Thursday, July 21, 2011

“ ကိုယ္သာလွ်င္ ကိုယ့္ဘဝရဲ႕ပဲ့ကိုင္ရွင္…”





“ အလင္းတစ္ခ်က္လက္ဖို႕လိုတယ္…”

စႏၵဂုတ္ဟာ နန္းက်ဘုရင္ရဲ႕သားေတာ္ျဖစ္တယ္။

တစ္တိုင္းတစ္ျပည္မွာ ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႕ မထင္မရွား

ႀကီးျပင္းလာရာက အရြယ္ေရာက္ေသာ္

အျဖစ္စံုက္ိုသိၿပီး ထီးနန္းျပန္လုရန္

ႀကိဳးစားတယ္။

ၿမိဳ႕ေတာ္ကို လူသူစုၿပီး ဝင္ဝင္တိုက္ရာ အႀကိမ္ႀကိမ္ တပ္လန္ခဲ့တယ္။

ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ၿပီး

ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွာ ခိုလႈံေနတုန္း

မိခင္တစ္ဦးက သားငယ္ကို ဆံုးမသံၾကားလိုက္ရတယ္။

မုန္႕ပ်ားသလက္ကို အလယ္ကစၿပီး ကိုက္စားမိၿပီး

အပူေလာင္သြားတဲ့သားငယ္ကို မိခင္က

နင့္ဟာက စႏၵဂုတ္မင္း စစ္တိုက္သလိုပဲလို႕ ဆံုးမတယ္။

စႏၵဂုတ္မင္းက သူ႕အမွားကို သေဘာေပါက္ၿပီး

အစြန္အဖ်ားရြာမ်ား၊ၿမိဳ႕မ်ားကို

တစ္စတစ္စသိမ္းယူကာ အင္အားစုေဆာင္းၿပီးမွ

ေနျပည္ေတာ္ကို တိုက္ရာ ထီးနန္းျပန္ရသြားပါေတာ့တယ္။

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ့စိတ္


အေကာင္းဆံုးစိတ္နဲ႕ ေနသြားမယ္။

အေကာင္းဆံုးစိ္တ္နဲ႕ လုပ္သြားမယ္။

အေကာင္းဆံုးစိတ္နဲ႕ ေပးသြားမယ္။

အေကာင္းဆံုးစိ္တ္နဲ႕ ေသသြားခ်င္တယ္။

အဲဒါ ပညာေရး၊

အဲဒါ ဘာသာေရး။

( ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက )

++++++++++++++++++++++++++++++++


သတိနဲ႕ေန

လူသစ္ စိတ္သစ္ ျဖစ္ခ်င္ရင္

အတိတ္ကို အားမကိုးပါနဲ႕။

ပစၥဳပၸန္မွာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္

ေနပါ။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


လြတ္လပ္သူ

လူေတြရဲ႕ ခ်ီးမြမ္းမႈ၊ ကဲ့ရဲ႕မႈ၊

ကို မတုန္လႈပ္တဲ့သူဟာ

သူ႕ဘဝကို သူလြတ္လြတ္လပ္လပ္

ဖန္တီးႏိုင္တယ္။

(ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက )

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


သတိနဲ႕ေန…”


ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ

အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတဲ့အထဲက

တကယ္ အက်ိဳးအမ်ားဆံုး

အင္အားအႀကီးဆံုးကုသိုလ္ဟာ

မေမ့မေလ်ာ့ သတိနဲ႕ေနတာ။

( ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက )

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


တန္ရာတန္ေၾကးေပး


ဘာဘဲျဖစ္ခ်င္၊ ျဖစ္ခ်င္

ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႕

တန္တဲ့စိတ္ထားကို

အရင္ေမြးပါ။

( ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက )

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ေလာက အက်ိဳး


ေလာကႀကီးကို တကယ္ေကာင္းေစခ်င္တယ္

ဆိုရင္ သတိနဲ႕ ေနတဲ့အေလ့အက်င့္ လုပ္ပါ။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


