အလြန္သာယာတဲ့ေႏြဦးရာသီ။
ေျမဆီေျမလႊာေကာင္းလွတဲ့ၿခံဝင္းတစ္ခု။
သစ္ေစ့ေလးႏွစ္ေစ့ဟာေဘးခ်င္းကပ္လ်က္။
ပထမသစ္ေစ့ကေျပာတဲ့စကား
“ငါ သစ္ပင္ျဖစ္ခ်င္လိုက္တယ္၊ ႀကီးထြားခ်င္တယ္။
ငါ့ရဲ႕အျမစ္ေတြေျမႀကီးေအာက္ဖက္ကို နက္နက္တိုးဝင္ခ်င္တယ္။
ငါ့ရဲ႕အစို႕အေညွာက္ေတြ အထက္ေျမလႊာကိုေဖာက္ၿပီးေလာကရဲ႕အျပင္ဘက္ကိုထြက္ခ်င္တယ္။
ႏူးညံ့တဲ့အဖူးေလးက ပြင့္ခ်ပ္ပြင့္လႊာေတြနဲ႕ ေႏြဦးရာသီကို ႀကိဳခ်င္လိုက္တာ။
ငါ့ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚကို ေႏြးေထြးတဲ့ေနေရာင္ျခည္က်ေရာက္တာကို ငါခံစားခ်င္လိုက္တာ။
ေအးျမတဲ့နံက္ခင္း ႏွင္းပြင့္ေလးေတြ ငါ့ပြင့္ခ်ပ္ေတြေပၚပက္ဖ်န္းတာကို ငါခံစားခ်င္လိုက္တာ”
လို႕ေျပာဆိုပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ သစ္ေစ့ေလးဟာ ႀကီးထြားရွင္သန္လာခဲ့ပါတယ္။
ဒုတိယသစ္ေစ့ေလးကေျပာတဲ့စကား
“အပင္ေပါက္ရမွာ ငါေၾကာက္လိုက္တာ။
အျမစ္ေတြ ေျမႀကီးထဲကို တိုးဝင္သြားေတာ့
ေအာက္ဘက္ထဲမွာကေမွာင္ေမွာင္မဲမဲႀကီး၊ေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္တာ။
အေပၚကေျမမာကို ေဖာက္ထြက္လိုက္ရင္ ႏူးညံ့တဲ့ ငါ့ရဲ႕အစို႕အေညွာက္ေလးေတြ ပြန္းပဲ့ကုန္မွ၊ ဒုကၡ။
အဖူးအငံုေလးေတြ ပြင့္ကာစမွာ ပက္က်ိေတြ စားသြားရင္ ဘဲနဲ႕လုပ္မလဲ?
ပန္းေလးေတြ ပြင့္လာေတာ့လည္း ကေလးေတြ ႏူတ္သြားရင္…. အို…..မျဖစ္ေသးပါဘူး။
စိတ္ခ်ရတဲ့ အထိေစာင့္လိုက္ဦးမယ္။”လို႕ေျပာဆိုေနတယ္။
တစ္ေန႕မွာေတာ့ အဲဒီၿခံဝင္းထဲကို အစာရွာတဲ့ၾကက္မတစ္ေကာင္ ေရာက္လာၿပီး ဟိုယက္၊ဒီယက္ရင္းနဲ႕
“စိတ္ခ်ရတဲ့အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနတဲ့ သစ္ေစ့ေလးကို ေတြ႕ၿပီးေကာက္စားပစ္လိုက္ပါေလေရာလား!
ကဲ…ဘယ္သစ္ေစ့ေလးျဖစ္ခ်င္ပါသလဲ?
ေလာကရဲ႕သဘာဝတစ္ခုက အေကာင္းျမင္ရင္ အေကာင္းေတြ႕မယ္။
အဆိုးျမင္ရင္ အဆိုးေတြ႕မွာပါပဲ။
ကိုယ့္စိတ္ရဲ႕လားရာအတိုင္း ေရာက္လိမ့္မယ္။
ေၾကာက္တတ္သူဟာေၾကာက္စရာေတြနဲ႕ခ်ည္းေတြ႕ရတတ္သလို ေပ်ာ္တတ္သူဟာလည္း
ေပ်ာ္စရာေတြနဲ႕ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။
အေကာင္းျမင္စိတ္နဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားၿပီး
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ အသက္ရွင္ရတာ ပိုေကာင္းမယ္လို႕ယံုၾကည္ပါတယ္။
