Thursday, December 9, 2010

“ စြန္႕လႊတ္ဝ့ံသူ…”



ဥယ်ာဥ္မွဴးတစ္ဦးရဲ႕ ဥယ်ာဥ္ေထာင့္တစ္ေထာင့္မွာ ဝါးရံုတစ္ရံုရွိတယ္။

ဝါးတို႕ဟာ ႏွစ္ႏွင့္အမွ် ႀကီးထြားသန္မာျမင့္မားလာၾကပါတယ္။

တစ္ေန႕မွာေတာ့ ဥယ်ာဥ္မွဴးဟာ ဝါးရံုထဲရွိ အႀကီးမားဆံုးေသာ ဝါးနားမွာရပ္လ်က္

ကဲကိုေရႊဝါး

က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို လိုခ်င္ပါတယ္

လို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ဆရာလိုခ်င္ရင္ ယူပါ၊

ႀကိဳက္သလို သံုးဖို႕က်ေနာ္အသင့္ပါ

လို႕ ဝါးက ျပန္ေျပာပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ ဥယ်ာဥ္မွဴးရဲ႕ေလသံမွာ ပိုမို ေလးနက္တဲ့အသြင္

ေဆာင္လာပါတယ္။

ငါ မင္းကို သံုးႏိုင္ဖို႕ မင္းကို ႏွစ္ျခမ္းခြဲပစ္ရမွာ

လို႕ဥယ်ာဥ္မွဴးက ေျပာပါတယ္။

ဗ်ာက်ေနာ္ကို ႏွစ္ျခမ္းခြဲပစ္မယ္၊

ဟုတ္လား၊ ဘာေၾကာင့္လဲခင္ဗ်ာ။

ဒီဥယ်ာဥ္ထဲမွာ က်ေနာ္က အေကာင္းဆံုးဝါးပါဗ်ာ။

ႏွစ္ျခမ္းခြဲတာေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႕ဗ်ာ၊

ႏွစ္ျခမ္းခြဲတာကလြဲရင္ ဆရာႀကိဳက္သလို သံုးပါ

လို႕ ဝါးက ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ ေျပာပါတယ္။

ေအးကြာခက္တာပဲ၊

မင္းကို ထက္ျခမ္းမခြဲရင္ ငါ မင္းကို မသံုးႏိုင္ဘူးလို႕

ဥယ်ာဥ္မွဴးက ေျပာပါတယ္။

ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ဥယ်ာဥ္မွဴး နဲ႕ ဝါးပင္တို႕ၾကား ဘာစကားမွ

ဆက္မဆိုဘဲ ၿငိမ္သက္ေနပါတယ္။

ေလေတာင္မွ ဥယ်ာဥ္မွဴးနဲ႕ဝါးပင္တို႕

အျပန္အလွန္ ေျပာစကားၾကားၿပီး အသက္မရႈႏိုင္ေအာင္ပင္

ျဖစ္ေနပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ အလြန္အားနာတတ္တဲ့ဝါးဟာ

ဦးၫြတ္ၿပီး ေလသံသဲ့သဲ့ျဖင့္

ဆရာရယ္

ဆရာ့အတြက္ အသံုးတည့္ဖို႕ က်ေနာ့္ကို

ႏွစ္ျခမ္းခြဲမွ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ခြဲပါဆရာလို႕ေျပာပါတယ္။

