ေဆးတကၠသိုလ္တြင္ ျဖစ္တယ္။
ေက်ာင္းသားမ်ားဟာ
ကေလးေဆးပညာ(Pediatric Medicine)ဘာသာရပ္ကို
ေျဖဆိုရမယ္ျဖစ္တယ္။
ေမြးခါစ ကေလးငယ္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ဖြံ႕ၿဖိဳးႀကီးထြားလာေစရန္
မည္ကဲ့သို႕ျပဳစုရမည္နည္းႏွင့္ဆက္စပ္သည့္ေမးခြန္းေတြကို
ေမာင္တင့္ေဆြကေျဖၾကားရဖြယ္ရွိေနတယ္။
ဒါေပမယ့္
ေကာင္းမြန္စြာျပင္ဆင္ က်က္မွတ္ထားျခင္းမရွိတဲ့အတြက္
စာေမးပြဲခန္းထဲ
မ၀င္ခင္ကတည္းက စိတ္လႈပ္ရွားေနတယ္။
ထင္တဲ့အတိုင္းျဖစ္လာတယ္။
ဘယ္ေမးခြန္းမွ မလြယ္။
အခက္ဆံုးမွာ
“ စက္ရုံထုတ္ႏို႕ဘူးႏွင့္ႏႈိင္းစာလွ်င္
မိခင္ႏို႕ရဲ႕အားသာခ်က္ေလးခုကိုေဖၚျပပါ ”
ဆိုတဲ့ေမးခြန္းျဖစ္တယ္။
အေျဖကို
ေဆးေက်ာင္းသားျဖစ္သူ ေမာင္တင့္ေဆြ ကမသိ။
အမိ်ဳးမ်ိဳးစဥ္းစားၾကည့္တယ္။ မရ။
အခ်ိန္အတန္ၾကာသြားမွ `အားသာခ်က္သံုးခု´ကို စဥ္းစားမိလာတယ္။
စာရြက္ေပၚခ်ေရးလိုက္တယ္။
တစ္--- `မိခင္ႏို႕ကို က်ိဳခ်က္စရာမလို၊´
ႏွစ္......`ဘယ္အခ်ိန္ေသာက္ေသာက္ အႏၱရာယ္မရွိ´
သံုး......`လိုတဲ့အခ်ိန္မွာ ရတယ္။´
ေလး............................................
စဥ္းစားမရ။
ျဖစ္ႏိုင္တာေတြကို ေတြးၾကည့္တယ္။
ဘာမွ မယ္မယ္ရရ ေပၚမလာ။
သတ္မွတ္ထားတဲ့အခ်ိန္ကုန္ဖို႕ တျဖည္းျဖည္းနီးလာတယ္။
စဥ္းစားမရေသးပါ။
ေမာင္တင့္ေဆြရဲ႕နဖူးမွာ ေခၽြးေတြစို႕လာတယ္။ ျဗဳန္းဆို
ေဘးနားမွာထိုင္ေနတဲ့ေက်ာင္းသူက ထိုင္ေနရာက ထၿပီး
သုူမရဲ႕အေျဖလႊာကို အပ္ရန္
ေဒါက္ဖိနပ္ျမင့္ျမင့္ကို တေဒါက္ေဒါက္နဲ႕
တစ္ကိုယ္လံုးလႈပ္ခါၿပီးေလွ်ာက္ထြက္သြားတယ္။
သူမကို ၾကည့္ၿပီး
ေမာင္တင့္ေဆြရဲ႕မ်က္လံုးေတြ ၀င္းလက္လာတယ္။
ေခါင္းထဲကို အေတြးတစ္ခု
ဖ်ပ္ခနဲ၀င္လာတယ္။
အဲဒီအေတြးကို သူဟာ ခ်က္ခ်င္းေရးခ်လိုက္တယ္။
ေလး....“ ဘယ္လိုပဲ ပက္ကင္
ထုတ္ထား၊
ထုတ္ထား၊
တအားၾကည့္လို႕ေကာင္းတယ္။”
လုိ႕ေျဖလိုက္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment