Wednesday, October 19, 2011

" ကေလးစာၾကည့္တိုက္..."



အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္ ျပည္နယ္ေပါင္း ငါးဆယ္ေက်ာ္ရွိပါတယ္။
အဲဒီျပည္နယ္ေတြထဲတြင္ က်ေနာ္ေရာက္ေနတဲ့ျပည္နယ္က
ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဆန္ဟိုေစ်းဟာ အဲဒီျပည္နယ္ထဲက ၿမိဳ႕နယ္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။
ျမင္သာေအာင္ ၿမိဳ႕နယ္လို႕ေျပာလိုက္ရေပမယ့္
ဒီမွာက ေကာင္တီလို႕ေခၚပါတယ္။
က်ေနာ္ကေရာက္ခါစမို႕ သူတို႕ရဲ႕ဖြဲ႕စည္းပံုအေသးစိတ္ကို
သိပ္နားမလည္ေသးပါ။
ဆန္ဟုိေစ်းၿမိဳ႕နယ္ေလးတစ္ခုထဲမွာပဲ
က်ေနာ္ေလ့လာမိသေလာက္
စာၾကည့္တိုက္ေပါင္း (၁၉)ခုရွိေနတာကို
သတိျပဳမိပါတယ္။
အႀကီးမားဆံုးစာၾကည့္တိုက္ကေတာ့
ေဒါက္တာ မာတင္လူသာကင္း(ဂ်ဴနီယာ)စာၾကည့္တိုက္ျဖစ္ပါတယ္။
ရွစ္ထပ္တိုက္အေဆာက္အဦးျဖစ္ပါတယ္။
အထပ္တိုင္းမွာ စာအုပ္အေျမာက္အမ်ားရွိေနပါတယ္။
စာဖတ္သူအေျမာက္အမ်ားရွိေနပါတယ္။
စာေပေလ့လာသူအတြက္
စာဖတ္ဖို႕ေနရာလည္းအေျမာက္အမ်ားကို
စီစဥ္ေပးထားပါတယ္။
အဲဒီစာၾကည့္တုိက္ကေတာ့ ပိတ္ရက္မရွိပါ။
တစ္ပတ္ခုနစ္ရက္ဖြင့္ေပးထားပါတယ္။
က်န္စာၾကည့္တိုက္ေတြကေတာ့ တစ္ပတ္ေလးရက္ဖြင့္ေပးပါတယ္။
စာၾကည့္တို္က္ (၉)ခု တနလာၤေန႕မွ ၾကာသပေတးေန႕အထိဖြင့္ေပးထားၿပီး
က်န္စာၾကည့္တိုက္ (၉)ခုကေတာ့ ဗုဒၶဟူးေန႕မွ စေနေန႕အထိဖြင့္ေပးထားပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ စာၾကည့္တိုက္မွာေလ့လာခ်င္ရင္
တနလာၤေန႕မွ စေနေန႕အထိေလ့လာႏိုင္တဲ့သေဘာျဖစ္ေနပါတယ္။
ရပ္ကြက္တိုင္းမွာ စာၾကည့္တိုက္ရွိတဲ့သေဘာလည္းျဖစ္ေနပါတယ္။
ဘယ္သူမဆုိ အခမဲ့ စာၾကည့္တိုက္ကဒ္ျပားကိုလုပ္ႏိုင္ပါတယ္။
စာၾကည့္တိုက္ကဒ္ျပားရွိရင္ စာအုပ္နဲ႕ဗီဒီယိုေခြမ်ားကို
အရည္အတြက္ (၁၀၀)အထိ အခမဲ့ငွားရမ္းႏိုင္ပါတယ္။
စာၾကည့္တိုက္တိုင္းမွာ ကေလးစာၾကည့္တိုက္ဆိုၿပီးသီးသန္႕ဖြင့္လွစ္ေပးထားပါတယ္။
အဲဒီကေလးမ်ားစာၾကည့္တိုက္ကလည္း
စာၾကည့္တိုက္တစ္ခုလံုးရဲ႕ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားကိုစီစဥ္ေပးထားပါတယ္။
ေန႕တိုင္းကေလးမ်ားနဲ႕စည္ကားေနပါတယ္။
ကေလးမ်ားအတြက္လည္း ေန႕တိုင္းလိုလို
အထူးအစီအစဥ္မ်ားေဆာင္ရြက္ေပးတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။
ကေလးမ်ားကလည္း လူႀကီးမ်ားကို အေႏွာက္အယွက္မေပးသလို
လူႀကီးမ်ားကလည္းကေလးကို ဟန္႕တားပိတ္ပင္မႈမလုပ္ၾကပါ။
အလြန္ဟာမိုနီျဖစ္လွပါတယ္။
က်ေနာ္အေမရိကန္ေရာက္ေတာ့ အေမရိကန္ဟာ စီးပြားေရးက်ဆင္းေနပါတယ္။
အလုပ္လက္မဲ့ေတြ အျမင့္ဆံုးအထိေရာက္ေနပါတယ္။
ဒီေတာ့အဆိုးျမင္တတ္သူေတြက အေမရိကန္ႏိုင္ငံနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး
ေအာက္ကိုထိုးက်ေနတဲ့အေမရိကန္ႏိုင္ငံလို႕
စိတ္ပ်က္စရာစကားအေတာ္မ်ားမ်ားကိုၾကားရပါတယ္။
စာၾကည့္တိုက္မွာ ကေလးေတြက
စည္းကမ္းရွိစြာနဲ႕စာေပေလ့လာေနတာကိုေတြ႕ေတာ့
အေမရိကန္ဟာ ေအာက္ကိုက်ဆင္းတာမွန္ရင္ေတာင္မွ
အဲဒါဟာ ယာယီဘဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့ အေမရိကန္ရဲ႕အနာဂတ္ကို စိုးမိုးမယ့္
ဒီေန႕ကေလးေတြရဲ႕ေျခလွမ္းေတြက ေရွ႕ကိုမွန္မွန္ကန္ကန္
ေလွ်ာက္လွမ္းေနတာကိုေတြ႕ရလို႕ပါပဲ။
ဒီလိုကေလးေတြရဲ႕လက္ထဲကို ႏိုင္ငံကို
ပံုအပ္ရမွာ ဘာစိုးရိမ္စရာမွ မရွိလွပါ။
ေက်နပ္စရာေကာင္းလွပါတယ္။
ေအာက္ပါဓာတ္ပံုေတြကေတာ့
ကေလးစာၾကည့္တိုက္မွာရိုက္ထားတဲ့ဓာတ္ပံုမ်ားထဲက
တစ္စိတ္တစ္ေဒသျဖစ္ပါတယ္။
























က်ေနာ္တို႕ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ရန္ကုန္တိုင္း၊လႈိင္ၿမိဳ႕နယ္တြင္
ႀကီးျပင္းလာသူျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႕ငယ္စဥ္က ရပ္ကြက္မွာ စာၾကည့္တိုက္မရွိပါ။
ၿမိဳ႕နယ္မွာလည္း စာၾကည့္တိုက္ရွိတယ္လို႕မၾကားမိပါ။
တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ ဝိဇၨာ၊သိပၸံတကၠသိုလ္ရဲ႕စာၾကည့္တိုက္ႀကီးကိုသာ
အားကိုးအားထားျပဳရပါတယ္။
အဓိက က်ေနာ္တို႕ႀကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့ပတ္ဝန္က်င္ကေတာ့
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြနဲ႕အရက္ဆိုင္ေတြသာျဖစ္တယ္။
အဓိက က်ေနာ္တို႕အားကိုးအားထားျပဳရတာက
လမ္းေဘးမွာခ်ေရာင္းတဲ့ဖ်ာပံုစာအုပ္ဆိုင္သာျဖစ္ပါတယ္။
အေနအထားေတြအရမ္းကြာပါတယ္။
ႏွစ္ေတြၾကာလာေတာ့ဘာေတြျဖစ္လာသလဲ။
တီထြင္မႈအမ်ားစုဟာ အေမရိကန္ကစတာမ်ားပါတယ္။
ကား၊တယ္လီဖံုး၊ကြန္ပ်ဴတာစတဲ့စဦးတီထြင္သူေတြဟာ
အမ်ားစုဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားေတြသာျဖစ္ပါတယ္။
သန္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာခ်မ္းသာတဲ့
ဘီလီယံနာအမ်ားစုဟာလည္း
အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားေတြသာျဖစ္ပါတယ္။
အေမရိကန္ကိုအမြန္းတင္ေနတာ မဟုတ္ပါ။
ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္မွာကြာျခားသြားတာကိုေျပာခ်င္တာပါ။
အခုခ်ိန္အထိ မွားမွန္းလည္း မသိေသးဘူးဆိုရင္ေတာ့...
သိေပမယ့္လည္း ျပင္ရေကာင္းမွန္းမသိေသးရင္ေတာ့...
ေရႊျပည္ေတာ္ေမွ်ာ္တိုင္းေဝး.....ေဝး......ေဝး................။

“ လြတ္လပ္တဲ့ဖန္တီးမႈ…”


တစ္ခါတုန္းက
အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးက
စာေရးဆရာႀကီး ဘားနတ္ေရွာကို ေမးတယ္။
“ဘုရားသခင္က
ေယာက်ာ္းကို အရင္ဖန္ဆင္းတယ္။
ၿပီးေတာ့မွ မိန္းမကို ဖန္ဆင္းတယ္။
ဘာျဖစ္လို႕လဲ”

စာေရးဆရာႀကီး ဘားနတ္ေရွာျပန္ေျဖလိုက္တာက
“ေယာက်ာ္းကို သူဖန္ဆင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ
မိန္းမက အႀကံဥာဏ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေပးၿပီး
သူ႕ကို ေႏွာက္ယွက္မွာ စိုးလို႕”

လူသားတိုင္း က်န္းမာၾကပါေစ... လူသားတိုင္း ခ်မ္းသာၾကပါေစ...
ခႏၶာကိုယ္ကို ေလ့က်င့္ခန္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။ စိတ္ကို စာဖတ္ျခင္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။...

ႏူတ္ဆက္စကားေလးမ်ား.....

ျမန္မာတို႕ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မ်ား...

picoodle.com