Sunday, October 7, 2012

"ပစၥဳပၸန္ဟာ အေကာင္းဆံုးလက္ေဆာင္..."






ငွက္ကေလးေတြ ေတးဆိုေနၾကတယ္။
အေမာက္ကေလးနဲ႕ ငွက္ကေလးေတြက စကားေတြမ်ားေနတယ္။
အားရပါးရ ေျပာေနတယ္။
ေပ်ာ္လိုက္တာလို႕ ေျပာေနသလားပဲ။

 @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ပုရစ္သံ ၾကားရတယ္။
ေလတိုက္ေနတယ္။
မ်က္ႏွာကို ေလတိုးေနတာ ကိုယ့္ကို ခ်စ္တဲ့သူတစ္ေယာက္က ကိုယ့္မ်က္ႏွာကို
နမ္းေနသလိုပဲ။

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ေကာင္းကင္ႀကီးဟာ ျပာေနတယ္။
ရာသီဥတုက မပူမေအး။
မိုးဦးက် သစ္ပင္ေတြမွာ ရြက္သစ္ႏုေတြ ေဝေနတယ္။
ျမက္ခင္းက စိမ္းေနတယ္။
အရာရာတိုင္းဟာ လွပေနတယ္။
စိတ္ခ်မ္းသာလိုက္တာ။

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@



ဘာျဖစ္လို႕ စိတ္ခ်မ္းသာတာလဲ။
ပစၥဳပၸန္မွာ စိတ္ကိုထားႏိုင္လို႕ေပါ့။
ပစၥဳပၸန္ကို အာရံုျပဳႏိုင္လို႕ေပါ့။
အတိတ္ အနာဂတ္ကို မေတြးလို႕။
စိတ္ပင္ပန္းစရာေတြ၊ မေက်နပ္စရာေတြကို မေတြးလို႕။
မေတြးလို႕ စိတ္ခ်မ္းသာတာ။
ရွိေနတာကို အာရံုျပဳလို႕ စိတ္ခ်မ္းသာတာ။
မရွိတာကို လိုခ်င္ေနရင္ စိတ္မခ်မ္းသာဘူး။

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@


Present ဆိုတဲ့ အဂၤလိပ္စကားလံုးရဲ႕အဓိပၸာယ္ကို စဥ္းစားၾကည့္ပါ။
အဓိပၸာယ္ ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳး ရွိသလဲ။
တစ္ခုက လက္ေဆာင္။
ေနာက္တစ္ခုက ပစၥဳပၸန္ကာလ။
ဟုတ္တယ္။
ပစၥဳပၸန္ဟာ လက္ေဆာင္ပဲ။
အေကာင္းဆံုး အခ်ိန္ပဲ။
လက္ေဆာင္ကို တန္ဖိုးထားမွ လက္ေဆာင္ျဖစ္လာတယ္။
ပစၥဳပၸန္ကို တန္ဖိုးထားၿပီး ပစၥဳပၸန္မွာေနရင္ လက္ေဆာင္ေကာင္းကို ရတာပဲ။

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ပစၥဳပၸန္ကို ခံစားခ်င္ရင္ တန္ဖိုးထားတဲ့စိတ္နဲ႕ အာရံုျပဳရမယ္။
ပစၥဳပၸန္ကို အာရံုျပဳႏိုင္ဖို႕ စိတ္ဟာ အေတြးနည္းမွ ရမယ္။
အေတြးေတြနဲ႕ျပည့္ၾကပ္ေနတဲ့စိတ္ဟာ ပစၥဳပၸန္ ကို ထိထိမိမိ အာရံုမျပဳႏို္င္ဘူး။

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

       အဖိုးတန္ပစၥည္းေတြ မ်ားမ်ားသံုးႏိုင္ရင္ စိတ္ခ်မ္းသာမယ္လို႕ ထင္ၾကတယ္။
       ဇိမ္ခံပစၥည္းေတြ မ်ားမ်ားသံုးႏိုင္ရင္ စိတ္ခ်မ္းသာမယ္လို႕ ထင္ၾကတယ္။
       သိန္းေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာတန္တဲ့အိမ္မွာ ေနရရင္ စိတ္ခ်မ္းသာမယ္လို႕ ထင္ၾကတယ္။
       သိန္းေပါင္းမ်ားစြာတန္တဲ့ အိပ္ယာမွာ အိပ္ၿပီး အေတြးေတြ မရပ္ႏိုင္လို႕
အိပ္မေပ်ာ္တဲ့သူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲ။

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

အိပ္ေပ်ာ္တယ္ဆိုတာ တစ္ေလာကလံုးကို လက္လႊတ္လိုက္တာပဲ။
အားလံုးကို လက္လႊတ္ႏိုင္မွ အိပ္ေပ်ာ္မယ္။
တစ္ေန႕တာလံုး ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြကို လုပ္ၿပီး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေနတတ္တဲ့သူဟာ
အိပ္ေပ်ာ္ဖို႕ မႀကိဳးစားရပါဘူး။

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

အဖုိးတန္ စားစရာေတြ စားပြဲနဲ႕အျပည့္တည္ခင္းထားေပမယ့္
စိတ္နဲ႕ကိုယ္နဲ႕မကပ္ႏိုင္လို႕ မစားႏိုင္တဲ့သူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲ။

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@


ပစၥဳပၸန္မွာ စိတ္ကို အျပည့္ထားႏိုင္မွ အခု ေတြ႕ႀကံဳေနရတာေတြ ကို အာရံုျပဳႏိုင္မယ္။
အာရံုျပဳႏိုင္မွ ခံစားႏိုင္မယ္။
အတိတ္နဲ႕အနာဂတ္ကို ေတြးတာနည္းေလေလ ပစၥဳပၸန္ဟာ အသက္ဝင္ေလေလ။
ပစၥဳပၸန္ အသက္ဝင္မွ ဘဝဟာ အသက္ဝင္တယ္။

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 


သဘာဝအလွကို စိတ္က အာရံုျပဳႏိုင္မွ ခံစားႏိုင္တယ္။
စိတ္ထဲကို ေရာက္မွ ခံစားႏိုင္တယ္။
အာရံုမျပဳႏုိင္ရင္ စိတ္ထဲကို မေရာက္ႏိုင္ဘူး။
စိတ္ထဲကို မေရာက္ရင္ မခံစားႏိုင္ဘူး။ မခံစားႏိုင္ရင္ မလွဘူး။
ဘယ္လိုအလွမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္စိတ္ကို ေပးႏိုင္မွ သူ႕ကိုရတယ္။

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

တန္ဖိုးထားတယ္၊ အာရံုျပဳတယ္၊ ခံစားတယ္ဆိုတာ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ကိုယ္က လုပ္ရတာပါ။
ကိုယ့္စိတ္ရဲ႕ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈမပါပဲ ဘာမွ မရႏိုင္ဘူး။
ကိုယ္က ခ်စ္ရင္ ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။
ကိုယ္က ေပ်ာ္ရင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

အခ်ိန္ရဲ႕တန္ဖိုးဟာ ကိုယ့္အေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။
ကိုယ္က ေပ်ာ္စရာေကာင္းေအာင္ လုပ္တတ္ရင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္လာတယ္။
အခ်ိန္ကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းေအာင္၊ စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းေအာင္ လုပ္ခ်င္သလား။
လုပ္လိုက္ပါ။ လုပ္ရင္ ရပါတယ္။

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ေပ်ာ္စရာဆိုတာ သူ႕ဟာသူ ျဖစ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။
ကိုယ္က ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ယူတာပါ။
ကို္ယ္က ျဖစ္ေအာင္လုပ္ယူတာ ျဖစ္လို႕ Control က ကိုယ့္လက္ထဲမွာ ရွိေနတယ္။

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ဘဝက စိတ္ခ်မ္းသာမႈ မေပးပါဘူး။
ျဖစ္လာတဲ့ကိစၥကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေတြးယူမွ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 ေငြေၾကးခ်မ္းသာေပမယ့္ စိတ္မခ်မ္းသာတဲ့သူ၊
ရာထူးႀကီးၿပီး စိတ္မခ်မ္းသာတဲ့သူဟာ ေအာင္ျမင္တဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး။
စိတ္ခ်မ္းသာမႈမရွိပဲ ေအာင္ျမင္မႈ မရွိပါဘူး။