အမ်ားအက်ိဳး


အမ်ားအက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ခ်င္တဲ့

လူဆိုရင္

သတိ၊

သမာဓိ၊

ဉာဏ္ပညာရွိဖို႕လိုတယ္။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ေပးလို႕ရလား


ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားရတာ၊

ေက်နပ္တာ၊ဆိုတာမိ်ဳးဟာ သူမ်ားေပးလို႕မရဘူး၊

ကိုယ့္ဟာ ကိုယ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ယူရတယ္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို္ယ္ကိုယ္ ရိုးရုိးသားသား၊

ေက်ေက်နပ္နပ္

လက္ခံႏိုင္မွ ရတယ္။

ကို္ယ့္ကိုယ္ကို အားရမွ

ေက်နပ္မွျပည့္စံုေနတယ္။

ေက်နပ္ေနတယ္လို႕ ေျပာလို႕ရတယ္။

ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္ထားနဲ႕ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အလုပ္ကို

စိတ္ေရာ၊ကိုယ္ပါ အားသြန္ၿပီးလုပ္ေနမွ

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အားရတာ၊ ေက်နပ္တာကို

ခံစားႏိုင္မယ္။

ကိုယ့္ဘဝကို တကယ္ေက်နပ္ခ်င္ရင္

စိတ္ထားေကာင္းတဲ့သူ၊

ေစာင့္စည္းမႈ ရွိတဲ့သူ၊

အက်ိဳးရွိတာေတြ လုပ္ေနတဲ့သူ

ျဖစ္ဖို႕လိုတယ္။

( ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက )

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


အႏုပညာ


လူေတြကို ခ်စ္တတ္တာဟာ

အဆင့္ျမင့္တဲ့ အႏုပညာျဖစ္ပါတယ္။

လွပတဲ့ဆက္ဆံေရးဟာ

အႏုပညာျဖစ္တယ္။

ဆက္ဆံေရးလွမွ ဘဝလွမယ္။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ေအာင္ျမင္သူမ်ားရဲ႕လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မ်ား…”


၁။ ။သင့္ရဲ႕ဆန္က်င္ဘက္ေတြဆီကေန သြင္းအားစုေတြ

ကို ရယူပါ။ (၁၄% ^)

၂။ ။ကိုယ္သြားမယ့္လမ္းေၾကာင္းကို ခ်ေရးထားပါ။

( ၃၂%)

၃။ ။အစီအစဥ္အတိုင္းလုပ္ပါ။

၄။ ။ဘယ္နည္းနဲ႕မဆို အေတြ႕အႀကံဳရေအာင္ယူပါ။

၅။ ။အေကာင္းဆံုးကာကြယ္မႈဟာ နားေထာင္ျခင္း။

၆။ ။ေအာင္ျမင္မႈဟာ ႀကိဳးစားရတာပါ၊

ေမြးရာပါမဟုတ္ပါဘူး။( ၇၅%)

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ေလာကမွာ ႀကီးပြားေၾကာင္းတရား ေလးပါး...


၁။ ။ေရွးေရွးဘုန္းကံရွိခဲ့ရမယ္။

၂။ ။သင့္တင့္ေလ်က္ပတ္တဲ့ ေနရာမွာ ေနရမယ္။

၃။ ။သူေတာ္ေကာင္း၊ သူေတာ္ျမတ္ေတြကို ဆည္းကပ္ရမယ္။

၄။ ။မိမိရဲ႕ ကိုယ္နဲ႕စိတ္ကို ေကာင္းျမတ္ေအာင္ တည္ေဆာက္တည္ရမယ္။

( အရွင္အာစာရာလကၤာရ )

( စစ္ကိုင္းေရႊဟသာၤ )


ေၾကာက္စိတ္ဟာ စိတ္တင္းက်ပ္မႈကို ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။

