အေမရိကန္ ျပည္တြင္းစစ္ကာလအတြင္းက
သမၼတႀကီး လင္ကြန္းမွာ
အတြင္းေရးမွဴးလူငယ္တစ္ဦးရွိပါတယ္။
အဲဒီအခါက
အတြင္းေရးမွဴးကဲ့သို႕ေသာ လူငယ္တို႕ဟာ
ရုံးသံုးစက္ပစၥည္းမ်ားေရွ႕တြင္
ပံုမွန္အားျဖင့္
ခဲတံ၊ ေဖာင္တိန္ ကိုင္ၿပီး အလုပ္လုပ္ရပါတယ္။
ဒါေပမယ့္
လင္ကြန္းရဲ႕ အတြင္းေရးမွဴး လူငယ္က
အဲဒီလိုမ်ိဳးအလုပ္မွာ မေပ်ာ္ပါ။
သူဟာ စစ္ေျမျပင္ကို ထြက္ၿပီး တုိက္ပြဲဝင္ခ်င္ပါတယ္။
စစ္ေျမျပင္ကို သြားၿပီး
ကိုယ္တိုင္ တိုက္ပြဲဝင္ျခင္းျဖင့္
သူ႕တိုင္ျပည္အတြက္ တာဝန္ႀကီးမ်ားကို
ထမ္းေဆာင္လုိပါတယ္။
လိုအပ္ပါက အဲဒီလူငယ္ဟာ
အသက္ကို ပင္ စြန္႕လႊတ္ခ်င္ေနပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္
သူဟာလင္ကြန္းဆီမွာ မျပတ္ညည္းျပေနပါတယ္။
ယူနီေဖာင္းဝတ္ၿပီး
ရန္သူနဲ႕ ရင္ဆိုင္တုိက္ပြဲဝင္ႏိုင္တဲ့အေနအထားရွိပါလ်က္
သူမွာမိန္းမမ်ားသာ လုပ္တဲ့အလုပ္မိ်ဳး
လုပ္ေနရတယ္လို႕ ညည္းပါတယ္။
သူရဲ႕ အၿမဲ ညည္းတြားမႈကို
ၾကားရတဲ့ လင္ကြန္းက
တစ္ေန႕မွာ
အဲဒီလူငယ္ကို ေခၚၿပီး စကားေျပာပါတယ္။
လင္ကြန္းက..............
“ ေဟ့…လူငယ္၊
ငါျမင္သလိုေျပာရမယ္္ဆိုရင္
မင္းဟာမင္းႏိုင္ငံအတြက္
ေတာ္ေတာ္ အေသခံခ်င္ေနပံု ေပါက္တယ္။
ဒါေပမယ့္ မင္းဟာ မင္းႏိုင္ငံအတြက္ အသက္ရွင္လ်က္
အလုပ္အေကၽြးျပဳလိုပံုေတာ့ မေပါက္ဘူး ”
လို႕ေျပာလိုက္ပါတယ္။
အာဇာနည္ သူရဲေကာင္းေတြဟာ
အသက္စြန္႕လႊတ္၍ လည္းေကာင္း၊
ဒါမွမဟုတ္
အသက္ရွင္လ်က္လည္းေကာင္း
သူတို႕ရဲ႕ ဘဝကို ေပးအပ္ေနသူမ်ားျဖစ္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment