Saturday, December 31, 2011

"အလုပ္ျပဳတ္ေတာ့မွာပါလား..."


တစ္ခါတုန္းက
ကိုေအာင္ဟိန္းက သူ႕သူငယ္ခ်င္းကိုတင္ဝင္းကိုေျပာျပတယ္။
"က်ေနာ္တို႕ ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ဟာ ကမၻာေပၚမွာ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ဆံုး
ပုဂၢိဳလ္လို႕ေျပာရမယ္ဗ်"
"ဘာျဖစ္လို႕ ဒီလိုေျပာႏိုင္တာလဲ"
"ခင္ဗ်ားပဲ စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့၊
တစ္ေန႕က သူက က်ေနာ့္ကိုေခၚၿပီးေျပာတယ္။
ခင္ဗ်ားသာမရွိရင္ အလုပ္ေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္မွန္းေတာင္
မသိေတာ့ဘူးဗ်ာ၊
ဒါေပမယ့္ လာမယ့္ႏွစ္ဆန္းကစၿပီး က်ေနာ္ ႀကိဳးစားၾကည့္မယ္တဲ့ဗ်ာ"


Friday, December 30, 2011

"တရားမွ်တယ္ဆိုတာ..."


တစ္ခါတုန္းက ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံ(Australia)

မွာ မစၥတာဘြတ္ကာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာေပါ့။

ႏိုင္ငံျခားဧည့္သည္ေတာ္ေတြေရာက္ရွိေနတဲ့အတြက္

ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဟာ ႏိုင္ငံတိုးတက္ေနတာကို ကားနဲ႕ေလွ်ာက္လည္ျပပါတယ္။

ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံဟာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံျဖစ္တာမို႕ ဘယ္လိုမွန္မွန္ဆန္ဆန္တိုးတက္လာတာကို

ႏိုင္ငံျခားဧည့္သည္ေတာ္မ်ားနဲ႕သံတမန္ကိုလိုက္ျပပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဟာ ကားစီးသြားေပမယ့္ ကားခါးပတ္(seat belt)ကိုပတ္ဖို႕ေမ့ေနပါတယ္။

အဲဒါကို ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ကေတြ႕သြားပါတယ္။

ဆိုရိုးတစ္ခုရွိပါတယ္။

ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ဟာ က်ီးကန္းဆယ္ေကာင္ေလာက္ကို မ်က္စိလ်င္သူေတြျဖစ္တယ္။

ဒါရိုက္ဘာေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ရင္

ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ဆယ္ေယာက္ေလာက္ကိုမ်က္စိလ်င္ဖို႕လိုပါတယ္။

ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ကားခါးပတ္မပတ္တာေတြ႕တဲ့အတြက္

ေမာ္ေတာ္ပီကယ္က ဒဏ္ေငြ (၁၂၀)ေဒၚလာရိုက္တဲ့

တီကတ္(Ticket)တစ္ေစာင္ထုတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႕ထုတ္သတင္းစာမွာ အဲဒီသတင္းဟာ သတင္းစာေခါင္းႀကီးပုိင္းမွာပါလာပါတယ္။

ဒါဟာဘာကိုေဖာ္ျပသလဲဆိုေတာ့ ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံ(Australia)ဟာ

ဥပေဒရဲ႕ေအာက္မွာ လူတိုင္းရွိတယ္ဆိုတာကို

ကမၻာကိုေၾကာ္ျငာသလိုျဖစ္သြားပါတယ္။

စစ္မွန္တဲ့ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း ေၾကာ္ျငာသလိုျဖစ္သြားတဲ့အတြက္

ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ႕အက်ိဳးအျမတ္မ်ားစြာရသြားပါတယ္။

+++++++++++++++

ဒီလိုကိစၥမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာသာျဖစ္ရင္ ဘာျဖစ္မလဲလို႕တစ္ဆက္ထည္းေတြးမိသြားပါတယ္။

ျဖစ္ႏိုင္တာေတာ့ အဲဒီေမာ္ေတာ္ပီကယ္ အလုပ္ျပဳတ္ရင္ျပဳတ္၊

မျပဳတ္ခဲ့ရင္….