ဘာကိုမွ မေၾကာက္ပါနဲ႕။

ေၾကာက္တယ္ဆိုတာ စိုးရိမ္စိတ္ကလာတဲ့ ေပ်ာ့ညံ့တဲ့စိတ္ပါ။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


သဘာဝကို နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္းၾကည့္ပါ။

အရာရာကို ပိုၿပီးနားလည္ႏိုင္စြမ္းရွိလာမယ္။

(အိုင္းစတိုင္း)

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

တျခားလူေတြနဲ႕ အတူ

ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ၊

ဒုကၡေတြကို

အတူတကြ ခံစားပါ။

ဒါဟာ လူတိုင္းအတြက္ အေကာင္းဆံုးလမ္္းညႊန္မႈပါပဲ။

( အိုင္းစတိုင္း )


သစၥာစကား... ”


ငါရဲ႕မိခင္ အသက္ရွင္ေရးအတြက္

ဒီယုန္သူငယ္ေလး ေသရရွာေတာ့မယ္။

ငါရဲ႕မိခင္ ေရာဂါေပ်ာက္၊မေပ်ာက္ကိုကား

တပ္အပ္ေသခ်ာမသိရ၊

ယုန္ကေတာ့ သူရဲ႕အေဖာ္ေတြနဲ႕ ကြဲၿပီး ေသရရွာေတာမယ္။

ကံတရားအတိုင္း ရွိပါေစေတာ့လို႕

သနားၾကင္နာတဲ့စိတ္နဲ႕ ယုန္ကေလးကို ေထာင္ေခ်ာက္မွလႊတ္လိုက္တယ္။

( ညီငယ္စကၠန )


ငါဟာ သိတတ္တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး သူတစ္ပါးရဲ႕အသက္ကို

မသတ္စဖူးပါ။

ဤမွန္ေသာသစၥာစကားေၾကာင့္

ငါ့မိခင္ရဲ႕ေရာဂါေဝဒနာဟာ ေပ်ာက္ကင္းခ်မ္းေျမ႕ပါေစ

လို႕သစၥာျပဳလိုက္ေလ၏။

ယုန္ေလးလည္းအသက္ခ်မ္းသာရာရသြားတယ္။

မိခင္လည္း အသက္ခ်မ္းသာရာရသြားပါတယ္။

ဒါဟာ သစၥာဆိုျခင္းရဲ႕အစြမ္းသတိၱျဖစ္ပါတယ္။





" စာၾကည့္တိုက္…"


အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၊ ကယ္လီဖိုးနီးယားရွိ

က်ေနာ္ေနထိုင္တဲ့ရပ္ကြက္နဲ႕မနီးမေဝးမွာ စာၾကည့္တိုက္တစ္ခုရွိတယ္။

က်ေနာ္အေမရိကားကိုေရာက္စမွာ အဲဒီစာၾကည့္တိုက္ထဲကို မဝင္ရဲပါ။

အေၾကာင္းကေတာ့ က်ေနာ္နဲ႕မနီးစပ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။

ေနာက္တစ္ေၾကာင္းက

က်ေနာ္မသိတဲ့စကားေတြနဲ႕လာၿပီးေမးတာေျပာတာရွိလာမွာစိုးတာလည္းပါတယ္။

စာၾကည့္တိုက္ဆုိေတာ့ စိတ္ဝင္စားမိတယ္။

အိမ္ကလူမ်ားကိုေမးေတာ့လည္း ဝင္လို႕ရတယ္လို႕သာေျပာတယ္။ လိုက္ပို႕ေပးမယ့္သူက မရွိပါ။

သူတို႕ကလည္း စာၾကည့္တိုက္ကို မသြားမလာျဖစ္ၾကပါ။

အေၾကာင္းက သူတို႕ရဲ႕အလုပ္အကိုင္ေတြက အားလပ္ရက္မရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက

စာဖတ္ဝါသနာမပါတာလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

သူတို႕ရဲ႕အားလပ္ခ်ိန္ကို အသံုးခ်ပံုကတစ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္။

အားလပ္ရင္ ေနာက္ဆံုးေပၚ ဗီဒီယိုေခြေတြကိုငွားမယ္။

အဲဒီေခြေတြကို မၿပီးမခ်င္းတစ္ေခြၿပီးတစ္ေခြၾကည့္မယ္။

ေနာက္တစ္မ်ိဳးက ေနာက္ဆံုးေပၚသီခ်င္းေတြကို ဝယ္မယ္။ၿပီးရင္ အဲဒီသီခ်င္းေတြကို နားေထာင္မယ္။

ေစ်းဝယ္ထြက္မယ္။ ႀကိဳက္တဲ့အစားအစာေတြကို တစ္ခုခုၿပီးလုပ္စားမယ္။ ဝယ္စားမယ္။

သူတို႕ႀကိဳက္တာကို က်ေနာ္ကမႀကိဳက္ပါ။

က်ေနာ္ႀကိဳက္တာကိုလည္း သူတို႕ႀကိဳက္မယ္မထင္ပါ။

အေၾကာင္းမွာ သူတို႕စာဖတ္ေနတာကို တစ္ခါမွ မေတြ႕ဖူးေသာေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။

မိန္းမျဖစ္သူ ေဒၚေရႊယံုေလးကို အလုပ္သို႕

လိုက္ပို႕တိုင္း၊သြားႀကိဳတိုင္း စာၾကည့္တိုက္ကိုျဖတ္သြားရပါတယ္။

ေနာက္ဆံုး စာၾကည့္တိုက္ကိုသြားခ်င္လြန္းေသာေၾကာင့္ မိန္းမကိုအကူအညီေတာင္းရပါေတာ့တယ္။

မိန္းမက အဂၤလိပ္စကားေျပာကၽြမ္းက်င္တယ္။

လည္လည္ဝယ္ဝယ္ရွိတယ္။ သူက လူေတြနဲ႕ဆက္ဆံရမွာကို မေၾကာက္ပါ။

က်ေနာ္ကေၾကာက္တယ္။

သူမကို အားကိုးၿပီး အေမရိကားကို ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕လာခဲ့မိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

သူမအလုပ္ပိတ္ရက္တစ္ရက္မွာ စာၾကည့္တိုက္ကိုလိုက္ပို႕ေပးပါတယ္။

စာၾကည့္တိုက္ကိုေရာက္တဲ့ပထမရက္မွာပင္ စာၾကည့္တိုက္ကဒ္ျပားလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။

ေနထိုင္ရာအရပ္က တူေနေသာေၾကာင့္

စာၾကည့္တိုက္ကဒ္ျပားကိုလြယ္လြယ္လုပ္ခြင့္ရသြားတာျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ေငြတစ္ျပားမွမေပးရပါ။ေငြေပးရရင္လည္း လုပ္ႏိုင္မယ္မထင္ေသးပါ။

