Wednesday, August 24, 2011

“စိတ္ခ်မ္းသာဖို႕ေကာင္းတဲ့ေနရာ…”


အသက္-၉ႏွစ္ပတ္ဝန္က်င္ရွိတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္

စာအုပ္စင္ေရွ႕တြင္ သူလိုခ်င္တဲ့စာအုပ္မ်ားကို ရွာေနတယ္။

စြတ္က်ယ္အကၤ် ီအစိမ္းေရာင္နဲ႕ကာကီေရာင္ေဘာင္ဘီအတုိကုိဝတ္ထားတယ္။

အသားမည္းတဲ့အိႏၵိယကေလးတစ္ေယာက္လို႕ယူဆရပါတယ္။

အဂၤလိပ္စကားကို လည္လည္ဝယ္ဝယ္ေျပာေနတာမို႕ အေမရိကန္မွာ

ေမြးဖြားတဲ့အိႏၵိယကေလးလို႕ေျပာရမယ္ထင္တယ္။

ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ လမ္းေပၚမွာေဆာ့ကစားေနတဲ့ကုလားေလးတစ္ေယာက္ပံုနဲ႕တူပါတယ္။

သူကစာအုပ္မ်ားကို စိတ္ဝင္စားစြာရွာေဖြေနတယ္။

သူရွာလိုတဲ့စာအုပ္ကို ရွာမေတြ႕ေတာ့

စာၾကည့္တိုက္ဝန္ထမ္းတစ္ဦးကို သြားေမးပါတယ္။

အမ်ိဳးသားဝန္ထမ္းတစ္ဦးေရာက္လာၿပီးသူရွာလိုတဲ့စာအုပ္ကို ကူညီၿပီးရွာေဖြေပးပါတယ္။

စာအုပ္မ်ားကို ရွာေတြ႕ၿပီမို႕ စာအုပ္ေတြတစ္ေပြ႕တစ္ပိုက္္ကို စာအုပ္စင္မွ ဆြဲခ်ၿပီး

စာၾကည့္တိုက္ရဲ႕စာဖတ္တဲ့ကုလားထိုင္-စားပြဲမွာ ထိုင္ဖတ္ေနပါတယ္။

သူ႕ကို ကူညီၿပီးစာအုပ္ကို ရွာေဖြေပးတဲ့ အမ်ိဳးသားဝန္ထမ္းက မၾကာခင္မွာျပန္ေရာက္လာၿပီး

သူ႕လက္ထဲကို စာရြက္တစ္ရြက္ေပးပါတယ္။

အဲဒီစာရြက္ကေတာ့ လူငယ္ေလးရွာေဖြေနတဲ့စာအုပ္မ်ားနဲ႕ပတ္သက္တဲ့အညႊန္းစာရြက္

ျဖစ္ပါတယ္။

လူငယ္ေလးက သူလိုခ်င္တဲ့စာအုပ္လည္းရၿပီ။

အညႊန္းစာရြက္လည္းရၿပီမို႕မ်က္ႏွာက ၿပံဳးၿပီး စာအုပ္မ်ားကို

ေအးေအးေဆးေဆး ဆက္ဖတ္ေနပါတယ္။

ဒါကေတာ့ စာၾကည့္တိုက္တြင္ ေတြ႕ရတဲ့ျမင္ကြင္းတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

အေမရိကန္မွာႀကီးျပင္းခြင့္ရတဲ့ကေလးေတြရဲ႕အခြင့္အေရးေတြျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီကုလားေလးကို ၾကည့္ၿပီးအားက်မိပါတယ္။

က်ေနာ္ငယ္စဥ္တုန္းက ဒီလိုအခြင့္အေရးကို မရခဲ့ပါ။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီလိုပတ္ဝန္က်င္မရွိခဲ့ပါ။

