" ေမတၱာထက္ အစြမ္းထက္တဲ့ေတာင္ေဝွး..."

ဘာဘဲေတြ႕ေတြ႕ ခ်ိဳနဲ႕ေဝွ႕လိုက္မယ္...

  တစ္ခါတုန္းက ရြာတစ္ရြာမွာ ေမတၱာ 

အၿမဲပြားေနတဲ့ဆရာေတာ္ တစ္ပါးရွိပါတယ္။

တစ္ေန႕ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ဆရာေတာ္ရယ္၊ 

ကပၸိယဖိုးသူေတာ္ႀကီးရယ္ ရြာထဲကို 

ဆြမ္းခံႂကြဖို႕ ျပင္ပါတယ္။

ဆရာေတာ္က ေက်ာင္းက ထြက္ကတည္းက ေမတၱာပြားလာတာပါ။

ရြာမေရာက္ခင္ လယ္ကြင္းထဲေရာက္ေတာ့ ကၽြဲတစ္ေကာင္က

ဆရာေတာ္ဆီကို ေခြ႕ဖို႕ေဒါသတႀကီး ေျပးလာပါတယ္။

ဆရာေတာ္ကေတာ့ သူ႕ဆီေျပးလာေနတဲ့ ကၽြဲႀကီးကို အာရုံျပဳၿပီး 

“ကၽြဲႀကီး က်န္းမာပါေစ၊ ခ်မ္းသာပါေစ”ဆိုၿပီး ေမတၱာပဲ ပို႕ေပးေနပါတယ္။

ကၽြဲႀကီးက နီးသထက္ နီးလာပါၿပီ။

ဆရာေတာ္က ေမတၱာပို႕ေနတုန္းပါ။

ေရွ႕ႏွစ္လွမ္း သံုးလွမ္း အကြာေလာက္လည္း ေရာက္လာေရာ 

ကပၸိယဖိုးသူေတာ္ႀကီးက ပါလာတဲ့ေတာင္ေဝွးနဲ႕ေျပးၿပီးေတာ့ 

ကၽြဲႀကီးရဲ႕ေခါင္းကို အားရပါးရ ရိုက္ထည့္လိုက္ပါတယ္။

ဒီေတာ့မွ ကၽြဲႀကီးလည္း တစ္ခါတည္း ေနာက္ျပန္လွည့္ေျပးသြားပါေတာ့တယ္။

ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္က ဖိုးသူေတာ္ကို ေျပာလိုက္တာက…

“ ဖိုးသူေတာ္ႀကီးရယ္… ငါ့ေမတၱာထက္ 

နင့္ေတာင္ေဝွးက ပိုၿပီး အစြမ္းထက္ေနပါလား” လို႕။

+++++++++++++++++++++++++++

က်ေနာ္ မစ္ခ်ီဂန္ (အေမရိကန္) ေရာက္ေတာ့ ညေရာက္လာမွာ
 ေၾကာက္တဲ့စိတ္ျဖစ္ေပၚလာမိပါတယ္။

အေၾကာင္းက က်ေနာ္ေနတဲ့အခန္း (အပတ္မန္႕(apartment)က 
 ၾကမ္းပုိးေတြ ေသာင္းက်န္းလြန္းလွတာပါပဲ။ 

သတၱဝါကို မသတ္ခ်င္တာနဲ႕ ေမတၱာပို႕ၾကည့္ပါတယ္။

 ၾကမ္းပိုးက ေမတၱာပို႕တာကို ဂရုမစိုက္ပါဘူး။ 
ညေရာက္လာရင္ အင္နဲ႕အားနဲ႕ လာၿပီး ကိုက္ေတာ့တာပါပဲ။ 
တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ဒဏ္ရာေတြ ရလာပါတယ္။
 ၾကမ္းပိုးကိုက္ရင္ အရင္ဆံုးက ယားပါတယ္။ 
ယားတာကို ကုတ္ရင္ အနာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအနာက တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္အတြင္းမွာေတာ့ ေရာင္ၿပီး အဆံလိုအသီးႀကီးျဖစ္ေနတယ္။

ေနာက္ေတာ့ အနာျဖစ္သြားပါတယ္။
 အနာေပ်ာက္ေတာ့ ဒဏ္ရာက်န္ခဲ့ပါတယ္။

အခုေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုး အနာရြတ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ 

မခံႏိုင္လြန္းတာေၾကာင့္ ၾကမ္းပိုးသတ္ေဆးေတြသံုးျဖစ္ပါတယ္။

အေမရိကန္ႏိုင္ငံထုတ္ ၾကမ္းပိုးေဆးေတြကို အမ်ိဳးစံုေအာင္ သံုးေပမယ့္
 ၾကမ္းပိုးက ပိုဆိုးလာပါတယ္။

အဲဒီလိုေဆးသံုးတဲ့ညမ်ိဳးဆိုရင္ မအိပ္ႏိုင္ေအာင္ ကိုက္ပါေတာ့တယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ မခံႏိုင္လြန္းတာေၾကာင့္
 ျမန္မာဆန္ဆန္ လက္နဲ႕ဖမ္းရပါေတာ့တယ္။ 

တစ္ညထဲ အေကာင္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္မိတဲ့ ညမိ်ဳးေတာင္ ရွိပါတယ္။

အဲဒီလိုလက္နဲ႕ဖမ္းေတာ့မွ တျဖည္းျဖည္းနည္းလာပါတယ္။

အခုထိေတာ့ ညတိုင္း အကိုက္ခံရတုန္းပါပဲ။

ဒီေတာ့ ဒီပံုျပင္ထဲက ဖိုးသူေတာ္ေတာင္ေဝွးကို သတိရမိပါတယ္။

ေမတၱာကို နာလည္ႏိုင္စြမ္းမရွိတဲ့ တိရိစၦာန္အတြက္ အေၾကာင့္အားေလွ်ာ္စြာ

ေတာင္ေဝွးသံုးရပါလားလို႕နားလည္လာမိပါတယ္။

အေမရိကန္ ၾကမ္းပိုးက ပိုဆိုးေနေရာ့သလား...

"မေသ ေသးဘူးေလ…"

 တစ္ခါတုန္းက

ေဆးရံုလုပ္သားမ်ားက လူနာကုိ တြန္းလွည္းေပၚ တင္လာၾကတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူနာက သတိျပန္ရလာပါတယ္။

လူနာက ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္နဲ႕။

ၿပီးေတာ့  လူနာက ေမးတယ္။

“ခင္ဗ်ားတို႕ က်ေနာ့္ကို ဘယ္ေခၚသြားေနတာလဲဗ်”

“ေရခဲတိုက္ကို”

“ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္မွ မေသေသးပဲဟာ”

ေဆးရံုလုပ္သားျပန္ေျပာလိုက္တာက...

“က်ေနာ္တို႕ကလည္း ေရခဲတိုက္ကို မေရာက္ေသးပါဘူး”

"ေနာက္ဆံုးေပၚ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ..."

 တစ္ခါတုန္းက

လူငယ္ျဖစ္တဲ့ကိုဝင္းခ်စ္ဟာ 

သူခ်စ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္တဲ့ မဝတ္မႈန္ေရႊရီကို

လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းဖို႕ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။

ဒါေပမယ့္ အႀကိမ္တိုင္းလိုိလို မဝံံ့မရဲ ျဖစ္ၿပီး

 ေနာက္ဆုတ္ျပန္ခဲ့တာခ်ည္း ျဖစ္ေနတယ္။

အခုအေခါက္မွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းလွျမင့္ဦးက ေျမွာက္ေပးတဲ့အတြက္

တယ္လီဖုန္းနဲ႕ လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္။

“ ဟဲလို…ဝတ္မႈန္ေရႊရီလား”

“ ဟုတ္ပါတယ္ ရွင္…”

ကိုဝင္းခ်စ္က အရဲ႕ကိုးၿပီး ေျပာခ်လိုက္ပါတယ္။

“ ဝတ္မႈန္ေရႊရီကို ကိုယ္လက္ထပ္ခ်င္တယ္။

ကိုယ့္ကို လက္ထပ္မလားဟင္”

ဝတ္မႈန္ေရႊရီ ျပန္ေျပာလိုက္တာက…

“ လက္ထပ္မွာေပါ့၊

ဒါနဲ႕ အခုစကားေျပာေနတာ ဘယ္သူလဲဟင္…”

"စိတ္ေက်နပ္မႈရတဲ့အလုပ္ကိုု လုပ္ပါ...(၂၀)..."

စိတ္ခ်မ္းသာတဲ့သူေတြမွာ ရွိတတ္တဲ့ အခ်က္ (၆)ခ်က္မွ...အဆက္-

ေက်နပ္စရာေကာင္းတဲ့အလုပ္ဆိုတာ ဘယ္လို အလုပ္လဲ။

ကိုယ့္အရည္အခ်င္းကို အစြမ္းကုန္ သံုးရတဲ့အလုပ္ပါပဲ။

ဘယ္သူေတြက ကိုယ့္အလုပ္ကို ေက်နပ္မႈရသလဲ။

ရွိသမွ် ကိုယ္စြမ္း ဥာဏ္စြမ္းေတြကို အကုန္ထုတ္ၿပီး လုပ္ရတဲ့အလုပ္ကို လုပ္တဲ့သူက ေက်နပ္မႈရတယ္။

အလုပ္ဟာ လုပ္ၿပီးသားကိုပဲ ထပ္တလဲလဲ မလုပ္ရပဲ အေျပာင္းအလဲရွိတဲ့ အလုပ္ျဖစ္ၿပီး

အေရးပါတဲ့ ထိေရာက္တဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ရတဲ့သူက ေက်နပ္မႈ ရတယ္။

++++++++++++++++++++

လြယ္လြန္းရင္ ေက်နပ္မႈမရဘူး။

လုပ္ၿပီးသားကိုပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ လုပ္ရရင္ ေက်နပ္မႈ မရဘူး။

အေရးမပါတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ရရင္ ေက်နပ္မႈ သိပ္မရဘူး။

အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္အလုပ္ကို ကိုယ္ ေက်နပ္မႈရခ်င္ရင္ ဘာလုပ္မလဲ။

ခက္တာကို ရွာလုပ္ပါ။

ခက္တဲ့အလုပ္က ကိုယ့္အရည္အခ်င္းကို ျမွင့္ေပးတယ္။

အလုပ္လုပ္ရင္း အရည္အခ်င္းျမင့္လာတာ ေက်နပ္တယ္။ ေပ်ာ္တယ္။

+++++++++++++++++++++

မလုပ္ရေသးတာ မလုပ္ဖူးေသးတာကို ရွာလုပ္ပါ။

အေျပာင္းအလဲရွိရင္ စိတ္ဝင္စားစရာ ပိုေကာင္းတယ္။

မသံုးရေသးတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြကို သံုးရတယ္။

မရေသးတဲ့အရည္အခ်င္းအသစ္ေတြကို ရတယ္။

အသိဥာဏ္ တိုးတယ္။

အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြသစ္ေတြ တိုးတယ္။ 

အဲဒါေၾကာင့္ ေပ်ာ္တယ္။

++++++++++++++++++++++++++++

အလုပ္လုပ္ရတာ ေပ်ာ္ခ်င္ရင္ အေရးပါတဲ့အလုပ္ကို လုပ္ပါ။

ကိုယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ လူအမ်ားကို အက်ိဳးျပဳတယ္ဆိုရင္ ငါ့အလုပ္ဟာ ထိေရာက္တယ္။

အေရးပါတယ္။ ငါ မလုပ္ရင္ လူအမ်ားမွာ အခက္အခဲရွိမယ္။ ငါ လုပ္လို႕

လူအမ်ား အဆင္ေျပတယ္။ ငါ့မိသားစုမွာ အေရးပါတယ္။

အသိုင္းအဝိုင္းမွာ အေရးပါတယ္။အဲဒီလုိခံစားရရင္ ေက်နပ္တယ္။

စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။ လူတိုင္းဟာ အေရးပါတဲ့သူ ျဖစ္ခ်င္တယ္။

+++++++++++++++++++++++++

လိုရင္းက စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ အလြယ္လမ္းကို မလိုက္ပါနဲ႕။

ရိုးရိုးသားသား လုပ္ရတဲ့အလုပ္ကို လုပ္ပါ။

လူအမ်ားကို အက်ိဳးျပဳတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ပါ။

ကိုယ့္အရည္အခ်င္းကို ျမွင့္ေပးတဲ့အလုပ္ကို လုပ္ပါ။

+++++++++++++++++++++++++++++++++++

Through our work we define ourselves,even leave a legacy

That adds meaning to our living.

ကိုယ့္အလုပ္နဲ႕ ကိုယ္ဘယ္လိုလူဆိုတာကို ေဖာ္ျပတယ္။

အလုပ္ဟာ ကိုယ့္အရည္အခ်င္း၊ ကိုယ့္ေစတနာကို ေဖာ္ျပတယ္။

အရည္အခ်င္းဆိုတာ အေျပာသက္သက္နဲ႕ ျပလို႕မရပါဘူး။

အလုပ္နဲ႕မွ ျပလို႕ရတယ္။

ေစတနာကိုလည္း အေျပာသက္သက္နဲ႕ျပလို႕မရဘူး။

အလုပ္နဲ႕ ျပရတယ္။

++++++++++++++++++++++++

ဒါထက္ ကိုယ့္အလုပ္ဟာ ကိုယ္ေနတဲ့ေလာကကို အေမြလည္းေပးခဲ့တယ္။

အဲဒါက ကိုယ့္ဘဝကုိ အဓိပၸာယ္ထပ္ေဆာင္း ေပးတယ္။

“ငါ ေသရင္ ဘာက်န္ခဲ့မလဲ” ဆိုတဲ့ေမးခြန္းကို မၾကာခဏ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကိုယ္ေမးပါ။

ကိုယ္လုပ္တဲ့အလုပ္နဲ႕ ကိုယ့္ေလာက ကိုယ့္အသိုင္းအဝိုင္းကို အေမြေပးခဲ့ပါ။

++++++++++++++++++++++++++++

It’s better to have work than be idle, 
but it’s especially be better to do work that satisfies.

အလုပ္တစ္ခု ရွိတာက ဘာမွ မလုပ္ပဲ ေနတာထက္ ပိုေကာင္းပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အထူးပိုေကာင္းတာက စိတ္ေက်နပ္မႈရတဲ့အလုပ္ကိုု လုပ္ပါ။

+++++++++++++++++++++++++

Through our work we also identify with a community.

ကိုယ့္အသိုင္းအဝိုင္းနဲ႕ကိုယ္ကို ဆက္စပ္မႈရွိေအာင္

ကိုယ့္အလုပ္က လုပ္ေပးတယ္။

ဒီအသို္င္းအဝို္င္းထဲမွာေနၿပီး  ဒီအသို္င္းအဝိုင္းေကာင္းဖို႕လုပ္တဲ့သူဟာ

ဒါဟာ ငါ့အသိုင္းအဝိုင္း၊ ဒီအသိုင္းအဝိုင္းေကာင္းဖို႕ ငါ လုပ္ေနတယ္။

ဒါဟာ ငါ့ေနရာ။

ဒါေၾကာင့္ ဒီအသို္င္းအဝိုင္းနဲ႔ပတ္သက္တာ ငါ ေျပာခြင့္၊ ေဝဖန္ခြင့္ရွိတယ္။

+++++++++++++++++++++++++++++++

စိတ္ခ်မ္းသာဖို႕လိုရင္းပါ (ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက) စာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပပါတယ္။

+++++++++++++++++++++++++++

ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ဖတ္ဖို႕(၂၀)...

"အေမ့ထံသို႕ ေပးစာမ်ား-၃၉..."

သို႕

ခ်စ္တဲ့အေမ

သားသတိတရ စာေရးလိုက္ပါတယ္။

အေရြ႕အေျပာင္းေတြ မ်ားလြန္းေနတာေၾကာင့္ စာေရးခ်င္စိတ္သာ ရွိေနတယ္။

တကယ္တန္း မေရးႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္ကေန အင္ဒီယားနား ျပည္နယ္ကို ေျပာင္းေရြ႕ရတယ္။

ဒါလည္း အလုပ္ေၾကာင့္ ေရြ႕ေျပာင္းရတာပါ။

အင္ဒီယားနားေရာက္ၿပီး ႏွစ္လမျပည့္ခင္မွာပဲ မစ္ခ်ီဂန္ကိုေျပာင္းေရြ႕ရျပန္ပါတယ္။

အင္ဒီးယားနားမွာ ရွိတဲ့အလုပ္ရွင္နဲ႕ အခု မစ္ခ်ီဂန္မွာ ရွိတဲ့အလုပ္က အလုပ္ရွင္တစ္ဦးထဲပါ။

အင္ဒီးယားနားမွာ စာဖိုးမွဴးပညာသင္တယ္။ အလုပ္လုပ္တယ္။

အခုေတာ့ သူ႕ရဲ႕ဆိုင္အသစ္ ျဖစ္တဲ့ မစ္ခ်ီဂန္ဆိုင္ကို

လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလံုး ေျပာင္းေရြ႕ရတယ္။

ေျပာင္းေတာ့ ဝယ္ထားတဲ့ 4RUNNER ကားနဲ႕ေျပာင္းတယ္။

ကားက ႀကီးေတာ့ ရွိတဲ့ပစၥည္းေတြ အကုန္လံုး သယ္လို႕ရတယ္။

သယ္လို႕ရေအာင္လည္း ကားႀကီးႀကီး ဝယ္ျဖစ္တဲ့သေဘာပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာေတာ့ ခရီးေဝးေဝးကို တစ္ခါမွ မေမာင္းဖူးဖူး။