ေအးကြာ၊ မင္းကို ထက္ျခမ္းခြဲပစ္ရမယ္ဆုိတာက

ငါလုပ္ခ်င္တာရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းပဲရွိေသးတာ၊

တကယ္ေတာ့ မင္းရဲ႕အကိုင္းေတြ အရြက္ေတြ

အားလံုးကိုလည္း ျဖတ္ေတာက္ပစ္ရမွာလို႕

ဥယ်ာဥ္မွဴးက ေျပာျပန္ပါတယ္။

အလိုဘုရားေရ၊ အဲ့ဒါကိုေတာ့ခ်မ္းသာေပးပါ ဆရာရယ္၊

အခက္အရြက္ေတြကိုသာ ျဖတ္လိုက္မယ္ဆိုရင္

က်ေနာ့္ဘဝအလွအားလံုး ပ်က္ကုန္မွာေပါ့၊

အဲဒါကိုေတာ့ ခ်မ္းသာေပးပါဆရာလို႕

ဝါးက ေတာင္းပန္ပါတယ္။

ငါ အဲဒီလို မျဖတ္မေတာက္ရဘူးဆိုရင္ ငါ

မင္းကို မသံုးႏိုင္ဘူးလို႕

ဥယ်ာဥ္မွဴးကေျပာပါတယ္။

ေနေရာင္ဟာ ဝါးရဲ႕မ်က္ႏွာကို ထိုးေနပါၿပီ။

လိပ္ျပာေလးတစ္ေကာင္ဟာ ကိုေရႊဝါးနားမွာ ထိပ္ထိပ္ပ်ာပ်ာ

ရစ္ဝဲပ်ံသန္းေနတယ္။

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဝါးဟာ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ၿပီ၊

ဆရာ့အတြက္ အဲဒီလိုလုပ္မွ အသုံးတည့္မယ္ဆိုရင္

က်ေနာ္ကို ျဖတ္လိုက္ပါေတာ့လို႕ ခြင့္ျပဳလိုက္ပါေတာ့တယ္။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေမာင္ဝါးရယ္၊

ငါက မင္းကို ဒီထက္ နာနာက်င္က်င္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ဖို႕ရွိေသးတယ္

မင္းရဲ႕ ႏွလံုးသားကိုခြဲ၊

အတြင္းသားကို လွန္ရဦးမွာ၊

ဒါမွ မင္းကို သံုးႏိုင္မွာလို႕ ဥယ်ာဥ္မွဴးက ဆက္လက္ေျပာရာ

ဝါးဟာ ေျခသုတ္ပုဆိုး၊ ေႁမြစြယ္က်ိဳးသို႕၊

ဦးေခါင္းကို ေျမသို႕ထိလုၫြတ္လ်က္

ဆရာလိုသလိုသာ စိတ္ႀကိဳက္သံုးပါေတာ့ ဆရာလို႕

အားလံုးကို လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာ ခြင့္ျပဳလိုက္ပါေတာ့တယ္။

အဲဒါေၾကာင့္ ဥယ်ာဥ္မွဴးဟာ ဝါးပင္ကို ခုတ္လွဲတယ္။

အကိုင္းအခက္ အရြက္မ်ားေတာ့ ဖယ္ရွားတယ္။

ထက္ျခမ္းခြဲၿပီး အဆစ္ပိတ္မ်ားကိုဖယ္ထုတ္တယ္။

ဝါးျခမ္းခ်င္းဆက္လ်က္ စမ္းေရကို သြယ္ယူရာမွာ

ဝါးကို သံုးလိုက္တယ္။

စမ္းေရေအးဟာ ဝါးရဲ႕ႏွလံုးသားကို ျဖတ္ၿပီး

လယ္ထဲကို စီးဝင္ေစပါတယ္။

ဝါးကို ခုတ္လွဲ၊ ထက္ျခမ္းခြဲလ်က္

အလယ္ဆစ္မ်ားကို ဖယ္ရွားၿပီး

ေရသြယ္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့

ဝါးဟာ

လူသားတို႕အတြက္ အက်ိဳးမ်ားစြာ

ျဖစ္ေစပါေတာ့တယ္။

Wednesday, December 8, 2010

“ အလစ္သမား…”



တစ္ခါတုန္းက

ဒီဇင္ဘာလ ကာလမွာ

အလြန္ေအးပါတယ္။

ဂ်ာကင္တစ္ထည္ကို လက္တြင္ကိုင္လ်က္

လမ္းေလွ်ာက္လာတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ကို

လူႀကီးျဖစ္တဲ့ ကိုေအးကိုကေမးတယ္။


ေမာင္ရင့္လက္ထဲက ဂ်ာကင္က

အင္မတန္ လွပါလား၊

ဘယ္ဆိုင္က ဝယ္လာတာလဲ

လူငယ္က

တစ္လမ္းေက်ာ္ တာေလာ့အထည္ဆိုင္ႀကီးက… ”

ကိုေအးကိုက

ဝယ္ေနတဲ့လူေတြ အမ်ားႀကီးလား


လူငယ္က

တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး၊

အေရာင္းစာေရးေတာင္ မရွိဘူး

“အခ်စ္ဆိုတာ ေပးမွ….”



