ေရွးေရွးတုန္းက ပညာရွိဘုရင္တစ္ပါး ရွားရွားပါးပါး ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီဘုရင္ရဲ႕နာမည္ကေတာ့ ေဆာ္လမြန္ဘုရင္ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။
ေဆာ္လမြန္ဘုရင္ႀကီးဟာ အမႈအခင္းမ်ားကို စီရင္ဆံုးျဖတ္ရာမွာလည္း မွန္ကန္၊တိက်၊မွ်တတဲ့အတြက္ ပညာရွိဘုရင္အျဖစ္ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားရဲ႕ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးျခင္းခံရသူျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ မိန္းမႀကီးႏွစ္ေယာက္ဟာ လူငယ္ခပ္ေခ်ာေခ်ာတစ္ေယာက္ကို
ေခၚေဆာင္လာၿပီး ေဆာ္လမြန္ဘုရင္ႀကီးဆီေရာက္လာပါတယ္။
ပထမ မိန္းမႀကီးက
“ဒီလူငယ္ဟာ က်မရဲ႕သမီးကို လက္ထပ္မယ္လို႕ ကတိေပးခဲ့ပါတယ္အရွင္မင္းႀကီး ”
ဒုတိယ မိန္းမႀကီးက ကန္႕ကြက္ပါတယ္။
“မဟုတ္ပါဘူးအရွင္မင္းႀကီး၊ သူငယ္ေလးဟာ က်မရဲ႕သမီးကို ယူပါ့မယ္လို႕ ကတိေပးခဲ့တာပါ။”
ေဆာ္လမြန္ဘုရင္ႀကီးဟာသူရဲ႕လက္သံုးေတာ္ဓါးရွည္ကိုယူလာခိုင္းၿပီး မိန္းမမ်ားကိုေျပာတာက
“မင္းတို႕အျငင္းပြားေနတဲ့ ျပႆနာကို ငါကိုယ္ေတာ္ျမတ္ေျဖရွင္းေပးမယ္နာခံေစ။ ဒီလူငယ္ကို ဓါးနဲ႕ႏွစ္ပိုင္း ပိုင္းေပးလိုက္မယ္။
တစ္ပိုင္းစီ ယူၾကေစ။ ဘယ့္ နဲ႕လဲ?”
ပထမမိန္းမႀကီးက သေဘာတူတယ္။
“ အရွင္မင္းတရားႀကီးဆံုးျဖတ္တဲ့အတိုင္း လိုက္နာပါ့မယ္”
ဒုတိယ မိန္းမႀကီးက ကန္႕ကြက္ပါတယ္။
“အရွင္မင္းတရားႀကီးရယ္၊ ေသြးထြက္သံယိုျဖစ္တာကို က်မ မၾကည့္ရက္ပါဘူး၊
ဒီလူငယ္ေလးကို မသတ္ပါနဲ႕။ သူ႕ကိုသမက္မေတာ္ရရင္လည္းေနပါေစေတာ့….အရွင္မင္းတရားႀကီးရယ္။”
မိန္းမႀကီးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕တုန္႕ျပန္ခ်က္မ်ားကို နားေထာင္ၿပီးေနာက္ ေဆာ္လမြန္ဘုရင္ႀကီး
ကအမိန္႕ေတာ္ ခ်မွတ္လိုက္တာကေတာ့
“ဒီသူငယ္ကို ပထမ မိန္းမႀကီးရဲ႕လက္ထဲအပ္လိုက္ပါ။
ဒီမိန္းမႀကီးဟာ တကယ့္ေယာကၡမပီသပါေပတယ္” ဟူသတည္း။ ။
No comments:
Post a Comment