တစ္ခါတုန္းက ရြာတစ္ရြာမွာ ခ်မ္းသာတဲ့ သူေ႒းႀကီးတစ္ေယာက္ရိွပါတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ သူေ႒းႀကီးကတန္ဖိုးႀကီးတဲ့ ၿပိဳင္ျမင္းတစ္ေကာင္ ဝယ္လာတယ္။
မၾကာခင္မွာပဲ အဲဒီျမင္းဟာေပ်ာက္သြားပါေလေရာ။
သူေ႒းႀကီးဟာစိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ ရြာဦးဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းကို သြားၿပီး
ဆရာေတာ္ကို စိတ္ညစ္ရတဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာျပတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးက “စိတ္မညစ္ပါနဲ႕တကာႀကီး၊ အဲဒါေကာင္းဖို႕ျဖစ္လာတာပါ” လို႕ေျပာလိုက္တယ္။
သူေ႒းႀကီးက နားမလည္ဘူး၊
ေနာက္တစ္ပတ္မွာေတာ့ ျမင္းကိုရွာေတြ႕တယ္။
အဲဒီျမင္းနဲ႕အတူ ျမင္းမတစ္ေကာင္ပါ အပိုပါတဲ့အတြက္သူေ႒းႀကီးကေပ်ာ္ေနတယ္။
ဆရာေတာ္ေျပာတာ မွန္လိုက္တာလို႕ေတြးမိတယ္။
ေနာက္(၆)လမွာေတာ့ တစ္ဦးတည္းေသာသားဟာ အဲဒီျမင္းကို စီးရင္းနဲ႕
ျမင္းေပၚကလိမ့္က်ၿပီး ေျခေထာက္ေရာ၊လက္ေရာက်ိဳးသြားပါတယ္။ သူေ႒းႀကီးကစိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ဆရာေတာ္ႀကီးဆီေရာက္သြားျပန္တယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးက“စိတ္မညစ္ပါနဲ႕တကာႀကီး၊ အဲဒါဟာလည္း ေကာင္းဖို႕ျဖစ္လာတာပါ”လို႕
ထပ္ေျပာျပန္ေတာ့သူေ႒းႀကီးက နားမလည္ျပန္ဘူး၊
ဒုကၡိတျဖစ္သြားတဲ့သားနဲ႕ပက္သက္ၿပီး ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးေကာင္းဖို႕ျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ?
စိတ္ရႈတ္ရႈတ္နဲ႕ျပန္လာတယ္။
ေနာက္မၾကာခင္မွာပဲ ျပည္တြင္းစစ္ေတြျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။
စစ္ျဖစ္ၿပီးဆိုေတာ့ အဲဒီရြာမွာရွိတဲ့ အရြယ္ေရာက္
လူငယ္ေတြအားလံုးဟာ စစ္ထဲပါသြားၿပီး တစ္ေယာက္မွရြာကို ျပန္မေရာက္ၾကေတာ့ပါဘူး။
သူေ႒းႀကီးရဲ႕သားကေတာ့ဒုကၡတျဖစ္ေနတာေၾကာင့္
စစ္သားစုေဆာင္းသူေတြက မေခၚဘဲ ခ်န္ထားခဲ့တယ္။
ဒီေတာ့မွ ဆရာေတာ္ႀကီးေျပာတဲ့ “အရာရာဟာေကာင္းဖို႕ျဖစ္လာတယ္”ဆိုတာကို သေဘာေပါက္လာပါေတာ့တယ္။
က်ေနာ္တို႕ ေရွ႕ကိုႀကိဳမျမင္ႏိုင္တာေတြက အမ်ားႀကီးပါပဲ။
လတ္တေလာ ျဖစ္ရပ္ကို ပဲ စိတ္ႏွစ္ၿပီး ခံစားေတာ့ စိတ္ညစ္စရာဆိုမေျပေပ်ာက္ေတာ့ဘူး။
မၿမဲတဲ့ေလာကႀကီးကိုလည္း အရာရာဟာၿမဲေနသလို ထင္လာမိတတ္တယ္။
ေသေသခ်ာခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါ။
ၿမဲတာဘာရွိသလဲ?
အသက္လည္း မၿမဲဘူး။
ဥစၥာလည္း မၿမဲဘူး။
အာဏာလည္း မၿမဲဘူး။
ၿပီးေတာ့......................မၿမဲဘူး။ၿပီးေတာ့.......................မၿမဲဘူး။
ၿပီးေတာ့.......................မၿမဲဘူး။
အဓိကအေရးႀကီးဆံုးကေတာ့ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္၊စိတ္မညစ္ဖို႕ပါပဲ။
ၿပီးေတာ့ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာကို အရွိန္အဟုန္မပ်က္၊ဆက္လုပ္ေနဖို႕ပါပဲ။
အရာရာဟာ ေကာင္းဖို႕ျဖစ္လာတာပါ။
No comments:
Post a Comment