" တကယ္ျမင္ႏိုင္လို႕လား..."

တစ္ေန႕တုန္းက
အေမရိကားမွာ ရွိေနတဲ့မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က
မုန္႕ဟင္းခါးစားဖိတ္ပါတယ္။
သူ႕နာမည္က ကိုစိုးမိုးႏိုင္ပါ။
သူဟာ က်ေနာ္ရဲ႕မိတ္ေဆြမဟုတ္ပါဘူး။
က်ေနာ္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းရဲ႕မိတ္ေဆြပါ။

ရန္ကုန္က မိတ္ေဆြေတြ
ေရာက္လာေၾကာင္းၾကားသိရတဲ့အတြက္
ဝမ္းသာအားရနဲ႕အလွဴတစ္ခုလုပ္ၿပီး
ဖိတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ဟန္တူပါတယ္။

ရန္ကုန္တိုင္း၊
လွဳိင္ၿမိဳ႕နယ္မွာ
ေနတာခ်င္းတူတာကို
စိတ္ဝင္စားပံုလည္းရဟန္တူပါတယ္။
တစ္ရပ္တစ္ေက်းေရာက္လာတာမို႕
ဝမ္းသာရပါတယ္။

မုန္႕ဟင္းခါးကလက္ရာေကာင္းလွပါတယ္။
အရသာေကာင္းလွတဲ့မုန္႕ဟင္းခါးစားရေတာ့
ျမန္မာျပည္ကိုလြမ္းမိပါတယ္။
က်ေနာ့္မိတ္ေဆြကို
သူဝယ္ထားတဲ့ကား
တန္မတန္ျပေနတာကိုေတြ႕ရတယ္။
တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္အတြင္းမွာ
ကားဝယ္ထားတဲ့အတြက္
သူဟာ ႀကိဳးစားသူျဖစ္ေၾကာင္းကို
အသိအမွတ္ျပဳရမယ္ထင္တယ္။
က်ေနာ္တို႕
မုန္႕ဟင္းခါးစားေနတုန္းမွာ
အနားမွာဧည့္ခံစကားေျပာေနပါတယ္။

" မိဘေတြဆီကို
အိမ္ျပင္မယ္ဆိုလို႕
ေငြေတြကို ပို႕ထားတာၾကာၿပီ၊
အခုထိအိမ္မျပင္ေသးဘူးဗ်ာ."

မိတ္ေဆြကိုလွဦးက

" အိမ္ျပင္၊မျပင္
ခင္ဗ်ားဘယ္လိုလုပ္သိသလဲ "

ကိုစိုးမိုးႏိုင္က

" ဂူဂယ္မတ္ပ္ထဲကၾကည့္တာေပါ့ဗ်ာ
ဂူဂယ္မတ္ပ္ထဲမွာ ဘာမွမေျပာင္းလဲဘူးေလ၊
အဲဒါေၾကာင့္
အိမ္ကိုဖုန္းဆက္ၿပီး
ညီမေလးကို ခဏခဏဆူရတယ္၊
သူတို႕ကေတာ့
အိမ္ျပင္ၿပီးၿပီလို႕ခ်ည္းျငင္းေနတယ္။
က်ေနာ္ကို ဘာမွမသိဘူးလို႕ထင္ေနတယ္ေလ၊
က်ေနာ္က
အင္တာနက္ကေနၾကည့္ေနတာ
သူတို႕မသိၾကဘူးေလ"

တဲ့