Tuesday, October 6, 2015

"မအ,ခ်င္ရင္… သမိုင္းသင္..."





မအ,ခ်င္ရင္…

သမိုင္းသင္။


ေဒါက္တာ သန္းထြန္း

သမိုင္းပညာရွင္

+++++++++++++++++++++

သမိုင္းဟာ အတိတ္မွာ က်န္ခဲ့ၿပီဆိုေပမယ့္
သင္ခန္းစာယူတတ္မယ္ဆိုရင္ အမ်ားႀကီးရႏိုင္တယ္။
အေမွာင္ေခတ္ရဲ႕သမိုင္းဆိုရင္ သင္ခန္းစာ ယူလို႕မကုန္ႏိုင္ဘူး။
အတိတ္သမိုင္းက သင္ခန္းစာယူတတ္မယ္ဆိုရင္…
အနာဂတ္ကာလအတြက္ အမွားနည္းနည္းနဲ႕ဆက္ေလွ်ာက္ႏိုင္တယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသမိုင္းအက်ဥ္း…
၁၉၄၈-ခုႏွစ္မွာ လြတ္လပ္ေရးရတယ္။
လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ဒီမိုကေရစီစံနစ္နဲ႕ ဆက္ေလွ်ာက္တယ္။
တိုင္းျပည္ရဲ႕စီးပြားေရးဟာ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ အခ်မ္းသာဆံုးအုပ္စုမွာ ပါဝင္လာတယ္။
အခု အခ်မ္းသာဆံုးႏုိင္ငံတစ္ႏိုင္ငံျဖစ္ေနတဲ့စကာၤပူႏိုင္ငံကေတာင္ အားက်အတုယူရတယ္။
၁၉၆၂-ခုႏွစ္မွာ တိုင္းျပည္ကို စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းတယ္။
အာဏာရွင္စံနစ္နဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ကထဲက တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ ဆင္းရဲလာလိုက္တာ
ဒီေန႕အထိဆိုတာ ျပည္သူအားလံုးအသိ။
စစ္တပ္ (ဒါမွမဟုတ္)တပ္မေတာ္က အသြင္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕အာဏာေတြသိမ္းခဲ့တာလည္း
အားလံုးအသိပါပဲ။
တစ္ဗိုလ္က်၊တစ္ဗိုလ္တက္ၿပီး အာဏာကိုလက္လႊဲလက္ေျပာင္းလုပ္ခဲ့။
ေဘာင္ဘီဝတ္လိုက္၊ေဘာင္ဘီခၽြတ္လိုက္နဲ႕အလွည့္အေျပာင္းလုပ္ခဲ့ရင္းနဲ႕
အခုဆိုရင္ အဆင္းရဲဆံုးႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံျဖစ္ေနၿပီ။

ႏွစ္စဥ္ အငတ္ေဘးဒဏ္ေၾကာင့္ ျပည္သူေတြ၊ကေလးငယ္ေတြ
သန္းနဲ႕ခ်ီၿပီး ေသေက်ပ်က္စီးခဲ့ဖူးတဲ့အီသီယိုပီးယားႏိုင္ငံေတာင္
ျမန္မာႏိုင္ငံထက္ ပိုခ်မ္းသာေနၿပီ။ ပိုတိုးတက္ေနၿပီ။
ဒီအတိုင္း စံနစ္မေျပာင္း၊လူမေျပာင္းပဲ ခရီးဆက္သြားရင္
တစ္ခ်ိန္မွာ အီသီယိုပီးယားမွာ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့အငတ္ေဘးမိ်ဳး မႀကံဳႏိုင္ပါဘူးလို႕ ဘယ္သူေျပာရဲလဲ။

++++++++++++++

ကမၻာ့သမိုင္းျပန္ၾကည့္၊
ခ်မ္းသာတဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာ
စစ္တပ္က အုပ္ခ်ဳပ္လို႕ခ်မ္းသာတာလား။
အရပ္သားအစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္လို႕ ခ်မ္းသာတာလား။
ေလ့လာၾကည့္မိသေလာက္ေတာ့
စစ္တပ္က အုပ္ခ်ဳပ္လို႕ ခ်မ္းသာတဲ့ႏိုင္ငံမရွိဘူး။
အရပ္သားအစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္လုိ႕ ခ်မ္းသာလာၾကတာခ်ည္းပဲ။

+++++++++++++++

အခ်မ္းသာဆံုးႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့အေမရိကန္ႏိုင္ငံကို ေလ့လာၾကည့္။
စစ္အင္အားလည္း ကမၻာမွာ အႀကီးမားဆံုးရွိေပမယ့္ အာဏာသိမ္းတာ မရွိဘူး။
အရပ္သားအစိုးရဟာ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးကထဲက ေတာက္ေလွ်ာက္အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့တယ္။
တိုင္းျပည္က တိုးတက္သထက္တိုးတက္လာတယ္။ ခ်မ္းသာသထက္ခ်မ္းသာလာတယ္။
အခုလက္ရွိသမၼတ အိုဘားမားဟာ စစ္ေရးအေတြ႕အႀကံဳမရွိဘူး။
လူမ်ိဳးက်ေတာ့ အာဖရိကႏြယ္ဖြား အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား။လူမည္းသမၼတ။
ကမၻာ့အင္အားအႀကီးဆံုးစစ္တပ္ကို အေကာင္းဆံုးစီမံခန္႕ခြဲႏိုင္တယ္။
အုိဘားမားဟာ ရပ္တန္႕ေနတဲ့စီးပြားေရးကို ဦးေမာ့လာေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္တဲ့သမၼတလည္းျဖစ္တယ္။

++++++++++

အျခားကမၻာ့သမိုင္းကို ေလ့လာၾကည့္လိုက္ပါဦး။
ဘာသင္ခန္းစာ ရပါသလဲ။
သင္နဲ႕သင့္သားသမီး၊သင့္ေျမးျမစ္ေတြ ဆင္းရဲၿပီးဆင္းရဲ။
ၾကတ္ၿပီးၾကတ္၊
ငတ္ၿပီးငတ္၊
ပညာေတြလည္း မတတ္ၿပီးမတတ္တာကို
သင္မေၾကာက္ရင္…
စစ္တပ္နဲ႕ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကို သင္က မဲေပးလိုက္ပါ။

Thursday, October 1, 2015

“ဥာဏ္တုံးလြန္းတဲ့ ျခေသၤ့…”





