တစ္ခါတုန္းက ေရႊကို မက္ေမာလြန္းတဲ့ ဘုရင္ႀကီးတစ္ပါးရွိပါတယ္။
အဲဒီဘုရင္ႀကီးရဲ႕အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေရႊနဲ႕ကုန္ဆံုးတာမ်ားပါတယ္။
တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႕ထက္ ေရႊကိုၾကည့္ၿပီးၾကည္ႏူးေနတာက မ်ားတာေၾကာင့္
တိုင္းသူျပည္သားေတြဟာ အဲဒီဘုရင္ႀကီးရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ
ဘုရင္ႀကီးေရႊရူးလို႕တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေခၚၾကတာေပါ့။
ဘုရင္ႀကီးကလည္းေခၚေလာက္စရာပါ။
အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ ဘ႑ာတိုက္ထဲဝင္ၿပီး၊
အထဲမွာရွိတဲ့ေရႊေတြကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခုကိုင္တယ္။
ၿပီးေတာ့ နမ္းတယ္၊
ၿပီးေတာ့ ရင္ထဲပိုက္ေထြးထားတယ္၊
ၿပီးေတာ့ ေရႊေတြေပၚမွာ အိပ္တယ္။
တစ္ေန႕မွာေတာ့ ဘုရင္ႀကီးဟာ ေရႊေတြေပၚမွာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေနတုန္းမွာ
အိမ္မက္လိုလို၊ တကယ္လိုလိုနဲ႕ တန္ခိုးရွင္တစ္ေယာက္ေပၚလာတယ္။
ဘုရင္ႀကီးက သူတစ္ေယာက္ထဲလို႕ထင္ထားေတာ့ ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့လန္႕သြားတာေပါ့။
ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႕လန္႕နဲ႕
“ ေဟ့… သင္ဟာ ဘယ္သူလဲ ”
လို႕ေအာ္လိုက္တာေပါ့။
ဒီေတာ့ တန္ခိုးရွင္က
“ ငါ ဟာတန္ခိုးရွင္ပဲ၊
သင္မင္းႀကီးကို ကူညီရေအာင္ေရာက္လာတာပါ။ ”
ဘုရင္ႀကီးက မယံုၾကည္ႏိုင္ဘူး၊
ဒါေပမယ့္ ဟန္ကိုယ့္ဖို႕ဆိုသလိုေပါ့။
“ ဒီလိုဆိုရင္ သင္တန္ခိုးရွင္ဟာ
ငါ အလိုရွိတာကို လုပ္ေပးႏိုင္မလား ”
လို႕ ေမးလိုက္တာေပါ့။
တန္ခိုးရွင္က
“ အသင္မင္းႀကီး၊ အလိုရွိတာကိုသာေျပာပါ ”
မင္းႀကီးက
“ ဒီလိုဆိုရင္ ငါ့လက္နဲ႕ ထိတာမွန္သမွ် အားလံုးေရႊျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္မလား ”
“ အသင္မင္းႀကီးအလိုရွိတိုင္းလုပ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ မင္းႀကီး ထပ္စဥ္းစားပါအုန္း၊
အလိုရွိတိုင္း ရတာမ်ိဳးဟာ အၿမဲတမ္းေကာင္းတာေတာ့မဟုတ္ဘူးေနာ္၊
ၿပီးေတာ့ ဆုေတာင္းျပည့္ၿပီးရင္ ျပန္ျပင္လို႕ရတာမ်ိဳးမဟုတ္တာကိုလည္း
သိထားဖို႕လိုပါတယ္။ ”
လို႕ ဘုရင္ႀကီးကို သတိေပးပါတယ္။
