ပါလက္စတိုင္း မွာ ပင္လယ္ႏွစ္ခုရွိပါတယ္။
အဲဒီပင္လယ္ႏွစ္ခုဟာ အလြန္ျခားနားပါတယ္။
တစ္ခုကို ဂလီလီးပင္လယ္လို႕ ေခၚပါတယ္။
အဲဒီပင္လယ္မွာ ႀကီးမားတဲ့ ေရကန္ႀကီးျဖစ္ၿပီး
ေသာက္သံုးႏိုင္တဲ့ ေရေကာင္းေရသန္႕ျဖင့္ ျပည့္ေနပါတယ္။
ငါးေတြ၊ လူေတြ အဲဒီပင္လယ္ထဲ ကူးႏိုင္ပါတယ္။
စိမ္းလန္းတဲ့ လယ္ကြင္းမ်ား၊ ဥယ်ာဥ္မ်ားျဖင့္ ဝန္းရံထားပါတယ္။
အဲဒီပင္လယ္နားမွာ လူအမ်ားက ေနအိမ္မ်ား ေဆာက္လုပ္ထားပါတယ္။
ေရေပါမ်ားတဲ့ ေနာက္ပင္လယ္တစ္ခုကို ပင္လယ္ေသလို႕ေခၚပါတယ္။
အဲဒီပင္လယ္မွာ နာမည္နဲ႕လိုက္ေအာင္တကယ္ေသေနပါတယ္။
အဲဒီပင္လယ္နဲ႕ ပတ္သက္သမွ် အားလံုးေသေနပါတယ္။
ေရမွာ ငံလြန္းသျဖင့္ ေသာက္ၾကည့္လွ်င္ က်န္းမာေရးကို ထိခိုက္ပါေတာ့တယ္။
ငါးေတြလည္း မေနႏိုင္ပါ။
ကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက္မွာ ဘာမွ ျဖစ္ထြန္းျခင္း၊ေပါက္ေရာက္ျခင္း မရွိပါ။
သူ႕မွာ မႏွစ္မိိ်ဳ႕စရာ အနံ႕အသက္ရွိသျဖင့္ နီးနီးနားနားတြင္ ဘယ္သူမွ မေနခ်င္ၾကပါ။
အဲဒီပင္လယ္ႏွစ္ခုနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့အခ်က္ကေတာ့
အဲဒီပင္လယ္ႏွစ္ခုစလံုးထဲကို ျမစ္တစ္ျမစ္ထဲမွ စီးဝင္လာျခင္းပင္ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလိုျဖစ္ရင္ ဘာေၾကာင့္ ျခားနားကြဲျပားေနရပါသလဲ….။
ျခားနားေစတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္သာရွိပါတယ္။
တစ္ခုမွာ လက္ခံၿပီး ျပန္လည္ စြန္႕လႊတ္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ လက္ခံၿပီး သိမ္းထားပါတယ္။
ေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္ဟာ ဂလီလီးပင္လယ္ ထိပ္ပိုင္းသို႕ စီးဝင္ၿပီး
ေအာက္ပိုင္းမွ ျပန္ထြက္သြားပါတယ္။
ဂလီလီးေရကန္ႀကီးဟာ ဝင္လာတဲ့ ေရကို သံုးၿပီး
အျခားသူမ်ား သံုးႏိုင္ေအာင္ ဆက္လက္စြန္႕လႊတ္စီးဆင္းပါတယ္။
ေဂ်ာ္ဒန္ဟာ ပင္လယ္ေသထဲကို ဆက္လက္စီးဆင္းၿပီး ဘယ္ကိုမွ ျပန္မသြားေတာ့ပါ။
ပင္လယ္ေသဟာ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ဆန္၊
စီးဝင္လာတဲ့ ေရေတြကို သူ႕အတြက္သာ သိမ္းထားပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ သူ႕မွာေသေနပါတယ္။
သူဟာ ယူသာယူၿပီး စြန္႕လႊတ္ျခင္း ဘယ္ေတာ့မွ မရွိပါ။
No comments:
Post a Comment