အခုေမာင္းခဲ့ရတဲ့ခရီးက မိုင္ေပါင္း ေလးရာပတ္ဝန္က်င္ေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္။

ရန္ကုန္-မႏၱေလး ခရီးအကြာအေဝးေလာက္ ရွိမယ္လို႕ ခန္႕မွန္း မိပါတယ္။

မေမာင္းမျဖစ္ေမာင္းရေတာ့လည္း ေမာင္းျဖစ္သြားတာပါပဲေလ။

အေမေျပာခဲ့ဖူးတဲ့စကားကို သတိရမိတယ္။

"နယ္ေျမအသစ္ကိုသြားရင္ အေရးအႀကီးဆံုး လိုအပ္တာကေတာ့

သတၱိပဲ။ ေန႕စဥ္ဘဝမွာကို သတိၱက လိုအပ္ ေနတတ္တယ္။

လိုိအပ္တဲ့အခါတိုင္း အသံုးခ်ႏိုင္ဖို႕ ကိုယ္နဲ႕အတူ ယူသြားေပါ့"တဲ့။

အခုေတာ့ အေမေျပာတဲ့အတိုင္း သတိၱက ေန႕တိုင္းကိုလိုအပ္ေနတယ္။

ဘာျဖစ္လို႕ဆိုေတာ့ ေန႕တိုင္း စိန္ေခၚမႈေတြ ရွိေနလို႕ပါပဲ။

အလုပ္သစ္လုပ္ေနရေတာ့ စိန္ေခၚမႈ အသစ္နဲ႕ေတြ႕တယ္။

ကိုယ္မကၽြမ္းက်င္တဲ့ အလုပ္ျဖစ္တာမို႕ သိစရာ တတ္စရာက အမ်ားႀကီး။

မွန္ေအာင္ မနည္းႀကိဳးစားေနရခ်ိန္မွာ အျမန္လုပ္ဖို႕ အေျခအေနကေတာင္းဆိုတယ္။

မျဖစ္မေန ျမန္ေအာင္ လုပ္ရျပန္ေတာ့ မမွားေအာင္ အာရံုစိုက္ရျပန္တယ္။

မီးဖိုေခ်ာင္မွာ အလုပ္လုပ္ေတာ့ မီးမေလာင္ေအာင္ ဂရုစိုက္ရတယ္။

ဘယ္ရမလဲ။ အႀကီးအက်ယ္ မီးအပူမေလာင္တာပဲ ရွိတယ္။

အေသးအဖြဲေလာင္တာက ေန႕စဥ္နဲ႕အမွ်ပါပဲ။

အခုဆိုရင္ အပူေလာင္တာကို ရိုးသြားသလိုေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီ။

မီးေလာင္တာကို ခံစားၾကည့္ေတာ့မွ ငရဲဆိုရင္ ဒီထက္ပူေလာင္မွပဲလို႕ ေတြးမိတယ္။

မီးဖိုေခ်ာင္ဆိုေတာ့ အလွီးအျဖတ္ေတြက မ်ားကမ်ားပါဘိသနဲ႕။

ဓားက မ်ိဳးစံုေအာင္ ကိုင္တြယ္ရတယ္။

ဓားမထိေအာင္လည္း သတိထားရတယ္။

သတိထားတဲ့အတြက္ ဓားကေတာ့ အထိအခိုက္မရွိပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ ဓားေသြးေတာ့ သတိလြတ္သြားတယ္။