တစ္ခါတုန္းက
ေတာတစ္ေတာမွာ ျခေသၤ့တစ္ေကာင္ ႀကီးစိုးေနတယ္။
အဲဒီျခေသၤ့ဟာ ဆာေလာင္လာတဲ့အခါ ေတာထဲမွာရွိတဲ့သားေကာင္ေတြကို
ဖမ္းစားတယ္။ သားေကာင္မ်ိဳးစံုဟာ ေသမွာေၾကာက္တဲ့အတြက္ လြတ္ရိုးလြတ္ျငား ထြက္ေျပးရင္း
တစ္ေကာင္နဲ႕တစ္ေကာင္ တိုက္ၾက၊ သစ္ပင္ေတြနဲ႕တိုက္ၾကနဲ႕အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေသၾကတယ္။
ျခေသၤ့စားတာက တစ္ေကာင္ထဲ။ ေသတာက အေကာင္မ်ားစြာျဖစ္ေနတာေၾကာင့္
ေတာမွာရွိတဲ့တိရိစၦာန္ေတြ အစည္းအေဝးလုပ္ၾကတယ္။
ေနာက္ဆံုးယုန္တစ္ေကာင္ေျပာတာက “ေန႕တိုင္း ျခေသၤ့က သားေကာင္တစ္ေကာင္က် စားေနတယ္။
ေသမွာေၾကာက္ေတာ့ ထြက္ေျပးရင္း တိုက္ခိုက္မိေတာ့ ပိုေသၾကတယ္။
အဲဒီလိုမျဖစ္ေအာင္ မဲႏႈိက္မယ္။ မဲေပါက္သူက ျခေသၤ့ဆီကိုသြားၿပီး အစားခံမယ္။
ဒီလိုဆိုရင္ က်န္တဲ့တိရိစၦာန္ေတြ မေသေၾကၾကေတာ့ဘူးေပါ့” လို႕ေျပာတယ္။
ယုန္ႀကီးေျပာတဲ့အတိုင္း တိရိစၦာန္ေတြက သေဘာတူၾကတယ္။
ဒါနဲ႕ပဲ ယုန္ႀကီးက ျခေသၤ့ကို သြားေျပာျပတယ္။
ျခေသၤ့က သေဘာတူတယ္။ အခ်ိန္ကိုေတာ့ သတ္မွတ္ေပးလိုက္တယ္ ။
ေန႕လည္ ၁၂-နာရီတိတိမွာ ေရာက္ေအာင္လာရမယ္လို႕ေျပာလိုက္တယ္။
ဒီစံနစ္အတိုင္းပဲ ျခေသၤ့ဆီကို မဲေပါက္သူက တစ္ေန႕တစ္ေကာင္က် သြားအစားခံတယ္။
ျခေသၤ့ကလည္း သက္သက္သာသာနဲ႕စားေသာက္ေနရတာကို သေဘာေတြ႕ေနတယ္။
တစ္ေန႕ေတာ့ သမင္မေလးတစ္ေကာင္ မဲေပါက္တယ္။
သမင္မေလးက သူမမွာ ကိုယ္ဝန္ရွိေနတယ္။
 သားသမီးေလးေမြးၿပီးမွ အစားခံခ်င္တယ္လို႕ ယံုကိုငိုၿပီးေတာင္းဆိုတယ္။
ေသတဲ့အလုပ္မ်ိဳးဟာ ဘယ္သူမွ အစားဝင္ခ်င္မွာမဟုတ္ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ သူကိုယ္တိုင္ပဲ ျခေသၤ့ရဲ႔႕အစားခံဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
ဒါနဲ႕ပဲ ျခေသၤ့ဆီကို ယံုကသြားတယ္။
အစားခံေနက် ေန႕လည္ ၁၂-နာရီလည္းေရာက္မလာ။
ေန႕လည္ ၁-နာရီလည္း ယံုေရာက္မလာ။
ေန႕လည္ ၂-နာရီထိုးေတာ့ ျခေသၤ့က အေတာ္ဆာေလာင္ေနၿပီ။
ေဒါသလည္း ျဖစ္ေနၿပီ။
ေန႕လည္ ၃-နာရီထိုးမွ ယံုေရာက္လာတယ္။
ျခေသၤ့က “ဘာျဖစ္လို႕ေနာက္က်တာလဲ” လို႕ေမးတယ္။
ယံုက “ျခေသၤ့ႀကီးဆီအစားခံဖို႕အလာလမ္းမွာ အျခေသၤ့တစ္ေကာင္က
ဖမ္းထားၿပီး စားမယ္လုပ္လို႕မနည္းေတာင္းပန္ၿပီးမွ ထြက္လာရလို႕
ေနာက္က်သြားတာပါ” လို႕ျပန္ေျဖတယ္။
အျခားျခေသၤ့ဆိုတဲ့အသံကို ၾကားေတာ့
“ငါ မင္းမူေနတဲ့ေတာထဲမွာ အျခားျခေသၤ့တစ္ေကာင္က ဘာျဖစ္လို႕
က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္လာတာလဲ” ဆိုၿပီး ေဒါသပိုထြက္လာတယ္။
အဲဒီျခေသၤ့ရွိတဲ့ေနရာကို “ငါ့ကို လိုက္ျပစမ္း” ဆိုၿပီး ယံုေလးနဲ႕အတူ
ထြက္လာၾကတယ္။
ေတာနက္ထဲမွာ ရွိတဲ့ေရတြင္းတစ္ခုဆီေရာက္ေတာ့ အဲဒီထဲမွာ
အျခားျခေသၤ့ ရွိတယ္လို႕ ယံုက ညႊန္ျပလိုက္တယ္။
ျခေသၤ့က ေရတြင္းထဲ ငံု႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အျခားျခေသၤ့တစ္ေကာင္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
ေဒါသထြက္လာတယ္။ ဟိန္းေဟာက္လိုက္တယ္။ ေရတြင္းထဲက ျခေသၤ့ကလည္း
ျပန္ဟိန္းေဟာက္တာေပါ့။ အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ ဟိန္းေဟာက္ေတာ့လည္း ေရတြင္းထဲက
ပိုက်ယ္ေလာင္တဲ့အသံနဲ႕ျပန္ဟိန္းေဟာက္ေနတာၾကားရေတာ့
ေရတြင္းေဘာင္ေပၚက ျခေသၤ့က ေဒါသထြက္သထက္ထြက္လာၿပီး
ေရတြင္းထဲ ခုန္အုပ္လိုက္တယ္။
ေရျပင္ေပၚေပါေနတဲ့သူ႕ရဲ႕ပံုရိပ္ကို အျခားျခေသၤ့လို႕ထင္ၿပီး ခုန္အုပ္လိုက္တဲ့အတြက္
ေရတြင္းထဲမွာပဲ ျခေသၤ့ဟာ ေရနစ္ၿပီး ေသဆံုးသြားပါတယ္။
ျခေသၤ့ ေသသြားေတာ့မွ တစ္ေတာလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း
ေနထိုင္သြားၾကသတဲ့။

++++++++++++++++++++++++++++++
က်ေနာ္ငယ္စဥ္တုန္းက အေဖ ထပ္ခါတလဲလဲ ေျပာျပတဲ့ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ပါ။
အႀကိမ္ႀကိမ္ၾကားခဲ့ဖူးတာမို႕ အခုထိ မွတ္မိေနပါတယ္။
အေဖဟာ ဒီပံုျပင္ကို အခါခါေျပာျပေပမယ့္ ပံုျပင္ၿပီးတိုင္း ျပန္ေမးတတ္ပါတယ္။
ဒီပံုျပင္ကေန ဘာသင္ခန္းစာ ရသလဲ။
က်ေနာ္က ၿပီးတဲ့အႀကိမ္တုန္းက အေဖေျပာျပထားတဲ့သင္ခန္းစာကို ေျပာျပရင္
အေဖက ၿပံဳးၿပီးနားေထာင္တယ္။
ေနာက္ သင္ခန္းစာတစ္ခုကို ထပ္ေျပာျပတယ္။
ပံုျပင္အေၾကာင္းအရာသာ တူေပမယ့္ သင္ခန္းစာတစ္ခါနဲ႕တစ္ခါ မတူတာကို
က်ေနာ္အံ့ၾသမိပါတယ္။

++++++++++++++++++++++++++++++

အေဖေျပာျပတဲ့သင္ခန္းစာတစ္ခုကေတာ့…
“အင္အားႀကီးတိုင္း အသိဥာဏ္ႀကီးတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။
အင္အားႀကီးၿပီး ဥာဏ္နည္းတဲ့သတၱဝါေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။
အင္အားႀကီၿပီး   ဥာဏ္နည္းတဲ့သတၱဝါထဲမွာ လူလည္း ပါတယ္ေနာ္။
အင္အားႀကီးတဲ့လူဟာ ခြန္အားကို အားကိုးလြန္းတာေၾကာင့္ ဥာဏ္ႀကီးေအာင္လုပ္ခိ်န္မရေတာ့ဘူး။
ခြန္အားကို အားကိုးလြန္းရင္ ဥာဏ္တံုးတတ္တယ္ဆိုတာ မေမ့နဲ႕”
အေဖက ခဏနားၿပီးမွ ျပန္ေမးပါတယ္။
“တစ္ခုကိုသာ ေရြးခ်ယ္ရမယ္ဆိုရင္ သား ဘာကို ေရြးခ်ယ္မလဲ” လို႕လည္း အေဖက ေမးပါတယ္။
က်ေနာ္က ေရနစ္ၿပီး ေသသြားတဲ့ျခေသၤ့ကို အားမက်ပါဘူး။
ဥာဏ္ႀကီးတဲ့ယံုကို သာ အားက်မိပါတယ္။
က်ေနာ္ျပန္ေျဖတာက “ဥာဏ္ႀကီးသူျဖစ္ခ်င္တယ္” လို႕
အေဖက ျပန္ေျပာတာက “ဥာဏ္ႀကီးသူျဖစ္ခ်င္ရင္
စာ မ်ားမ်ားဖတ္၊
ဥာဏ္ႀကီးသူရဲ႕ေျပာစကားကို မ်ားမ်ားနားေထာင္၊
အခြင့္အေရးရရင္ ခရီးမ်ားမ်ား သြား”တဲ့။