တစ္ခါငွားရင္ စာအုပ္ဘယ္ႏွစ္အုပ္ငွားလို႕ရသလဲလို႕မိန္းမကေမးပါတယ္။

စာအုပ္အပါအဝင္ DVD+VCD စုစုေပါင္းတစ္ရာ ငွားႏိုင္တယ္လို႕ေျပာပါတယ္။

အံၾသသြားပါတယ္။မယံုပါ။ ဒါေပမယ့္

စာအုပ္ေတြတစ္ေပြ႕တစ္ပိုက္နဲ႕ငွားရမ္းေနတာကိုေတြ႕ေတာ့ အားရွိသြားပါတယ္။

စာအုပ္မ်ားရွာပါတယ္။

အိမ္နဲ႕ပတ္သက္တဲ့စာအုပ္မ်ား၊

ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕ပတ္သက္တဲ့စာအုပ္မ်ား၊

ေဆးပညာနဲ႕ပတ္သက္တဲ့စာအုပ္မ်ား၊

ဥယ်ာဥ္နဲ႕ပတ္သက္တဲ့စာအုပ္မ်ား၊

စုစုေပါင္း ၉-အုပ္ရပါတယ္။

DVD+VCDကိုလည္းလိုက္ရွာပါတယ္။ ၇-ခ်ပ္ရလာပါတယ္။

ဘယ္မွာစာရင္းေပးရမလဲလို႕ေမးေတာ့ ဝင္ေပါက္အဝမွာလို႕ေျပာပါတယ္။

လူေတြလည္းမေတြ႕ရပါ။ လူေတြအစား ကြန္ပ်ဴတာေတြကိုသာေတြ႕ရပါတယ္။

စာရင္းမမွတ္ဘူးဟုထင္မိပါတယ္။

ေနာက္ေတာ့မွ အျခားလူေတြက ကြန္ပ်ဴတာမွာ စာရင္းသြင္းေနၾကတာကိုေတြ႕ေတာ့မွ

သေဘာေပါက္သြားပါတယ္။

လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလံုးအူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပါ။

ေနာက္ေတာ့ စာၾကည့္တိုက္ဝန္ထမ္းတစ္ဦးကိုေခၚၿပီးေမးေတာ့မွ

သူ႕ရဲ႕အကူအညီနဲ႕ကြန္ပ်ဴတာမွာ စာရင္းသြင္းျဖစ္သြားပါတယ္။

ကြန္ပ်ဴတာမသြင္းဘဲယူသြားရင္ ဘယ္သူသိႏိုင္မလဲလို႕ေတြးမိပါတယ္။

အလကားလိုခ်င္သူေတြကိုေတာ့ မေတြ႕မိပါ။

လူကိုပဲ ယံုၾကည္တာလား၊

စက္ကိုပဲ အားကိုးတာလား၊

ဆိုတာကို မသဲကြဲခဲ့ပါ။

ကြန္ပ်ဴတာမသြင္းဘဲယူသြားရင္ ဘာျဖစ္မလဲလို႕ စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့

အထြက္ေပါက္တြင္ အခ်က္ေပးအသံျမည္ပါတယ္ဆိုတာကိုေနာင္မွသိရပါတယ္။

ေအာ္…ေခတ္မီလိုက္တာ လိုက္လို႕မမီေအာင္ပါပဲလား၊

ျမန္မာျပည္မွာကတည္းက ကြန္ပ်ဴတာပညာကို သင္ထားမိတာ ကံေကာင္းေလျခင္း။

ႏို႕မဟုတ္ရင္ ဘာဆိုဘာမွ သိမွာမဟုတ္ဘူး။

ၿပီးေတာ့ စာမတတ္သူလိုဘာမွလည္း လုပ္တတ္မွာမဟုတ္ပါေလ။

အေမရိကန္မွာက စာမသင္ေသးတဲ့ကေလးေတာင္မွ ကြန္ပ်ဴတာကို ကိုင္တြယ္တတ္ေနတာက

စာၾကည့္တိုက္အတြင္းရွိ ကေလးစာၾကည့္တိုက္ထဲမွာ ေတြ႕ေနရပါတယ္။

ကားကိုေတာ့ အိမ္ေရွ႕၊အိမ္ေဘးမွာထားတာေၾကာင့္

တစ္အိမ္မွာ ကားသံုးေလးစီးရွိတာကို သတိထားမိပါတယ္။

ကြန္ပ်ဴတာကိုေတာ့ မေတြ႕ရတဲ့အတြက္

တစ္အိမ္မွာ ကြန္ပ်ဴတာ ဘယ္ႏွစ္လံုးရွိတယ္ဆိုတာကို မခန္႕မွန္းႏိုင္ပါ။

စာၾကည့္တိုက္မွာေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာအလံုးေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာရွိေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

စာၾကည့္တိုက္ကဒ္ျပားလုပ္တာလည္းကြန္ပ်ဴတာ၊

စာအုပ္ငွားတာလည္းကြန္ပ်ဴတာ၊

စာအုပ္ရွာတာလည္းကြန္ပ်ဴတာ၊

စာအုပ္ျပန္အပ္ေတာ့လည္း ကြန္ပ်ဴတာ၊

စာအုပ္မ်ားရက္တိုးခ်င္ရင္ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕အိမ္မွာပင္ ရက္တိုးလို႕ရေနပါတယ္။

စာအုပ္ျဖစ္ျဖစ္၊ VCD+DVD ျဖစ္ျဖစ္ သံုးပတ္အခ်ိန္ေပးပါတယ္။

မဂၢဇင္းနဲ႕သီခ်င္းေခြမ်ားကိုေတာ့ တစ္ပတ္သာ အခ်ိန္ေပးပါတယ္။

ရက္ခ်ိန္းနီးလာပါက အီးေမးလ္နဲ႕ ရက္နီးလာၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊

လူႀကီးမင္းအေနနဲ႕ဒဏ္ေငြမက်သင့္လိုပါက အခ်ိန္မီအပ္သင့္ေၾကာင္း

အပ္ရမယ့္ စာအုပ္၊VCD+DVDအမ်ိဳးအမည္နဲ႕တကြအေၾကာင္းၾကားလာပါတယ္။

ဒဏ္ေၾကးအေနနဲ႕က တစ္မ်ိဳးအတြက္ တစ္ရက္ကို ရက္လြန္ေၾကး ဆင့္ငါးဆယ္ ေပးပါရမယ္။

အမ်ားဆံုးဒဏ္ေၾကးကေတာ့ တစ္မ်ိဳးအတြက္ေဒၚလာ-20 ေပးေဆာင္ရန္သတ္မွတ္ထားပါတယ္။

စာအုပ္ေပ်ာက္ဆံုးပါက စာအုပ္တန္ဖိုးအျပင္ ဒဏ္ေၾကး ေဒၚလာ-20ကိုေပးေဆာင္ရန္သတ္မွတ္ထားပါတယ္။

စည္းကမ္းတက်နဲဲ႕ဖတ္ပါက ဘာေၾကးမွ ေပးေဆာင္ရန္လိုမယ္မထင္ပါ။

ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ စာၾကည့္တိုက္ကမရွိ၊

စာၾကည့္တိုက္ရွိျပန္ေတာ့ စာအုပ္ကမရွိ။

အဲဒါေၾကာင့္ စာဖတ္ခ်င္ရင္ အႀကိဳက္ဆံုးစာအုပ္မ်ားကို ဝယ္ရပါတယ္။

တာခ်ီလိတ္မွာ စာအုပ္ေစ်းကလည္း ႀကီးျမင့္လွပါတယ္။

စာအုပ္အငွားဆိုင္ကို အားကိုးရျပန္ေတာ့ ငွားခက ေစ်းႀကီးလြန္းလွပါတယ္။

ေျမဆီေျမလႊာမေကာင္းတဲ့အရပ္ေဒသမွာ မိ်ဳးေကာင္းတဲ့အပင္ေတာင္ မရွင္သန္ႏိုင္ပါ။

ျမန္မာျပည္တြင္ စာဖတ္ဝါသနာဟာ ရွင္သန္ႀကီးထြားဖို႕အေတာ္ပင္အခက္အခဲရွိလွပါတယ္။

အေမရိကားမွာေတာ့ စာဖတ္ဝါသနာ မပါ၊ပါေအာင္ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေနတာကို ေတြ႕ေနရပါတယ္။

မတူတဲ့အခ်က္ေတြထဲက တစ္ခ်က္ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။


လူသားတိုင္း က်န္းမာၾကပါေစ... လူသားတိုင္း ခ်မ္းသာၾကပါေစ...
ခႏၶာကိုယ္ကို ေလ့က်င့္ခန္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။ စိတ္ကို စာဖတ္ျခင္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။...

ႏူတ္ဆက္စကားေလးမ်ား.....

ျမန္မာတို႕ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မ်ား...

picoodle.com