စာၾကည့္တိုက္ကို တကၠသိုလ္ေရာက္မွ ေရာက္ဖူးတယ္။

ဝင္ဖူးတယ္။ စာအုပ္ငွားဖူးတယ္။

စာအုပ္ဖတ္ဖူးတယ္။

ဝန္ထမ္းေတြရဲ႕အေလးထားျခင္းကိုလည္း မခံစားရပါ။

ေမးရင္လည္း ပ်ဴငွာစြာ ဆက္ဆံျခင္းမရွိပါ။

မတူညီတဲ့ပတ္ဝန္က်င္ႏွစ္ခုကို ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ေနမိပါတယ္။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ဒီစာၾကည့္တို္က္မွာေတာ့ တစ္ႀကိမ္ထဲမွာ

ငွားရမ္းႏိုင္တဲ့စာအုပ္စာအုပ္ေပါင္းတစ္ရာ(၁၀၀)ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီတစ္ရာထဲတြင္ စာအုပ္အပါအဝင္ DVD&VCDလည္းပါဝင္ပါတယ္။

တစ္ခါငွားရင္ေတာ့ သံုးပတ္ဖတ္ခြင့္ရပါတယ္။

မဂၢဇင္းမ်ား၊ ဂ်ာနယ္မ်ားကိုေတာ့ တစ္ပတ္သာငွားခြင့္ရပါတယ္။

ျပန္အပ္ရမယ့္ရက္နီးကပ္လာပါက အီးေမးလ္ေပးထားပါက

အီးေမးလ္နဲ႕အေၾကာင္းၾကားေပးပါတယ္။

အပ္ရမယ့္ရက္နီးေၾကာင္းနဲ႕ ေနာက္ထပ္ငွားခ်င္ရင္ အီးေမးလ္ကတစ္ဆင့္

ရက္တိုးငွားႏိုင္ေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ေမ့ေလ်ာ့ၿပီး ရက္တိုးေၾကးေပးစရာမလိုေတာ့ပါ။

ရက္တိုးေၾကးကေတာ့ စာအုပ္တစ္မ်ိဳးအတြက္

ဆင့္ငါးဆယ္(ျမန္မာေငြျပားငါးဆယ္သေဘာျဖစ္ပါတယ္)ျဖစ္ပါတယ္။

အမ်ားဆံုးဒဏ္ေၾကးကေတာ့ ေဒၚလာ၂၀ျဖစ္ၿပီး

စာအုပ္ေပ်ာက္ဆံုးပါက ေဒၚလာ-၂၀အျပင္

ေပ်ာက္ဆံုးတဲ့စာအုပ္တန္ဖိုးကိုေပးေလွ်ာ္ဖို႕ႀကိဳတင္အသိေပးထားပါတယ္။

စာၾကည့္တိုက္ထဲတြင္ ဆိတ္ၿငိမ္အခန္း (Quite room)ရွိတယ္။

လံုးဝတိတ္ဆိတ္တဲ့အခန္းျဖစ္တယ္။

အခန္းက အလင္းလံုေလာက္စြာရရွိတယ္။

ေလေအးေပးစက္ရွိတယ္။

ထိုင္ခံုကေတာ့ ဆယ္ေယာက္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလ့လာဖို႕ထိုင္ခံုမ်ားစီစဥ္ထားပါတယ္။

ကြန္ပ်ဴတာမ်ားကိုယ္စီနဲ႕ေလ့လာေနတာမို႕ ကြန္ပ်ဴတာမ်ားအတြက္

လွ်ပ္စစ္ပလတ္ေပါက္လည္း လံုေလာက္ေအာင္စီစဥ္ထားေပးတယ္။

စာၾကည့္တိုက္ထဲတြင္ အင္တာနက္နဲ႕လည္း ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့

အုပ္စုလိုက္ေလ့လာႏိုင္တဲ့အခန္း(Group Study Room) ျဖစ္တယ္။

စာသင္ၾကားမႈကို မၾကာခဏေတြ႕ရပါတယ္။

အုပ္စုလိုက္ေဆြးေႏြးေနတာကိုလည္းေတြ႕ရပါတယ္။

အဲဒီအခန္းနဲ႕ကပ္ရက္အခန္းကေတာ့

ဆယ္ေက်ာ္သက္မ်ားအတြက္အခန္း(Teens room)ျဖစ္ပါတယ္။

အခန္းက ပိုက်ယ္တယ္။

အထဲတြင္ ကြန္ပ်ဴတာ သံုးလံုးကိုလည္းထားေပးတဲ့အျပင္

TV တစ္လံုးလည္း အၿမဲဖြင့္ေပးထားပါတယ္။

နားနားေနေနစာဖတ္ႏိုင္ေအာင္လည္း စီစဥ္ထားေပးပါတယ္။

အဲဒီအခန္းနဲ႕ကပ္ရက္အခန္းကေတာ့ စာသင္ခန္းတစ္ခန္း(Program Room)ျဖစ္ပါတယ္။

အဂၤလိပ္စာဖတ္ပြဲ၊စာတမ္းဖတ္ပြဲ၊ထူးျခားတဲ့အျခားအစီအစဥ္မ်ားကို

ျပဳလုပ္တဲ့အခန္းျဖစ္ပါတယ္။

စာသင္ခန္းတစ္ခန္းေလာက္က်ယ္ဝန္းပါတယ္။

စာသင္ခန္းတစ္ခန္း(Program Room)ရဲ႕ေရွ႕ဖက္မွာေတာ့

စာၾကည့္တိုက္ဝန္ထမ္းမ်ားရဲ႕ေကာင္တာရွိပါတယ္။

လိုအပ္တဲ့ေမးျမန္းစံုစမ္းမႈမ်ားကို ေျဖၾကားေပးတဲ့ေကာင္တာျဖစ္ပါတယ္။

ေကာင္တာရဲ႕ေက်ာခ်င္းကပ္ရက္အခန္းကေတာ့

ကြန္ပ်ဴတာအခန္း(Tech Computer Room) ျဖစ္ပါတယ္။

စာသင္ခန္းတစ္ခန္း(Program Room) နဲ႕ကပ္ရက္အခန္းက်ယ္ကေတာ့

ကေလးမ်ားရဲ႕စာၾကည့္တိုက္(Children Library) ျဖစ္ပါတယ္။

ကေလးမ်ားဖတ္ဖို႕ ကေလးစာအုပ္မ်ား ေျမာက္မ်ားစြာကို ကေလးမ်ားမီႏိုင္တဲ့စင္ေလးေတြနဲ႕

စီစဥ္ထားပါတယ္။

စာအုပ္စင္ရဲ႕ေဘးတိုက္မ်ားေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာမ်ားထားေပးထားတယ္။

ကေလးမ်ားစြာဟာ

အဲဒီကြန္ပ်ဴတာမ်ားမွာ ဂိမ္းေဆာ့ကစားေနတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။

အခ်ိဳ႕ကေလးမ်ားကေတာ့ စာအုပ္စင္မ်ားေရွ႕တြင္စာအုပ္ရွာသူကရွာ၊

အခ်ိဳ႕ကေတာ့ စာအုပ္ကိုယူၿပီး စားပြဲမ်ားတြင္ ေအးေအးေဆးေဆး

ထိုင္ဖတ္ေနတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။

ေက်နပ္စရာေကာင္းတဲ့ျမင္ကြင္းမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခန္းကေတာ့

သတင္းစာ၊ဂ်ာနယ္၊မဂၢဇင္းမ်ားထားတဲ့အခန္းျဖစ္ပါတယ္။

ေအးေအးေဆးေဆးဖတ္ႏိုင္ဖို႕(easy chairs) မ်ားစီစဥ္ေပးထားပါတယ္။

ခန္းမက်ယ္ရဲ႕အလယ္မွာေတာ့ စာအုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဆိုင္းပုိဒ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕

စံနစ္တက်စီစဥ္ထားေပးပါတယ္။

ဘာသာေတြကေတာ့ အဂၤလိပ္၊ အိႏိၵယ၊ တရုပ္ ဘာသာနဲ႕စာအုပ္မ်ား၊

DVD&VCDမ်ားကိုေတြ႕ရပါတယ္။

အဝင္အထြက္အေပါက္ဝနားမွာေတာ့

DVD&VCDေတြကို စံနစ္တက် စင္ေတြနဲ႕စီထားတယ္။

အဲဒီနားမွာေတာ့ ငွားတဲ့စာအုပ္၊DVD&VCDေတြကို ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕စာရင္းသြင္းတဲ့ေနရာျဖစ္ပါတယ္။

စာအုပ္ေတြ၊DVD&VCDေတြကို လြယ္လြယ္ကူကူရွာႏိုင္ဖို႕အတြက္

ကြန္ပ်ဴတာေတြကိုေတာ့ ေနရာအႏွံ႕အျပားမွာ ထားေပးပါတယ္

ကေလးေတြကို အမ်ားအျပားေတြ႕ရေပမယ့္ ဆူဆူညံညံလုပ္တာကို

မေတြ႕ရပါ။

တစ္ရံတစ္ခါတြင္ အလြန္ငယ္တဲ့ကေလးေတြ ဆူညံေနတာကိုေတြ႕ရေပမယ့္

ဟန္႕တားျခင္း၊အျပစ္တင္ျခင္းကို မေတြ႕ရပါ။

ဒါဟာ

အလ္မာဒန္စာၾကည့္တိုက္

(Almaden Branch Library)ရဲ႕

ျမင္ကြင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။

စာၾကည့္တိုက္သြားတိုင္း အလြန္စိတ္ခ်မ္းသာရပါတယ္။

က်ေနာ္တို႕ႏိုင္ငံမွာလည္း ဒီလိုစာၾကည့္တိုက္အေျမာက္အမ်ားရွိရင္

ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္ေလမလဲလို႕ေတြးမိပါတယ္။

+++++++++++++++++++++

စာဖတ္တဲ့လူမ်ိဳးတိုင္းဟာ အလြန္တိုးတက္ၾကပါတယ္။

ဆရာတစ္ေယာက္ေျပာခဲ့တဲ့စကားရွိပါတယ္။

“စာဖတ္တဲ့လူတိုင္းေတာ့ သန္းႂကြယ္သူေဌးမျဖစ္ၾကပါဘူး။

ဒါေပမယ့္

သန္းႂကြယ္သူေဌးတိုင္းေတာ့ စာဖတ္ၾကပါတယ္”တဲ့။

လူတိုင္းလူတိုင္း စာဖတ္ၿပီးတိုးတက္ၾကပါေစ။


“ “ဦးေႏွာက္မဲ့…”


တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕တြင္
ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ဟိန္းေဆးခန္းတြင္

ေမာင္စိုးသိန္းဆိုတဲ့လူနာတစ္ေယာက္က
လူနာမ်ားခ်ိန္တြင္ ေမးတယ္။

“ ေဒါက္တာ၊
လူတစ္ေယာက္ဟာ ဦးေႏွာက္မရွိဘဲ
အသက္ရွင္ႏိုင္သလား ဟင္... ”

ဆရာဟိန္းက
" ရွင္ႏိုင္ပါတယ္"

ေမာင္စိုးသိန္းကဆက္ေမးတယ္။
"ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ရွင္ႏိုင္သလဲ ေဒါက္တာ"

ေဒါက္တာဟိန္းက
“ မေသမခ်င္း ”
လူသားတိုင္း က်န္းမာၾကပါေစ... လူသားတိုင္း ခ်မ္းသာၾကပါေစ...
ခႏၶာကိုယ္ကို ေလ့က်င့္ခန္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။ စိတ္ကို စာဖတ္ျခင္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။...

ႏူတ္ဆက္စကားေလးမ်ား.....

ျမန္မာတို႕ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မ်ား...

picoodle.com