မင္းလိုလူစား... အမ်ားႀကီးေဟ့!

တစ္ခါတုန္းကေပါ့.....
ဒုတိယေျမာက ္ဖရက္ဒရစ္ဘုရင္ဟာ
သူ႕ရဲ႕မိတ္ေဆြျဖစ္တဲ့ စာေရးဆရာႀကီး ေဗာ္လ္တိုင္းယားကို
သူနဲ႕အတူ ေလွစီးဖို႕ ဖိတ္ေခၚ လိုက္ပါတယ္။
ဘုရင္ရဲ႕ ဖိတ္ၾကားခ်က္ကို ေဗာ္လ္တိုင္းယားက ၀မ္းသာအားရ လက္ခံပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္သား ေလွစီးၾကပါတယ္။
ေလွက ကမ္းကထြက္ခါစပဲ ရွိေသးတယ္။
ေလွထဲကိုေရေတြ၀င္ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
စာေရးဆရာႀကီး ေဗာ္လ္တိုင္းယားက ကမန္းကတမ္း ကမ္းေပၚ ခုန္တက္လိုက္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဘုရင္ကေလွာင္ၿပံဳး ၿပံဳးရင္း လွမ္းေျပာလိုက္တာက
“ခင္ဗ်ား ေသမွာအရမ္းေၾကာက္တာပါလား၊
က်ေနာ္ကို ၾကည့္... လံု၀ကိုမေၾကာက္ဘူး”
ကမၻာေက်ာ္စာေရးဆရာႀကီး ေဗာ္လ္တိုင္းယားက
“ ဒါဟာမထူးဆန္းပါဘူး၊ ကမၻာေပၚမွာ ဘုရင္ေတြက အမ်ားႀကီး၊
ေဗာ္လ္တိုင္းယားက တစ္ေယာက္ထဲရွိတာဗ်။”
ဟုလွမ္းေအာ္ ေျပာလိုက္ပါတယ္။


စာတစ္အုပ္၊ စာတစ္ပုဒ္ ဖတ္ၿပီးတဲ့အခါတိုင္း
ေတြးစရာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေရးမွတ္စရာ တစ္ခုခု က်န္ခဲ့သင့္ပါတယ္။
ဘာမွ မက်န္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့ အခ်ိန္ေပးလိုက္ရတာ ရႈံးပါတယ္။ စာေရးဆရာႀကီးေျပာတဲ့စကားမွာ ဘာေတြးစရာေတြရွိသလဲ
“တစ္ေယာက္ထဲရွိတဲ့သူ” ျဖစ္ဖို႕
ကိုယ္ပိုင္ အရည္အခ်င္း အမ်ားႀကီးရွိေအာင္
ႀကိဳးစားဖို႕ လိုတယ္လို႕ေတြးမိပါတယ္။
ေဗာ္လ္တိုင္းယားကို ေလးစားအားက်မိပါတယ္။
လူႀကီးမင္းကေရာ အမ်ားထဲက တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္တာလား?
ဒါမွမဟုတ္...တစ္ေယာက္ဆို တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္တာလား?
လူႀကီးမင္းရဲ႕သေဘာအတိုင္းပါပဲ။

ကံဆိုးလိုက္.....ကံေကာင္းလိုက္.....

တစ္ခါတုန္းက လယ္သမားႀကီး ဦးေမာင္တင္ဟာ
ကံဆိုးခ်င္ေတာ့....ဒီႏွစ္လယ္ေတြ မိုးဖ်က္လုိ႕အားလံုး ပ်က္သြားတယ္။
ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့..... အေ၀းေရာက္ေနတဲ့ သားက သူ႕ဆီလာဖို႕ ေလယာဥ ္စီစဥ္ေပးတယ္။
ကံဆိုးခ်င္ေတာ့.....လယ္သမားႀကီးစီးတဲ့ ေလယာဥ္ဟာ ပ်က္က်သြားပါေလေရာ!
ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့.....ေလထီးနဲ႕ အခ်ိန္မွီ ခုန္ဆင္းခြင ့္ရလိုက္ပါတယ္။
ကံဆိုးခ်င္ေတာ့.....ေလထီးက မပြင့္ပါဘူး။
ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့.....ေကာက္ရုိးပံု တည့္တည့္ေပၚကို ျပဳတ္က် သြားပါတယ္။
ကံဆိုးခ်င္ေတာ့.....ေကာက္ရုိးပံုေပၚက လိမ့္ဆင္းသြားၿပီး

ႏြားေခ်းပံုေပ ၚမ်က္ႏွာနဲ႕ေမွာက္က် သြားပါတယ္။
ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့.....လယ္သမားႀကီး ဦးေမာင္တင္ဟာ ဘာဒါဏ္ရာမွ မရခဲ့ပါဘူး။

ဘ၀ဆိုတာလဲ ဒီလိုပါပဲ။

ကံဆိုးလိုက္၊ ကံေကာင္းလိုက္နဲ႕ တစ္လွည့္စီ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။

အၿမဲတမ္း ကံေကာင္း မေနတတ္သလို အၿမဲတမ္း ကံဆိုး မေနတတ္ပါဘူး။

ကံေကာင္းတဲ့အခါ အၿမဲတမ္းလို႕သေဘာထားၿပီး မာန မတက္သင့္သလို

ကံဆိုးတဲ့အခါ အၿမဲတမ္းလို႕ နားလည္မႈလဲြၿပီး စိတ္ဓါတ ္မက်သင့္ပါဘူး လို႕

ဒီအေၾကာင္းအရာက မီးေမာင္း ထိုးျပေနပါတယ္။

လူႀကီးမင္းအေနနဲ႕ ရီေမာရင္း ဒါကို သေဘာေပါက ္လိမ့္မယ္လို႕ ယူဆပါတယ္။

ရီစရာထဲက ေမာစရာေတြေပါ့ ခင္ဗ်ာ.....။

အေမေျပာတဲ့...လူမိုက္ဆိုတာ.....

ငယ္ငယ္တံုးက... "မဂၤလာတရားေတာ္ "ကိုေအာ္က်က္ခဲ့ရဖူးတယ္။ ဘာတဲ့....
"အေသ၀နာစ...ဗာလာနံ၊ ဧတံမဂၤလ မုတၱမံ"
"လူမိုက္ကိုမမွီ၀ဲ၊မဆည္းကပ္ျခင္းသည္ ျမတ္ေသာမဂၤလာမည္၏။"
"လူမိုက္ဆုိလွ်င္၊ေရွာင္ေသြလဲႊလို႕၊ မမီွ၀ဲႏွင့္၊ ကင္းေအာင္ေန။"

ထိုအခ်ိန္က အဓိပၸါယ္ကို ေကာင္းေကာင္း နားမလည္ခဲ့ပါ။
အေမက "လူမိုက္ကိုမေပါင္းနဲ႕"ဟု ေျပာစဥ္ကလည္း
လူမိုက္ဆိုတာ ရုပ္ရွင္ထဲက လူမိုက္ေတြလုိ...
မ်က္ႏွာထားက ဆိုးဆိုး၊
သေဘာထားက ပုတ္ပုတ္၊
အိုက္တင္ကမ်ားမ်ား၊ လူအမ်ားကို ဒုကၡေပးတဲ့ သူေတြပဲလို႕အခါခါ ေတြးခဲ့ဖူးတယ္။
အေမေျပာတဲ့အတိုင္း အဲဒီလုိ လူမိုက္ေတြကိုေတာ့ ေ၀းေ၀းက ေရွာင္ခဲ့ပါတယ္။

တစ္ေန႕ေတာ့...သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕က်ေနာ္ ရန္ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္မွာ ဒဏ္ရာေတြနဲ႕အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့
အေမက ရန္ျဖစ္လာတာကို သိသြားပါတယ္။
အေမက " လူမိုက္ကို ေ၀းေ၀းသြားမရွာနဲ႕။
ရန္ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သားကိုယ္တိုင္က လူမိုက္ပဲ။
ရန္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ လက္ခုပ္သံလိုပဲ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕တီးမွျမည္တာပါ။ လူႏွစ္ေယာက္ရန္ျဖစ္တယ္ဆိုတာလဲ
ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ေဒါသနဲ႕ဆက္ဆံၾကလို႕ျဖစ္လာတာပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ႏွစ္ေယာက္စလံုးဟာလူမိုက္ပဲ။"
ေအာ္... လူမိုက္ဆိုတာ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္တဲ့လူတိုင္းကို
ေျပာတာပါလား လို႕ထပ္သိသြားရျပန္ပါတယ္။

တစ္ေန႕ေတာ့ မေကာင္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကိုအေမ့ရဲ႕ေရွ႕မွာေျပာမိတယ္။
အေမက "သူမ်ားရဲ႕ မေကာင္းေၾကာင္း ကိုေျပာေနခ်ိန္မွာ စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႕ေျပာရတယ္။
ေဒါသမပါဘဲ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕မေကာင္းေၾကာင္းကိုေျပာလုိ႕မရဘူး။
ဒါေၾကာင့္အဲဒီတဒဂၤမွာေျပာေနတဲ့သားဟာလူမိုက္ပါပဲ။
ေနာက္...သူမ်ားရဲ႕မေကာင္းေၾကာင္းကိုမေျပာနဲ႕။"
ေအာ္...လူမိုက္ဆိုတာ သူမ်ားရဲ႕မေကာင္းေၾကာင္းကိုေဒါသနဲ႕ေျပာတတ္သူကို
ေျပာတာပါလားလို႕ထပ္သိသြားရျပန္ပါတယ္။

