Friday, November 26, 2010

“ ရုပ္ပံုျပ သင္ခန္းစာ…”



မူႀကိဳေက်ာင္းတစ္ခုမွာျဖစ္တယ္။

မူႀကိဳေက်ာင္းသားေလး

ေမာင္သိုင္းေအာင္ေက်ာ္က


ဆရာမ၊

ေရျမင္းဆိုတာ ဘာလဲဟင္


ဆရာမ ေဒၚေအးေအးၿပံဳးက

ရူးသြပ္ေနတဲ့ ငါး


ေမာင္သိုင္းေအာင္ေက်ာ္က

အဲဒါဆို ဘာျဖစ္လို႕ သူ ကုန္းေပၚမွာေနလဲ


ဆရာမ ေဒၚေအးေအးၿပံဳးက

ဆရာမ ေျပာၿပီးပါပေကာ၊

ရူးသြပ္ေနပါတယ္လို႕

“ အသက္ရွည္ေဆးဆုိတာ…”



အဘိုး ဦးဘဉာဏ္ဟာ

ႏွစ္တစ္ရာ (၁၀၀)ျပည့္ေမြးေန႕ကို က်င္းပပါတယ္။


အဘိုးရဲ႕ အသက္ရွည္တာ ဘာေၾကာင့္လဲ

လို႕ ေမြးေန႕ပြဲကိုတက္လာသူ ကိုသီဟေက်ာ္က

စူးစမ္းေမးျမန္းပါတယ္။


အဘိုးက ဂုဏ္္ယူဝင့္ႁကြားစြာျဖင့္


အဘိုးက ေဆးလိပ္မေသာက္ဘူး။

အရက္ေသစာလည္း မေသာက္သံုးဘူး။

အစားအစာကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ အလြန္အကၽြံ ပိုမစားဘူး။

(၁၀)နာရီဆို အိပ္ရာဝင္ၿပီး နံနက္ ()နာရီဆို အိပ္ရာက ထပါတယ္။


လို႕ရွင္းျပပါတယ္။


ကိုသီဟေက်ာ္က

အဲဒီလို တိတိက်က် ေနခဲ့တာဟာ

တကယ္ခ်ီးက်ဴးစရာပါပဲခင္ဗ်ား။

ဒါေပမယ့္

က်ေနာ့္အဘုိးက အဘိုးလိုပဲ လုိက္နာေနထိုင္ခဲ့တာပါပဲ။

သူကေတာ့ အသက္ (၆၀)မွာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ပါတယ္။

လို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။


သူက အဲဒီအေလ့အက်င့္ေတြကို

လိုသေလာက္ၾကာၾကာ မေလ့က်င့္ခဲ့လို႕ေနမွာပါ

လို႕ အဘိုးဦးဘဉာဏ္ကျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။

“ ဟာသ တန္ဖိုး…”



သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္တို႕ဟာ

ဗယ္လင္တုိင္ေကာ္ဖီဆိုင္ စကားေျပာေနၾကတယ္။


ကိုခင္ေမာင္ဝင္းက

မင္းေျပာျပတဲ့ ဟာသကို ငါ့မိန္းမကို

ငါ ေျပာျပလိုက္တာ

အခု ငါ့ကို စကားမေျပာတာ တစ္ပတ္ရွိၿပီ


ကိုစိုးပိုင္က

ဟာ ဒါ ဟန္က်တာေပါ့၊

အခု အဲဒီဟာသကို မင္းေယာကၡမကို ထပ္ေျပာျပလိုက္

“ ေတြးေတာ ခံစားႏိုင္ဖို႕...”



တစ္ခါတုန္းက ဖိနပ္ခ်ဳပ္သမား လူအိုႀကီးတစ္ဦးရွိပါတယ္။

သူက ဓမၼဆရာတစ္ဦး ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီ အလိုဆႏၵ အေကာင္အထည္ေပၚဖို႕ လမ္းစ မပြင့္ခဲ့ပါ။


ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့

သူဟာ ဘာသာတရား ေလ့လာေနတဲ့ လူငယ္တစ္ဦးရဲ႕

မိတ္ေဆြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဘုရားေက်ာင္းမွာ တရားေဟာဖို႕

ပထမဆံုး တာဝန္ေပးခံရတဲ့ အဲဒီလူငယ္ကို

ဖိနပ္ခ်ဳပ္သမားႀကီးက

သူ႕အတြက္ တစ္ခုေဆာင္ရြက္ေပးရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။


တရားေဟာဆရာရဲ႕ ဖိနပ္ကို သူခ်ဳပ္ေပးပါရေစ၊

သူခ်ဳပ္ေပးတဲ့ ဖိနပ္ကို တရားေဟာဆရာက

အၿမဲဝတ္ဆင္ပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။


ဒါမွသာ

သူ ဘယ္ေတာ့မွ မေရာက္ႏိုင္တဲ့ တရားေဟာစင္ျမင့္ကို

တရားေဟာသြားတဲ့ တရားေဟာဆရာနဲ႕အတူ

သူခ်ဳပ္ထားတဲ့ ဖိနပ္က အၿမဲပါသြားတယ္

လို႕ သူ႕စိတ္ထဲမွာ

ေတြးေတာ ခံစားႏိုင္ဖို႕

အဲဒီလို ေမတၱာရပ္ခံျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

“ မိုးနတ္မင္းနဲ႕ေက်ာက္ဆစ္သမား…”



