တစ္ခါတုန္းက ေတာင္သူတစ္ဦးရွိပါတယ္။
အဲဒီေတာင္သူႀကီးဟာ ကြယ္လြန္သြားေတာ့
ေကာင္ကင္ဘံုကို ေရာက္လာပါတယ္။
ပထမဆံုး သူေတြ႕ရတာကေတာ့
စာအုပ္တင္စင္အရွည္ႀကီးတစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
အဲဒီစင္ေပၚမွာ ထူးဆန္းတဲ့ပစၥည္းတစ္ခုကိုလည္း ေတြ႕ပါတယ္။
ေတာင္သူႀကီးက သိခ်င္တာနဲ႕ေမးပါတယ္။
" အဲဒါ ဘာလဲဟင္... "
" အဲဒါက နားရြက္ေတြပါ။
အဲဒီနားရြက္ေတြက လူေတြရဲ႕နားေတြပါ။
အဲဒီနားရြက္ပိုင္ရွင္ျဖစ္တဲ့လူေတြဟာ လူေလာကမွာတုန္းက ေကာင္းတဲ့လူျဖစ္ဖို႕
ဘာေတြလုပ္သင့္တယ္ဆိုတာကို ၾကားေတာ့ ၾကားခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဂရုစိုက္နားမေထာင္မိခဲ့ပါဘူး။
ၿပီးေတာ့ သိတဲ့အတုိင္း မလုပ္ခဲ့ၾကဘူး။
ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလူေတြ ေသတဲ့အခါ
သူ႕တို႕နားရြက္ေတြကသာ ေကာင္ကင္ဘံုေရာက္လာပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ သူတို႕ေတြရဲ႕ ကိုယ္ခႏၶာကေတာ့ ေကာင္ကင္ဘံုေရာက္မလာပါဘူး။
ဒါနဲ႕ပဲ ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္းနဲ႕ ေတာင္သူႀကီးက
ထူးဆန္းတဲ့ပစၥည္းတစ္မိ်ဳးုကို အၿခားစင္တစ္ခုေပၚမွာ ထပ္ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။
" အဲဒါကေကာ ဘာလဲ..."
" အဲဒါေတြက လွ်ာေတြပါ။
အဲဒီလွ်ာေတြက လူေတြပိုင္ခဲ့ပါတယ္။
သူတို႕ေတြက လူ႕ေလာကမွာေနတုန္းက
ေကာင္းတာ ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္။
ေကာင္းေအာင္ဘယ္လိုေနရမယ္ဆိုတာကို ေျပာျပၾကတဲ့လူေတြရဲ႕လွ်ာေတြျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလူေတြက ေျပာသာေျပာတယ္။
သူတို႕ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ မက်င့္ႀကံ မလိုက္နာၾကဘူး။
ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလူေတြေသတဲ့အခါ သူတို႕ရဲ႕လွ်ာကသာ ေကာင္ကင္ဘံုေရာက္လာၿပီး သူတို႕ရဲ႕ကိုယ္ခႏၶာကေတာ့ ေကာင္ကင္ဘံု
ေရာက္မလာၾကပါဘူး "
လို႕ ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။
က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက က်ေနာ္တို႕ေနတဲ့ လမ္းမွာ အရက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ရွိတယ္။
အဲဒီဆိုင္မွာ အၿမဲတမ္း အရက္လာေသာက္တတ္တဲ့အရက္သမားတစ္ဦးရွိတယ္။
သူဟာ အၿမဲတမ္းလိုလို အရက္မူးေနတတ္တယ္။
က်ေနာ္တို႕လူငယ္ေလးေတြကိုေတြ႕တဲ့အခါ
သူေျပာတတ္တဲ့စကားကေတာ့
" မင္းတို႕ေလးေတြ အရက္မေသာက္ၾကနဲ႕၊
အရက္ဆိုတာ မေကာင္းဘူး၊
မမူးရင္လည္း မူးေအာင္ေသာက္ခ်င္တယ္။
ေသာက္လို႕မူးျပန္ရင္လည္း ဘာမွမသိေတာ့ဘူး။
ဘာေကာင္းတာရွိလဲ။
မေကာင္းဘူး။
ကဲ...ငါေျပာသလိုလုုပ္၊
ငါလုပ္သလို မလုပ္နဲ႕။ "တဲ့။