အဲဒီေမာ္ေတာ္ပီကယ္ နယ္ေျပာင္းရဖို႕ရွိတယ္။

(ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္သာ သေဘာေကာင္းရင္ေပါ့ေလ။ )

ရဲခ်ဳပ္(ေဟာင္း)တစ္ဦးနဲ႕စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။

အဲဒီရဲခ်ဳပ္က သူ႕ကိုမသိပဲ ဖမ္းတဲ့ေမာ္ေတာ္ပီကယ္တစ္ေယာက္ကို

နယ္ေျပာင္းပစ္လိုက္တဲ့အေၾကာင္းကို အားရပါးရေျပာတာကိုၾကားခဲ့ရဖူးတယ္။

ဒါနဲ႕ဆက္ေျပာတာက ေမာ္ေတာ္ပီကယ္တိုင္းကိုေျပာထားတယ္။

ေန႕တိုင္း ကားဆယ္စီးကိုအနည္းဆံုးဖမ္းေပးရမယ္တဲ့။

ဆယ္စီးျပည့္ေအာင္မဖမ္းႏိုင္တဲ့အေကာင္ နယ္ေျပာင္းပဲ။

အျပစ္မရွိတာကိုရွိေအာင္လုပ္တဲ့ေနာက္ေတာ့ တရားဥပေဒဆိုတာ

ကားလမ္းေပၚမွာဘယ္ရွိေတာ့မွာလဲ။

စာအုပ္ထဲမွာပဲ ရွိရင္ရွိမွာေပါ့ေလ။

ဒါဟာ တစ္ခ်ိန္က က်ေနာ္တို႕ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕သရုပ္သ႑န္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

+++++++++++++++

က်ေနာ္ဟာ တရားအားထုတ္ဖူးေပမယ့္

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တရားမွ်တတာကိုမေတြ႕ခဲ့ဖူးပါ။

ကိုယ္လိုခ်င္တာနဲ႕ေပးတာတူရင္ တရားမွ်တတယ္လို႕ေျပာႏိုင္တယ္။

ကိုယ္မလိုခ်င္တာကို မေပးတာလည္း တရားမွ်တတယ္လို႕ေျပာႏိုင္တယ္။

တရားခ်င္းတူရင္ တရားမွ်တတယ္။

တရားခ်င္းမတူရင္ တရားမမွ်ပါ။

တရားမမွ်ရင္ တရားမရွိေတာ့ပါ။

ခိုးတာကိုမႀကိဳက္ရင္ သူမ်ားဆီကေငြေၾကး၊ပစၥည္းကိုမခိုးဖို႕လိုပါတယ္။

ခိုးတဲ့ေနရာမွာ မသိေအာင္ယူတာပါဝင္သလို

လာဒ္ေပးလာဒ္ယူတာလည္း ပါဝင္မယ္လို႕ထင္မိပါတယ္။

ကခ်င္တိုင္းရင္းသားတစ္ဦးေျပာတဲ့စကားကိုအမွတ္ရမိပါတယ္။

မိုးေကာင္း-ဖါးကန္႕ကားလမ္းဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္ ရြံ႕လမ္းျဖစ္ခဲ့တယ္။

ဝါးတားဂိတ္(ဝါးလံုးနဲ႕တားၿပီးေငြေတာင္းတဲ့ဂိတ္)ေပါင္းမ်ားစြာရွိတယ္။

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ပတ္ဝန္က်င္က ကားတစ္စီး ေထာင္၊ေသာင္းက်ပ္ေငြယူပါတယ္။

