Thursday, December 29, 2011

"အတၱအဝိုင္းအဝန္းထဲမွာ..."


တစ္ခါတုန္းက

ေဒၚေငြခင္ဟာ အသက္(၇၀)ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႕ပြဲတစ္ခုကိုဖိတ္တယ္။

မုန္႕ဟင္းခါးေကၽြးတယ္။

အေမရိကန္မွာမုန္႕ဟင္းခါးစားရတာဟာ တကယ့္ကိုရွားရွားပါးပါးအခြင့္အေရးတစ္ခုပါ။

ႏိုင္ငံျခားအစားအစာေတြ အလွ်ံပယ္စားေနရခ်ိန္မွာ

ျမန္မာမုန္႕ဟင္းခါးစားရတာဟာ အခြင့္အေရးတစ္ခုလိုျဖစ္ေနပါတယ္

ျမန္မာျပည္ကိုလည္းလြမ္းေမာေစပါတယ္။

ရံဖန္ရံခါစားရတာမို႕ မုန္႕ဟင္းခါးဟာ အလြန္အရသာရွိလွပါတယ္။

မုန္႕ဟင္းခါးကိုစားရင္ေထြရာေလးပါးစကားေတြေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။

ဧည့္သည္မ်ားမ်ားဖိတ္ပံုမရပါဘူးထင္ပါတယ္။

လက္ရွိအိမ္မွာ ဧည့္သည္နည္းနည္းသာေတြ႕ရတယ္။

ဖိတ္တဲ့ဧည့္သည္အခ်ိဳ႕လည္းလာပံုမရဘူး။

စားစရာေတြကအမ်ားႀကီးက်န္ေနတာကိုၾကည့္ၿပီးခန္႕မွန္းတာပါ။

အဲဒီေမြးေန႕ရွင္ကတစ္ခ်ိန္တုန္းကေတာ့ေရႊထီးေဆာင္းခဲ့တာကို

ေျပာရတာ အေတာ္အာေတြ႕ေနပံုရပါတယ္။

သူမဟာ အေကာင္ႀကီးႀကီး၊အၿမီးရွည္ရွည္ပုဂၢိၢဳလ္တစ္ဦးရဲ႕ဇနီးျဖစ္ခဲ့ဖူးပါေၾကာင္း၊

သူမကုိယ္တိုင္ကလည္း အရာရွိႀကီးျဖစ္ခဲ့ဖူးေၾကာင္းေတြကို အားပါးတရေျပာျပပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္အေမရိကန္ကိုေရာက္လာတယ္ဆိုတာေတာ့ေျပာမျပဘူး။

ေရာက္လာၿပီးမၾကာခင္မွာ အိမ္တစ္လံုးဝယ္တယ္ဆိုတာေတာ့ေျပာျပတယ္။

အဲဒီအိမ္မွာေရကူးကန္ရွိတဲ့အေၾကာင္းေျပာျပေတာ့

ဘာေၾကာင့္အဲဒီအိမ္မွာမေနသလဲလို႕ေမးၾကည့္မိတယ္။

အဲဒီအိမ္က အငွားခ်ထားတယ္။

အခုသားနဲ႕ေခၽြးမေတြရဲ႕အိမ္မွာသူမရွိရင္မျဖစ္ေၾကာင္းေတြလည္းေျပာျပပါတယ္။

အဲဒီကရတဲ့လခနဲ႕အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္လုပ္လို႕ရတဲ့လခႏွစ္ခုေပါင္းရင္

သူတို႕မွာေငြေတြဘယ္ေလာက္ပိုင္ဆိုင္ေနေၾကာင္းလဲေျပာျပပါတယ္။

အတြင္းပစၥည္းေတြဘယ္ေလာက္ပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္းလဲအားရပါးရေျပာျပပါတယ္။

သူရဲ႕ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ၊ေအာင္ျမင္မႈေတြေျပာအၿပီးမွာေတာ့