မၾကာခင္မွာပင္ သူေသဆံုးသြားတယ္။
သူဘယ္ေရာက္သြားသလဲဆိုတာေတာ့ မသိပါ။
အဲဒီေတာင္သူႀကီးဟာ ကြယ္လြန္သြားေတာ့
ေကာင္ကင္ဘံုကို ေရာက္လာပါတယ္။
ပထမဆံုး သူေတြ႕ရတာကေတာ့
စာအုပ္တင္စင္အရွည္ႀကီးတစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
အဲဒီစင္ေပၚမွာ ထူးဆန္းတဲ့ပစၥည္းတစ္ခုကိုလည္း ေတြ႕ပါတယ္။
ေတာင္သူႀကီးက သိခ်င္တာနဲ႕ေမးပါတယ္။
" အဲဒါ ဘာလဲဟင္... "
" အဲဒါက နားရြက္ေတြပါ။
အဲဒီနားရြက္ေတြက လူေတြရဲ႕နားေတြပါ။
အဲဒီနားရြက္ပိုင္ရွင္ျဖစ္တဲ့လူေတြဟာ လူေလာကမွာတုန္းက ေကာင္းတဲ့လူျဖစ္ဖို႕
ဘာေတြလုပ္သင့္တယ္ဆိုတာကို ၾကားေတာ့ ၾကားခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဂရုစိုက္နားမေထာင္မိခဲ့ပါဘူး။
ၿပီးေတာ့ သိတဲ့အတုိင္း မလုပ္ခဲ့ၾကဘူး။
ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလူေတြ ေသတဲ့အခါ
သူ႕တို႕နားရြက္ေတြကသာ ေကာင္ကင္ဘံုေရာက္လာပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ သူတို႕ေတြရဲ႕ ကိုယ္ခႏၶာကေတာ့ ေကာင္ကင္ဘံုေရာက္မလာပါဘူး။
ဒါနဲ႕ပဲ ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္းနဲ႕ ေတာင္သူႀကီးက
ထူးဆန္းတဲ့ပစၥည္းတစ္မိ်ဳးုကို အၿခားစင္တစ္ခုေပၚမွာ ထပ္ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။
" အဲဒါကေကာ ဘာလဲ..."
" အဲဒါေတြက လွ်ာေတြပါ။
အဲဒီလွ်ာေတြက လူေတြပိုင္ခဲ့ပါတယ္။
သူတို႕ေတြက လူ႕ေလာကမွာေနတုန္းက
ေကာင္းတာ ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္။
ေကာင္းေအာင္ဘယ္
အဲဒီလူေတြက ေျပာသာေျပာတယ္။
သူတို႕ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ မက်င့္ႀကံ မလိုက္နာၾကဘူး။
ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလူေတြေသတဲ့အခါ သူတို႕ရဲ႕လွ်ာကသာ ေကာင္ကင္ဘံုေရာက္လာၿပီး သူတို႕ရဲ႕ကိုယ္ခႏၶာကေတာ့ ေကာင္ကင္ဘံု
ေရာက္မလာၾကပါဘူး "
လို႕ ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။
က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက က်ေနာ္တို႕ေနတဲ့ လမ္းမွာ အရက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ရွိတယ္။အဲဒီဆိုင္မွာ အၿမဲတမ္း အရက္လာေသာက္တတ္တဲ့အရက္သမားတစ္ဦးရွိတယ္။
သူဟာ အၿမဲတမ္းလိုလို အရက္မူးေနတတ္တယ္။
က်ေနာ္တို႕လူငယ္ေလးေတြကိုေတြ႕တဲ့အခါ
သူေျပာတတ္တဲ့စကားကေတာ့
" မင္းတို႕ေလးေတြ အရက္မေသာက္ၾကနဲ႕၊
အရက္ဆိုတာ မေကာင္းဘူး၊
မမူးရင္လည္း မူးေအာင္ေသာက္ခ်င္တယ္။
ေသာက္လို႕မူးျပန္ရင္လည္း ဘာမွမသိေတာ့ဘူး။
ဘာေကာင္းတာရွိလဲ။
မေကာင္းဘူး။
ကဲ...ငါေျပာသလိုလုုပ္၊
ငါလုပ္သလို မလုပ္နဲ႕။ "တဲ့။
မၾကာခင္မွာပင္ သူေသဆံုးသြားတယ္။
သူဘယ္ေရာက္သြားသလဲဆိုတာေတာ့ မသိပါ။
No comments:
Post a Comment