က်ေနာ္တို႕လူမ်ိဳးဟာ အားနာတတ္ၾကတယ္။
အားနာတာကို စိတ္ေကာင္း၊ေစတနာေကာင္းရွိတာလို႕ထင္တတ္ျပန္တယ္။ မခက္ဘူးလား?
အလြန္ခက္ပါတယ္။ အဲဒီခက္တဲ့အထဲ က်ေနာ္လည္းပါေနျပန္တယ္။
သူငယ္ခ်င္းမ်ားေငြေခ်းတာကို အားနာတဲ့အတြက္ မရွိတဲ့အထဲေခ်းေပါင္းလည္းမ်ားၿပီ။ ျပန္မရေပါင္းလည္းမ်ားလွၿပီ။
“အားနာတတ္တာဟာ ေၾကာက္လို႕ျဖစ္တာပါ။
အားနာတတ္တာဟာ စိတ္ဓာတ္ေပ်ာ့ညံ့လို႕ျဖစ္တာပါ။”
ဆိုတာကို သိထားေသာ္လည္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားေငြေခ်းတိုင္း ေခ်းျဖစ္ေနဆဲပင္။
ျပန္မရေနဆဲပင္။
တိုက္ရုိက္ျငင္းရမွာ ဘယ္လိုအားနာမွန္းမသိပါ။
ေက်ာင္းမ်ားတြင္ အားမနာတတ္ေသာ သင္ခန္းစာမ်ားထည့္သင္လွ်င္ေကာင္းမည္ဟု မၾကာခဏေတြးမိပါတယ္။
တစ္ေန႕မွာေတာ့ မိတ္ေဆြ တစ္ဦးနဲ႕ စကားေျပာရင္း အားနာတတ္မႈနဲ႕ပက္သက္ၿပီးစကားစပ္မိသြားပါတယ္။
သူကနည္းတစ္နည္းကို သင္ေပးသြားပါတယ္။
မၾကာခင္မွာပင္ သူ႕နည္းက အသံုးတည့္သြားပါတယ္။
က်ေနာ္ရဲ႕ငယ္သူငယ္ခ်င္း ေနဝင္းက
“ ငါ့ကို ေငြတစ္ေသာင္းေလာက္ေခ်းစမ္းပါ”
က်ေနာ္က “စကၤာပူကျပန္လာမွယူကြာ”
“ဘာလဲ မင္းစကၤာပူကို သြားမလို႕လား?”
“စိတ္ေတာင္မကူးဘူး”
“ဟာကြာ...မင္းကလဲ....”
သူကရီရီေမာေမာေျပာၿပီး ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။
အဲဒီေတာ့မွ က်ေနာ္လည္း သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ပါေတာ့တယ္။
No comments:
Post a Comment