အသံမျမည္က

ေခါင္းေလာင္းမျမည္ပါ။


သီဆိုျခင္းမရွိက

သီခ်င္းမျမည္ပါ။


သင္ရဲ႕ ႏွလံုးသားတြင္ ကိန္းေအာင္းေနတဲ့

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာလည္း

အျခားလူေတြကို မေပးကမ္းသေရြ႕

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ မျမည္ပါ။

Saturday, December 4, 2010

“ အသက္ရွည္နည္းဆိုတာ…”




သက္ေတာ္(၁၀၂)ႏွစ္ ေနသြားရတဲ့

စစ္ကိုင္းေရႊဟသၤာေတာရဆရာေတာ္ႀကီးကို

အသက္ရွည္ေအာင္ေနနည္း ခဏခဏေမးျမန္းလြန္းလို႕

ဆရာေတာ္က

သက္ရွည္၊က်န္းမာျခင္းရဲ႕ အဓိက အခ်က္သံုးခ်က္ကို

ေဟာေျပာခဲ့ပါတယ္။


နည္းနည္းစား၊


မ်ားမ်ားေလွ်ာက္၊


ေခါင္းၾကည္ေအာင္ထား၊


လို႕ ေဟာေျပာခဲ့ပါတယ္။


ေခါင္းၾကည္ေအာင္ထားဆုိတာက

စိတ္ခ်မ္းသာစရာ၊

ကုသိုလ္ျဖစ္စရာကိုသာေတြးပါ။


စိတ္ဆင္းရဲစရာ၊

အကုသိုလ္ျဖစ္စရာကို

မေတြးနဲ႕လို႕ေျပာလိုရင္းပါပဲ။


Thursday, December 2, 2010

“ အေခ်ာဆံုးပဲလိုခ်င္တယ္...”



တစ္ခါတုန္းက နာမည္ႀကီးကုမၸဏီတစ္ခုက

အတြင္းေရးမွဴးတစ္ဦးကို အလိုရွိတဲ့အတြက္

လုပ္ငန္းဆိုင္ရာ ဥကၠ႒ ကေလွ်ာက္လာသူမ်ားကို

အကဲျဖတ္ေရြးခ်ယ္ေပးရန္

စိတ္ပညာရွင္တစ္ဦးကို တာဝန္ေပးဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီရာထူးအတြက္ေလွ်ာက္ထားသူ အမိ်ဳးသမီး ()ဦးကို

တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း လူေတြ႕ၿပီး ေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။


စိတ္ပညာရွင္က ပထမအမ်ိဳးသမီးကို

ႏွစ္ နဲ႕ ႏွစ္ေပါင္းရင္ဘယ္ေလာက္လဲ

လို႕ ေမးခဲ့ပါတယ္။

ေလးရတယ္လို႕ ျမန္ျမန္ျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။


အဲဒီေမးခြန္းကိုပဲ ဒုတိယအမ်ိဳးသမီးငယ္က္ုိေမးေတာ့

ဒုတိယအမိ်ဳးသမီးက

၂၂လည္းရႏိုင္ပါတယ္

လို႕ေျဖပါတယ္။


တတိယအမ်ိဳးသမီးက

၂၂လည္းရႏိုင္သလိုလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္

လို႕ေျဖပါတယ္။

အမိ်ဳးသမီးေလးမ်ား ထြက္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ စိတ္ပညာရွင္က

ဥကၠ႒ဆီကို ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားစြာ သြားေတြ႕ပါတယ္။


အဲဒီမွာ စိတ္ပညာရဲ႕တန္ဖိုး သိတာပဲ။

ပထမအမိ်ဳးသမီးကေတာ့ သိပ္ထင္ရွားတာကိုပဲ ေျပာပါတယ္။

ဒုတိယအမ်ိဳးသမီးကေတာ့ ေသခ်ာေနတဲ့ ကိစၥကိုေတာင္

သံသယရွိတဲ့သေဘာရွိပါတယ္။

တတိယအမိ်ဳးသမီးကေတာ့ ႏွစ္မိ်ဳးစလံုး အႀကံဳးဝင္ေနပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ ဘယ္အမိ်ဳးသမီးကို ေရြးခ်ယ္ခ်င္ပါသလဲ

လို႕တင္ျပပါတယ္။


ဥကၠ႒က

ငါလိုခ်င္တာကေတာ့ ဆံပင္ေရႊေရာင္၊

မ်က္လံုး ျပာလဲ့လဲ့နဲ႕

အေခ်ာဆံုးေကာင္မေလးကိုပါပဲ

လို႕ ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။

“ ကိုယ့္ဘဝကို ကိုယ္ျမတ္ႏိုးပါ...”



ကိုယ့္ဘဝကို ကိုယ္ျမတ္ႏိုးပါ။

ဒီဘဝရရွိလာျခင္းအတြက္

အၿမဲ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္ပါ။


ဘဝမွာႀကံဳေတြ႕ရၿမဲျဖစ္တဲ့အခက္အခဲမ်ား၊

မလြယ္ကူတဲ့အေၾကာင္းခ်င္းရာမ်ား၊

ကိုတိမ္းေရွာင္လႊဲဖယ္မႈ မျပဳျခင္းအားျဖင့္

ဒီဘဝကို ႏွစ္သက္ လက္ခံ ေၾကာင္းျပသပါ။


ၿပီးရင္ မိမိရဲ႕ အရည္အခ်င္း၊

အစြမ္းအစမ်ားကို နဂိုရွိတာထက္

နည္းနည္းပိုၿပီး တိုးျမွင့္သံုးစြဲၾကည့္ပါ။

ကိုယ့္အစြမ္းအစေတြဟာ ကိုယ္ထင္ထားတာထက္

အမ်ားႀကီးပိုမို ႀကီးမားတယ္ဆိုတာေတြ႕လာပါလိမ့္မယ္။


Ref; ( Arthur Gordon … The Best Advice I Ever Had )

“ ေရ ကိုသံုးပါ…”



ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္သားတစ္ေယာက္ဟာ

ဆရာဝန္ထံေရာက္လာၿပီးေျပာတယ္။


ေဒါက္တာ၊

က်ေနာ္ ဝမ္းခ်ဳပ္ေနတာ -ရက္ရွိေနၿပီ

ဆရာဝန္က လူနာကို စမ္းသပ္ၾကည့္ရႈတယ္။


အဲဒီေနာက္အမိန္႕ေပးလိုက္တယ္။

ခံုေပၚ ေမွာက္အိပ္လိုက္ပါ

လူနာက ေမွာက္အိပ္လိုက္တယ္။

ဆရာဝန္ဟာ ဘာမေျပာ၊ ညာမေျပာနဲ႕

လူနာရဲ႕ တင္ပါးဆံုကို သစ္သားျပားနဲ႕ တအားရုိက္လိုက္တယ္။


ကိုင္း၊ အခု အိမ္သာကို သြားေတာ့

ခဏၾကာတဲ့အခါ ရႊင္လန္းတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႕

ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္သား

လူနာအိမ္သာခန္းထဲက ထြက္လာတယ္။


ေက်းဇူးပါပဲ ေဒါက္တာ၊

အခုမွပဲ ေပါ့သြားေတာ့တယ္။

အခု က်ေနာ္ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ


ဆရာဝန္ ေျပာလိုက္တာကေတာ့

ေနာင္ ဝမ္းသြားတဲ့အခါ

ဘိလပ္ေျမထည့္တဲ့စကၠဴအိတ္ကို မသံုးနဲ႕

“ မေရရာတဲ့ ပန္းတိုင္…”



တစ္ခါတုန္းက ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးျဖစ္သူ ဆီဗယ္ဟာ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွ

တျခားၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕သို႕ ရထားျဖင့္ ခရီးသြားပါတယ္။

သူဟာ အလြန္သတိေမ့တတ္သူတစ္ဦးျဖစ္တယ္။

သူရဲ႕ ရထားလက္မွတ္ကို ဘယ္မွာ ထားမွန္း သတိမရတဲ့အတြက္

ရထားေပၚအေရာက္ လက္မွတ္စစ္မ်ားက

စစ္ေဆးတဲ့အခါ ရထားလက္မွတ္ကို မျပႏိုင္ပါ။


ကိစၥမရွိပါဘူးခင္ဗ်ာ၊

က်ေနာ္တို႕ကေတာ့ ဆရာႀကီးကိုသိပါတယ္

လို႕လက္မွတ္စစ္မ်ားက ေျပာပါတယ္။


မင္းတို႕ သိတာကေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ၊

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ခက္တာက လက္မွတ္မပါဘဲ

ငါ ဘယ္သြားရမယ္္ဆိုတာ

ငါက ဘယ္လိုလုပ္သိရမွာလဲ

လို႕ ဘုန္းႀကီးက ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

Sunday, November 28, 2010

“ အထိန္းအကြပ္…”



