သို႕
ခ်စ္တဲ့အေမ
သား သတိရစြာျဖင့္ စာေရးလိုက္ပါတယ္။
အေမ ေနေကာင္းလား။
ၿပီးခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာကို အေမ့ကို ဆက္ေျပာျပရဦးမယ္။
က်ေနာ္တို႕လင္မယား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
ေတြ႕ဆံုပြဲက အျပန္မွာ
သတင္း႒ာနတစ္ခုက က်ေနာ့္ကို အင္တာလာ ဗ်ဴးပါတယ္။
က်ေနာ္က "ငါဟာ အဂၤလိပ္စကားကို နည္းနည္းသာေျပာႏိုင္တာမို႕
ငါထက္ ငါ့မိန္းမကို ေမးတာက ပိုေကာင္းမယ္ထင္တယ္" လို႕
ေျပာလိုက္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ယံုယံုကို အင္တာဗ်ဴးပါတယ္။
“ဒီကိုဘာေၾကာင့္ လာၿပီး ျပန္ေတာ့ ဘာေတြရလိုက္သလဲ”
လို႕ ေမးပါတယ္။
ယံုယံုက
“ငါတို႕ရဲ႕ေလးစားတဲ့ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ကို
ေလးစားတဲ့စိတ္နဲ႕
လာေတြ႕တာပါ။ေတြ႕ရတဲ့အတြက္လည္း ဂုဏ္
ယူဝမ္းေျမာက္မိပါတယ္။ ဒီကိုလာတဲ့အတြက္
စိတ္ေတြလႈပ္ရွားၿပီး အရမ္းေပ်ာ္ရႊင္မိပါတယ္။
ငါတို႕ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕စကားေၾကာင့္
ငါတို႕အဖို႕ ဘာဆက္လုပ္ရမယ္ဆိုတာကိုလည္း
သိသြားပါတယ္။
ဒီအေတြ႕အႀကံဳဟာ ငါတို႕အတြက္ သားစဥ္ေျမးဆက္
ေျပာလို႕
ေကာင္းတဲ့အေတြ႕အႀကံဳတစ္ခုလို႕ ငါေျပာခ်င္ပါတယ္”
အင္တာဗ်ဴးၿပီးေတာ့လူေတြ ေတာ္ေတာ္ရွင္းသြားပါတယ္။
အျပန္မွာ အလုပ္လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့
မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္နဲ႕ေတြ႕ပါတယ္။
သူ႕ရဲ႕အက်ိဳးေဆာင္မႈေၾကာင့္ ဖို႕ဝိန္းၿမိဳ႕မွာ
ရွိတဲ့ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း သံုးေက်ာင္းကို
ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြဟာ
ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈကို တတ္ႏိုင္သေလာက္
ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
အဲဒီဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြကိုလည္း
သံဃိက အလွဴေငြေတြ ေပးလွဴၿပီး ျပန္ခဲ့ပါတယ္။
အျပန္လမ္းမွာ ကားေမာင္းရင္းနဲ႕ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ေျပာတဲ့စကားေတြကို
စဥ္းစားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
“နာမည္ႀကီးတာ ဘာမ်ားေကာင္းလို႕လဲ။
နာမည္ႀကီးတာ အေရးမႀကီးပါဘူး။
လိပ္ျပာလံုဖို႕သာ အေရးႀကီးတာပါ။
ေဖေဖ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း) ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။
လိပ္ျပာခံုးရံုးေရွ႕မွာ မားမားမတ္မတ္