တစ္ေန႕ကို ကားေပါင္းရာနဲ႕ခ်ီၿပီးအသြားအလာရွိပါတယ္။

ကားအတူစီးတိုင္းရင္းသားကခ်င္ႀကီးက…

“ဆရာ၊ ဝါးတားဂိတ္ေတြက ေငြေတြအရမ္းယူတယ္။

တစ္ဝက္ယူ၊တစ္ဝက္ကိုကားလမ္းျပန္ျပင္ေပးရင္ေတာင္

ဖါးကန္႕-မိုးေကာင္းကားလမ္းဟာ ကမၻာေပၚမွာ အေကာင္းဆံုးကားလမ္းျဖစ္လာႏိုင္တယ္။

တာဝန္ရွိသူေတြက လမ္းေၾကးေကာက္ၿပီး မခုိးမယူဘူးဆိုရင္၊

လမ္းကိုတာဝန္သိသိိျပင္ေပးမယ္ဆိုရင္ေတာ့

က်ေနာ္တို႕ ဖါးကန္႕-မိုးေကာင္းလမ္းဟာ ေရႊလမ္းျဖစ္ၿပီေပါ့ဆရာ၊

အခုေတာ့ ရြံ႕လမ္းကေန မတက္ဘူး”တဲ့။

+++++++++++++++

ကို္ယ့္ကို ေလးေလးစားစားဆက္ဆံေစခ်င္

သူတစ္ပါးကိုလည္းေလးေလးစားစားဆက္ဆံဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႕ႏိုင္ငံတြင္ အထက္ေအာက္ဆက္ဆံေရးတြင္

ကို္ယ့္ကို ေလးေလးစားစားဆက္ဆံေစခ်င္ေပမယ့္ အာဏာရွိပုဂၢိဳလ္ေတြက

ေအာက္ကဝန္ထမ္းကိုိုေလးေလးစားစားဆက္ဆံရေကာင္းမွန္းမသိခဲ့ပါ။

မိဘက သားသမီးကိုေလးေလးစားစားဆက္ဆံရေကာင္းမွန္းမသိခဲ့ပါ။

ဆရာက တပည့္ေတြအေပၚ ေလးေလးစားစားဆက္ဆံရေကာင္းမွန္းမသိခဲ့ပါ။

ဗုဒၶတရားေတာ္အရ ကိုယ္ေပးတာကို ကိုယ္ျပန္ရတာပါပဲ။

စပါးစိုက္ရင္ စပါးျပန္ရမွာပဲ။

ငရုတ္ပင္စိုက္ရင္ ငရုတ္သီးျပန္ရမွာပဲ။

လိမ္တာမႀကိဳက္ရင္ မလိမ္မိဖို႕၊

ခုိးတာမႀကိဳက္ရင္ သူတစ္ပါးပစၥည္း၊ေငြေၾကးကိုမခိုးမိဖို႕၊

သတ္တာမႀကိဳက္ရင္ သူတစ္ပါးကို မသတ္မိဖို႕၊

အထူးသတိထားဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။

တရားမွ်တတယ္ဆိုတာ ကိုယ္မႀကိဳက္တာကို ကိုယ္မေပးမိဖို႕ပါ။

ကိုယ္ႀကိဳက္တာကိုလည္း ဘယ္သူ႕ကိုမဆို ကိုယ္ေပးႏိုင္ေအာင္အားထုတ္ဖို႕လိုပါလိမ့္မယ္။

Thursday, December 29, 2011

" က်ေနာ္ႀကိဳက္တဲ့ကဗ်ာမ်ား-၉..."


တရားမပ်က္၊

ေမတၱာဆက္၍၊

မဖ်က္ဆီးမႈ၊

ခ်ီးေျမွာက္ျပဳေလာ့၊

သူ႕ကိုခ်ီးေျမွာက္၊

ကိုယ့္ဂုဏ္ေျမာက္၏၊

ယြင္းေဖာက္အလို၊

ဝန္မတိုႏွင့္၊

သူ႕ကိုဂုဏ္ႏွိမ့္၊

ကိုယ့္ဂုဏ္နိမ့္၏၊

စည္းစိမ္အရာ၊

သူ႕ခ်မ္းသာ၌၊

ကၠႆာမျပဳ၊

ဝမ္းေျမာက္ရႈေလာ့။ ။


(ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မန္လည္ဆရာေတာ္ဘုရာႀကီး)


"အတၱအဝိုင္းအဝန္းထဲမွာ..."


တစ္ခါတုန္းက

ေဒၚေငြခင္ဟာ အသက္(၇၀)ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႕ပြဲတစ္ခုကိုဖိတ္တယ္။

မုန္႕ဟင္းခါးေကၽြးတယ္။

အေမရိကန္မွာမုန္႕ဟင္းခါးစားရတာဟာ တကယ့္ကိုရွားရွားပါးပါးအခြင့္အေရးတစ္ခုပါ။

ႏိုင္ငံျခားအစားအစာေတြ အလွ်ံပယ္စားေနရခ်ိန္မွာ

ျမန္မာမုန္႕ဟင္းခါးစားရတာဟာ အခြင့္အေရးတစ္ခုလိုျဖစ္ေနပါတယ္

ျမန္မာျပည္ကိုလည္းလြမ္းေမာေစပါတယ္။

ရံဖန္ရံခါစားရတာမို႕ မုန္႕ဟင္းခါးဟာ အလြန္အရသာရွိလွပါတယ္။

မုန္႕ဟင္းခါးကိုစားရင္ေထြရာေလးပါးစကားေတြေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။