တစ္ခါက ေက်ာက္ဆစ္သမားတစ္ဦးရွိပါတယ္။

သူဟာ ဝါးတဲငယ္တစ္လံုးမွာ တစ္ဦးတည္းေနပါတယ္။

ေက်ာက္ဆစ္ပညာမွာ ကၽြမ္းက်င္ေပမယ့္

သူဟာ အလြန္ဆင္းရဲလွပါတယ္။

သူ႕ရဲ႕အဝတ္မ်ားမွာ စုတ္ၿပဲေနပါတယ္။


တစ္ေန႕

ေက်ာက္တံုးအႀကီးႀကီးတစ္တံုးကို ထုဆစ္ေနခ်ိ္န္မွာ

လမ္းထဲမွာ လူအုပ္ႀကီးတစ္အုပ္စုေဝးေနတာကို ေတြ႕ျမင္ပါတယ္။

အုတ္အုတ္က်က္က်က္အသံကို ၾကားရပါတယ္။


သူတို႕ရဲ႕စကားသံေၾကာင့္

သူတို႕ေနတဲ့ ရြာငယ္ဇနပုဒ္ေလးကို ဘုရင္ႀကီးလာလည္မယ္ဆိုတာကို

သူသိပါတယ္။


အလြန္လွပတင့္တယ္ဆန္းၾကယ္တဲ့

ပိုးထည္မ်ားကို ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ဘုရင္ႀကီးကို

ေက်ာက္ဆစ္သမားက ႀကိဳဆိုရင္း ေငးေမာၾကည့္ေနမိပါတယ္။

အဲဒီလိုၾကည့္ေနရင္း..........


ငါ့မွာ ဒီဘုရင္ႀကီးလို ဂုဏ္က်က္သေရနဲ႕ အာဏာရွိရင္

ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ

လို႕ ေတြးမိၿပီး ဆုေတာင္းမိပါတယ္။


အဲဒီဆုေတာင္းကို မိုးနတ္မင္းႀကီးက ၾကားသြားၿပီး ေက်ာက္ဆစ္သမားကို

အာဏာရွင္ ဘုရင္ႀကီးအျဖစ္ကို ေျပာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။


ခ်က္ခ်င္းလိုပင္

ေက်ာက္ဆစ္သမားဟာ လွပေက်ာ့ရွင္းတဲ့ ျမင္းနက္ႀကီးကို စီးၿပီး

ပရိသတ္ကို လက္ေဝွ႕ရမ္း ႏႈတ္ဆက္ေနပါေတာ့တယ္။


ဒါေပမယ့့့့္

ေႏြကာလေရာက္တဲ့အခါ ေနေရာင္ေၾကာင့္

လူမ်ား၊ တိရစ ၦာန္မ်ား၊ သစ္ပင္မ်ား၊ ၫႈိးႏြမ္းၾကတာကို

ဘုရင္ႀကီးျဖစ္တဲ့ ေက်ာက္ဆစ္သမားက ေတြ႕ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ ေနကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး

ငါသာ အင္အားေကာင္းတဲ့ ေနမင္းႀကီးျဖစ္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ

လို႕ ဆုေတာင္းမိျပန္ပါတယ္။


သူ႕ရဲ႕ဆုေတာင္းသံကို မိုးနတ္မင္းႀကီးကၾကားသြားၿပီး

သူ႕ပါရမီကိုျဖည့္ေပးလုိက္ျပန္ပါတယ္။

သူ႕ရဲ႕ေနေရာင္ျခည္ကို ကမၻာေျမေပၚကို က်ဆင္းေစပါတယ္။


အဲဒီအခ်ိန္

ဘုရင္နဲ႕ သမီးေတာ္တို႕ဟာ ထီးရိပ္ေအာက္ကို ဝင္ခိုလႈံၾကရပါတယ္။

ေနေရာင္ေအာက္မွာ စစ္ဘုရင္ႀကီးမ်ားပင္ အင္အားေလွ်ာ့နည္းလာၾကပါတယ္။

သီးႏွံပင္မ်ားလည္း ေနေရာင္ရဲ႕ထိ္န္းကြပ္မႈကို ခံၾကရပါတယ္။

တစ္ေန႕မွာ

တိမ္လႊာေသးေသးေလးတစ္ခုက ေနေရာင္ကို ျဖတ္ၿပီး

ေျမျပင္တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ကိုေနေရာင္က ကာကြယ္ထားလိုက္ပါတယ္။