မင္းႀကီးက
“ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ငါ့လက္နဲ႕ထိတဲ့အရာမွန္သမွ်
အားလံုး ေရႊျဖစ္ေစခ်င္တာပဲ ”
လို႕ထပ္ေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။
“ကဲ… အသင္မင္းႀကီး၊ အလိုရွိတိုင္း ျပည့္စံုေစ ”
လို႕ေျပာၿပီး တန္ခိုးရွင္ဟာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။
ဘုရင္ႀကီးဟာ ဟုတ္၊မဟုတ္ သိခ်င္တာနဲ႕
အနီးဆံုးမွာ ရွိတဲ့ တိုင္တစ္တိုင္ကို လက္နဲ႕ကိုင္ၾကည့္လိုက္တယ္။
အဲဒီတိုင္ဟာ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေရႊအျဖစ္ေျပာင္းသြားတယ္။
ဘုရင္ႀကီး ဝမ္းသာလိုက္တာ မေျပာပါနဲ႕ေတာ့။
ၿပီးေတာ့ ဘုရင္ႀကီး ဘ႑ာတိုက္ထဲက ဝမ္းသာအားရထြက္လာပါတယ္။
ေတြ႕တဲ့အရာတိုင္းကို လက္နဲ႕ကိုင္သြားလိုက္တာ အားလံုး
ေရႊေတြခ်ည္းျဖစ္သြားေတာ့တာပဲ။
ဘုရင္ႀကီးက
“ဒီေလာကမွာ ငါ့ေလာက္ ခ်မ္းသာသူ မရွိေတာ့ဘူး ”
လို႕ ႀကံဳးဝါးလိုက္ပါတယ္။
သိပ္မၾကာပါဘူး၊
ဘုရင္ႀကီးဟာ ေရငတ္လာတယ္။
ေရႊခြက္ကို ကိုင္လိုက္တာနဲ႕ ေရေတြဟာ ေရႊအျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားေတာ့
ေရေသာက္လို႕မရဘူး ျဖစ္လာတယ္။
ဆာေလာင္လာတဲ့အတြက္ အစားအစာေတြကို ကိုင္လိုက္ရင္
စားစရာေတြအားလံုး ေရႊအျဖစ္ေျပာင္းသြားေတာ့ အစားလည္း မစားျဖစ္ေတာ့ပါ။
ၾကာလာတာနဲ႕အမွ် ဆာသထက္ဆာလာတယ္။
ဘုရင္ႀကီး မေပ်ာ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊
ဘုရင္ႀကီးေလသာျပဴတင္းေပါက္က ေငးငိုင္ၿပီးၾကည့္ေနခ်ိန္မွာ
တစ္ဦးတည္းေသာသမီးေတာ္ေလးဟာ ပန္းဥယ်ာဥ္မွာ ေဆာ့ကစားေနတာေတြ႕ရတယ္။
လိပ္ျပာေလးေတြကို ဖမ္းမရတာေၾကာင့္ လိပ္ျပာေလးေတြ ဖမ္းေပးဖို႕
ဘုရင္ႀကီးဆီေျပးလာၿပီး အေျပာမွာ
အရွိန္လြန္ၿပီး ဖခင္ဘုရင္ႀကီးရင္ခြင္ထဲ အဝင္၊
ဘုရင္ႀကီးက ကိုင္လိုက္မိတာေၾကာင့္
မင္းသမီးေလးဟာ ေရႊရုပ္တုေလးျဖစ္သြားပါတယ္။
ဘုရင္ႀကီးဟာ သမီးေတာ္ေလးအတြက္ အႀကီးအက်ယ္ ငိုေႂကြးမိပါတယ္။
အႀကီးအက်ယ္ ေနာင္တရမိေပမယ့္ အခ်ိန္ကေႏွာင္းသြားၿပီ။
ဘုရင္ႀကီးဟာ
ေနာက္ဆံုးမွာ အစားကလည္း မစားရတာေၾကာင့္ ငတ္ေသသြားတာလား၊
သမီးေလး ေသဆံုးသြားတာေၾကာင့္ ႏွလံုးကြဲၿပီးေသသြားတာလား၊
ဆိုတာ
ဘယ္သူမွ မေျပာႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