အဲဒီေတာ့မွ ဓားထိေတာ့တာပဲ။

လူနာေတြကို လွီးျဖတ္တုန္းကေတာ့ နာရေကာင္းမွန္းမသိခဲ့ပါဘူး။

ကိုယ့္အသားကို ကိုယ္လွီးမိေတာ့ နာလိုက္တာအေမရယ္။

ကိုယ္ခ်င္းစာတရားဆိုတာ ကိုယ္ခံရေတာ့မွ သိတဲ့တရားလားလို႕ေတာင္ေတြးမိေသးတယ္။

မီးဖိုခန္းထဲမွာ ဆီေတြနဲ႕လုပ္ေနရသမို႕ ေခ်ာမလဲေအာင္ သတိထားရတယ္။

စီးေနက်ဖိနပ္နဲ႕ တစ္ရက္အလုပ္လုပ္ၾကည့္တယ္။

စကိတ္စီးေနရတဲ့အတိုင္းပါပဲ။ မျဖစ္ေသးပါဘူးဆိုၿပီး

ေခ်ာမလဲေအာင္ ဆီထဲမွာ စီးလို႕ရတဲ့ဖိနပ္တစ္ရံဝယ္လိုက္တယ္။

အဲဒီဖိနပ္ဝယ္ေတာ့မွ အစဥ္ေျပသြားတယ္။

အင္ဒီးယားနားမွာေနတုန္းကေတာ့

က်ေနာ္နဲ႕တြဲလုပ္ရတာက ခ်င္းတိုင္းရင္းသား လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ပါ။

သူတို႕က မေလးရွားကေန ေရာက္လာၾကတယ္။

မေလးရွားမွာလည္း စားေသာက္ဆိုင္မွာပဲ အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။

စားေသာက္ဆိုင္ အေတြ႕အႀကံဳေတြကေတာ့ မ်ားလွပါတယ္။

အေတြ႕အႀကံဳအရေတာ့ ဆရာႀကီးေတြေပါ့။

မစ္ခ်ီဂန္မွာလည္း က်ေနာ္နဲ႕တြဲလုပ္သူတစ္ေယာက္က ျမန္မာပါ။

ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေပၚတူဂီလူမ်ိဳးလို႕သိရတယ္။

သူတို႕လည္း အေမရိကန္ေရာက္ေနတာ ၾကာလွၿပီ။

စားေသာက္ဆိုင္မွာပဲ လုပ္ေတာ့ အေတြ႕အႀကံဳအရေတာ့ ဆရာႀကီးေပါ့။

လုပ္ငန္းခြင္မွာ ဆရာလုပ္တာကို သီးခံႏိုင္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ လူမ်ိဳးမတူ၊ဘာသာမတူၾကေတာ့

မိုက္ရိုင္းတာကို သီးခံဖို႕ခက္ခဲလွပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ သီးခံႏိုင္ဖို႕ သတိၱလိုလာျပန္တယ္။

သတိၱမရွိရင္ သီးခံႏိုင္ဖို႕မလြယ္လွဘူး။

မိုက္မိုက္မဲမဲ တုန္႕ျပန္တာဟာ သတိၱမဟုတ္ဘူးလို႕အေမမွာတာကိုလည္း

သားမေမ့ပါဘူး။

တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလမွာပဲ အေျခအေနအရ ေလးေနရာေျပာင္းေရြ႕ေနထိုင္ခဲ့တယ္။

အေကာင္းဖက္ကေတြးရင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ျပည္နယ္ေလးခုကို

ေရြ႕ေျပာင္းေနထိုင္ခြင့္ရတယ္။ၿပီးေတာ့

အေတြ႕အႀကံဳအမ်ားႀကီးရတာဟာ အျမတ္ေတြခ်ည္းပါပဲလို႕ မွတ္ယူႏိုင္ပါတယ္။

အေတြ႕အႀကံဳဟာ ေငြနဲ႕ဝယ္လို႕ရတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။

ဘာလိုလိုနဲ႕ သႀကၤန္ေတာင္ၿပီးသြားၿပီေနာ္။

ဒီမွာေတာ့ သႀကၤန္ဆိုတာ ဘာမွန္းေတာင္ မသိလိုက္ဘူး။

ျမန္မာျပည္မွာဆိုရင္ သႀကၤန္ကာလမွာ တရားစခမ္းတစ္ခုခုမွာ တရားဝင္ျဖစ္တာကို

ျပန္ေတြးမိပါတယ္။ လြမ္္းမိသလိုခံစားရပါတယ္။

ျမန္မာျပည္နဲ႕ေဝးေနေပမယ့္ ျမန္မာစိတ္ေတြ မေပ်ာက္ပါဘူး။

ျမန္မာဟာ ျမန္မာပါပဲ။

အခ်ိန္ရတိုင္း ျမန္မာျပည္ကို လြမ္းမိပါတယ္။

အေမ က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ပါေနာ္။

သားတို႕အားလံုးေနေကာင္းၾကပါတယ္။

အေမ့ကိုခ်စ္တဲ့သား

ေအာင္ဝင္းဟိန္း

လန္ဆင္းၿမိဳ႕(Lansing)

မစ္ခ်ီဂန္ျပည္နယ္(Michigan)

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု(USA)။

၄-၂၁-၂၀၁၂