ရပ္ရဲလားလို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးၾကည့္စမ္းပါ။
က်ဳပ္ကေတာ့ လိပ္ျပာခံုးရံုးေရွ႕မွာ
မားမားမတ္မတ္ ရပ္ရဲတယ္လို႕ ေျပာခဲ့တယ္။
တကယ္တန္းဆိုရင္ လုပ္ရဲတာ သတၱိ မဟုတ္ပါဘူ။
ခံရဲတာမွ သတိၱလို႕ေျပာခ်င္ပါတယ္”
တဲ့အေမ။
“ စိတ္ဓာတ္အင္အား ရွိမွ ႏိုင္ငံအင္အား
ရွိမယ္။
တကယ့္ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ စိတ္ဓာတ္ေတာ္လွန္ေရးကို
ေခၚတာပါ”
တဲ့အေမ။
“ေနရာယူဖို႕ အဓိက မဟုတ္ပါဘူး။
တာဝန္ယူဖို႕ကသာ အဓိက”
တဲ့အေမ။
အျပန္လမ္းမွာေတာ့ စိတ္ဓာတ္အင္အား အျပည့္နဲ႕ျပန္လာရသလိုမ်ိဳး
ခံစားမိတယ္။
စိတ္ဓာတ္အင္အားေကာင္းတဲ့သူနဲ႕ေတြ႕ေတာ့ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြ
ကူးစက္လာတတ္တဲ့သေဘာမ်ိဳးလို႕ ထင္မိတယ္။
+++++++++++++++++
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ အေမရိကန္ ခရီးစဥ္အတြင္းမွာ
အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕သမၼတ အိုဘားမားနဲ႕ေတြ႕ဆံုခဲ့သလို
ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ဟီလာရီကလင္တန္နဲ႕လည္း
ေတြ႕ဆံုခဲ့ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴးခ်ုဳပ္
မစၥတာဘန္ကီမြန္းနဲ႕ေတြ႕ခဲ့သလို
ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံကို တက္ေရာက္ဖို႕
နယူးေယာက္ၿမိဳ႕မွာ ေရာက္ေနတဲ့
ျမန္မာသမၼတ ဦးသိန္းစိန္နဲ႕လည္း ေတြ႕ဆံုခဲ့ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံကိုအေၾကာင္းအမိ်ဳးမ်ိဳးနဲ႕ေရာက္ရွိေနၾကတဲ့ျမန္မာမိသားစုေတြနဲ႕ေတြ႕ဆံုခဲ့သလို
အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြ၊
အသိပညာရွင္ ၊အတတ္ပညာရွင္ေတြနဲ႕ေတြ႕ဆံုခဲ့ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ေရး(Yale) တကၠသိုလ္သြားခဲ့သလို
ဟာဘတ္ဒ္ (Harvard) တကၠသိုလ္ကိုလည္း သြားခဲ့ၿပီးပညာရွင္မ်ိဳးစံုေတြနဲ႕ေတြ႕ဆံုစကားေျပာခဲ့ပါတယ္။
အေမးအေျဖ လုပ္ခဲ့တယ္။
ျမန္မာလိုေမးရင္ ျမန္မာလိုေျဖခဲ့သလို
အဂၤလိပ္လိုေမးရင္ အဂၤလိပ္လို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း တိတိက်က် ေျဖဆိုႏိုင္ခဲ့တယ္။
ၿပီးေတာ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက အရပ္သားေတြကို
ခ်ီးျမွင့္တဲ့အေမရိကန္ လႊတ္ေတာ္ရဲ႕အျမင့္ဆံုး
ေရႊတံဆိပ္ဆုကိုလည္း လက္ခံယူခဲ့သလို
အျခားဆုမ်ားကိုလည္း လက္ခံရယူခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသူ/သားအေနနဲ႕ တကယ့္ကိုဂုဏ္ယူစရာပါအေမ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕အေမရိကန္ခရီးစဥ္ဟာ
