“ တစ္လုတ္စားဖူး...သူ႕ေက်းဇူး...”

အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ဟာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕လက္ယာရံအဂၢသာဝကျဖစ္သလို

ဉာဏ္ပညာအရာမွာ ဧတဒဂ္ရ မေထရ္ျမတ္လည္းျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခ်ိန္တုန္းက သာဝတၱိၿမိဳ႕မွာ “ရာဓ”အမည္ရတဲ့ ပုဏၰားအိုႀကီးတစ္ဦးဟာ အထီးက်န္လူမြဲ၊

သူဆင္းရဲျဖစ္တာမို႕ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္မွာ ရဟန္းေတာ္ေတြကို မွီၿပီးေနထိုင္ရပါတယ္။

ပုဏၰားအိုႀကီးက ရဟန္းဝတ္ခ်င္ေပမယ့္

ရဟန္းေတာ္ေတြက“ပုဏၰားအိုႀကီးဟာအသက္အရြယ္ႀကီးၿပီး၊

ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္မယ္ မထင္တာနဲ႕”

စားစရာ၊ေနစရာနဲ႕။

ဝတ္စရာေတြသာေပးၾကေပမယ့္ ရဟန္းမျပဳေပးပါဘူး။

ပုဏၰားအိုႀကီးဟာရဟန္းျပဳခ်င္ေပမယ့္ ျပဳခြင့္မရတဲ့အတြက္

တစ္ေန႕တစ္ျခားႀကံဳလွီပိ္န္ခ်ံဳးလာပါတယ္။

တစ္ေန႕မွာေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႕ေတြ႕ေတာ္မူလို႕ ပုဏၰားအိုႀကီးရဲ႕အျဖစ္ကို

စံုစမ္းေမးျမန္းသိေတာ္မူတဲ့အခါ သံဃာအားလံုးကို ေက်ာင္းေဆာင္ထဲမွာ စုေဝးေစၿပီး

ျမတ္စြာဘုရားက

“ဘယ္သူဟာ ဒီရာဓ ပုဏၰားႀကီး ျပဳခဲ့တဲ့ေက်းဇူးကို

အမွတ္ရၾကသလဲ?” လို႕ေမးေတာ္မူပါတယ္။

အဲဒီအခါ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္က

“ တပည့္ေတာ္ ရာဓ ပုဏၰားႀကီးရဲ႕ေက်းဇူးကို သတိရပါေၾကာင္း”

ေလွ်ာက္ထားေတာ္မူပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားက“ ဘယ္လို ေက်းဇူးျပဳဖူးသလဲ?

လို႕ထပ္ဆင့္ေမးေတာ္မူတဲ့အခါ

အရွင္ သာရိပုတၱရာမေထရ္က “တပည့္ေတာ္တစ္ခ်ိန္က သူ႕အိမ္ေရွ႕မွာ ဆြမ္းခံရပ္ေတာ့

ဆြမ္းတစ္ဇြန္းေလာင္းလွဴဖူးပါတယ္။

အဲဒီေက်းဇူးကို တပည့္ေတာ္မေမ့ပါဘုရား”

လို႕ျပန္လည္းေလွ်ာက္ထားေတာ္မူပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားက “ေအး…ခ်စ္သားလို ေက်းဇူးသိတတ္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ရွိပါလ်က္ ဒီ ပုဏၰားႀကီး

ဘာျဖစ္လို႕ရဟန္းအျဖစ္ကို မရႏိုင္သလဲ?”

လို႕ဘုရားရွင္က မိန္႕ေတာ္မူတဲ့အခါ

အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ဟာ ျမတ္စြာဘုရားထံ ခြင့္ပန္ၿပီး ရာဓ ပုဏၰားႀကီးကို

ရဟန္းျပဳေပးေတာ္မူပါတယ္။

အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ရဲ႕ အဆံုးအမၾသဝါဒေတြနဲ႕ နီးစပ္ခြင့္ရတာေၾကာင့္

မၾကာခင္မွာပင္ ရာဓ ပုဏၰားႀကီးဟာရဟန္းကိစၥၿပီးေျမာက္သြားပါတယ္။

အဲဒီရဟႏၱာဟာ ဧတဒဂ္ရ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ႀကီးတစ္ပါးျဖစ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။