Saturday, August 22, 2015

“ျပည္သူျပည္သားကိုမုန္းတဲ့ မင္းအစိုးရ…”




တစ္ၿမိဳ႕လံုး မီဟုန္းဟုန္းေတာက္ ေလာင္ေနတယ္။
မီးလံုးႀကီးက တစ္အိမ္ကေနာက္တစ္အိမ္ကို ကူးသြားတယ္။
တစ္လမ္းက ေနာက္တစ္လမ္းကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ကူးသြားတယ္။
ေလာင္စာကို ရသြားတဲ့မီးလို အရွိန္ျပင္းသထက္ျပင္းနဲ႕ေလာင္ကၽြမ္းေနတယ္။
လူေတြရဲ႕ေအာ္ဟစ္သံကလည္း ဆူညံေနတယ္။
အသက္ေဘးလုၿပီးေျပးတဲ့သူကေျပး၊
ေအာ္ဟစ္အကူအညီေတာင္းသူကေတာင္း၊
ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းကို သယ္ပိုးသူက သယ္၊
အခ်ိဳ႕က တစ္ပိုင္တစ္ႏိုင္သယ္၊
အခ်ိဳ႕က ေလာဘနဲ႕မႏိုင္မနင္းသယ္၊
လမ္းတိုင္းမွာ လူေတြနဲ႕ျပည့္ေနတယ္။
လူအခ်င္းခ်င္း တိုးေဝွ႕ေနၾကတယ္။တိုက္ခိုက္မိၾကတယ္။
လွဲသူလွဲတယ္။ လွဲသူကို နင္းသူကနင္းၾကတယ္။
ေသသူကေသၾကတယ္။
အခ်ိဳ႕က တက္နင္းမိလို႕ေသ၊
အခ်ိဳ႕က မီးေလာင္လို႕ေသ၊
မီးအရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႕ေလာင္ကၽြမ္းသံထက္ ျပည္သူျပည္သားေတြရဲ႕ေအာ္ဟစ္
အကူအညီေတာင္းသံက ပိုက်ယ္ေလာင္ေနတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ စစ္သည္ေတာ္တစ္ေယာက္က မင္းအစိုးရ ဆီကို သြားေရာက္
သတင္းပို႕တယ္။ အဲဒီမင္းအစိုးရဟာ သတင္းကိုၾကားတာနဲ႕နန္းရင္ျပင္ကိုျဖတ္ၿပီး
ေလသာျပဴတင္းေပါက္ကေန မီးေလာင္ေနတဲ့ၿမိဳ႕ေတာ္ကို အေပၚဆီကေန
လွမ္းၾကည့္တယ္။ မီးေလာင္ေနတဲ့ျမင္ကြင္းကိုလည္းေတြ႕တယ္။
ေအာ္ဟစ္အကူအညီေတာင္းေနတဲ့ျပည္သူျပည္သားကိုေတြ႕တယ္။
ၿပံဳးေတာ္မူတယ္။ၿပီးေတာ့ အပါးေတာ္ၿမဲတစ္ေယာက္ကိုလွမ္းေျပာလိုက္တယ္။
“ငါ့ရဲ႕ဘင္ခ်ိဳတစ္လက္ကို အျမန္ယူခဲ့စမ္း”
အပါးေတာ္ၿမဲက ဘင္ခ်ိဳကို ဆက္လိုက္ေတာ့
ဘင္ခ်ိဳကို တီးခတ္ၿပီး ေရာမၿမိဳ႕ႀကီးမီးေလာင္ေနတာကို အရသာခံၿပီး ရႈစားေတာ္မူသတဲ့။

+++++++++++++++

ေရာမၿမိဳ႕ႀကီးေကာင္းစားစဥ္အခါက တကယ္ျဖစ္ရပ္မွန္အေၾကာင္းအရာတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီမင္းအစိုးရရဲ႕ထူးျခားခ်က္တစ္ခုက မိခင္ကို မိဖုရားေျမွာက္ထားတဲ့အခ်က္ပါပဲ။
အဲဒီမင္းအစိုးရရဲ႕ဝါသနာက ကၽြန္ေတြကို အထူးေလ့က်င့္ေပးၿပီး အခ်င္းခ်င္း သတ္ပုတ္တာကို
ၾကည့္ရႈအရသာခံရတာကို ဝါသနာပါတယ္။
ကၽြန္တစ္ေယာက္ခ်င္းသတ္ပုတ္တာ၊ အဖြဲ႕လိုက္သတ္ပုတ္တာကိုအၿမဲလိုလို ျပဳလုပ္ေလ့ရွိတယ္။
မင္းအစိုးရရဲ႕လက္မကို ေအာက္ကို စိုက္ခ်လိုက္ရင္ သတ္ေစ ဆိုတဲ့အမိန္႕တစ္ခုလို႕အားလံုးက
သေဘာေပါက္ၾကတယ္။ လက္မကိုေအာက္ကို စိုက္ခ်တဲ့အလုပ္ကို လုပ္ရတာလည္း ဝါသနာပါသတဲ့။
ျပည္သူျပည္သားေတြဟာ မခံမရပ္ႏိုင္တဲ့အဆံုးတစ္ေန႕မွာ နန္းေတာ္ထဲကို အင္နဲ႕အားနဲ႕ဝင္ေရာက္သြားတယ္။
အဲဒီေတာ့ မင္းအစိုးရဟာ လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္းေျပးေတာ့တာပါပဲ။
နန္းတြင္းအေဆာင္ထဲေရာက္ေတာ့ သူ႕လြတ္ေျမာက္မႈအတြက္ မိဖုရားကို ေျပာခိုင္းသတဲ့။
မိဖုရားက မေျပာႏိုင္ေၾကာင္းေလွ်ာက္ထားေတာ့ သူ႕အသက္ကို မကာကြယ္ရေကာင္းလားဆိုၿပီး
မိခင္-မိဖုရားကို လည္ပင္းညွစ္သတ္လိုက္သတဲ့။
ေနာက္ဆံုးေျပးလို႕မလြတ္ေျမာက္မွန္းသိေတာ့
ျပည္သူျပည္သားရဲ႕လက္ခ်က္နဲ႕ဆိုရင္အေသလွမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိတဲ့အတြက္
သူ႕ကိုယ္သူ အဆံုးစီရင္လိုက္သတဲ့။

+++++++++++++++++++++

ကမၻာ့သမိုင္းမွာေတာ့ ျပည္သူျပည္သားကိုမုန္းတဲ့ မင္းအစိုးရ ရွိခဲ့တယ္။
ျမန္မာ့သမိုင္းမွာေရာ ျပည္သူျပည္သားကိုမုန္းတဲ့ မင္းအစိုးရ ရွိပါသလား။
မီးေဘး၊ေရေဘး၊ေလေဘးေတြႀကံဳေတြ႕ရတဲ့အခါ
အဲဒီအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးက ပိုသိသာထင္ရွားလာတတ္ပါတယ္။
လူသားတိုင္း က်န္းမာၾကပါေစ... လူသားတိုင္း ခ်မ္းသာၾကပါေစ...
ခႏၶာကိုယ္ကို ေလ့က်င့္ခန္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။ စိတ္ကို စာဖတ္ျခင္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။...

ႏူတ္ဆက္စကားေလးမ်ား.....

ျမန္မာတို႕ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မ်ား...

picoodle.com