(၁၆)ရက္သာၾကာေပမယ့္
ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ရလာတဲ့ရလာဒ္ကေတာ့
မေရမတြက္ႏိုင္ပါဘူး။
+++++++++++++++++++++++++
က်ေနာ္တို႕ မစ္ခ်ီဂန္မွာေတာ့ ရာသီေတြ
သိသိသာသာ ေျပာင္းလဲလာတယ္။
ေအးလိုက္တာ မေျပာပါနဲ႕ေတာ့။
ဒီလိုအေအးမ်ဳိးကိုေတာ့ မခံစားဖူးဖူး။
အျပင္ထြက္ရင္ ျခစ္ထားတဲ့ေရခဲအမႈန္နဲ႕
မ်က္ႏွာကို လွမ္းပက္လိုက္သလို
မ်ိဳးခံစားမိတယ္။
ေနပူေပမယ့္ ေနရဲ႕အပူဓာတ္ကို မရသလိုမ်ိဳးပဲ။
ျမန္မာျပည္က အေႏြးထည္ေတြနဲ႕မလံုေလာက္တဲ့အတြက္
အေႏြးထည္ေတြလည္း ထပ္ဝယ္ရတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာက အရိပ္ေအာက္မွာေနရင္
ေအးေပမယ့္
ေနထြက္လာလို႕ ေနပူထဲမွာ ေနဆာလႈံရင္
ေႏြးလာတယ္။
ဒီမွာက ဒီလိုမဟုတ္ဘူး။
ဒီမွာရွိတဲ့ အေဆာက္အဦးတိုင္းကေတာ့
အပူေပးစက္ေတြ
တပ္ဆင္ထားေတာ့ ေနသာပါတယ္။
အိမ္မွာလည္း အိမ္မို႕လို႕ ေႏြးပါတယ္။
အလုပ္ခြင္မွာလည္း အလုပ္မို႕လို႕ ေႏြးပါတယ္။
အျပင္ကို ထြက္မွသာ ေအးတာ။
ကားမွာလည္း အပူေပးစက္ကို ဖြင့္ရၿပီ။
စက္ဆီကို ေခၽြတာလို႕ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။
ေန႕တာလည္း တိုသထက္တိုလာတယ္။
ည ၇း၀၀နာရီ မထိုးခင္ကို မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ။
ညတာကေတာ့ ရွည္သထက္ ရွည္လာတယ္။
သစ္ပင္ေတြ အေရာင္ေျပာင္းလာတယ္။
သစ္ရြက္ေတြက အစိမ္းေရာင္ကေန
အခ်ိဳ႕က အဝါေရာင္။
အခ်ိဳ႕က အနီေရာင္။
တစ္ပင္လံုး အဝါေရာင္တို႕၊ အနီေရာင္တို႕ေျပာင္းသြားေတာ့
သစ္ရြက္နဲ႕မတူေတာ့ပဲ ပန္းပြင့္နဲ႕တူေနတယ္။
သဘာဝ အေရာင္ေတြက ေတာ္ေတာ္လွတာပဲ။
လမ္းတစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ ေရာင္စံုေတြ ျဖစ္ေနေတာ့
ပတ္ဝန္က်င္က ပိုလွလာသလို ခံစားမိတယ္။
အခုထိေတာ့ ဆီးႏွင္းေတြ က်တာ မေတြ႕ရေသးဘူး။
ပတ္ဝန္က်င္အသစ္မွာ အေတြ႕အႀကံဳသစ္ေတြ
ရတယ္လို႕
သေဘာထားလိုက္ေတာ့ သဘာဝရဲ႕အလွကို ပိုျမင္လာတယ္။
ပိုသိလာတယ္။
ပိုၿပီးခံစားလို႕ရလာတယ္ အေမ။
အေမရဲ႕စကားကို နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီး လိုက္နာလုိက္ေလတိုင္း
အက်ဳိးရွိလာတာကို သိလာေတာ့
အေမ့ကို အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။
အေမေရ..အလုပ္သြားရဦးမွာမို႕
ဒီေလာက္နဲ႕ပဲ ရပ္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္။
အေမ့ကိုခ်စ္တဲ့သား
ေအာင္ဝင္းဟိန္း
လင္စင္းၿမိဳ႕၊
မစ္ခ်ီဂန္ျပည္နယ္၊
အေမရိကန္ႏိုင္ငံ။
၁၀-၁၆-၂၀၁၂
၁၀-၁၆-၂၀၁၂
No comments:
Post a Comment