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ေငြက ကိုယ့္ကို ပိုေကာင္းတဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မေပးႏို္င္ပါဘူး။
ပိုၿပီးေနေရး ထိုင္ေရး အဆင္ေျပေအာင္ပဲ လုပ္ေပးပါတယ္။
ေငြက စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို ဝယ္မေပးႏိုင္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ စားဝတ္ေနေရး အဆင္မေျပလို႕ စိတ္ဆင္းရဲေနတဲ့သူအတြက္ စားဝတ္ေနေရး အဆင္ေျပေစမယ့္
ဝင္ေငြက အဲဒီ စိတ္ဆင္းရဲမႈကိုေတာ့ ေဖ်ာက္ေပးႏိုင္ပါတယ္။
ေငြမ်ားမ်ားရေလ စိတ္ ပိုခ်မ္းသာေလေတာ့ မျဖစ္ဘူး။
စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို ရဖို႕ စိတ္အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း သိမွျဖစ္မယ္။
စိတ္ခ်မ္းသာမႈဟာ စိတ္ရဲ႕ဓန ျဖစ္ပါတယ္။

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

တျခားကိစၥေတြ စိတ္ခ်မ္းသာမႈထက္ ပိုၿပီး အေရးႀကီးတယ္လို႕ ထင္ရင္အဲဒီ တျခားကိစၥေတြ
အဆင္ေျပခ်င္ ေျပမယ္။ မေျပခ်င္ မေျပဘူး။ ဒါေပမယ့္…
စိတ္ခ်မ္းသာမႈကိုေတာ့ ရမွာမဟုတ္တာ ေသခ်ာတယ္။

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

အာေရာဂ် ပရမာလာဘာ။
က်န္းမာေနတာဟာ အျမင့္ဆံုးလာဘ္ပဲ လို႕ဆိုပါတယ္။
စိတ္ခ်မ္းသာေနရင္ ကိုယ္လည္း က်န္းမာေနမယ္။
စိတ္ခ်မ္းသာေနတဲ့သူဟာ ေရာဂါျဖစ္တာ နည္းတယ္။
ျဖစ္လာရင္ ေပ်ာက္တာ ျမန္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ အေကာင္းဆံုးလာဘ္လို႕ ဆိုတဲ့ က်န္းမာေရးကို လိုခ်င္ရင္
စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ အၿမဲေနပါ။

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
စိတ္ခ်မ္းသာမႈဟာ ဘဝေနနည္းပါ (ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက) စာအုပ္မွ
ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပပါတယ္။
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ဖတ္ဖို႕-၁၁၅…



Friday, October 5, 2012

“အေမ့ထံသို႕ ေပးစာမ်ား-၅၆…”




