တစ္ခါတုန္းက
ေသမင္းဟာ သူရဲ႕တရားရံုးမွာ ရံုးထိုင္ေနပါတယ္။
လူမ်ားအား ဒုကၡအမိ်ဳးမိ်ဳးေပးႏိုင္တဲ့ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္တစ္ဦးကို ရွာေနပါတယ္။
အဲဒီရာထူးအတြက္ေလွ်ာက္ထားသူမ်ားရဲ႕တင္ျပခ်က္မ်ားကို ေသမင္းက နားေထာင္ေနခဲ့ပါတယ္။
မေကာင္းဆိုးဝါး (၇)ဦးကလည္း အဲဒီရာထူးအတြက္ ေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။
ငတ္မြတ္ျခင္း၊ေဘးဆိုးႀကီးကလည္း အဲဒီရာထူးကို ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာ မေကာင္းမႈျပဳႏိုင္သူ ႏွစ္ဦးအၿပိဳင္အဆိုင္ေပၚလာပါတယ္။
တစ္ဦးက ေလာဘနဲ႕ ေနာက္တစ္ဦးက တယူသန္သူျဖစ္ပါတယ္။
ေလာဘက စစ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ၿပီး လူေတြအမ်ားႀကီးေသေအာင္ ဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္ႏိုင္ပါတယ္လို႕ကတိျပဳပါတယ္။
တယူသန္သူက ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္ေအာင္လုပ္ၿပီး အမ်ားဆူပူအံုႂကြမႈျဖစ္ေအာင္
လုပ္ေပးပါမယ္လို႕ ကတိျပဳပါတယ္။
ေသမင္းက အဲဒီႏွစ္ဦးထဲကတစ္ဦးကို ေရြးခ်ယ္ဖို္႕ စဥ္းစားေနတုန္း
ေနာက္ထပ္ အဲဒီရာထူးေလွ်ာက္ထားသူတစ္ဦး ထပ္ေပၚလာပါတယ္။
ေလွ်ာက္ထားသူမွာ က်က္သေရရွိၿပီး လွပတဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။
သူမရဲ႕စကားကို ေသမင္းက အလြန္သေဘာက်သြားပါတယ္။
" စစ္တို႕ ေတာ္လွန္ေရးတို႕ဆိုတာလူအမ်ားေသေစႏိုင္တယ္ဆိုတာ မွန္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ စစ္နဲ႕ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာမ်ိဳးေတြဟာ ျဖစ္ႏိုင္ခဲတဲ့ျဖစ္ရပ္မ်ားျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ေသမင္းလိုတာက ေအးခ်မ္းၿပီး သာယာဝေျပာေနတဲ့ကာလမွာပင္ အေသအေပ်ာက္မ်ားဖို႕မို႕လား
အဲဒီလိုျဖစ္ေအာင္ က်မလုပ္ႏိုင္ပါတယ္။
က်မသူငယ္ခ်င္း ေခတ္ယဥ္ေက်းမႈနဲ႕အတူ ပူးေပါင္းၿပီး
ေသမင္းဆႏၵျပည့္ဝေအာင္ ျဖည့္ေပးနိုင္ပါတယ္။
လူေတြဟာ ခ်မ္းသာမႈေတြ ေပါမ်ားႂကြယ္ဝမႈေတြကို မ်ားမ်ားခံစားလာတာနဲ႕အမွ်
ေသေက်ဆံုးရံႈးမႈေတြဟာ မ်ားလာမွာပါ။
စစ္ကာလ ေအးခ်မ္းသာယာျပည့္ဝတဲ့ကာလမွာ ေသဆံုးတဲ့ဦးေရက ပိုမ်ားမ်ာပါ "
လို႕ရွင္းျပပါတယ္။
ေသမင္းက အဲဒီစကားၾကားတဲ့အခါ အလြန္သေဘာက်ၿပီး
တင္ျပသူရဲ႕အမည္ကိုေမးပါတယ္။
က်မနာမည္က ေသရည္ဆိုတဲ့အရက္ပါ။"
လို႕ ျပန္ေျဖပါတယ္။
ေသမင္းဟာ အရက္အား ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးကို ခန္႕လိုက္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး အခုအခ်ိန္အထိ သူ႕တာဝန္ေတြကို
ေက်ေက်ႁပြန္ႁပြန္ေဆာင္ရြက္ေနပါေတာ့တယ္။
(အဂၤလိပ္စာေရးဆရာမႀကီး အယ္မလီဗရြန္တီဟာ
ငယ္စဥ္အခါက ေရးသားခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုိဒ္ျဖစ္ပါတယ္)
No comments:
Post a Comment