တစ္ေန႕ေတာ့ အေမကိုေမးမိပါတယ္။
" အေမ သူမ်ားရဲ႕မေကာင္းေၾကာင္းကိုေျပာတဲ့သူရဲ႕စကားကို
နားေထာင္ရင္ေရာ လူမိုက္ျဖစ္တာပဲလား"

အေမက " နားေထာင္ရုံနဲ႕ေတာ့လူမိုက္မျဖစ္ပါဘူး၊
နားေထာင္ၿပီး မေကာင္းတဲ့စိတ္၊ ေဒါသစိတ္၊ ေလာဘစိတ္ေတြ ျဖစ္လာတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီတဒဂၤကာလမွာေတာ့ လူမိုက္ပဲေပါ့။
ကိေလသာရဲ႕သေဘာက ပူေလာင္တဲ့သေဘာ ရွိတဲ့အတြက္
စိတ္ထဲမွာ ပူေလာင္လာရင္ေတာ့
လူမိုက္စိတ္ေတြ ျဖစ္လာၿပီလားလို႕သတိထားဖို႕လုိလိမ့္မယ္။"
ေအာ္...လူမိုက္ဆိုတာ မေကာင္းတဲ့စိတ္ျဖစ္ေနတာကို သတိနဲ႕မထိမ္းရင္လည္း
ျဖစ္တတ္ပါလားဆိုတာ ထပ္သိသြားရျပန္ပါတယ္။

ဒီလိုဆိုရင္ က်ေနာ္ဟာ အခ်ိန္အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ
လူမိုက္ ျဖစ္ေနပါေပါ့လားလို႕သိ္လာခဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ္ဟာအေမကို ခ်စ္တယ္၊
က်ေနာ္ဟာအေမကို ေလးစားတယ္။
ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ဟာ အေမ မႀကိဳက္တဲ့ လူမိုက္မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး။

ေကာင္းတာေတြ လုပ္ေနတဲ့သူ၊
ေကာင္းတာေတြ ေျပာေနတဲ့သူ၊
ေကာင္းတာေတြ ေတြးေနတဲ့သူ၊

ျဖစ္ေအာင္ အမ်ားႀကီး ႀကိဳးစား ရဦးမွာပါလား လို႕
တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕ ပို၍ပိုကာ သေဘာေပါက္ လာခဲ့ပါတယ္။ ။

တူညီေသာ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ.....

တစ္ခါတုန္းက ေတာမွာ ေနတဲ့ အေဖနဲ႕
ၿမိဳ႕မွာ ေက်ာင္းတက္ၿပီး ေက်ာင္းပိတ္လို႕ေတာကို ျပန္လာတဲ့သားတို႕၊
ႏွစ္ေယာက္ဟာ ေတာ၊ေတာင္ထဲေလွ်ာက္လည္ၾကတယ္။
ေတာင္တက္လမ္း တစ္ခုမွာ သားဟာေခ်ာ္လဲေတာ့ " အား....." လို႕ ေအာ္မိတာေပါ့။
တစ္ေနရာကေန " အား....."လို႕ျပန္ေအာ္တယ္။
ကေလးျဖစ္သူ သားေလးက အံ့အားသင့္သြားတယ္။
"ေဟ့......ဘယ္သူလဲကြ..."
တစ္ေနရာကေနၿပီး... "ေဟ့...... ဘယ္သူလဲကြ..."
"အလကားေကာင္....အရူး " လို႕ထပ္ၿပီး ေအာ္လိုက္ျပန္တယ္။
"အလကားေကာင္....အရူး " လို႕ထပ္ၾကားရ ျပန္တယ္။
သားက နားမလည္ေသာသေဘာနဲ႕ အေဖကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး
"အဲဒါ ဘာျဖစ္တာလဲ ဟင္...?" လို႕ေမးလိုက္တယ္။
အေဖက ၿပံဳးလိုက္ၿပီး ျပန္ေျပာလိုက္တာက...
"ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ေနာ္ သားငယ္ "လို႕ေျပာၿပီး အေဖကေအာ္လိုက္ပါတယ္။
"သာယာလိုက္တာေနာ္...."
တစ္ေနရာက"သာယာလိုက္တာေနာ္...."လို႕ျပန္ေအာ္သံၾကားရပါတယ္။
အေဖက "လူသားေတြ အားလံုး က်န္းမာၾကပါေစ....."
"လူသားေတြ အားလံုး က်န္းမာၾကပါေစ....."လို႕ျပန္ၾကား ရပါတယ္။
အေဖက "လူသားေတြ အားလံုး ခ်မ္းသာၾကပါေစ....."
"လူသားေတြ အားလံုး ခ်မ္းသာၾကပါေစ....."လို႕ထပ္ၾကား ျပန္ပါတယ္။
သားငယ္က အံ့ၾသ ေနတယ္။
နားမလည္ႏိုင္ေပမဲ့ မ်က္ႏွာကၿပံဳးလို႕ေနပါတယ္။
အဲဒီေတာ့မွ ေတာသားႀကီးအေဖက ရွင္းျပပါတယ္။
"အဲဒါကို ပဲ့တင္သံ လို႕ေခၚတယ္သားရဲ႕၊
ဘ၀ဆိုတာ ကိုယ္ေျပာလိုက္တဲ့ အတိုင္း ကိုယ္ဆီျပန္လာတာပါ၊
ကိုယ္လုပ္လိုက္တဲ့ အတိုင္း ကိုယ္ဆီကိုျပန္လာပါတယ္။
သက္ေရာက္မႈတိုင္းမွာ ယင္းနဲ႕တူညီတဲ့ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ ဆိုတာရွိပါတယ္။
သားတို႕ရဲ႕ေက်ာင္းမွာ သင္မွာပါ။
အဲဒါဟာ ေနရာတကာမွာ မွန္သလို
အၿမဲတမ္း မွန္တဲ့ အမွန္တရား တစ္ခုပါပဲ။
သားကလူေတြကို ခ်စ္ေစခ်င္ရင္ သားကိုယ္တိုင္က လူေတြကို ခ်စ္တတ္မွျဖစ္မယ္။
သားက လူေတြကို ေတာ္ေစခ်င္ရင္၊ ေကာင္းေစခ်င္ရင္
သားကိုယ္တိုင္က ေတာ္ေန၊ ေကာင္းေနေအာင ္ႀကိဳးစားေနဖို႕ လိုလိမ့္မယ္။
ဒါဟာ ေလာကရဲ႕ နိယာမပါပဲ သားရယ္။
ကိုယ္ျပဳတဲ့ကံ ... ပဲ့တင္သံ ကိုယ္ဆီ ျပန္လာမယ္တဲ့၊
ေနရာတိုင္းမွာ ကိုယ္ေပးသေလာက္ပဲ ျပန္ရမယ္ ဆိုတာကုိ
ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါနဲ႕ သားရယ္။"့

အခ်ိန္ရရင္...ေတြးဖို႕ပါ။

၁။ အေကာင္းဆံုး ၀တ္စံုက အျပံဳး

.............................................................................................................................................
၂။ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ အေကာင္းဆံုးကား ေပးကမ္းျခင္း

.............................................................................................................................................
၃။ ေက်နပ္စရာ အေကာင္းဆံုးကား သူတစ္ပါးကို ကူညီျခင္း

.............................................................................................................................................
၄။ အထက္ဆုံး အားေဆးကား အားေပးျခင္း

.............................................................................................................................................
၅။ အထိေရာက္ဆံုး အိပ္ေဆးကား စိတ္ျငိမ္းခ်မ္းမူ

.............................................................................................................................................
၆။ အင္အား အၾကီးမားဆံုး အရာကား ေမတၱာ

.............................................................................................................................................
၇။ မရွိရင္မျဖစ္ဆံုး အရာက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္

.............................................................................................................................................
၈။ ၾသဇာအရွိဆုံး စကားလံုးက "ငါလုပ္ႏုိင္တယ္"

.............................................................................................................................................
၉။ အေကာင္းဆံုး ပိုင္ဆိုင္ျခင္းကား ယံုၾကည္မႈ

.............................................................................................................................................
၁၀။ တန္ဖိုးအရွိဆံုး ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းကား ေျဖာင့္မတ္တည္ၾကည္မႈ

.............................................................................................................................................
၁၁။ အကူူးစက္လြယ္ဆံုး စိတ္ဓာတ္ကေတာ့ ထက္သန္မႈ

.............................................................................................................................................

အေတြးမွာေတာ့ ႏွစ္မ်ိဳး ရွိတာေပါ့။
တစ္မ်ိဳးက ေကာင္းတဲ့အေတြး၊
ေနာက္တစ္မ်ိဳးက ဆိုးတဲ့အေတြး။
မေတြးလုိ႕မရဘူးဆိုရင္ေတာ့
ေကာင္းတဲ့ အေတြးကို ေတြးရတာက တြက္ေျခ ပိုကိုက္ပါတယ္။
ေကာင္းတဲ့ အေတြးကို ေတြးဖို႕အတြက္
ေကာင္းတဲ့ အာရုံကရွိဖို႕လိုတာေပါ့။
အခုတင္ျပလိုက္တဲ့ ဓါတ္ပံုေတြဟာ
ေကာင္းတဲ့ အေတြးေတြးဖို႕အတြက္ အေထာက္အကူ ျပဳလိမ့္မယ္လို႕ထင္ပါတယ္။
အရာရာဟာ အေတြးကစတင္လာတာခ်ည္းပါပဲ။
ဆန္းသစ္တီထြင္မႈ အားလုံးဟာ အေတြးကစၿပီးမွ လက္ေတြ႕ ျဖစ္လာတာပါ။
အေျဖ ထြက္လာတဲ့ အေတြးဟာ
ေက်နပ္စရာေကာင္းလြန္းလွပါတယ္။
လူႀကီးမင္းအတြက္... အေတြးမွ အေျဖေကာင္းေတြ ထြက္ၿပီး
လက္ေတြ႕ အေကာင္အထည္ ေဖၚႏိုင္ပါေစ။

Take the risk........စြန္႕စားလိုက္ပါ။

ကိုယ့္ဘ၀မွာ အဆိုးနဲ႕ႀကံဳတိုင္း အၿမဲတမ္း ေကာင္းတာကို လုပ္ဖို႕ႀကိဳးစားပါ။

.............................................................................................................

သူလုပ္သလို ျပန္လုပ္ျခင္းအားျဖင့္ သူ႕ထက္သာတဲ့သူ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
.............................................................................................................

တစ္ကယ္ လြတ္လပ္တဲ့သူ ျဖစ္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္
လုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ကို ဘယ္သူမွ မခိုင္းရပဲ လုပ္ပါ။
ကုိယ့္စိတ္ကူး၊ ကိုယ့္အေတြးအေခၚနဲ႕ ကိုယ္လုပ္ပါ။
ကိုယ ့္ပညာေရးကို ကိုယ့္လက္ထဲမွာ ထားပါ။
ကိုယ့္ပညာကိုယ္ ရွာပါ။
ကို္ယ္ဘာကို တန္ဖိုးထားတယ္ ဆိုတာကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဆံုးျဖတ္ပါ။
အဲဒါ ေတာ္ေတာ္စြန္႕စားရလိမ့္မယ္။
Take the risk........ စြန္႕စားလိုက္ပါ။
လြတ္လပ္တ ဲ့ဘ၀ ကိုရဖို႕စြန္႕လႊတ္ရမယ္ ဆိုရင္ ဘာမဆို စြန္႕လႊတ္ႏိုင္ရမယ္။
..........................................................................................................................

ကိုယ့္ဘ၀ကို ကိုယ္ပံုေဖၚႏိုင္တာ
ေက်နပ္စရာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္တဲ့ လြတ္လပ္မႈပဲ။
ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္အဆင့္အတန္းျမင့္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္တဲ့လြတ္လပ္မႈဟာ
အဆင့္အျမင့္ဆံုး လြတ္လပ္မႈျဖစ္တယ္။
..............................................................................................................................

ဘယ္လို အလုပ္မ်ိဳးကိုပဲ လုပ္လုပ္ မိမိလုပ္တဲ့့ အလုပ္ေၾကာင့္
မိမိကိုယ္ကို မိမိ ပူေဇာ္ႏိုင္ရမယ္။
မိမိကိုယ္ကို မိမိ ေလးစားႏိုင္ရမယ္။
..............................................................................................................................

ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို အပ်က္အစီးမခံပဲနဲ႕
သူတစ္ပါးကို စိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္လို႕မရႏိုင္ဘူး။
................................................................................................................................

ဘ၀မွာ အေရးႀကီးဆံုးက
ေန႕စဥ္၊ ေန႕စဥ္ေကာင္းသည္ထက္ ေကာင္းတာေတြ လုပ္သြားဖို႕၊
ျမင့္သည္ထက္ျမင့္တဲ့ဘက္ကို သြားဖို႕နဲ႕၊
ေနာက္ဆံုးမွာ အျမင့္ဆံုး ျဖစ္တဲ့ အရဟတၱမဂ္ ရဖို႕ျဖစ္ပါတယ္။
...............................................................................................................................

ကိုယ္အာရုံျပဳတဲ့ အရာဟာ ကိုယ့္ေလာက ျဖစ္လာတာပါပဲ။
လွတာကို အာရုံျပဳေနတဲ့အခ်ိန္မွာ
ကိုယ့္ေလာကဟာ လွေနတယ္။
ျမင့္ျမတ္တာကို အာရံုျပဳေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ
ကိုယ့္ေလာကဟာ ျမင့္ျမတ္ေနတယ္။
ေအးခ်မ္းတာကို အာရံုျပဳေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ
ကိုယ့္ေလာကဟာ ေအးခ်မ္းေနတယ္။
ကိုယ့္စိတ္ထဲ၀င္လာတဲ့ အရာဟာ ကိုယ့္ေလာကကို ဖန္တီးလိမ့္မယ္။
..................................................................................................................................
ပညာတတ္ခ်င္တဲ့ သူဟာ
အခု ရသေလာက္ကို သင္ထားပါ။ ေလ့လာထားပါ။
ေနာက္တေျဖးေျဖး ကိုယ္တတ္ထားတာေတြ အေပၚ အေျခခံၿပီးေတာ့
ထပ္ဆင့္သြားလို႕ ရတယ္။
အလုပ္လုပ္ခ်င္တဲ့ သူဟာအခုလုပ္လုိ႕ရတာ၊ လုပ္လုိ႕ ျဖစ္တာကို လုပ္ေနပါ။
အေတြ႕အၾကံဳ ရလာတဲ့အခါ ဒီထက္ အဆင့္ျမင့္တာကို တေျဖးေျဖးတိုးၿပီး လုပ္သြားပါ။
ဘာမွမလုပ္ပဲ ေနရင္ ဘာမွျဖစ္မလာႏိုင္ဘူး။
ရသေလာက္ကို ယူထားပါ။
ျဖစ္သေလာက္ကို လုပ္ထားပါ။
ၿပီးမွတိုးတက္မႈ ရွိေအာင္ ဆက္ၿပီး ႀကိဳးစားပါ။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက (မဟာျမိဳင္ေတာရ)

“ မင္းမွာ သစၥာ၊ လူမွာ ကတိ၊ ”

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ဘုရင္တစ္ပါးမွာ
အင္မတန္ေခ်ာေမာလွပတဲ့သမီးေတာ္တစ္ပါးရွိသတဲ့။
ေဗဒင္ဆရာေတြက

`ကမၻာေပၚမွာ ဘုရင္ႀကီး ထက္ဥာဏ္ေကာင္းတဲ့လူတစ္ဦးရွိလာလိမ့္မယ္။
အဲဒီလူက ပထမမွာ သမီးေတာ္ကို သိမ္းပိုက္လိမ့္မယ္။
အဲဒီေနာက္တိုင္းျပည္တစ္ျပည္လံုးကို သိမ္းပိုက္လိမ့္မယ္´
လို႕ေဟာထားတယ္။
ဒီေတာ့ အာဏာကို လက္လႊတ္မွာေၾကာက္တဲ့စိတ္က
ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ကို္ပ်က္စီးသြားေစတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဘုရင္ႀကီးက သူ႕သမီးကို ဘယ္သူနဲ႕မွ မေပးစားခ်င္ဘူးတဲ့။
ဒါနဲ႕ သတိုးသားေလာင္းေတြအတြက္ စမ္းသပ္ပြဲတစ္ခုလုပ္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။

ဘုရင္ႀကီးက အိတ္ကေလးထဲကို ေက်ာက္ခဲေစ့ ႏွစ္ေစ့ ထည့္လိုက္တယ္။
တစ္လံုးက အနီေရာင္ ေက်ာက္ခဲ၊
ေနာက္တစ္လံုးက အျပာေရာင္ ေက်ာက္ခဲ၊

ေက်ာက္ခဲအနီကို ဆြဲထုတ္လိုက္သူဟာ ေခါင္းျဖတ္ခံရမယ္။
ေက်ာက္ခဲအျပာကို ဆြဲထုတ္လိုက္သူဟာ
သမီးေတာ္နဲ႕လက္ထပ္ခြင့္ေပးမယ္လို႕ေၾကညာလိုက္ပါတယ္။

အင္မတန္ အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့စမ္းသပ္မႈပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကံေကာင္းမယ္လို႕ ယံုၾကည္တဲ့လူငယ္ေတြ
အမ်ားႀကီးေပၚထြက္လာခဲ့တယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေက်ာက္ခဲအနီပဲ ထြက္လာေတာ့
တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္
ေခါင္းျဖတ္ခံၾကရတယ္။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ အရြယ္ေရာက္လူငယ္ေတြ နည္းသထက္နည္းလာတယ္။
ေနာက္ဆံုး ကံစမ္္းခ်င္တဲ့ လူတစ္ေယာက္မွ မရွိေတာ့ဘူးလို႕ထင္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ
လူငယ္တစ္ေယာက္ ေပၚထြက္လာပါတယ္။
ျပည္သူျပည္သားေတြအမ်ားႀကီးရဲ႕ေရွ႕မွာ
အဲဒီ လူငယ္က ေက်ာက္ခဲထည့္ထားတဲ့အိတ္ကေလးကို ေတာင္းတယ္။
ေက်ာက္ခဲေစ့ တစ္ေစ့ကို အျမန္ဆြဲထုတ္ၿပီး အနားမွာရွိတဲ့ ျမစ္ထဲကို
တစ္အားလႊဲၿပီး လြင့္ပစ္လိုက္တယ္။

လူငယ္က

“ စိုးရိမ္ေၾကာင့္က်တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ သူ
ယူလိုက္တဲ့ေက်ာက္ခဲကို မၾကည့္ရဲဘူး။
က်န္ခ့ဲတဲ့ ေက်ာက္ခဲကိုဘဲ ဘုရင္ႀကီးနဲ႕ လူႀကီးမင္းမ်ား ၾကည့္ၾကပါ။ ”
က်န္ခဲ့တဲ့ ေက်ာက္ခဲကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ေက်ာက္ခဲအနီျဖစ္ေနတာမို႕
လူငယ္ေလးလႊင့္ပစ္လိုက္တဲ့ ေက်ာက္ခဲဟာအျပာျဖစ္တယ္
လို႕ယူဆရေတာ့မွာျဖစ္ေနတာေပါ့။
အမ်ားျပည္သူေတြရဲ႕ေရွ႕မွာ ဆိုေတာ့ ဘုရင္ႀကီးလည္း ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

`မင္းမွာ သစၥာ၊ လူမွာ ကတိ´ဆိုတဲ့အတိုင္း
သူ႕ထက္ ဥာဏ္ေကာင္းတဲ့လူငယ္ရဲ႕လက္ထဲကို
သမီးေတာ္ကို အပ္လိုက္ရပါေတာ့တယ္။

အိတ္ထဲမွာ ေက်ာက္ခဲအနီ ႏွစ္လံုးစလံုး ထည့္ထားတာေၾကာင့္
ဘယ္သူမွအသက္ရွင္လ်က္က်န္ရစ္ဖို႕ အခြင့္အလမ္းမရွိဘူး
ဆိုတာ ဘုရင္ႀကီးတစ္ဦးပဲ သိတာပါ။

က်ေနာ္တို႕ အဲဒီလုိတိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္သူမ်ိဳးနဲ႕
မႀကံဳရ၊မေတြ႕ပါရေစနဲ႕လို႕
ေသဆံုးသြားတဲ့လူငယ္ေတြကိုယ္စား
ဆုေတာင္းၾကရေအာင္လားခင္ဗ်ာ..........။

အေကာင္းေတြ...ဘာခ်န္ထားခဲ့မလဲ ....?

တစ္ခါတုန္းက အသက္(68)ႏွစ ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ သိပၸံပညာရွင္ႀကီး တစ္ဦးဟာ
သူ႕ဘ၀ရဲ႕အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ သူ႕ရဲ႕ဓါတ္ခဲြခန္းထဲမွာပဲ ကုန္လြန္ခဲ့ပါတယ္။
ဓါတ္ခဲြခန္းဟာ သူ႕ရဲ႕ဘ၀၊သူ႕ရဲ႕ကမၻာပါပဲ။
တစ္ေန႕မွာေတာ့ ေန႕လည္စာကို အျပင္မွာထြက္စား ပါတယ္။
စားၿပီးအျပန္မွာေတာ့ သူ႕ရဲ႕ဓါတ္ခဲြခန္းဟာ မီးေလာင္ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
မီးေတာက္မီးလွ်ံႀကီးကို ေအးေအးေဆးေဆး ရပ္ၾကည့္ေနမိပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သတင္းေထာက္တစ္ဦး ေရာက္လာၿပီး ေမးပါတယ္။

"အခုလို အသက္အရြယ္ႀကီးမွာ ဓါတ္ခြဲခန္းအလုပ္ရု ုံႀကီး မီးေလာင္သြားေတာ့ ဘယ္လိုခံစားရပါသလဲ...?"

သိပၸံပညာရွင္ႀကီးက
"ဒီဓါတ္ခြဲခန္းဟာက်ဳပ္အတြက္ ငယ္ေနတာ ၾကာၿပီ။
ဒီဓါတ္ခြဲခန္းထက္ ေလးဆေလာက္ႀကီးတဲ့
ဓါတ္ခြဲခန္း တစ္ခုတည္ေဆာက္ဖို႕စိတ္ကူးယဥ္ေနတာလည္း ၾကာၿပီေပါ့ကြယ္။
အခုဓါတ္ခြဲခန္း မီးေလာင္သြားေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္ထားတာေတြ ျမန္ျမန္အေကာင္အထည္ေပၚလာတာေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ ထူးထူးျခားျခားေတာ့ မခံစားရပါဘူး"

ေနာက္သုံးလ အၾကာမွေတာ့
အဲဒီ သိပၸံပညာရွင္ႀကီးဟာ ထူးျခားတဲ့ စမ္းသပ္ခ်က္တစ္ခု ေအာင္ျမင္သြားတဲ့အတြက္
အဲဒီ မီးေလာင္သြားတဲ့ ေနရာမွာပဲ ေလးဆေလာက္ႀကီးတဲ့
ဓါတ္ခြဲခန္း တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီ သိပၸံပညာရွင္ႀကီးရဲ႕ နာမည္ကေတာ့.... အက္ဒီဆင ္ျဖစ္ပါတယ္။
သိပၸံပညာရွင္ႀကီးဟာ အေျခခံပညာေလာက္ပဲ သင္ခဲ့ဘူးပါတယ္။
ဥာဏ္နည္းတယ္ဆိုၿပီး ေက်ာင္းထုတ္ ခံခဲ့ရပါတယ္။
နားလဲမၾကားရပါဘူး။ ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႕ ဘ၀ကို ရုန္းကန္ခဲ့ရပါတယ္။
အဲဒီ အေၾကာင္းအရာေတြက ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ အေရးမႀကီးဘူး ဆိုတာကို
အက္ဒီဆင္က သက္ေသျပခဲ့ပါတယ္။

အသက္(68)ႏွစ္ ဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘ၀ကို အစက ျပန္စဖို႕ဆိုတာမျဖစ္ႏိုင္ဘူးလုိ႕က်ေနာ္တို႕ထင္ထားခဲ့ေပမဲ့
အက္ဒီဆင္က လြယ္လြယ္ေလး လုပ္ျပခဲ့ပါတယ္။

ဒီေန႕က်ေနာ္တို႕ မီးေရာင္ေအာက္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး စာဖတ္ႏိုင္တာ၊ အလုပ္လုပ္ႏိုင္တာေတြဟာ အက္ဒီဆင္ရဲ႕ေက်းဇူး မကင္းပါဘူး။
အက္ဒီဆင္ဟာ လွ်ပ္စစ္မီးလံုး အပါအ၀င္ တီထြင္မႈေပါင္း
ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ကို မွတ္ပံုတင္ ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီေန႕က်ေနာ္တို႕ေလွ်ာက္ေနတဲ့လမ္းဟာ
က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ စိတ္ေစတနာ ေကာင္းတဲ့အဖိုးေတြကေဖါက္ခဲ့တာပါ။
ဒီေန႕ က်ေနာ္တို႕ေသာက္ေနတဲ့ေရဟာ
က်ေနာ္တို႕ရဲ႕စိတ္ေစတနာေကာင္းတဲ့အဖိုးေတြက တူးခဲ့တာပါ။

အက္ဒီဆင္လိုစိတ္ေစတနာေကာင္းတဲ့အဖိုးေတြကို
က်ေနာ္ " ေလးစားတယ္။အားက်တယ္။"
ေလးစား၊အားက်စိတ္ေၾကာင့္
"ငါေသရင္ အေကာင္းေတြ ဘာခ်န္ထားရမလဲ................? "
လို႕မၾကာခဏ ေတြးျဖစ္လာပါတယ္။
လူႀကီးမင္းကေရာ..... " အေကာင္းေတြ ဘာခ်န္ထားခဲ့မလဲ...............?"

“ ႀကီးလာရင္ ဘာျဖစ္လာမလဲ.......”

တစ္ခါတုန္းက
ႀကီးေကာင္ေပါက္အရြယ္ လူငယ္ေယာက္်ားေလးတစ္ဦးရဲ႕မိဘေတြက
သူတို႕သားႀကီးလာရင္ ဘာျဖစ္လာမလဲလို႕ စိတ္ပူပင္ေသာက ေရာက္ေနၾကတယ္။
သူတို႕ရဲ႕မိတ္ေဆြတစ္ဦးက
စမ္းသပ္ၾကည့္ရန္ နည္းလမ္းတစ္ခုကိုေပးပါတယ္။
စမ္းသပ္ရန္
စားပြဲေပၚမွာ ေငြ ငါးေထာင္တန္တစ္ခ်ပ္၊
ဘာသာေရးစာအုပ္တစ္အုပ္၊
ႏွင့္
၀ီစကီအရက္တစ္ပုလင္းတင္ထားရမယ္။
အဲဒီသံုးခုအနက္ ဘာကို သားကေရြးခ်ယ္တာကို တိတ္တိတ္ပုန္းေစာင့္ၾကည့္ရပါမယ္။

သားက ေငြက္ုိ ေရြးခ်ယ္ယူပါက
ႀကီးလာရင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦး ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။
ဘာသာေရးစာအုပ္ကို ေရြးယူရင္ေတာ့
ႀကီးလာရင္ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါး ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။
၀ီစကီအရက္ပုလင္းကို ေရြးယူရင္ေတာ့
ႀကီးလာရင္ အရက္သမားတစ္ဦး ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။”
လို႕ အႀကံေပးပါတယ္။

မိဘမ်ားဟာ မိတ္ေဆြရဲ႕အႀကံေပးတဲ့အတိုင္း လုပ္ေဆာင္ၿပီး
တိတ္တိတ္ပုန္း ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။
သားဟာ အိမ္ျပန္ၿပီး အခန္းထဲ ၀င္သြားပါတယ္။
သားက ေငြကိုေကာက္ယူၿပီး အိတ္ကပ္ထဲ ထည့္လိုက္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ဘာသာေရးစာအုပ္ကိုလည္း ေကာက္ယူၿပီး
ညာဘက္လက္ေမာင္းခ်ိဳင္းၾကားတြင္ ညွပ္ထားလိုက္ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ၀ီစကီအရက္ပုလင္းကိုလည္း ေကာက္ယူၿပီး
အျပင္ဘက္ကို ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။
အဲဒီအေျခအေနကို ေတြ႕လိုက္တဲ့အေဖက
သူ႕ဇနီးဘက္ကိုလွည့္ၿပီးေျပာလိုက္တာကေတာ့

`ဘုရားေရ....ဒီေကာင္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမားျဖစ္ေတာ့မွာပါလား´

ဟူ၍။

“ လူ႕မေနာ....”

တစ္ခါတုန္းက အေမရိကန္ ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဘရုကလင္တံတားေပၚတြင္ ရပ္ေနၾကတယ္။
အေမရိကန္ တစ္ေယာက္ကေျပာတာက“ ဟိုမွာ ေတြ႕လား?
ျပင္သစ္တစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာေနတယ္။
အဲဒီ ငနဲ ဒီတံတားေပၚကခုန္ခ်ေအာင္ ငါလုပ္ျပမယ္။
တစ္ေဒၚလာေၾကး ေလာင္းမလား?”
“ စိန္လုိက္ ”
ပထမ အေမရိကန္က ျပင္သစ္အနားကို ကပ္သြားၿပီး ေျပာတယ္။
“သတင္းၾကားၿပီးၿပီလား။ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံမွာ ဇိမ္ခန္းေတြ အားလံုးကို ပိတ္လိုက္ၿပီတဲ့။ ”
ျပင္သစ္အမ်ိဳးသားဟာ ေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဘက္ႏွင့္ ကုတ္ျခစ္ၿပီး တံတားေပၚက ခုန္ခ်သြားတယ္။

မၾကာခင္မွာ အဂၤလိပ္အမ်ိဳးုသားတစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာတယ္။
သူလည္း တံတားေပၚက ခုန္ခ်ေစရမယ္လို႕
စိန္ေခၚၿပီး ဆယ္ေဒၚလာေၾကး အေလာင္းအစားလုပ္ျပန္တယ္။
ပထမ အေမရိကန္ က အဂၤလိပ္အနားကိုကပ္သြားၿပီးေျပာတာက
“ ေဟ့...ယူ...သတင္းၾကားၿပီးပလား?
ခင္ဗ်ာတို႕ရဲ႕ ၿဗိတိသွ် ပါလီမန္ အေဆာက္အဦးကို ပိတ္ၿပီး
အဲဒီေနရာမွာ အပ်ံစားဇိမ္ခန္းႀကီးတစ္ခုကို ဖြင့္လိုက္သတဲ့။ ”
အဂၤလိပ္အမ်ိဳးုသားဟာလည္း ေခါင္းကို ကုတ္ၿပီး တံတားေပၚက ခုန္ခ်သြားျပန္ပါတယ္။
အဲဒီ တံတားေပၚကို ရုရွားအမ်ိဳးသား ေလွ်ာက္လာျပန္တယ္။
ေဒၚလာ တစ္ရာေၾကးအေလာင္းအစားလုပ္ျပန္တယ္။
ဒုတိယအေမရိကန္က ရုရွားအမ်ိဳးသားဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ခုန္ခ်မွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုကာ ေဒၚလာ တစ္ရာေၾကးေလာင္းလိုက္ျပန္ပါတယ္။
ပထမအေမရိကန္က ရုရွားအနားကို ကပ္သြားပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ေျပာလိုက္တာက“ ဒီမွာ.....ရဲေဘာ္။ တံတားေပၚက ခုန္မခ်ရလုိ႕တားျမစ္ထားတယ္ေနာ္။ ခင္ဗ်ာသိေအာင္ ေစတနာနဲ႕သတိေပးတာေနာ္။”
ရုရွားအမ်ိဳးသားက
“တားျမစ္ထားတယ္ ဟုတ္လား။ က်ဳပ္က ဂရုစိုက္မယ္ ထင္သလားဗ် ဟင္”လုိ႕
ေအာ္ေျပာကာ ရုရွားႀကီးက တံတားေပၚက ခုန္ခ်သြားပါေတာ့တယ္။



လူ႕စိတ္၊လူ႕သေဘာကို နားလည္းထားမယ္ဆိုရင္ ေျပာဆို၊လုပ္ကိုင္ရတာ အလြန္လြယ္ကူတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို ေဖၚျပထားတဲ့ ပုံျပင္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။

" တစ္ေန႕ေတာ့.....ေကာင္းလာမွာပါ..."

" Sorrow "
By Abraham Lincoln

In this sad world of ours, sorrow comes to all,
and it often comes with bitter agony.
Perfect relief is not possible,
except with time.
You cannot now believe that you will ever feel better.
But this is not true.
You are sure to be happy again.
Knowing this,
truly believing it,
will make you less miserable now.
I have had enough experience to make this statement.


########################################




"တစ္ေန႕ေတာ့....ေကာင္းလာမွာပါ....."

ဒီေလာကႀကီးကိုက ၀မ္းနည္းေၾကကြဲစရာ ေလာကႀကီးပါ၊
၀မ္းနည္းေၾကကြဲမႈဟာ လူတိုင္းဆီကို ေရာက္လာစၿမဲ။
ေရာက္လာျပန္ရင္လည္း ေ၀ဒနာေတြက ခါးခါးသီးသီး၊ ျပင္းျပင္းထန္ထန္၊
လံုးလံုးလွ်ားလွ်ား ေပ်ာက္ကင္းသြားမယ္ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ေလာက ္ေအာင္ပါပဲ၊

အခ်ိန္ရဲ႕ကုစားမႈ မရခဲ့ဘူး ဆိုရင္ေပါ့။
ေလာေလာဆယ္မွာ ျပန္ေကာင္းလာမယ္လို႕ေတာင္ မထင္ေတာ့ဘူးေလ။

ဒါေပမယ့္..................
ဒီလိုထင္တာ မမွန္ပါဘူး။
ေသခ်ာေပါက္ကိုေပ်ာ္ရဦးမွာပါ။

အဲဒါကို သိေနရင္.....
အဲဒါကို ယံုၾကည္ေနရင္......
လတ္တေလာအခ်ိန္မွာ ခံစားရတဲ့ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲမႈ-ဒုကၡဟာ
အထိုက္အေလွ်ာက္ ေလ်ာ့ပါးသြားပါ လိမ့္မယ္။

ဒီလိုေသခ်ာေပါက္ ေျပာႏိုင္တာက...
က်ေနာ္မွာ အေတြ႕အႀကံဳေတြ...လံုလံုေလာက္ေလာက္ ရွိေနလို႕ပါ။



**********************************************************

ေငြသံဆိုရင္...အားလံုးၾကားၾကပါတယ္.....

တစ္ခါတုန္းက...သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ရွိတယ္။
တစ္ေယာက္ကေတာသား၊ တစ္ေယာက္ကၿမိဳ႕သား။
တကၠသုိလ္မွာ ဆံုရင္း မိတ္ေဆြျဖစ္သြားၾကပါတယ္။
ဘာသာရပ္တူ၊ အေဆာင္တူ ၾကေတာ့ သြားအတူ၊လာအတူနဲ႕ေပါ့။
တစ္ေန႕မွာေတာ့ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႕ၿမိဳ႕ထဲကိုအတူတူသြားၾကရင္း...
ေတာသားက " ပုရစ္သံ ၾကားတယ္ မင္းၾကားလား? "လို႕ေမးလိုက္ပါတယ္။
ၿမိဳ႕သားက "မၾကားမိဘူး၊ ကားသံ...လူသံေတြ ဒီေလာက္ဆူညံေနတာ၊
ပုရစ္သံ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။"
ေတာသားက "ေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ၾကည့္ေလ၊ဒီဘက္နားေလာက္ကလာတဲ့အသံ။"
ေတာသားက ေျပာေျပာဆိုဆို အသံလာရာဘက္ကိုသြားၿပီး လက္နဲ႕အုပ္ဖမ္းလိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕သားကို ပုရစ္တစ္ေကာင္ျပလိုက္တယ္။
ၿမိဳ႕သားက "မင္းကေတာသားဆိုေတာ့ဒီအသံေတြနဲ႕ယဥ္ပါးေနေတာ့ ၾကားရတာေပါ့။"
ေတာသားက "ဒီလိုလည္းမဟုတ္ပါဘူး၊သတိထားၿပီး နားေထာင္ရင္ၾကားႏိုင္ပါတယ ္၊
မင္းတို႕ၿမိဳ႕သားေတြနားေထာင္တာက ပိုက္ဆံအသံေတြျဖစ္ေနလို႕
သဘာ၀အသံကို မၾကားရတာပါ ငါ လက္ေတြ႕ျပမယ္။"
ဆိုၿပီး အိတ္ထဲက အေၾကြေစ့တစ္ေစ့ကို ထုတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့...
လမ္းမေပၚကိုလွိမ့္ပစ္လိုက္တယ္။
အေၾကြေစ့ဟာ လူအုပ္ၾကားထဲကိုျမည္သံေပးၿပီးလွိမ့္သြားေသာအခါ...
လူေတြအားလံုးဟာ လွည့္ၾကည့္ၾကပါတယ္။
"ေတြ႕လား....ေငြသံဆိုရင္ အားလံုးၾကားၾကပါတယ္။"

***************************************
လူေတြဟာ ေငြေနာက္ကိုဘ၀ရဲ႕အခ်ိန္အေတာ္မ်ားမ်ား ေပးၿပီးလိုက္ၾကတယ္။
စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္...ေငြဟာစိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို တကယ္ေပးႏိုင္ပါသလား?
ေငြမရွိရင္ အခက္အခဲမ်ားစြာျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာကိုလက္ခံပါတယ္။
ေငြရွိရင္ ေပ်ာ္ရြင္မႈမ်ားစြာကို ဖန္တီးႏိုင္တယ္ဆိုတာကိုလည္း လက္ခံပါတယ္။
ဒါေပမယ့္...
ေငြဟာ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို တကယ္မေပးႏိုင္ပါဘူး။
ေငြဟာ ရုပ္၀တၱဳ၊ ေငြဟာ ျပင္ပအေၾကာင္းအရာတစ္ခု။
စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ေငြနဲ႕၀ယ္လို႕မရပါဘူး။ေငြနဲ႕၀ယ္လုိ႕မရတဲ့ အရာေတြအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။
စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈဟာ တကယ္ေတာ့စိတ္အတြင္းက လာရတာမ်ိဳးပါ။
သတိနဲ႕ေနတတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ရွိရင ္စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
စိတ္ေကာင္းႏွလုံးေကာင္းရွိရင္လည္း စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
သဘာ၀ရဲ႕အလွအပကို ခ်စ္တတ္ရင္လည္း စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒါေတြဟာ လူတိုင္းလုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေငြနဲ႕၀ယ္စရာမလိုပါဘူး။
လူႀကီးမင္း...ေရာ ဘယ္လိုသေဘာရပါသလဲ...?
ဘ၀တိုတိုေလးမွာ ေငြသံကိုဘဲ နားေထာင္မလား..?.
အစစ္အမွန္ တန္ဖိုးကိုဘဲ တည္ေဆာက္မလား...?။
ႀကိဳက္ရာေရြးခ်ယ္ႏိုင္ပါတယ္။

ရင္ေမာလိုက္တာ.....ဟူး....

တစ္ခါတုန္းက... ေရနံဓါတုနဲ႕ေဒါက္တာဘြဲ႕ရထားတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ဦးဟာ သဲကႏၱာရတစ္ခုရဲ႕ေရနံေျမမွာအလုပ္လုပ္ေနပါတယ္။
တစ္ေန႕ေတာ့ အေရးေပၚကိစၥနဲ႕အဂၤလန္က ိုျပန္ဖို႕ျဖစ္လာပါတယ္။
ေလေၾကာင္းနဲ႕ျပန္ဖို႕အားလံုးစီစဥ္ၿပီးကာမွ တစ္စီးတည္းေသာဂ်စ္ကားက ပ်က္ေနတယ္။
ေလယာဥ္ကြင္းကိုသြားရင္ (45)မိနစ္ေလာက္ၾကာတဲ့ ခရီးမွာကားနဲ႕သြားမွ
ေလယာဥ္က ိုမီႏိုင္မွာဆိုေတာ့ ဂ်စ္ကားက ိုအတတ္ႏိုင္ဆံုးျပင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကားကအစဥ္မေျပပါဘူး။
ေလယာဥ္ခ်ိန္ကလည္းနီးသထက္နီးလာၿပီး။ စိတ္ကလည္း ပူသထက္ ပူလာၿပီး။
ဘာလုပ္ရပါ့မလဲ....။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အာရပ္ႀကီး တစ္ေယာက္က ကုလားအုတ္တစ္ေကာင္နဲ႕ေရာက္လာၿပီးအေျခအေန
ကိုစပ္စုတယ္။ အာရပ္ႀကီးက ေျပာတယ္။
"ကားပ်က္ေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီကုလားအုတ္နဲ႕သြားရင္ ေလယာဥ္ကြင္း
ကိုအခ်ိန္မီေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။"
"ဟ....ငါမွ ကုလားအုတ္မစီးတတ္တာ..."
"ကုလားအုတ္စီးတာမခက္ပါဘူး....
ဒီကုလားအုတ္ကစံနစ္တက်ေလ့က်င့္ထားတဲ့အတြက္အခ်ိန္မီေရာက္ႏိုင္တယ္
လို႕ေျပာတာပါ။"
ေရြးခ်ယ္စရာလမ္းကမရွိေတာ့တာမို႕ အာရပ္ႀကီးနဲ႕အေပးအယူလုပ္ၿပီးကုလားအုတ္စီးနည္း
သင္ရပါေတာ့တယ္။ အာရပ္ႀကီးက " ဟူး... "လို႕ေျပာရင္စေျပးေတာ့တာဘဲ။
"ဟူး...ဟူး... "လို႕ေျပာရင္အရွိန္ပိုၿပီးျမန္ျမန္
ေျပးလိမ့္မယ္။" ဟူး...ဟူး...ဟူး... "လို႕သံုႀကိမ္ဆက္တိုက္ေျပာရင္ အျမန္ဆံုးေျပးလိမ့္မယ္။
ရပ္ခ်င္ရင္ေတာ့" အာမင္္္... " လို႕ေျပာပါ။
ေလယာဥ္ကြင္းအခ်ိန္မီေရာက္ဖို႕ကုလားအုတ္ေပၚတက္စီးၿပီး" ဟူး... "လို႕ေျပာတာနဲ႕ ကုလားအုတ္ကစေျပးေတာ့တာပဲ။
စိတ္ေလာေနတဲ့အတြက္" ဟူး...ဟူး... "လို႕ဆက္ေျပာေတာ့ ကုလားအုတ္က
အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႕ေျပးေနၿပီ။ အားမရေသးတာနဲ႕" ဟူး...ဟူး...ဟူး... "အမိန္႕ေပးလိုက္တာနဲ႕ ကုလားအုတ္ဟာ
ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ေျပးေနၿပီ။
စိိတ္ပူေနတာနဲ႕ ရပ္ဆိုတဲ့စကားကိုေမ့ေနတယ္။ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲ...။ ဘုရားစာေတြကိုရြတ္ရၿပီ။ဘုရားစာရဲ႕အဆံုးမွာ "အာမင္ "လို႕ဆိုလိုက္တာနဲ႕ ကုလားအုတ္က တုန္႕ကနဲ
ရပ္သြားပါတယ္။ မ်က္လံုးကိုပြတ္ၿပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့ လား...လား...ေခ်ာက္ကမ္းပါးရဲ႕အစြန္းနားမွာေရာက္ေနပါေပါ့လား။
ရင္ေမာလိုက္တာ
"...ဟူး.... "လို႕သက္ျပင္းခ်လိုက္မိတဲ့အခါမွာေတာ့....။
တစ္ေလာကလံုး ေမွာင္...မိုက.္..မဲ...။

ညီမေလးရယ္...စိုးရိမ္မိတယ္...

တစ္ခါတုန္းက... လူႀကီးလူေကာင္း တစ္ဦးဟာ ေဆးရုံ တက္ေနရတယ္။
လူႀကီးဆိုေပမဲ့ အသက္ကမႀကီးေသးပါဘူး။ ရာထူးႀကီးလို႕လူႀကီးေျပာတာပါ။
ဂုဏ္သေရလည္း ရွိေတာ့လူေကာင္းေပါ့ေလ။
လူနာရဲ႕ ေရာဂါအေျခအေနက ဆိုးသထက္ဆိုး လာတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဆရာ၀န္ႀကီးေတြက လူနာကို
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဖြင့္ေျပာလာပါတယ္။ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေရာက္ၿပီမို႕
အိမ္မွာျပန္ၿပီးေနလိုက ေနႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ လူနာလည္း အိမ္ကို ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ လူနာနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ မိတ္ေဆြေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြက
လူနာရဲ႕အေျခအေနကို ေမးဖို႕ အမ်ားအျပား ေရာက္လာၾကပါတယ္။
မသိတဲ့ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြက “ဘာေရာဂါျဖစ္တာလဲ ”လို႕ေမးၾကတဲ့ အခါမွာေတာ့
လူနာက “AIDS အက္(စ္)ေရာဂါျဖစ္တာပါ”လို႕ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ လံုး၀မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့အေျဖမို႕အားလံုးက တအံ့တၾသ
ျဖစ္ၾကတာေပါ့။အမ်ားစုကေတာ့မယံုႏိုင္ၾကပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ လူနာကိုယ္တိုင္ကေျပာေနေတာ့လည္းမယံုလို႕မျဖစ္ျပန္ဘူး။
အံ့ၾသ စိုးထိတ္စြာနဲ႕ဘဲ မိတ္ေဆြေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြဟာ တစ္ဦးၿပီးတစ္ဦး ျပန္သြားၾကတယ္။ အနားမွာတစ္ဦးမွမရွိတဲ့အခ်ိန္မွာသားႀကီးက အေဖကိုေမးပါတယ္။
“ အေဖ....အက္(စ္)ေရာဂါ တကယ္ျဖစ္တာလားဟင္...”
အေဖ(လူနာ)ျပန္ေျဖတဲ့ အေျဖကေတာ့
“ ဘယ္ကလာဟုတ္ရမွာလဲ...အက္(စ္) ေရာဂါျဖစ္တယ္လို႕ေျပာထားရင္
ငါေသသြားတဲ့အခါ မင္းအေမအနားကို ဘယ္သူမွ မကပ္ရဲေတာ့ဘူးေပါ့။”.....ဟူသတည္း။

အဆိုးထဲမွာအေကာင္းေတြရွိေနပါတယ္။ အဲဒီအေကာင္းေတြကိုရွာေဖြတတ္ဖို႕ပဲလိုပါတယ္။
အခုဆိုရင္ညီမေလးအတြက္ အက္(စ္)ျဖစ္ေနတယ္လို႕ေျပာဖို႕သတၱိရွိေကာင္းရွိေနမွာပါ။

အေကာင္းဆံုးအစားအစာ

တစ္ခါတံုးကေပါ့......ကေတာ္ရုပ္ေပါက္ေနတဲ့ ၀၀တုတ္တုတ္ ခန္႕ခန္႕ျငားျငား အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ဟာ စားေသာက္ဆိုင္ထဲ၀င္လာပါတယ္။
ဆာလို႕သာ၀င္လာတာ ဘာစားရမွန္းမသိဘူး။ဒါနဲ႕ဘဲ စားပြဲထိုးေလးကိုေမးပါတယ္။ “ဒီစားေသာက္ဆိုင္မွာ အေကာင္းဆံုးအစားအစာ ဘာရွိလဲ.....”
စားပြဲေလးက“က်ေနာ္တို႕ဆိုင္မွာေတာ့ သိုးကေလးလွ်ာကိုဒိန္ခ်ဥ္ဆမ္းထားတဲ့ အစားအစာကေတာ့
လူႀကိဳက္မ်ားတယ္ ” လို႕ျပန္ေျဖပါတယ္။
ကေတာ္ႀကီးကစိတ္ဆိုးသြားပါတယ္။
“ငါက သူမ်ားပါးစပ္ေပါက္ကထြက္တဲ့အစားအစာကို မစားဘူးဟဲ့.....”
စားပြဲထိုးေလးက ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႕လန္႕နဲ႕ျပန္ေျပာလိုက္တာက
“ဒီလိုဆိုရင္....ၾကက္ဥေက်ာ္စားပါလား အမႀကီးရယ္” တဲ့ ။

ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ရီေမာေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႕ေျပာတာပါ။
ဘယ္သူ႕ကိုမွ မနစ္နာေစခ်င္ပါဘူး။
ရီစရာဇာတ္လမ္းေတြဟာ ဖတ္ရတာထက္ နားေထာင္ရတာက ပိုၿပီးရီရပါတယ္။
ဖတ္ရရင္ စဥ္းစားရေတာ့ေတာ္ေတာ္နဲ႕မရီျဖစ္ပါဘူး။ ေျပာသူရဲ႕ဟန္ပန္အမူအရာကိုၾကည့္ရရင္ေတာ့ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္သေဘာေပါက္ၿပီး
အားရပါးရ ရီေမာျဖစ္သြားတာေပါ့။
က်ေနာ္ကေတာ့ ဖတ္ရတာထက္ နားေထာင္ရတာကိုပိုႏွစ္သက္မိပါရဲ႕။ ေျပာသူရွိတယ္ဆိုရင္ေပါ့။ လူႀကီးမင္းအေနနဲ႕ နားေထာင္သူရွိရင္ ရီေမာစရာပံုျပင္ေတြကို လက္ဆင့္ကမ္း
ေျပာျပေပးပါလား။
အေၾကာင္းကေတာ့ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ တဒဂၤ စိတ္ခ်မ္းသာေစႏိုင္တဲ့အတြက ္ျဖစ္လို႕ပါဘဲ။
“စိတ္ခ်မ္းသာမႈဟာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ ”လို႕
အေမက ေျပာခဲ့ဘူးပါတယ္။ လူႀကီးမင္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ၾကက္ဥေက်ာ္စားတိုင္း သတိရႏိုင္ပါေစ။

ေသမတတ္....လိုခ်င္စိတ္.....

က်ေနာ္ေလးစားတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြထဲမွာ ဆိုကေရးတီးဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္လဲပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းသံုးေထာင္ေက်ာ္က အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုအေၾကာင္းပါ။
ဆိုကေရးတီးက ပန္းၿခံထဲမွာ ထိုင္ၿပီး စဥ္စားေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရည္မွန္းခ်က္
ႀကီးတဲ့လူငယ္ေလးတစ္ေယာက ္ေရာက္လာၿပီး ပညာရွိႀကီးျဖစ္တဲ့ ဆိုကေရးတီးကိုေမးခြန္းေမးပါတယ္။
“က်ေနာ္...အရာရာမွာေအာင္ျမင္သူ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္၊အဲဒါ ဘာလုပ္ရမလဲ”
“ငါေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္”
“ေျပာပါ က်ေနာ္ဘာမဆို လုပ္ႏိုင္ပါတယ္”
“ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ ငါ့ေနာက္လိုက္ခဲ့ေပါ့”
ပညာရွိႀကီးေနာက္ကို လူငယ္ေလး လိုက္သြားပါတယ္။ ပန္းၿခံရဲ႕အလယ္မွာရွိတဲ့ ေရကန္နားေရာက္ေတာ့ လူငယ္ေလးကို ေရကန္ထဲ ဆင္းခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ လူငယ္ေလးက မအူမလည္နဲ႕ဆင္းသြားပါတယ္။
လည္ပင္းထိေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ လူငယ္ေလးရဲ႕ဆံပင္ကိုကိုင္ၿပီး ေရထဲႏွစ္လိုက္ပါတယ္။ လူငယ္ေလးက ေရနစ္ေတာ့ရုန္းကန္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အားခ်င္းမတန္ေတာ့ ရုန္းကန္လို႕မရပါဘူး။ အတန္ၾကာေတာ့ ပညာရွိႀကီးက လႊတ္လိုက္ပါတယ္။လူငယ္ေလးက ေလကိုအားရပါးရ ရူရႈိက္လိုက္ပါတယ္။
ပညာရွိႀကီးက “ေရေအာက္မွာ ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာကိုအလိုခ်င္ဆံုးလဲ” ဟုေမးလိုက္ပါတယ္။
လူငယ္ေလးက မေက်မနပ္နဲ႕ “ေလကိုအလိုခ်င္ဆံုးပဲ” ဟုေျဖလုိက္ပါတယ္။
“ေရေအာက္မွာ ေလကို မရရင္ ဘာျဖစ္သြားမလဲ” ထပ္ေမးပါတယ္။
“ေသသြားမွာေပါ့” ဟုေျဖပါတယ္။
ပညာရွိႀကီးက “ေသမတတ္လိုခ်င္စိတ္ ျဖစ္ရင္
ဘာမဆိုျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္” ဟုေျပာၿပီး ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။

တာ၀န္သိရင္...တာ၀န္ရွိပါတယ္.....

တစ္ခါတုန္းက...ေတာမီးအႀကီးအက်ယ္ေလာင္ေနခ်ိန္မွာ
ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ကေရကန္မွာတစ္ကိုယ္လံုး
ေရစြတ္ၿပီးမီးေလာင္တဲ့ေနရာကိုသြားျဖန္းပါတယ္။
က်န္တဲ့သတၱ၀ါေတြ အေ၀းကိုထြက္ေျပးေနခ်ိန္မွာ
အဲဒီ ငွက္ကေလးကထြက္မေျပးဘဲ ေရကန္ႏွင့္ေတာမီးေလာင္ေနတဲ့ေနရာကို
ေခါက္တုန္႕ေခါက္ျပန္သြားလိုက္၊
လာလိုက္နဲ႕ မီၿငွိမ္းတဲ့အလုပ္ကို အားႀကိဳးမာန္တက္လုပ္ေနပါတယ္။
မိုးနတ္မင္းႀကီးကနားမလည္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနတာနဲ႕ ငွက္ကေလးကိုေမးတာေပါ႔။
“ငွက္ကေလး ဘာလုပ္ေနတာလ ဲ?”
ငွက္ကေလးက “မီးၿငွိမ္းေနတာ မေတြ႕ဘူးလား”လို႕ျပန္ေျဖသတဲ့။
မိုးနတ္မင္းႀကီးက“ ရီဖို႕ေကာင္းလိုက္တာ...ဟား...ဟား...။ မင္းလိုအေကာင္ေသးေသးေလးက ဒီေလာက္ႀကီးတဲ့
ေတာမီးကိုၿငိွမ္းေတာ့ေရာ ၿငိမ္းမတဲ့လား”
ငွက္ကေလးက “မီးၿငိမ္းတာ၊မၿငိမ္းတာကငါ့အလုပ္မဟုတ္ဘူး၊ မီးေလာင္တာေတြ႕ရင္မီးၿငိွမ္းရမဲ့တာ၀န္က
ငါ့တာ၀န္ပဲ၊ ဒါ့ေၾကာင့္ငါမီးၿငွိမ္းေနတာေပါ့။” ဟုေျပာၿပီးေရကန္ကိုသြားၿပီးေတာင္ပံကိုေရစြတ္၊
မီးေလာင္တဲ့ေနရာသြားၿပီး မီးၿငွိမ္းတဲ့အလုပ္ကိုဆက္လုပ္ေနပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့...မိုးနတ္မင္းႀကီးဟာမေနသာေတာ့ဘဲ မိုးရြာေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။
ေတာမီးေလာင္တဲ့သတင္းကို အတူၾကည့္ၾကရင္း တာ၀န္မဲ့စကား၊ ေျပာတဲ့မိတ္ေဆြေၾကာင့္ဒီပံုျပင္ေလးကိုမွ်ေ၀ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။
“တာ၀န္သိရင္ ဘယ္ေနရာမွာမဆို...တာ၀န္ရွိပါတယ္ ”လို႕ ငွက္ကေလးကညႊန္ျပေနပါတယ္။ တာ၀န္သိၿပီးတာ၀န္ယူတတ္တဲ့ပုဂၢဳိလ္ေတြေၾကာင့္ ေလာကႀကီးဟာလွပေနတာပါ။ တတ္ႏိုင္တာ၊မတတ္ႏိုင္တာေတ၊ြျဖစ္ႏိုင္တာ....မျဖစ္ႏိုင္တာေတြကအေရးမႀကီးလွပါဘူး။ တကယ္အေရးႀကီးတာက.....
လုပ္စရာရွိတာကိုစိတ္ေစတနာေကာင္းထားၿပီး တာ၀န္သိသိ လုပ္သြားဖို႕ပါ။ လူႀကီးမင္းကေရာ.....ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။
သိပါရေစလားခင္ဗ်ာ။
တာ၀န္သိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြမ်ားသထက္မ်ားပါေစ။

အေကာင္းဆံုးလက္ေဆာင္,အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္......

"Present" ဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ကိုစဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္၊
အဓိပၸါယ္ႏွစ္မ်ိဳးေတြ႕ရတယ္။ တစ္မ်ိဳးက“လက္ေဆာင္”။
ေနာက္တစ္မ်ိဳးက“ပစၥဳပၸန္ကာလ”။
လူသားေတြအတြက္အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ဟာ...“ပစၥဳပၸန္ကာလ”...
တစ္နည္းအားျဖင့္...“ယခုအခ်ိန္”ပါပဲ။
အတိတ္ဆိုတာ...ၿပီးသြားၿပီ။
တာတာ့လုပ္သြားပါၿပီ။အဲဒါကိုမၿပီးႏိုင္၊မစီးႏိုင္ေအာင္စဥ္းစားေနလုိ႕လဲ...
အတိတ္ကေျပာင္းလဲသြားမွာမဟုတ္ပါဘူး။
အတိတ္အေၾကာင္းကိုေတြးလိုက္ေလတိုင္း လူသားပီပီလုပ္ခဲ့မိတဲ့အမွားေတြအေၾကာင္းကိုဘဲ စဥ္းစားမိတာမ်ားပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ...ေနာင္တေတြေၾကာင့္ ပူေလာင္ရပါတယ္။
အနာဂတ္အေၾကာင္းစဥ္းစားျပန္ေတာ့လည္း ဘာထူးလဲ။ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကေနရျပန္ပါတယ္။
ေအးခ်မ္းမႈကိုလိုခ်င္ေပမဲ့ တကယ္ရလာတာက...ပူေလာင္မႈ။
တကယ္စစ္မွန္တဲ့ေအးခ်မ္းမႈကိုလိုခ်င္ရင္...“ပစၥဳပၸန္ကာလ”ကိုပဲေတြး။
ေျပာရလြယ္ေပမဲ့ လုပ္ဖို႕ေတာ့ခက္လွပါတယ္။
မျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ခက္ခဲပါသလား....
နည္းလမ္းသိရင္မခက္ခဲပါဘူး။
သတိနဲ႕ေနတတ္တဲ့အေလ့အက်င့္ရွိဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။
သတိနဲ႕သာေနတတ္မယ္ဆိုရင္...စစ္မွန္တဲ့ေအးခ်မ္းမႈကိုခံစားႏိုင္ပါတယ္။
လူႀကီးမင္း....နည္းလမ္းသိသိနဲ႕ ေလ့က်င့္ၾကည့္ပါလား။
ဒါဆိုရင္...“present”.....ဆိုတဲ့ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ကို အသံုးခ်တတ္တဲ့
လူႀကီးမင္းအတြက္ “present” ဟာ အေကာင္းဆံုးလက္ေဆာင္ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။

“ခါခ်.....ၿပီးေတာ့ တက္နင္း.....”

တစ္ခါတုန္းက...လယ္သမားတစ္ေယာက္မွာ ျမည္းတစ္ေကာင္ရွိတယ္။
တစ္ေန႕မွာေတာ့ အဲဒီျမည္းဟာလယ္ကြက္ထဲက ေရတြင္းပ်က္တစ္ခု
ထဲကိုျပဳတ္က်သြားပါတယ္။ ျမည္းဟာ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႕လန္႕နဲ႕ေအာ္တာေပါ့။
လယ္သမားက လာၾကည့္ၿပီး စဥ္းစားတယ္။“ျမည္းကလည္း
အိုၿပီ၊ ေရတြင္းကလည္းၿပိဳၿပီ၊ မထူးပါဘူး၊ အားလံုးကို ဖို႕ပစ္လိုက္တာဘဲေကာင္းပါတယ္၊”ဆိုၿပီး အနီးအနားမွာရွိတဲ့ မိတ္ေဆြ လယ္သမားေတြ
ကိုေခၚၿပီးျမည္းကိုေရာ ေရတြင္းပ်က္ကိုေရာ ေျမဖို႕တဲ့အလုပ္ကို စလုပ္ပါေတာ့တယ္။ ေျမႀကီးေတြ ေက်ာေပၚက်လာေတာ့ ျမည္းဟာ စစဦးမွာ
ေတာ့ နားမလည္ပါဘူး။ ေနာက္မွာေတာ့ သူ႕ကိုေျမဖို႕ေနပါလား ဆိုတာနားလည္သြားပါတယ္။သူ႕မွာက လုပ္စရာ မ်ားမ်ားစားစား မရွိပါဘူး။
ေအာ္တာကိုရပ္၊ေက်ာေပၚက်လာတဲ့ ေျမႀကီးေတြကို ခါခ်၊ ၿပီးေတာ့ တက္နင္း၊
“ခါခ်......တက္နင္း”....။ တက္နင္းလိုက္တိုင္း ျမည္းဟာ တစ္ဆင့္
ၿပီး တစ္ဆင့္ ျမင့္....ျမင့္လာပါတယ္။ ခါခ်ရင္း တက္နင္းရင္း..နဲ႕ ျမည္းဟာေျမျပင္ကို ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ ေျမျပင္ေပၚ ေရာက္ၿပီဆိုေတာ့
ခုန္ေပါက္ေျပးလႊား ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။

ပံုျပင္ကေတာ့ ဒါပါပဲ။
က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ေက်ာေပၚကို၊
ေခါင္းေပၚကို၊
ရင္ဘတ္ေပၚကို
ေျမႀကီးနဲ႕တူတဲ့ ျပႆနာေတြ၊
အခက္အခဲေတြ၊
အစဥ္မေျပမႈေတြကေတာ့
ေန႕စဥ္ႏွင့္အမွ် က်ေရာက္ေနပါတယ္။ ခါမခ်တတ္ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႕ဟာေျမႀကီးေအာက္ကိုျမန္ျမန္ေရာက္ သြားဖို႕ရွိေနပါတယ္။
“ခါခ်...ၿပီးေတာ့တက္နင္း ”ဆိုတာ
ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထားကိုေျပာင္းလိုက္တာနဲ႕အစဥ္ေျပသြားတတ္ပါတယ္။
သတိထားၿပီးေလ့က်င့္ရင္ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ လူႀကီးမင္း...အေနနဲ႕ သတိရွိရင္....
အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ ရင္ဘတ္ထဲပူေလာင္လာတာနဲ႕
“ခါခ်... ၿပီးေတာ့ တက္နင္း” ဖို႕
မေမ့ပါနဲ႕လို႕သတိရေပးပါေစလားခင္ဗ်ာ။

“ ခ်စ္ရတဲ့ ေမ့အတြက္ဆိုရင္....”

ခ်စ္သူႏွစ္ဦးတို႕ဟာ ျမစ္ဆိပ္နားကခံုတန္းတစ္ခုေပၚမွာ

ခ်ိန္းေတြ႕ေနၾကတယ္။

အမ်ိဳးသားက ရုပ္ရွင္မင္းသားရန္ေအာင္နဲ႕တူတယ္။

အမ်ိဳးသမီးက ေခ်ာတယ္။လွတယ္။ ႏြဲ႕တယ္။

အမ်ိဳးသားက အမ်ိဳးသမီးထက္

အသက္(၇)ႏွစ္ေလာက္ႀကီးတယ္လို႕ယူဆရတယ္။

သူတို႕ခ်စ္သူႏွစ္ဦးေျပာေသာစကားမ်ားကို ၾကားေနရတယ္။

“ေမာင္ ေရကူးတတ္လားဟင္ ?”

“မကူးတတ္ပါဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ?”

“ တကယ္လို႕ ေမက မေတာ္တဆ ျမစ္ထဲလိမ့္က်သြားမယ္ဆိုရင္

ေမာင္ ဘာလုပ္မလဲဟင္?”

“အနားက ရြာကိုေျပးၿပီး အကူအညီေတာင္းမွာေပါ့”

“ရြာကအေဝးႀကီးပဲေလ”

“အုိ… ဘာျဖစ္လဲ? ကိုယ္ အင္မတန္ခ်စ္ရတဲ့ ေမ့အတြက္ဆိုရင္

ကမၻာတစ္ဘက္စြန္းကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္ေရာက္ေအာင္ ေျပးပါ့မယ္။”တဲ့။