သို႕
ခ်စ္တဲ့အေမ
သား သတိတရ စာေရးလိုက္ပါတယ္။
အေမကို ထူးျခားတဲ့အေၾကာင္းေျပာရအုန္းမယ္။
အင္တာနက္ထဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေမရိကားကို
လာမယ္ဆိုတဲ့သတင္းဖတ္လိုက္ရတယ္။
ခရီးစဥ္ အေသးစိတ္ကိုလည္း သိလိုက္ရတယ္။
စက္တင္ဘာလ ၂၅-ရက္မွာ အင္ဒီယားနားျပည္နယ္၊ ဖို႕ဝိန္း(Fort Wayne)
ၿမိဳ႕ကိုလာမယ္ဆိုတာကိုသိရေတာ့ ဝမ္းသာသြားတယ္။
အဲဒီေန႕ က်ေနာ္တို႕လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလံုး အလုပ္နားတဲ့ရက္ျဖစ္ေနတယ္။
ဒီလို ႏွစ္ေယာက္စလံုးအလုပ္နားရက္ ရဖို႕ကလည္း လြယ္တဲ့ကိစၥေတာ့
မဟုတ္ဘူး။
ႏွစ္ေယာက္စလံုးအလုပ္မနားရရင္လည္း သြားေတြ႕ဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ။
သူမ်ားရဲ႕ဝန္ထမ္းျဖစ္္ေနေတာ့ ကိုယ့္အလိုဆႏၵအတိုင္း ျဖစ္ဖို႕က မလြယ္လွဘူး။
လာမယ့္ေနရာ အတိအက်သိရဖို႕အတြက္ ျမန္မာ့အစားအစာကို
ေရာင္းေနတဲ့ ဘိုဘိုစားေသာက္ကုန္အေရာင္းဆိုင္ ကိုအရင္သြားလိုက္တယ္။
အဲဒီမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လာမယ့္ေနရာနဲ႕အခ်ိန္အတိအက်ကို သိရတယ္။
အဲဒီစားေသာက္ကုန္အေရာင္းဆိုင္က ဆိုင္ကိုပိတ္ၿပီး တစ္မိသားစုလံုး သြားေတြ႕ဖို႕
စီစဥ္ေနတာကို သိရတယ္။
က်ေနာ္တို႕ေနတဲ့ေနရာနဲ႕ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လာမယ့္ေနရာက
၁၃၅-မိုင္ ေဝးတယ္။
 ကားေမာင္းသြားရင္ ႏွစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေတာ့ ေမာင္းရတယ္။
အဲဒီေန႕ေရာက္ေတာ့ နံနက္ ေလးနာရီေလာက္ အိပ္ရာက ထတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုေတြ႕ရမယ္ဆိုေတာ့ စိတ္ေတြလႈပ္ရွားၿပီး အိပ္လို႕
မေပ်ာ္ပါဘူး။
နံနက္ ငါးနာရီမွာ အိမ္ကေနထြက္တယ္။
မိုးေတာင္ မလင္းေသးပါဘူး။
ဒီအခ်ိန္မွာ တစ္ခါမွေတာ့ ခရီေဝးကို ကားမေမာင္းဖူးေသးဘူး။
စိတ္ဝင္စားစရာအေၾကာင္းတစ္ခုေၾကာင့္ လူက လန္းဆန္းေနတယ္။
၇-နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ အဲဒီေနရာကို ေရာက္တယ္။
ေရာက္ေတာ့ ကားေတြအမ်ားႀကီးေရာက္ေနၿပီ။
လူေတြလည္း အမ်ားႀကီးေရာက္ေနၿပီ။
အမ်ားစုက ျမန္မာစကားကိုေျပာေတာ့ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ေနသလားေတာင္
ထင္မိတယ္။ 
ဝတ္စံုေတြကလည္း အမ်ားစုက ျမန္မာအဝတ္အစားေတြနဲ႕။
အခ်ိဳ႕ကဆိုရင္ တိုင္းရင္းသားဝတ္စံုေတြ ဝတ္လို႕။
အဲဒီျမင္ကြင္းကိုေတြ႕လိုက္ရင္ပဲ အလိုလိုေနရင္း ေပ်ာ္လာမိတယ္။
ခန္းမထဲေရာက္ေတာ့ ေနရာယူထားသူေတြက တစ္ဝက္ေက်ာ္ေနၿပီ။
လက္မွတ္ရွိသူေတြက ေရွ႕ဆံုး ခံုတန္းေတြမွာေနရာယူၾကတယ္။
လက္မွတ္မရွိသူေတြက ေနာက္ဖက္ ခုံတန္းမွာ ေနရာယူၾကတယ္။
ႏိုင္ငံျခားသားေတြလည္း အမ်ားအျပားေတြ႕ရတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို စိတ္ဝင္စားသူေတြကေတာ့ 
တကမၻာလံုးလို႕ဆိုရမလိုျဖစ္ေနတယ္။




