တစ္ခါတုန္းက
ဆရာဝန္ ေဒါက္တာေအးေရႊဟာ
အသက္(၇၇)ႏွစ္ရွိတဲ့လူနာအဖိုးအိုတစ္ဦးကိုကုသေပးေနရတယ္။
လူနာက ႏွလံုးေရာဂါ ျဖစ္ေနပါတယ္။
ေဆးခန္းပိတ္ရင္ လူနာအိမ္ကို သြားၿပီး စမ္းသပ္ ကုသ ေပးေနရပါတယ္။
မိသားစုဆရာဝန္ျဖစ္ေနပါၿပီ။
တစ္ေန႕မွာေတာ့ လူနာဟာ ကံေကာင္းၿပီး ထီေပါက္ပါတယ္။
သိန္းတစ္ေထာင္ဆုကိုေပါက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
အိမ္သားေတြက လူနာကို အသိမေပးရဲပါ။
အသိေပးလိုက္ပါက ႏွလံုးေဝဒနာေၾကာင့္ အေမာေဖါက္ၿပီး
လူနာတစ္ခုခုျဖစ္သြားမွာကို စိုးရိမ္ၾကတယ္။
ဆရာဝန္လာတဲ့အခါ ဆရာဝန္ကိုတိုင္ပင္ၾကပါတယ္။
လူနာကိုကုသေပးေနတဲ့ ဆရာဝန္ျဖစ္တာမို႕
ဆရာဝန္က ထိမ္္းထိမ္းသိမ္းသိမ္း အသိေပးရင္ေတာ့
အႏၱရာယ္ကင္းေလာက္တယ္လို႕ တိုင္ပင္ၿပီး
ဆရာဝန္ကို ညင္ညင္သာသာေျပာေပးဖို႕ ေမတၱာရပ္ခံၾကပါတယ္။
ဆရာဝန္ကလည္း တာဝန္ယူလိုက္ၿပီးလူနာနဲ႕ေတြ႕ပါတယ္။
လူနာကို
ၿပီးေတာ့မွ…
“အဘ….ေနေကာင္းလား၊
အခုေန အဘ သိန္းတစ္ေထာင္ ထီေပါက္ရင္
ဘာလုပ္မယ္စိတ္ကူးထားသလဲ.”
လို႕ေမးလိုက္ပါတယ္။
အဲဒီအခါ အဖိုးအိုက
“ အဲဒီလိုသာ တကယ္ထီေပါက္ခဲ့မယ္ဆိုရင္
ဆရာကို တစ္ဝက္ေပးလိုက္မယ္”
လို႕ေျပာ
ဆရာဝန္က
“တကယ္လားအဘ၊
တကယ္ေနာ္အဘ၊
တကယ္...ေနာ္…ေနာ္”
လို႕ေျပာၿပီး
ဆရာဝန္ဟာဝမ္းသာလံုးဆို႕ၿပီး ခ်က္ခ်င္းမူးလဲက်သြားတယ္။
ခ်က္ခ်င္း ေဆးရုံကိုပို႕လိုက္ေပမယ့္ ေဆးရုံမေရာက္ခင္မွာပင္
ႏွလံုးေရာဂါနဲ႕ ေသဆံုးသြားပါေတာ့တယ္။
No comments:
Post a Comment