တစ္ခါတုန္းက အဖြားအိုတစ္ေယာက္ဟာ
ရြာဦးဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအနီးက ဘုရား ေစတီပုထိုးမွာ ဘုရားရွိခိုးေလ့ရွိတယ္။
ဘုရားရွိခိုးတိုင္းလည္း အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႕ ဆုေတာင္းေလ့ရွိတယ္။
ဆုေတာင္းတဲ့အခါမွာေတာ့
“ ရက္တိုတိုနဲ႕ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ကို ေရာက္ရပါလို၏ ”
ဆိုတဲ့ ဆုေတာင္းကို ေအာ္ၿပီး
ဆိုေလ့ရွိပါတယ္။
ရြာထဲက အေနာက္အေျပာင္သန္တဲ့ ကိုျမသီက
ဘုရားေစတီပုထိုးေနာက္မွာ
ဝင္ပုန္းၿပီး အသံနက္၊အသံၾသႀကီးနဲ႕
“ ငါ သၾကားမင္းျဖစ္တယ္။
အဖြား ႀကိဳင္ ရဲ႕ဆုေတာင္းကို ၾကားရတယ္။
“ မနက္ျဖန္နံနက္ ၉ နာရီတိတိအခ်ိန္မွာ
နိဗၺာန္ကိုသြားဖို႕ အဖြား ႀကိဳင္ကို လာေခၚမယ္ ”
လို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
အဖြားႀကိဳင္ဟာ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႕လန္႕နဲ႕ အိမ္ျပန္သြားပါတယ္။
အဲဒီညမွာ လံုးလံုး အိပ္မေပ်ာ္ပါ။
ဘုရားေစတီမွာၾကားရတဲ့ အသံေၾကာင့္ ေသာကေရာက္ေနပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာ အဖြားႀကိဳင္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ဘုရားေစတီကို မသြားေတာ့ပါ။
ရြာဦးဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိုေတာင္ မသြားျဖစ္ေတာ့ပါ။
လူတိုင္းဟာ နိဗၺာန္ကိုေရာက္ခ်င္ၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူ႕မွ မေသခ်င္ၾကဘူး။
No comments:
Post a Comment