ဘယ္ျမင္းမွ အထိန္းႀကိဳးမတပ္ဆင္ရင္

လိုခ်င္တဲ့ေနရာကို မေရာက္ႏိုင္ပါ။


ေရေႏြးေငြ႕

သို႕မဟုတ္

ဓါတ္ေငြ႕တို႕ကိုလည္း

သတ္မွတ္တဲ့ လမ္းအတိုင္း

လမ္းေၾကာင္း ဖြင့္မေပးဘူးဆိုရင္

ဘာကိုမွ

တြန္းအား၊ဖိအားေပးႏိုင္တဲ့

သတၱိျဖစ္ေပၚလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။


ေရတံခြန္ကိုလည္း

ျဖတ္ေစလိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းအတြင္းကို

ျဖတ္သန္းသြားလာေစျခင္းသာ မရွိပါက

အင္အား

သို႕မဟုတ္

လွ်ပ္စစ္အလင္းဆိုတာ

ဘယ္လိုမွ ျဖစ္ေပၚလာစရာ မရွိပါ။


အလားတူပင္

ဘဝမွာလည္း အာရုံစူးစူးစိုက္စို္က္ျပဳလုပ္ျခင္း

စိတ္ကို တစ္ခုခုမွာ ႏွစ္ျမွဳပ္ေဆာင္ရြက္ျခင္းနဲ႕

စည္းကမ္းနဲ႕ အညီ ေဆာင္ရြက္ျခင္းမရွိပါက

ဘယ္လိုမွ ႀကီးပြားျခင္း၊

တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးျခင္းဆိုတာ မရွိႏိုင္ပါဘူး။

“ ဆန္႕က်င္ဘက္စကား…”



တစ္ခါတုန္းက

လူတစ္ဦးဟာ သူ႕ဆႏၵနဲ႕ဆန္က်င္ၿပီး အၿမဲေျပာေလ့ရွိတဲ့အတြက္

သူ႕ကိုဦးဟင့္အင္း

လို႕ အမည္တြင္ပါတယ္။

သူဟာ ေပါင္မုန္႕တစ္လံုးဝယ္ရန္ေပါင္မုန္႕ဆိုင္ ကိုသြားပါတယ္။

ဆိုင္ရွင္ကေပါင္မုန္႕လိုခ်င္ပါသလားခင္ဗ်ာလို႕ ေမးရာ၊

သူကဟင့္အင္းလို႕ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။

သူဟာ ေထာပတ္လည္း ဝယ္ခ်င္ပါတယ္။

ဆို္င္ရွင္က ေထာပတ္လိုခ်င္ပါသလားလို႕ ေမးျပန္ပါတယ္။

အဲဒီလူက ဆန္႕က်င္ေျပာေနက်အတိုင္း

ဟင့္အင္း

လို႕သာ ျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။


ဟာ ဒီလိုဆိုရင္ က်ေနာ္ခင္ဗ်ားအတြက္

ေရာင္းေပးႏိုင္တာ ဘာမွ မရွိေတာ့ပါဘူး

လို႕ဆိုင္ရွင္ကေျပာပါတယ္။


အဲဒါေၾကာင့္

ဦးဟင့္အင္း

ဟာလက္ထဲမွာ ဘာမွမဝယ္ဘဲ ျပန္ခဲ့ပါတယ္။

သူလိုခ်င္တဲ့အရာ ဘာမွ မရခဲ့ပါ။

ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့ သူဟာသူလုပ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵနဲ႕

လုပ္ေလ့ရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။

သူဆာေလာင္တဲ့အခါ ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ ဟင္းခ်ိဳအိုးကို

ၾကမ္းျပင္ေပၚကို သြန္ခ်တတ္ပါတယ္။

ေရဆာတဲ့အခါ ေရခြက္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚကို သြန္ခ်တတ္ပါတယ္။

