"တစ္ေကာင္တည္း ဒါေပမယ့္ သိန္းငွက္..."

တစ္ခါတုန္းက သိန္းငွက္မတစ္ေကာင္ရွိတယ္။

အဲဒီိသိန္းငွက္မဟာ သူ႕ရဲ႕အသိုက္ကို

ေတာင္ကမၻာရံရဲ႕အျမင့္ဆံုးသစ္ပင္မွာ အသိုက္ေဆာက္ပါတယ္။

အရင္ဆံုး အေကာင္းဆံုးသစ္ပင္ဂြၾကားမွာ ၾကမ္းတမ္းတဲ့သစ္ကိုင္း၊သစ္ခက္နဲ႕ေဆာက္တယ္။

အဲဒီသစ္ကိုင္းသစ္ခက္ေတြရဲ႕အတြင္းပိုင္းကို သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြနဲ႕ဖံုးလိုက္တယ္။

အဲဒီေနာက္မွာမွ သူ႕ရဲ႕အေမႊးႏုႏုေလးေတြနဲ႕ထပ္ၿပီးဖံုးလိုက္ျပန္တယ္။

ၿပီးေတာ့မွ သိန္းငွက္မဟာ ဥပါတယ္။

ဥကတစ္လံုးတည္းပါပဲ၊

အခ်ိန္တန္လာေတာ့ အဲဒီဥကေန သိန္းငွက္ေလးေပါက္လာပါတယ္။

သိန္းငွက္ေလး အေမႊးအေတာင္ေပါက္စျပဳလာတဲ့အခါမွာေတာ့

သိန္းငွက္မႀကီးဟာ အတြင္းပုိင္းမွာ

ခင္းထားတဲ့အေမႊးႏုေတြကို အသိုက္ကေနယက္ခ်လိုက္ပါတယ္။

ေနာက္မၾကာခင္မွာပဲ သစ္ရြက္ေတြကို ယက္ခ်ပစ္ျပန္ပါတယ္။

ၾကမ္းတမ္းတဲ့သစ္ကိုင္း၊သစ္ခက္ေတြနဲ႕ပဲ သိန္းငွက္ေလးဟာ ႀကီးျပင္းလာပါတယ္။

အေတာင္အလက္စံုလင္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ သိန္းငွက္မႀကီးဟာ

သိန္းငွက္ေလးကို အသို္က္ထဲက တြန္းခ်လိုက္ပါတယ္။

သိန္းငွက္ေလးဟာ ယက္ကန္ယက္ကန္နဲ႕ျပဳတ္က်သြားခ်ိန္မွာေတာ့

သိန္းငွက္မႀကီးက ေစာင့္ၾကည့္တယ္။

ၿပီးေတာ့ သူဟာ ေတာင္ပံဖြင့္ၿပီး ဆင္းၾကည့္တယ္။

သိန္းငွက္ေလး မပ်ံႏိုင္ေသးရင္ေတာ့ ျပန္ခ်ီလာၿပီး အသို္က္ထဲျပန္ထည့္ထားလိုက္တယ္။

ေနာက္တစ္ရက္၊ႏွစ္ရက္မွာ အဲဒီလိုပဲ အသိုက္ထဲက တြန္းခ်ျပန္တယ္။

အဲဒီလိုပဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ေလ့က်င့္ေပးတယ္။

သိန္းငွက္ေလးဟာ ေတာင္ပံဖြင့္ၿပီး ေလဟုန္စီးႏိုင္တဲ့အခါမွာေတာ့

ပ်ံသန္းျခင္းအတတ္ကိုတတ္ေျမာက္သြားၿပီ။

မိဘတာဝန္လည္းေက်သြားၿပီ။

သိန္းငွက္ေလးအဖို႕ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၿပီး အစာရွာေပေတာ့။

မိဘက သင္ၾကားမႈပံုစံက ျပင္းထန္ေပမယ့္

သားသမီးေတြအဖို႕ပညာအတတ္ျမန္ေစတယ္။

မိဘရင္ခြင္ထဲမွာအေနၾကာေတာ့ သားသမီးကို ခ်ိနဲ႕နဲ႕ျဖစ္ေစပါတယ္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈအားနည္းေစပါတယ္။

မိဘက သားသမီးေတြကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်ၿပီး

ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးတတ္ေအာင္သင္ၾကားမႈကေတာ့

အေကာင္းဆံုးအေမြေပးလိုက္တာနဲ႕တူပါတယ္။

အဲဒီပညာသင္ၾကားမႈပံုစံကို အေမရိကန္မွာ ေတြ႕ရပါတယ္။