ဘိုဘိုဆိုတဲ့လူငယ္က က်ေနာ္တို႕ကို လက္မွတ္ႏွစ္ေစာင္လာေပးတယ္။
ဒါနဲ႕ပဲ က်ေနာ္တို႕ဟာ ေရွ႕ဆံုးခံုးတန္းေတြဖက္ကို ေရာက္လာတယ္။
က်ေနာ္ရဲ႕ေဘးခံုတန္းမွာေတာ့ မူစလင္ကုလားအဖိုးအိုႏွစ္ေယာက္က ေနရာယူထားတယ္။
က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ေရွ႕မွာေတာ့ ခ်င္းတိုင္းရင္းသားေတြက ေနရာယူထားၾကတယ္။
ယံုယံုရဲ႕ေဘးမွာက ထိုင္ဝမ္က ဆရာဝန္မ တစ္ေယာက္။
သူမနဲ႕မိတ္ဆက္စကားေျပာရင္းသိရတာက သူမဟာ ထိုင္ဝမ္မွာ ဆရာဝန္ျဖစ္ၿပီးေတာ့
အေမရိကန္မွာ ပညာေတာ္သင္လာသင္တယ္။
ဘြဲ႕လြန္ရၿပီးေတာ့ အေမရိကန္ေဆးတကၠသိုလ္တစ္ခုမွာ စာသင္ေနတယ္။
ဘာျဖစ္လို႕ဒီပြဲကိုလာသလဲလို႕ေမးေတာ့ တစ္ခ်ိန္က သူ႕ရဲ႕ဖခင္ဟာ
ျမန္မာျပည္မွာ သံတမန္ဝန္ထမ္းအေနနဲ႕အမႈထမ္းခဲ့ဖူးတယ္။
ျမန္မာျပည္ကို ေရာက္ခဲ့ဖူးတယ္။ ျမန္မာေတြကို စိတ္ဝင္စားတယ္။
အထူးသျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို စိတ္ဝင္စားလို႕လာတာလို႕ ေျဖတယ္။
ေဆးတကၠသိုလ္က သူမရဲ႕အုပ္စုတစ္စုလံုး လာၾကတယ္လို႕ေျပာတယ္။
ဒီအေဆာက္အဦးကေတာ္ေတာ္ ႀကီးတာပဲ။
သီေရတာ(theatre) လို ထိုင္ခံုတန္းေတြကလည္း ပတ္ပတ္လည္မွာ အမ်ားႀကီး။
ကြန္ပ်ဴတာက စာရင္းေကာက္ၾကည့္တာ တက္ေရာက္လာသူေတြ
ရွစ္ေထာင္ေတာ္ ေက်ာ္တယ္လို႕ သိလိုက္ရတယ္။
၉-နာရီအတိအက်မွာပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေရာက္လာတယ္။
လံုၿခံဳေရးေတြကေတာ့ အျပည့္ပဲ။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ဟယ္လာရီ ကလင္တန္ကေပးတဲ့လံုၿခံဳေရးလို႕
တစ္ေယာက္ကေျပာလိုက္တဲ့အသံၾကားလိုက္ရတယ္။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ေတာ္ေတာ္က်က္သေရ ရွိတာပဲ။
ဓာတ္ပံုမွာထက္ အျပင္မွာက ပိုၿပီး ၾကည့္လို႕ေကာင္းတာကို သတိျပဳမိလိုက္တယ္။
တက္ေရာက္လာသူေတြကလည္း ေသာင္းေသာင္းျဖျဖ ႀကိဳဆိုၾကတယ္။
အားလံုးမတ္တတ္ရပ္ၿပီးေႂကြးေၾကာ္သံေတြကို ေအာ္ဟစ္ၿပီး
ႀကိဳဆိုၾကတယ္။
က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ေရွ႕ခံုတန္းမွာ ရွိေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာေအာင္ေဝးက ေရွ႕ကတိုင္ေပးတယ္။
လူေတြအားလံုးက သံၿပိဳင္ေအာ္ဟစ္ၾကတယ္။
“ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ”
“ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ”
      “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ”      
ဒါဟာ ႀကိဳတင္စီစဥ္ထားတာ မရွိဘူး။
အားလံုးရဲ႕ရင္ထဲမွာ တူညီတဲ့သေဘာထားေတြရွိေတာ့
တူညီတဲ့စကားလံုးေတြ ထြက္လာခဲ့တာပါ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ပန္းစည္းလက္ေဆာင္ေပးၾကတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕လက္ထဲမွာ တေပြ႕တပိုက္ႀကီးျဖစ္ေနတယ္။