ဧည့္သည္မ်ားမ်ားဖိတ္ပံုမရပါဘူးထင္ပါတယ္။

လက္ရွိအိမ္မွာ ဧည့္သည္နည္းနည္းသာေတြ႕ရတယ္။

ဖိတ္တဲ့ဧည့္သည္အခ်ိဳ႕လည္းလာပံုမရဘူး။

စားစရာေတြကအမ်ားႀကီးက်န္ေနတာကိုၾကည့္ၿပီးခန္႕မွန္းတာပါ။

အဲဒီေမြးေန႕ရွင္ကတစ္ခ်ိန္တုန္းကေတာ့ေရႊထီးေဆာင္းခဲ့တာကို

ေျပာရတာ အေတာ္အာေတြ႕ေနပံုရပါတယ္။

သူမဟာ အေကာင္ႀကီးႀကီး၊အၿမီးရွည္ရွည္ပုဂၢိၢဳလ္တစ္ဦးရဲ႕ဇနီးျဖစ္ခဲ့ဖူးပါေၾကာင္း၊

သူမကုိယ္တိုင္ကလည္း အရာရွိႀကီးျဖစ္ခဲ့ဖူးေၾကာင္းေတြကို အားပါးတရေျပာျပပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္အေမရိကန္ကိုေရာက္လာတယ္ဆိုတာေတာ့ေျပာမျပဘူး။

ေရာက္လာၿပီးမၾကာခင္မွာ အိမ္တစ္လံုးဝယ္တယ္ဆိုတာေတာ့ေျပာျပတယ္။

အဲဒီအိမ္မွာေရကူးကန္ရွိတဲ့အေၾကာင္းေျပာျပေတာ့

ဘာေၾကာင့္အဲဒီအိမ္မွာမေနသလဲလို႕ေမးၾကည့္မိတယ္။

အဲဒီအိမ္က အငွားခ်ထားတယ္။

အခုသားနဲ႕ေခၽြးမေတြရဲ႕အိမ္မွာသူမရွိရင္မျဖစ္ေၾကာင္းေတြလည္းေျပာျပပါတယ္။

အဲဒီကရတဲ့လခနဲ႕အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္လုပ္လို႕ရတဲ့လခႏွစ္ခုေပါင္းရင္

သူတို႕မွာေငြေတြဘယ္ေလာက္ပိုင္ဆိုင္ေနေၾကာင္းလဲေျပာျပပါတယ္။

အတြင္းပစၥည္းေတြဘယ္ေလာက္ပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္းလဲအားရပါးရေျပာျပပါတယ္။

သူရဲ႕ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ၊ေအာင္ျမင္မႈေတြေျပာအၿပီးမွာေတာ့

တရားသံနဲ႕အဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္။

ေမြးေန႕ရွင္ေဒၚေငြခင္က

“တကယ္ေတာ့ ေသေတာ့လည္းဘာမွယူသြားလို႕ရတာမဟုတ္ပါဘူး။

အားလံုးကိုထားခဲ့ရမွာပါပဲ” လို႕

သံေဝဂရသံနဲ႕ေျပာပါတယ္။

အီလည္လည္အစားေတြကိုေကၽြးၿပီးအခ်ဥ္နဲ႕ပိတ္တဲ့သေဘာလား။

ျမန္မာအစားအစာကိုစားရၿပီးျမန္မာေတြနဲ႕စကားေျပာခြင့္ရေတာ့

က်ေနာ္ကစကားမ်ားမ်ားေျပာျဖစ္ပါတယ္။

“တစ္ခါတုန္းကေပါ့ေလ၊

သုေမဓာရွင္ကရေသ့မျဖစ္ခင္သူေ႒းသားဘဝမွာ

စဥ္းစားတာတစ္ခုေတာ့ေျပာခ်င္ပါတယ္။

အဲဒီသူေ႒းသားဟာ

မိဘ၊ဖိုးဖြားေတြခ်န္ထားတဲ့ပစၥည္းဥစၥာေတြအေျမာက္အမ်ားက်န္ရစ္ခဲ့တယ္။

ေျမေပၚေျမေအာက္ ကုေဋာေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာက်န္ရစ္ခဲ့တာပါ။