အိပ္ခ်င္တဲ့အခါ အိပ္ရာေပၚကို ေရေတြ ေလာင္းခ်တတ္ပါတယ္။

တစ္ေန႕မွာ

ဦးဟင့္အင္းရဲ႕အိမ္တံခါးကို

တစ္ေယာက္ေယာက္ လာေခါက္ပါတယ္။

ဦးဟင့္အင္း

ရွိပါသလားလို႕ အသံထြက္လာပါတယ္။

ဦးဟင့္အင္းက မရွိဘူးလို႕ ျပန္ေျဖပါတယ္။

တံခါးေခါက္တဲ့အမိ်ဳးသမီးက

အထဲမွာလူရွိမွန္းသိလို႕ တံခါးဖြင့္ၿပီး ဝင္လာပါတယ္။

အလြန္ေခ်ာေမာလွပတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ဦးဟာ

စားစရာျခင္းေတာင္းဆြဲၿပီး ဝင္လာျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

သူမဟာ ဘာမွ ေမးမေနေတာ့ပါ။

ပါလာတဲ့ ေပါင္မုန္႕၊ေထာပတ္၊ ဝက္အူေခ်ာင္းေတြကို ထုတ္ၿပီး စားဖို႕ျပင္ပါတယ္။

အဲဒီအခါ

ဦးဟင့္အင္းဟာ

အမ်ိဳးသမီးေလးေဘးတြင္ ဝင္ထိုင္ၿပီး စားပါတယ္။

သူတို႕ႏွစ္ဦးဟာ အတူတူ ေန႕လည္စာ အဝစားၾကပါတယ္။

အားလံုးစားၿပီးတဲ့အခါ အမိ်ဳးသမီးက

ေနာက္တစ္ႀကိမ္ က်မလာရဦးမလား

လို႕ေမးပါတယ္။

ဒီတစ္ခါေတာ့ ဦးဟင့္အင္း က

ေအး

လို႕ျပန္ေျဖလိုက္ပါေတာ့တယ္။

“ ျပန္ႀကိဳက္လာၿပီ…”




ကိုေအာင္မင္းက သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ

ကိုတင္ဝင္းကိုေမးတယ္။


အသက္ ၄၀-ႏွစ္ေက်ာ္မွ မိ္န္းမယူရသတဲ့၊

ကိုတင္ဝင္း ခင္ဗ်ားဘာစိတ္ကူးေပါက္ၿပီး

လူပ်ိဳႀကီးဘဝကို စြန္လႊတ္လိုက္ရတာလဲ


ကိုတင္ဝင္းက

ဆိုင္ထမင္း၊ဆိုင္ဟင္းခ်ည္း စားေနရတာက

ို ၿငီးေငြ႕လာလို႕ပါဗ်ာ


ကိုေအာင္မင္းက

အခုေကာ…”


ကိုတင္ဝင္းျပန္ေျပာလိုက္တာက...


ဆိုင္ထမင္း၊

ဆိုင္ဟင္းကို ျပန္ႀကိဳက္လာၿပီ

“ ဘဝင္ျမင့္သူ...”




အသက္ ၈၅-ႏွစ္အရြယ္ရွိတဲ့
အက်ဥ္းသားအဖိုးႀကီးကေျပာတယ္။

“ငါ ေထာင္ထဲေရာက္ေနတာ တစ္ႏွစ္ရွိၿပီး။
အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့သူကို အဓမၼက်င့္မႈနဲ႕။”

အျခားအက်ဥ္းသားတစ္ဦးက

“ဘာေျပာတယ္။
ဒီအသက္အရြယ္နဲ႕ဒီလို ျပစ္မႈမ်ိဳး
က်ဴးလြန္တယ္ဆိုတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလား ”

အဖုိးႀကီးအက်ဥ္းသားက

“ဟုတ္တယ္၊
မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
ဒါေပမယ့္ အစိုးရေရွ႕ေနရဲ႕ စြဲခ်က္ကို ၾကားရေတာ့
ငါ့ကိုယ္ငါ အေတာ္ေလး အထင္ႀကီးစိတ္ဝင္သြားတယ္။
ဒါနဲ႕ပဲ အျပစ္ရွိပါတယ္လို႕ ဝန္ခံလိုက္တယ္ကြ ”
လူသားတိုင္း က်န္းမာၾကပါေစ... လူသားတိုင္း ခ်မ္းသာၾကပါေစ...
ခႏၶာကိုယ္ကို ေလ့က်င့္ခန္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။ စိတ္ကို စာဖတ္ျခင္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။...

ႏူတ္ဆက္စကားေလးမ်ား.....

ျမန္မာတို႕ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မ်ား...

picoodle.com