“ မ်က္ေျဖလကၤာ…”
သူတည္းတစ္ေယာက္၊
ေကာင္းဖို႕ေရာက္မူ၊
သူတစ္ေယာက္မွာ၊
ပ်က္လင့္ကာသာ၊
စမၼတာတည္း။
ေရႊအိမ္နန္းႏွင့္၊
ၾကငွန္းလည္းခံ၊
မတ္ေပါင္းရံလွ်က္၊
ေပ်ာ္စံရိပ္ၿငိမ္၊
စည္းစိမ္မကြာ၊
မင္းခ်မ္းသာကား၊
သမုဒၵရာ၊
ေရမ်က္ႏွာထက္၊
ခဏတက္သည့္၊
ေရပြတ္ပမာ၊
တစ္သက္လွ်ာတည္း။
ၾကင္နာသနား၊
ငါ့အားမသတ္၊
ယၡဳလႊတ္လည္း၊
မလြတ္ၾကမၼာ၊
လူတကာတို႕၊
ခႏၶာခိုင္ၾကည္၊
အတည္မၿမဲ၊
ေဖာက္လြဲတတ္သည္၊
မခၽြတ္စသာ၊
သတၱဝါတည္း။
ရွိခုိးအကၽြန္၊
ပန္ခဲ့တုန္၏၊
ခိုက္ႀကံဳဝိပါက္၊
သံသာစက္၌၊
ႀကိဳက္လက္တြန္မူ၊
တံု႕မယူလို၊
သခင္မြန္ကို၊
ခ်န္ဘိစင္စစ္၊
အျပစ္မဲ့ေရး၊
ခြင္လ်င္ေပးသည္၊
ေသြးသည္အနိစၥာ၊
ငါ့ခႏၶာတည္း။ ။
(အနႏၵသူရိယအမတ္)
No comments:
Post a Comment