သုေမဓာ သူေ႒းသားက

"ေအာ္…ငါ့ရဲ႕အဖိုး၊အဖြားေတြဟာ ပစၥည္းဥစၥာအေျမာက္အမ်ားကိုရွာေဖြတတ္ေပမယ့္

အဲဒီပစၥည္းဥစၥာေတြ သူတို႕နဲ႕အတူ ယူမသြားတတ္ခဲ့ဖူး။

အားလံုးကိုခ်န္ထားရစ္ခဲ့တယ္။

အဲဒီလုိပဲ ငါ့ရဲ႕အမိ၊အဘေတြကလည္းအဖိုးအဖြားေတြထက္ပိုတဲ့ဥစၥာေငြေၾကးေတြကို

ရွာေဖြတတ္ခဲ့ေပမယ့္ ေသလြန္သြားတဲ့အခါ သူတို႕နဲ႕အတူယူမသြားတတ္ခဲ့ဘူး။

အားလံုးကိုခ်န္္သြားခဲ့တယ္။

သူတို႕ေတြယူမသြားတတ္ခဲ့တဲ့ပစၥည္း၊ဥစၥာေငြေၾကးေတြကို

ငါရေအာင္ယူသြားမယ္ဆိုၿပီးစဥ္းစားမိတယ္"

ဒါနဲ႕ပဲ အိမ္တံခါးကိုဖြင့္၊ယူခ်င္တဲ့သူေတြယူၾကဆိုၿပီး

အားလံုးကိုလွဴၿပီးေတာထြက္ခဲ့ပါတယ္။

လွဴတာဟာ တမလြန္ဘဝေပါင္းမ်ားစြာအထိယူသြားတာနဲ႕အတူတူပါပဲ။

အဖြားလည္း ခ်န္မထားခဲ့ခ်င္ရင္ ဘုရားေလာင္ထံုးကိုႏွလံုးမူၿပီး

ပိုင္ဆိုင္တဲ့အရာေတြအားလံုးကို လွဴခဲ့လို႕ရတာပဲ”

လို႕စကားကိုအဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္။

က်ေနာ့္စကားအဆံုးမွာေမြးေန႕ရွင္က သံေဝဂရသြားတဲ့ေလသံနဲ႕

“အဖြားကလည္းအဖြားပိုင္ဆိုင္တဲ့ပစၥည္း၊ဥစၥာေတြကိုလွဴဖို႕ဆံုးျဖတ္ၿပီးပါၿပီ”

ဝမ္းသာအားရနဲ႕က်ေနာ္ေမးလိုက္မိတယ္။

“ဘယ္သူေတြကိုလွဴဖို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္သလဲအဖြား”

လို႕။

အဖြားျပန္ေျပာလိုက္တဲ့စကားကေတာ့...

“အဖြားရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာေျမးေလးကိုပဲလွဴဖို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါၿပီ”

တဲ့။


Wednesday, December 28, 2011

"မွန္တိုင္းေကာင္းသလား..."





တစ္ခါတုန္းက
တံတားေလးစိတၱဇေဆးရံုမွာ စိတ္နဲ႕ပတ္သက္တဲ့ေဆးအသစ္တစ္ခုေရာက္ရွိလာတယ္။
ဆရာဝန္ႀကီးက လူနာသံုးဦးကိုစမ္းသပ္ပါတယ္။
သံုးလျပည့္သြားတဲ့အခါမွာ အဲဒီေဆးဝါးအသစ္ ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာအထိ
ေကာင္းမြန္သလဲဆိုတာကို ဆရာဝန္ႀကီးက သိခ်င္တာနဲ႕
အဲဒီလူနာသံုးဦးကိုေမးခြန္းတစ္ခုေမးပါတယ္။
ဆရာဝန္ႀကီးရဲ႕ေဘးနားမွာ လက္ေထာက္ဆရာဝန္ေတြ၊
အလုပ္သင္ဆရာဝန္ေတြ၊သူနာျပဳေတြနဲ႕ဝိုင္းရံေနပါတယ္။
အဲဒီလူနာသံုးဦးထဲကတစ္ေယာက္ကိုေမးပါတယ္။
"၅နဲ႕၅ ေျမွာက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ရသလဲ"
ပထမလူနာက
"(၁၅၀၀)ရပါတယ္"
လို႕ျပန္ေျဖပါတယ္။