တရားသံနဲ႕အဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္။

ေမြးေန႕ရွင္ေဒၚေငြခင္က

“တကယ္ေတာ့ ေသေတာ့လည္းဘာမွယူသြားလို႕ရတာမဟုတ္ပါဘူး။

အားလံုးကိုထားခဲ့ရမွာပါပဲ” လို႕

သံေဝဂရသံနဲ႕ေျပာပါတယ္။

အီလည္လည္အစားေတြကိုေကၽြးၿပီးအခ်ဥ္နဲ႕ပိတ္တဲ့သေဘာလား။

ျမန္မာအစားအစာကိုစားရၿပီးျမန္မာေတြနဲ႕စကားေျပာခြင့္ရေတာ့

က်ေနာ္ကစကားမ်ားမ်ားေျပာျဖစ္ပါတယ္။

“တစ္ခါတုန္းကေပါ့ေလ၊

သုေမဓာရွင္ကရေသ့မျဖစ္ခင္သူေ႒းသားဘဝမွာ

စဥ္းစားတာတစ္ခုေတာ့ေျပာခ်င္ပါတယ္။

အဲဒီသူေ႒းသားဟာ

မိဘ၊ဖိုးဖြားေတြခ်န္ထားတဲ့ပစၥည္းဥစၥာေတြအေျမာက္အမ်ားက်န္ရစ္ခဲ့တယ္။

ေျမေပၚေျမေအာက္ ကုေဋာေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာက်န္ရစ္ခဲ့တာပါ။

သုေမဓာ သူေ႒းသားက

"ေအာ္…ငါ့ရဲ႕အဖိုး၊အဖြားေတြဟာ ပစၥည္းဥစၥာအေျမာက္အမ်ားကိုရွာေဖြတတ္ေပမယ့္

အဲဒီပစၥည္းဥစၥာေတြ သူတို႕နဲ႕အတူ ယူမသြားတတ္ခဲ့ဖူး။

အားလံုးကိုခ်န္ထားရစ္ခဲ့တယ္။

အဲဒီလုိပဲ ငါ့ရဲ႕အမိ၊အဘေတြကလည္းအဖိုးအဖြားေတြထက္ပိုတဲ့ဥစၥာေငြေၾကးေတြကို

ရွာေဖြတတ္ခဲ့ေပမယ့္ ေသလြန္သြားတဲ့အခါ သူတို႕နဲ႕အတူယူမသြားတတ္ခဲ့ဘူး။

အားလံုးကိုခ်န္္သြားခဲ့တယ္။

သူတို႕ေတြယူမသြားတတ္ခဲ့တဲ့ပစၥည္း၊ဥစၥာေငြေၾကးေတြကို

ငါရေအာင္ယူသြားမယ္ဆိုၿပီးစဥ္းစားမိတယ္"

ဒါနဲ႕ပဲ အိမ္တံခါးကိုဖြင့္၊ယူခ်င္တဲ့သူေတြယူၾကဆိုၿပီး

အားလံုးကိုလွဴၿပီးေတာထြက္ခဲ့ပါတယ္။

လွဴတာဟာ တမလြန္ဘဝေပါင္းမ်ားစြာအထိယူသြားတာနဲ႕အတူတူပါပဲ။

အဖြားလည္း ခ်န္မထားခဲ့ခ်င္ရင္ ဘုရားေလာင္ထံုးကိုႏွလံုးမူၿပီး

ပိုင္ဆိုင္တဲ့အရာေတြအားလံုးကို လွဴခဲ့လို႕ရတာပဲ”

လို႕စကားကိုအဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္။

က်ေနာ့္စကားအဆံုးမွာေမြးေန႕ရွင္က သံေဝဂရသြားတဲ့ေလသံနဲ႕

“အဖြားကလည္းအဖြားပိုင္ဆိုင္တဲ့ပစၥည္း၊ဥစၥာေတြကိုလွဴဖို႕ဆံုးျဖတ္ၿပီးပါၿပီ”

ဝမ္းသာအားရနဲ႕က်ေနာ္ေမးလိုက္မိတယ္။

“ဘယ္သူေတြကိုလွဴဖို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္သလဲအဖြား”

လို႕။

အဖြားျပန္ေျပာလိုက္တဲ့စကားကေတာ့...

“အဖြားရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာေျမးေလးကိုပဲလွဴဖို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါၿပီ”

တဲ့။


No comments:

လူသားတိုင္း က်န္းမာၾကပါေစ... လူသားတိုင္း ခ်မ္းသာၾကပါေစ...
ခႏၶာကိုယ္ကို ေလ့က်င့္ခန္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။ စိတ္ကို စာဖတ္ျခင္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။...

ႏူတ္ဆက္စကားေလးမ်ား.....

ျမန္မာတို႕ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မ်ား...

picoodle.com