ၿပီးေတာ့ ဖို႕ဝိန္းၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ Tom Henry က အမွာစကားေျပာပါတယ္။
ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ရဲ႕အမွာစကားကို အႏွစ္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕လြတ္ေျမာက္ေရး
လႈပ္ရွားမႈေတြကို ဆက္ၿပီးေထာက္ခံသြားမယ္ဆိုတာနဲ႕ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို
ဖို႕ဝိန္းၿမိဳ႕က လႈိက္လွဲစြာ ႀကိဳဆိုတဲ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာဆိုၿပီးေတာ့
လက္ရွိ ဖို႕ဝိန္းၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို
ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႕ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဖို႕ဝိန္းၿမိဳ႕ကို ေရာက္လာခဲ့တဲ့
ဒီေန႕ စက္တင္ဘာလ ၂၅ ရက္ေန႕(အဂၤါေန႕)ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေန႕အျဖစ္
ေၾကညာသြားပါတယ္။
ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ေျပာစကားကို လက္ခုပ္သံတစ္ေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႕
ေထာက္ခံၾကပါတယ္။
ထူးျခားတဲ့အခ်က္တစ္ခုက ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္စကားေျပာေနတဲ့ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အာရံုစူးစိုက္ၿပီး နားေထာင္ေနတာကို သတိျပဳမိပါတယ္။
နားေထာင္တတ္တဲ့အေလ့အက်င္တစ္ခုဟာ
ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြရဲ႕အေလ့အက်င့္ေကာင္း
တစ္ခုလို႕ဆိုခ်င္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာတဲ့အလွည့္ေရာက္ေတာ့ လူေတြရဲ႕ၾသဘာသံ
ဆူညံစြာ ၾကားရျပန္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က စကားကို နည္းနည္းပဲေျပာပါတယ္။
အေမးအေျဖကို မ်ားမ်ားလုပ္ပါတယ္။
ေမးတဲ့ေမးခြန္းေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။
ေျဖဆိုတဲ့အခါမွာ အစြန္းလြတ္ေအာင္ ေျဖဆိုတာကို သတိျပဳမိပါတယ္။
ေဒါသနဲ႕အမုန္းတရား ကင္းကင္းနဲ႕ေျဖဆိုေတာ့ အစြန္းလြတ္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ေဒါသနဲ႕အမုန္းတရား ကင္းကင္းနဲ႕ေျဖဆိုႏိုင္တာကို
ေလးစားမိပါတယ္။



ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က
“ကိုယ္ေရာက္ရာအရပ္မွာ အေကာင္းဆံုး  
ပညာေတြကို ရွာယူၿပီး တိုင္းျပည္အတြက္ အက်ိဳးျပဳႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါ။
ကိုယ့္ႏိုင္ငံအတြက္ အေကာင္းဆံုး ျပန္အက်ိဳးျပဳခ်င္တယ္ဆိုရင္
ဘယ္ေနရာမွာပဲ ေရာက္ေန ေရာက္ေန အဲဒီေနရာေဒသကေန
အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ့ ပညာရပ္ေတြကို ရွာေဖြ သင္ယူႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။
ဒါမွသာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအတြက္လည္း ျပန္ၿပီး အက်ိဳးျပဳႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္”တဲ့အေမ။
က်န္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကိုေတာ့ ေနာက္ေနာင္ေရးတဲ့စာမွာပဲ ေရးလိုက္ေတာ့မယ္။
စာရွည္သြားၿပီမို႕ အေမလည္း ေညာင္းေရာေပါ့။
အေမ က်န္းမာပါေစလို႕ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
ခ်စ္တဲ့သား
ေအာင္ဝင္းဟိန္း
လင္စင္းၿမိဳ႕
မစ္ခ်ီဂန္ျပည္နယ္၊
အေမရိကန္ႏိုင္ငံ။

လူသားတိုင္း က်န္းမာၾကပါေစ... လူသားတိုင္း ခ်မ္းသာၾကပါေစ...
ခႏၶာကိုယ္ကို ေလ့က်င့္ခန္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။ စိတ္ကို စာဖတ္ျခင္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။...

ႏူတ္ဆက္စကားေလးမ်ား.....

ျမန္မာတို႕ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မ်ား...

picoodle.com