ဒါနဲ႕ပဲဆရာဝန္ႀကီးက ဒုတိယလူနာကိုေမးပါတယ္။
"၅နဲ႕၅ ေျမွာက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ရသလဲ"
" စေနေန႕ရပါတယ္"
ဆရာဝန္ႀကီးစိတ္ရႈတ္ေထြးသြားပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္က အဲဒီေမးခြန္းကိုပဲျပန္ေမးပါတယ္။
"၅နဲ႕၅ ေျမွာက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ရသလဲ"
"၂၅ ရပါတယ္"
ဆရာဝန္ႀကီးရဲ႕မ်က္ႏွာဟာ ဝင္းပသြားပါတယ္။
ေဆးရဲ႕အာနိသင္ဟာ ၃၃%ေလာက္ေတာ့ရွိေပသားပဲ
လို႕ေတြးမိသြားတဲ့အတြက္ျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာဝန္ႀကီးက ေသခ်ာခ်င္တာနဲ႕ေမးခြန္းတစ္ခုကိုထပ္ေမးျပန္ပါတယ္။
"အဲဒီ၂၅ကိုဘယ္လိုရတာလဲ"
လူနာျပန္ေျဖလိုက္တာက
"လြယ္လြယ္ေလးပဲဟာ၊
၁၅၀၀ထဲက စေနေန႕ကိုစားလိုက္ရင္
အဲဒီ (၂၅ )အေျဖရတာပဲ" တဲ့။








" ရြံ႕ႏြံအိုင္ထဲက ႏိုဗယ္ဆုႏွစ္ဆု..."



တစ္ခါတုန္းက

အဂၤလန္ႏိုင္ငံရဲ႕စေကာ့တလန္ျပည္နယ္မွာလူကေလးတစ္ေယာက္ေမြးဖြားခဲ့တယ္။

သူ႕နာမည္က ဖလန္းမင္းပါ။သူတို႕မိသားစုဟာ အလြန္ဆင္းရဲပါတယ္။

သူဟာ ပညာသင္ရမယ့္အရြယ္ေရာက္လာေပမယ့္ပညာမသင္ႏိုင္ပါဘူး။

သူတို႕မိသားစုဟာ ေတာႀကီးျမက္မည္းမွာေနၾကတယ္။

အဲဒီေတာႀကီးျမက္မည္းထဲမွာ ရြံ႕ႏြံအိုင္ႀကီးတစ္ခုရွိတယ္။

အဲဒီရြံ႕ႏြံအိုင္ထဲက်သြားတဲ့ဘယ္သတၱဝါမဆို ရြံ႕ႏြံအိုင္ကဆြဲယူသြားတဲ့အတြက္

ေသဆံုးၾကရတယ္။

ဖလန္းမင္းရဲ႕ဖခင္က စိတ္ေကာင္းႏွလံုးေကာင္းရွိသူျဖစ္တယ္။

အဲဒီရြံ႕ႏြံအိုင္ထဲက်သြားသူအေတာ္မ်ားမ်ားကိုကယ္ဆယ္ခဲ့ဖူးတယ္။

တစ္ေန႕ေတာ့ "ကူညီပါ" လို႕ေအာ္သံၾကားေတာ့

ဖလန္းမင္းရဲ႕ဖခင္က သြားကယ္တယ္။

သူ႕သားအရြယ္လူငယ္ေလးျဖစ္ေနတယ္။

အဲဒီရြံ႕ႏြံအိုင္ထဲက ကယ္ခဲၿပီး အိမ္မွာေရခ်ိဳးသန္႕စင္ေပးလိုက္တယ္။

ၿပီးေတာ့မွ အိမ္ကိုျပန္ေစခဲ့တယ္။

ေနာက္တစ္ေန႕မွာ ျမင္းရထားလံုးတစ္စီးအိမ္ေရွ႕ကိုထိုးဆိုက္လာတယ္။

ဒါေတြဟာ ခ်မ္းသာတဲ့မိသားစုတစ္စုလို႕ေျပာႏိုင္တဲ့အေဆာင္အေယာင္ေတြပါပဲ။

အဲဒီျမင္းရထားလံုးက ဂုဏ္သေရရွိတဲ့လူႀကီးတစ္ေယာက္ဆင္းလာတယ္။

“မေန႕က က်ေနာ့္သားကို ကယ္ခဲ့သူဟာ ဘယ္သူလဲခင္ဗ်ာ”

ဖလန္းမင္းရဲ႕ဖခင္ကအိမ္ေရွ႕ကိုထြက္လာတယ္။

“ က်ေနာ္ပါပဲခင္ဗ်ား၊ဘာကိစၥရွိလို႕ပါလဲ”

“က်ေနာ့္သားကိုကယ္ခဲ့တဲ့အတြက္ေက်းဇူးအထူးတင္မိပါတယ္။

က်ေနာ္ေငြဘယ္ေလာက္ ေပးရမလဲခင္ဗ်ာ”

ဖလန္းမင္းရဲ႕ဖခင္က

“က်ေနာ္ေငြမယူပါဘူး။

အကူအညီလိုတဲ့သူကို ကူညီဖို႕ဆိုတာ

က်ေနာ္လုပ္ရမယ့္အလုပ္တစ္ခုလို႕ယူဆပါတယ္။

ဒီလိုပဲ က်ေနာ္ကူညီခဲ့သူေတြအမ်ားအျပားရွိပါတယ္။

ဘယ္သူ႕ဆီကမွ ေငြေၾကးတစ္စံုတစ္ရာမယူခဲ့ဖူးပါဘူး”

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဖလန္းမင္းဟာ အိမ္ထဲကထြက္လာတယ္။

အိမ္ကိုေရာက္လာတဲ့လူႀကီးမင္းဟာ

“အဲဒီကေလးဟာ ဘယ္သူ႕ကေလးလဲခင္ဗ်ာ”

“ က်ေနာ့္ရဲ႕သားပါခင္ဗ်ာ”

“ဘယ္ႏွစ္တန္းေရာက္ေနၿပီလဲ”

“က်ေနာ္တို႕ကေတာမွာေနရေတာ့ ဘယ္မွာေက်ာင္းထားႏိုင္မွာလဲ”

“ဒီလိုဆိုရင္ ဒီကေလးေလးကိုက်ေနာ္တို႕ၿမိဳ႕ကိုေခၚသြားခ်င္တယ္။

ေက်ာင္းထားေပးပါရေစ”

ဒီလိုနဲ႕ဖလန္းမင္းေလးကိုၿမိဳ႕ကိုေခၚသြားခဲ့တယ္။

လန္ဒန္မွာေက်ာင္းတက္ျဖစ္တယ္။ဆရာဝန္ျဖစ္လာတယ္။စိန္႕ေမရီေဆးရံုမွာအလုပ္လုပ္ရင္း

ဆရာဝန္ႀကီးျဖစ္လာတယ္။ သုေတသနလုပ္ငန္းလုပ္ရင္းနဲ႕ေပါင္မုန္႕မွာတက္ေနတဲ့မႈိကိုစမ္းသပ္လိုက္ေတာ့

ဘက္တီးရီးယားပိုးေတြေသတာကိုေတြ႕သြားခဲ့တယ္။

ဒါနဲ႕ပဲ ပဋိဇီဝဆိုတဲ့ပင္နီစီီလင္ေဆးကိုပထမဦးဆံုးရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီပင္နီစီလင္ေဆးဟာလူ႕အသက္ေပါင္းမ်ားစြာကိုကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ကမၻာစစ္မွာ ဒဏ္ရာရစစ္သားေတြဟာအနာျဖစ္ၿပီးမက်က္ႏိုင္

ေနာက္ဆံုးေသဆံုးသူေတြအေျမာက္အမ်ားရွိပါတယ္။

ဒီလိုပဲ ကာလသားေရာဂါျဖစ္သူေတြ

ကုစရာေဆးမရွိလို႕ေသဆံုးသူေတြအေျမာက္အမ်ားရွိခဲ့ပါတယ္။

ေရာဂါပိုးဝင္ၿပီးေဆးဆံုးသူေတြအေျမာက္အမ်ားကို

ပင္နီစီလင္ေဆးနဲ႕အသက္ေပါင္းမ်ားစြာကိုကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

တကယ္လို႕ဒီေဆးကို မူပိုင္မွတ္ပံုတင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္

ပထမဦးဆံုးရွာေဖြေတြ႕ရွိသူျဖစ္တဲ့ဖလန္းမင္းဟာသန္းႂကြယ္သူေ႒းႀကီးျဖစ္လာဖို႕ရွိပါတယ္။

ဖလန္းမင္းဟာ မူပိုင္မွတ္ပံုတင္ျခင္းမရွိပါဘူး။

ဒီေဆးဟာ လူသားေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာရဲ႕အသက္ကယ္ႏိုင္တဲ့ေဆးျဖစ္တဲ့အတြက္

ဘယ္သူမဆိုအခမဲ့သံုးခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္ၿပီးဖလန္းမင္းေျပာခဲ့တာက

ဒီေဆးကိုဒီထက္ပိုၿပီးေကာင္းေအာင္ဆက္လက္သုေတသနျပဳဖို႕တိုက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။

ဒါဟာစိတ္ေကာင္း၊ေစတနာေကာင္းသူေတြသာလုပ္ႏိုင္တဲ့ကိစၥမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေတြ႕ရွိမႈေၾကာင့္ပဲ အလက္ဇႏၵာရား ဖလန္းမင္းဟာ ႏိုဗယ္ဆုကိုခ်ီးျမွင့္ျခင္းခံခဲ့ရပါတယ္။

ဖလန္းမင္းရဲ႕ေဆးနဲ႕ပဲ တစ္ခ်ိန္တုန္းက သူ႕ရဲ႕ဖခင္ ကယ္တင္ခဲ့တဲ့လူကို ဒီေဆးနဲ႕ပဲ

ေနာက္တစ္ႀကိမ္ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီအေဖေရာ၊သားပါ အသက္ကယ္ခြင့္ႀကံဳခဲ့ရသူဟာလည္းေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ

စာေပေရးရာႏွင့္သက္ဆိုင္တဲ့ႏိုဗယ္ဆုကို ခ်ီးျမွင့္ျခင္းကိုခံခဲ့ရပါတယ္။

အဲဒီလူရဲ႕နာမည္ကေတာ့ ဝင္စတန္ခ်ာခ်ီပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဝင္စတန္ခ်ာခ်ီဟာ အဂၤလန္ႏိုင္ငံရဲ႕ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အႀကိမ္ႀကိမ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးၿပီးေအာင္စြမ္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

စစ္အတြင္း လူေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕အသက္ေပါင္းမ်ားစြာကို ကယ္တင္ႏိုင္သူလည္းျဖစ္ပါတယ္။

မထင္မွတ္ပဲဖလန္းမင္းရဲ႕ဖခင္ရဲ႕စိတ္ေကာင္း၊ေစတနာေကာင္းနဲ႕

အသက္ကယ္တင္မႈတစ္ခုေပၚအေၾကာင္းျပဳၿပီး

လူသားေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာကိုကယ္တင္ႏို္င္တဲ့လူသားႏွစ္ဦးေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီလူသားႏွစ္ဦးဟာလည္း ႏိုဗယ္ဆုကိုယ္စီရရွိခဲ့ၾကပါတယ္။

စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းရွိသူတစ္ေယာက္ကအစျပဳခဲ့တာေၾကာင့္

ရြံ႕ႏြံအိုင္ထဲက ႏိုဗယ္ဆုႏွစ္ဆုကိုရလိုက္သလို

ကမၻာသူကမၻာသားမ်ားစြာရဲ႕အသက္လည္းခ်မ္းသာရာရခဲ့ပါတယ္။



လူသားတိုင္း က်န္းမာၾကပါေစ... လူသားတိုင္း ခ်မ္းသာၾကပါေစ...
ခႏၶာကိုယ္ကို ေလ့က်င့္ခန္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။ စိတ္ကို စာဖတ္ျခင္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။...

ႏူတ္ဆက္စကားေလးမ်ား.....

ျမန္မာတို႕ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မ်ား...

picoodle.com