တစ္ခါတုန္းက
ႏိုင္ငံျခားသား
သံတမန္ တစ္ဦးဟာ
သူရဲ႕ မာစီးဒီးကားအသစ္ကို
ဘယ္ေလာက္ျမန္ျမန္ေမာင္းႏိုင္သလဲ
ဆိုတာကို
ႂကြားခ်င္တာနဲ႕ သူရဲ႕ မာစီးဒီးကားကို
အျမန္ဆံုးႏႈန္းနဲ႕ေမာင္းလာေၾကာင္း
ဧည့္ခံပြဲမွာ ထုတ္ေဖၚေျပာလ္ိုက္ပါတယ္။
“က်ေနာ္ရဲ႕မာစီးဒီးကားကို
အျမန္ေမာင္းလာတဲ့အတြက္
နာရီဝက္
ေစာၿပီးဒီကိုေရာက္လာတယ္။”
လို႕ေျပာလိုက္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ
ဧည့္ခံပြဲကို ေရာက္ေနတဲ့
ဂုဏ္သေရရွိလူႀကီးလူေကာင္းတစ္ဦးက
ေမးခြန္းတစ္ခုကိုေမးလိုက္ပါတယ္။
“ခင္ဗ်ာ...အခုအပိုထြက္လာတဲ့
နာရီဝက္ကို ဘယ္လို အသံုးခ်မွာလဲ”
လို႕ေမးလိုက္တဲ့အခါ
ႂကြားဝါတဲ့သံတမန္မွာ
ဘာျပန္ေျပာမွန္းမသိျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
အခုေခတ္မွာ
ကားဟာ မရွိမျဖစ္ရွိရမယ့္ အရာဝတၱဳတစ္ခုျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
တစ္နည္းေျပာရရင္
လူေတြရဲ႕ ဖိနပ္ျဖစ္လာခဲ့ပါၿပီ။
ဒီအရာေတြေၾကာင့္
အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီးပိုထြက္လာပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ေတြကို
ဘယ္လိုအသံုးခ်သလဲဆိုတာကေတာ့ လူ႕တန္ဖိုးျဖစ္လာပါၿပီ။
ႂကြားဝါရတာ လြယ္ေပမယ့္ တန္ဖိုးရွိေအာင္
အသံုးခ်ဖို႕က်ေတာ့ ခက္ခဲလွပါတယ္။
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ရွိတယ္။
ဘာဘဲလုပ္လုပ္ အလြန္ျမန္ဆန္လြန္းလွပါတယ္။
ျမန္လြန္းေတာ့ ျပာသလိုေတာင္
ျဖစ္ေနပါတယ္။
အေမကေျပာတယ္။
" ျပာတိုင္း ဖြဲထြက္မွေကာင္းတာ။
ျပာၿပီး ဖြဲမထြက္ရင္ ျမန္တာပဲရွိတယ္။
တန္ဖိုးမရွိဘူး" လို႕ေျပာရတဲ့အထိ
ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုး ႏိုင္ငံျခားကိုထြက္သြားသည္မွာ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလာခဲ့ေပမယ့္ ယခုတိုင္
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလာခဲ့ေပမယ့္ ယခုတိုင္
ရာထူးမတက္တဲ့ ဝန္ထမ္းေဟာင္းတစ္ဦးအျဖစ္
ရွိေနၿမဲ။
ဘာဘဲလုပ္လုပ္ မေအာင္ျမင္ပါ။
အခုတိုင္း တန္ဖိုးရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္
မျဖစ္ေသးပါ။
ေရွ႕ကိုေတာ့ အေစာႀကီးေရာက္ပါရဲ႕။
တန္ဖိုးရွိတဲ့အလုပ္ေတြ မလုပ္ခဲ့ေတာ့
တန္ဖိုးရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္ မျဖစ္ခဲ့ပါ။
ကဲ...လူႀကီးမင္းကို ေမးလိုက္ခ်င္ပါတယ္။
ျမန္တိုင္း ေကာင္းသလား။
ေရွ႕ကိုေတာ့ အေစာႀကီးေရာက္ပါရဲ႕။
တန္ဖိုးရွိတဲ့အလုပ္ေတြ မလုပ္ခဲ့ေတာ့
တန္ဖိုးရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္ မျဖစ္ခဲ့ပါ။
ကဲ...လူႀကီးမင္းကို ေမးလိုက္ခ်င္ပါတယ္။
ျမန္တိုင္း ေကာင္းသလား။
No comments:
Post a Comment