တစ္ခါတုန္းက
က်ေနာ္ဟာ ဖါးကန္႕ၿမိဳ႕မွာ ေဆးခန္းဖြင့္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဖါးကန္႕ၿမိဳ႕ဟာ ဘိန္းျဖဴ၊ ဘိန္းမည္းအလြန္ေပါတဲ့ၿမိဳ႕နယ္ျဖစ္ပါတယ္။
လူမ်ားစုဟာ ဘိန္းအျဖဴ၊အမည္းကို တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုကို
တစ္ခ်ိန္မဟုတ္တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ သံုးဖူးတတ္ၾကပါတယ္။
တစ္ေန႕မွာေတာ့ ေဆးခန္းကို ေဆးလာကုတဲ့ မိတ္ေဆြ ကခ်င္ႀကီးက
"ဒီေရာက္လာတဲ့ဗမာေတြက ဘိန္းတစ္ခါ ႏွစ္ခါေလာက္
ရႈလိုက္တာနဲ႕ စြဲမွာ ေၾကာက္တယ္၊ ေၾကာက္တယ္နဲ႕
ေျပာၾကတယ္။ အံၾသတယ္။
ငါကေတာ့ ဘိ္န္းရႈလာတာ ႏွစ္ေလးဆယ္ေတာင္ရွိၿပီ။
တစ္ခါမွ မစြဲပါဘူး"လို႕ေျပာပါတယ္။
ဒီေတာ့ က်ေနာ္က မိတ္ေဆြ ကခ်င္ႀကီးကို ေမးလိုက္ပါတယ္။
"ကခ်င္ႀကီး...ဘိန္းျဖတ္ဖူးလို႕လား"
မိတ္ေဆြ ကခ်င္ႀကီး ျပန္ေျပာလိုက္တာက
"ဟင္အင္း…တစ္ခါမွ မျဖတ္ဖူးဖူး"