အဲဒီအေျခအေနကို ျမင္ေတြ႕တဲ့အခါ

ေနျဖစ္ေနတဲ့ ေက်ာက္ဆစ္သမားက ပိုမိုအင္အားႀကီးတာကို ေတြ႕ၿပီး

ငါ တိမ္ျဖစ္ခ်င္လိုက္တာ

လို႕ဆုေတာင္းမိျပန္ေရာ၊

ဒါနဲ႕ပဲ တိမ္ျဖစ္သြားျပန္ပါတယ္။


ေနေရာင္ကို တားဆီးႏိုင္ၿပီး၊

သူ႕ကိုယ္သူအလြန္အေရးပါအရာေရာက္တယ္လို႕ထင္ေနမိျပန္ပါတယ္။

တိမ္လိပ္ေသးေသးေလးမွာ တိမ္လိပ္အႀကီးႀကီးျဖစ္လာၿပီး

အႀကီးအက်ယ္ မိုးရြာခ်ပါတယ္။

အရာရာကို စိုရႊဲေစပါတယ္။

ေက်ာက္ေဆာင္ႀကီးတစ္ခုမွ လြဲၿပီး အရာရာဟာ

မိုးသက္ေလျပင္းဒဏ္ေၾကာင့္ အျပင္းအထန္ခံၾကရပါတယ္။

ေက်ာက္ေဆာင္ႀကီးက ဘာမွ တုန္လႈပ္ျခင္းမရွိတာကိုေတြ႕ၿပီး

ေက်ာက္ေဆာင္ႀကီးျဖစ္လိုတဲ့ ဆႏၵျဖစ္လာျပန္တယ္ ”

ဆႏၵအတိုင္းဆုေတာင္းလုိက္မိေတာ့

ေက်ာက္ေဆာင္ႀကီး ျဖစ္သြားျပန္ပါတယ္။

တစ္ေန႕မွာ

လြယ္အိတ္တစ္လံုးလြယ္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္က

အဲဒီေက်ာက္တံုးႀကီးနားကပ္သြားပါတယ္။

ေက်ာက္တံုးႀကီးနားေရာက္ေတာ့ ရပ္ၿပီး သူ႕ရဲ႕လြယ္အိတ္ထဲက

ေဆာက္နဲ႕တူကို ထုတ္ၿပီး ေက်ာက္တံုးႀကီးကို ထုဆစ္ပါေတာ့တယ္။

အဲဒီေတာ့ ေက်ာက္တံုးႀကီးထက္ အင္အားႀကီးသူရွိေနတာကို ေတြ႕ၿပီး

အဲဒီလူျဖစ္ဖို႕ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။


မိုးနတ္မင္းႀကီးက

သူ႕ရဲ႕ဆုေတာင္းအတိုင္း ျဖည့္ဆည္းေပးလိုက္ရာ

သူဟာေက်ာက္ဆစ္သမားဘဝျပန္ေရာက္သြားၿပီး

သူရဲ႕မူလဝါးတဲေလးထဲကို ျပန္ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။


သူဟာ သူဘဝကိုသူေက်နပ္ၿပီး

ေက်ာက္တံုးႀကီးကို ထုဆစ္ရင္း ေရာင့္ရဲေက်နပ္ေနပါေတာ့တယ္။

“ အိမ္ေထာင္ေရးအေၾကာင္း ေျပာတယ္္ဆိုေတာ့…”



တစ္ခါတုန္းက စာဖတ္ပရိသတ္တစ္ဦးဟာ

အယ္ဒီတာဆီကို စာတစ္ေစာင္ေရးေပးလိုက္ပါတယ္။


အယ္ဒီတာႀကီးခင္ဗ်ား၊

ခင္ဗ်ားဟာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အိမ္ေထာင္ေရးကိစၥ၊

လိင္ကိစၥေတြကို

ေဆာင္းပါးေတြ ေရးေနတာလဲ။

ခင္ဗ်ားကိုယ္တို္င္က အိမ္ေထာင္ေတာင္ မျပဳရေသးေတာ့၊

အိမ္ေထာင္ေရးအေၾကာင္း၊

လိင္အေၾကာင္းေတြ ေရးတာကို

စဥ္းစားလို႕ မရႏိုင္ေအာင္ပါဘဲ

လို႕ ေရးသားထားပါတယ္။


အယ္ဒီတာက...

မွန္ပါတယ္၊

က်ေနာ္ မေသဘူးေပမယ့္

လူေသတဲ့အေၾကာင္းလည္း ေရးပါတယ္

လို႕စာျပန္ေရးလိုက္ပါေတာ့တယ္။

လူသားတိုင္း က်န္းမာၾကပါေစ... လူသားတိုင္း ခ်မ္းသာၾကပါေစ...
ခႏၶာကိုယ္ကို ေလ့က်င့္ခန္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။ စိတ္ကို စာဖတ္ျခင္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။...

ႏူတ္ဆက္စကားေလးမ်ား.....

ျမန္မာတို႕ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မ်ား...

picoodle.com