ဖိနပ္ကို သူခ်ဳပ္ေပးပါရေစ၊

သူခ်ဳပ္ေပးတဲ့ ဖိနပ္ကို တရားေဟာဆရာက

အၿမဲဝတ္ဆင္ပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။


ဒါမွသာ

သူ ဘယ္ေတာ့မွ မေရာက္ႏိုင္တဲ့ တရားေဟာစင္ျမင့္ကို

တရားေဟာသြားတဲ့ တရားေဟာဆရာနဲ႕အတူ

သူခ်ဳပ္ထားတဲ့ ဖိနပ္က အၿမဲပါသြားတယ္

လို႕ သူ႕စိတ္ထဲမွာ

ေတြးေတာ ခံစားႏိုင္ဖို႕

အဲဒီလို ေမတၱာရပ္ခံျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

“ မိုးနတ္မင္းနဲ႕ေက်ာက္ဆစ္သမား…”



တစ္ခါက ေက်ာက္ဆစ္သမားတစ္ဦးရွိပါတယ္။

သူဟာ ဝါးတဲငယ္တစ္လံုးမွာ တစ္ဦးတည္းေနပါတယ္။

ေက်ာက္ဆစ္ပညာမွာ ကၽြမ္းက်င္ေပမယ့္

သူဟာ အလြန္ဆင္းရဲလွပါတယ္။

သူ႕ရဲ႕အဝတ္မ်ားမွာ စုတ္ၿပဲေနပါတယ္။


တစ္ေန႕

ေက်ာက္တံုးအႀကီးႀကီးတစ္တံုးကို ထုဆစ္ေနခ်ိ္န္မွာ

လမ္းထဲမွာ လူအုပ္ႀကီးတစ္အုပ္စုေဝးေနတာကို ေတြ႕ျမင္ပါတယ္။

အုတ္အုတ္က်က္က်က္အသံကို ၾကားရပါတယ္။


သူတို႕ရဲ႕စကားသံေၾကာင့္

သူတို႕ေနတဲ့ ရြာငယ္ဇနပုဒ္ေလးကို ဘုရင္ႀကီးလာလည္မယ္ဆိုတာကို

သူသိပါတယ္။


အလြန္လွပတင့္တယ္ဆန္းၾကယ္တဲ့

ပိုးထည္မ်ားကို ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ဘုရင္ႀကီးကို

ေက်ာက္ဆစ္သမားက ႀကိဳဆိုရင္း ေငးေမာၾကည့္ေနမိပါတယ္။

အဲဒီလိုၾကည့္ေနရင္း..........


ငါ့မွာ ဒီဘုရင္ႀကီးလို ဂုဏ္က်က္သေရနဲ႕ အာဏာရွိရင္

ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ

လို႕ ေတြးမိၿပီး ဆုေတာင္းမိပါတယ္။


အဲဒီဆုေတာင္းကို မိုးနတ္မင္းႀကီးက ၾကားသြားၿပီး ေက်ာက္ဆစ္သမားကို

အာဏာရွင္ ဘုရင္ႀကီးအျဖစ္ကို ေျပာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။


ခ်က္ခ်င္းလိုပင္

ေက်ာက္ဆစ္သမားဟာ လွပေက်ာ့ရွင္းတဲ့ ျမင္းနက္ႀကီးကို စီးၿပီး

ပရိသတ္ကို လက္ေဝွ႕ရမ္း ႏႈတ္ဆက္ေနပါေတာ့တယ္။


ဒါေပမယ့့့့္

ေႏြကာလေရာက္တဲ့အခါ ေနေရာင္ေၾကာင့္

လူမ်ား၊ တိရစ ၦာန္မ်ား၊ သစ္ပင္မ်ား၊ ၫႈိးႏြမ္းၾကတာကို

ဘုရင္ႀကီးျဖစ္တဲ့ ေက်ာက္ဆစ္သမားက ေတြ႕ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ ေနကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး

ငါသာ အင္အားေကာင္းတဲ့ ေနမင္းႀကီးျဖစ္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ

လို႕ ဆုေတာင္းမိျပန္ပါတယ္။


သူ႕ရဲ႕ဆုေတာင္းသံကို မိုးနတ္မင္းႀကီးကၾကားသြားၿပီး

သူ႕ပါရမီကိုျဖည့္ေပးလုိက္ျပန္ပါတယ္။

သူ႕ရဲ႕ေနေရာင္ျခည္ကို ကမၻာေျမေပၚကို က်ဆင္းေစပါတယ္။


အဲဒီအခ်ိန္

ဘုရင္နဲ႕ သမီးေတာ္တို႕ဟာ ထီးရိပ္ေအာက္ကို ဝင္ခိုလႈံၾကရပါတယ္။

ေနေရာင္ေအာက္မွာ စစ္ဘုရင္ႀကီးမ်ားပင္ အင္အားေလွ်ာ့နည္းလာၾကပါတယ္။

သီးႏွံပင္မ်ားလည္း ေနေရာင္ရဲ႕ထိ္န္းကြပ္မႈကို ခံၾကရပါတယ္။

တစ္ေန႕မွာ

တိမ္လႊာေသးေသးေလးတစ္ခုက ေနေရာင္ကို ျဖတ္ၿပီး

ေျမျပင္တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ကိုေနေရာင္က ကာကြယ္ထားလိုက္ပါတယ္။

အဲဒီအေျခအေနကို ျမင္ေတြ႕တဲ့အခါ

ေနျဖစ္ေနတဲ့ ေက်ာက္ဆစ္သမားက ပိုမိုအင္အားႀကီးတာကို ေတြ႕ၿပီး

ငါ တိမ္ျဖစ္ခ်င္လိုက္တာ

လို႕ဆုေတာင္းမိျပန္ေရာ၊

ဒါနဲ႕ပဲ တိမ္ျဖစ္သြားျပန္ပါတယ္။


ေနေရာင္ကို တားဆီးႏိုင္ၿပီး၊

သူ႕ကိုယ္သူအလြန္အေရးပါအရာေရာက္တယ္လို႕ထင္ေနမိျပန္ပါတယ္။

တိမ္လိပ္ေသးေသးေလးမွာ တိမ္လိပ္အႀကီးႀကီးျဖစ္လာၿပီး

အႀကီးအက်ယ္ မိုးရြာခ်ပါတယ္။

အရာရာကို စိုရႊဲေစပါတယ္။

ေက်ာက္ေဆာင္ႀကီးတစ္ခုမွ လြဲၿပီး အရာရာဟာ

မိုးသက္ေလျပင္းဒဏ္ေၾကာင့္ အျပင္းအထန္ခံၾကရပါတယ္။

ေက်ာက္ေဆာင္ႀကီးက ဘာမွ တုန္လႈပ္ျခင္းမရွိတာကိုေတြ႕ၿပီး

ေက်ာက္ေဆာင္ႀကီးျဖစ္လိုတဲ့ ဆႏၵျဖစ္လာျပန္တယ္ ”

ဆႏၵအတိုင္းဆုေတာင္းလုိက္မိေတာ့

ေက်ာက္ေဆာင္ႀကီး ျဖစ္သြားျပန္ပါတယ္။

တစ္ေန႕မွာ

လြယ္အိတ္တစ္လံုးလြယ္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္က

အဲဒီေက်ာက္တံုးႀကီးနားကပ္သြားပါတယ္။

ေက်ာက္တံုးႀကီးနားေရာက္ေတာ့ ရပ္ၿပီး သူ႕ရဲ႕လြယ္အိတ္ထဲက

ေဆာက္နဲ႕တူကို ထုတ္ၿပီး ေက်ာက္တံုးႀကီးကို ထုဆစ္ပါေတာ့တယ္။

အဲဒီေတာ့ ေက်ာက္တံုးႀကီးထက္ အင္အားႀကီးသူရွိေနတာကို ေတြ႕ၿပီး

အဲဒီလူျဖစ္ဖို႕ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။


မိုးနတ္မင္းႀကီးက

သူ႕ရဲ႕ဆုေတာင္းအတိုင္း ျဖည့္ဆည္းေပးလိုက္ရာ

သူဟာေက်ာက္ဆစ္သမားဘဝျပန္ေရာက္သြားၿပီး

သူရဲ႕မူလဝါးတဲေလးထဲကို ျပန္ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။


သူဟာ သူဘဝကိုသူေက်နပ္ၿပီး

ေက်ာက္တံုးႀကီးကို ထုဆစ္ရင္း ေရာင့္ရဲေက်နပ္ေနပါေတာ့တယ္။

လူသားတိုင္း က်န္းမာၾကပါေစ... လူသားတိုင္း ခ်မ္းသာၾကပါေစ...
ခႏၶာကိုယ္ကို ေလ့က်င့္ခန္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။ စိတ္ကို စာဖတ္ျခင္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။...

ႏူတ္ဆက္စကားေလးမ်ား.....

ျမန္မာတို႕ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မ်ား...

picoodle.com