Tuesday, March 8, 2011

" တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖယ္ရွားလိုက္တဲ့အခါ..."



တစ္ခါတုန္းက
လူတစ္ေယာက္ဟာ ေစ်းထဲက ဖားအရွင္ႀကီးတစ္ေကာင္ကို ဝယ္လာမိပါတယ္။
အိမ္ေရာက္ရင္ ဖားဟင္းခ်က္စားမယ္ေပါ့။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေရေႏြးအိုးတည္ပါတယ္။
ေရေႏြးဆူေတာ့ အဲဒီဖားကို ေရေႏြးအိုးထဲ ပစ္ထည့္လိုက္ပါတယ္။
ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့အိုးဆိုေတာ့ ဖားက ဘယ္မွာ ၿငိမ္ေနမလဲ...
ေရေႏြးအိုးထဲကေန ခုန္ထြက္သြားတာေပါ့။
ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့ အပူအေအး ရုတ္တရက္ကြားျခားသြားေတာ့
ခ်က္ခ်င္းျမန္ျမန္ တံု႕ျပန္ျပီး
အျပင္ခုန္ထြက္ႏိုင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါနဲ႕ပဲ အဲဒီလူက စဥ္းစားတာေပါ့။
ဖားသားဟင္းက စားခ်င္တာကိုး။
အဲဒီဖားကို ေရေအးထဲထည့္ထားလိုက္ပါတယ္။
အဲဒီေရေအးရဲ႕ေအာက္က မီးထည့္လိုက္ပါတယ္။
ေရကေအးေနေတာ့ ဖားက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ကူးခတ္ေနတာေပါ့။
ေရက တျဖည္းျဖည္းခ်င္းပူလာတာကို သိေပမယ့္ ရုန္းထြက္ဖို႕ မႀကိဳးစားမိဘူး။
ေပ်ာ္ေနတာကိုး။
ေရကပြက္ပြက္ဆူလာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ဖားခုန္မထြက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
ဖားဟာ ဖားစြတ္ျပဳတ္ျဖစ္သြားပါၿပီ။

က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက ဖားစြတ္ျပဳတ္အေၾကာင္းမဟုတ္ပါဘူး
က်ေနာ္တို႕လူေတြဟာလည္း ဖားနဲ႕အလားတူပါတယ္။
လြတ္လပ္မႈကို ရုတ္တရက္ဖယ္ရွားလိုက္တဲ့အခါ
ဖားလိုပဲ ရုတ္တရက္တုံ႕ျပန္တတ္ၾကပါတယ္။
လြတ္လပ္မႈကို တန္ဖိုးထား၊
ခ်က္ခ်င္းေတာ္လွန္တတ္ၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖယ္ရွားလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့
အေပ်ာ္ေတြလြန္ၿပီး ဘာမွေတာင္ မသိလိုက္ေတာ့ဘူး။
အခုဆိုရင္...လြတ္လပ္တဲ့အရသာဟာ ဘာလဲလို႕ေမးရင္
ဘာျပန္ေျဖရမွန္း မသိၾကေတာ့ပါဘူး။
ဖားစြတ္ျပဳတ္ျဖစ္သြားၾကၿပီေလ။
ဝမ္းနည္းစရာလည္းေကာင္းသလို
ေၾကကြဲစရာလည္းေကာင္းပါတယ္။
လူသားတိုင္း က်န္းမာၾကပါေစ... လူသားတိုင္း ခ်မ္းသာၾကပါေစ...
ခႏၶာကိုယ္ကို ေလ့က်င့္ခန္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။ စိတ္ကို စာဖတ္ျခင္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။...

ႏူတ္ဆက္စကားေလးမ်ား.....

ျမန္မာတို႕ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မ်ား...

picoodle.com