တစ္ခါတုန္းက ၿမိဳ႕ငယ္ေလးတစ္ခုတြင္
အတင္းအဖ်င္းေျပာတတ္သူတစ္ဦးရွိပါတယ္။
သူမရဲ႕နာမည္ကေတာ ့ မစန္းျမင့္ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ေန႕မွာေတာ့
ေဒသခံစီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ကိုေက်ာ္ဝင္းက
သူရဲ႕ကားကို အဲဒီေဒသရွိ အရက္ဆိုင္ေရွ႕မွာ
တစ္ညလံုး ရပ္ထားတာကို ေတြ႕ၿပီး အတင္းေျပာပါတယ္။
ေနာက္ေန႕မွာ
ေကာလဟာလ အတင္းစကား စတင္လႊင့္ပါေတာ့တယ္။
အဲဒီစီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ႀကီးဟာ အရက္ေတြ အလြန္အကၽြံေသာက္ၿပီး
ကားကိုပင္ မေမာင္းႏိုင္တဲ့အတြက္ အိမ္မျပန္ႏိုင္ဘဲ
အရက္ဆိုင္မွာပင္ ညအိပ္ရတယ္လို႕ အတင္းခ်ပါတယ္။
အမွန္တကယ္ကေတာ့ ကားပ်က္သြားတဲ့အတြက္
ကားကို ပ်က္တဲ့ေနရာမွာ ထားခဲ့ၿပီ အိမ္ကို ျပန္ခဲ့ရျခင္းသာျဖစ္တယ္။
အဲဒီအတင္းအဖ်င္းစကားကို ၾကားရတဲ့ ကိုေက်ာ္ဝင္းဟာ
ဘာမွ မေျပာဘဲ အဲဒီအတင္းေျပာတတ္တဲ့ မစန္းျမင့္အား
သင္ခန္းစာေပးရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။
အဲဒီေန႕အလုပ္ဆင္းၿပီး အိမ္ျပန္တဲ့အခါ သူရဲ႕ကားကို
အတင္းေျပာတတ္တဲ့ မစန္းျမင့္အိမ္ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ ရပ္ခဲ့ၿပီး
တစ္ညလံုး အဲဒီေနရာမွာပင္ ထားခဲ့ပါတယ္။
လူမ်ားက မစန္းျမင့္ေျပာတတ္တဲ့အတိုင္း
နမူနာယူၿပီး အတင္းေျပာပါေတာ့တယ္။
“ အပ်ိဳႀကီး မစန္းျမင့္ဟာ ညက ကိုေက်ာ္ဝင္းနဲ႕အတူ
တစ္ညလံုးအတူတူ အိပ္ၾကတယ္ ” တဲ့။
( မွတ္ခ်က္။ ။
ေနာက္ဆက္တြဲ ေနာက္ဆံုးသတင္းကေတာ့
ဆိုတာပါပဲ။)
တူညီတဲ့အက်ိဳးဟာ ျဖစ္ေပၚတတ္စၿမဲ ျဖစ္ပါတယ္။
သူတစ္ပါးရဲ႕ မေကာင္းေၾကာင္းကို အေရမရ အဖတ္မရ ေျပာတတ္သူဟာ
ကိုယ့္ရဲ႕ မေကာင္းေၾကာင္းကိုလည္း အလားတူ ေျပာၾကစၿမဲ ဆိုတာ
သတိထား ဆင္ခ်ဥ္ဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment