တစ္ခါတုန္းက ဆပ္ျပာခ်က္သမားျဖစ္သူ ကိုလွဝင္း ဟာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ကိုလာၿပီး ဘုန္းေတာ္ႀကီးကိုေလွ်ာက္ထားပါတယ္။
“တပည့္ေတာ္ ဘာသာအယူအဆနဲ႕ေနလာခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာပါၿပီ။
ဘာသာတရားရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္က ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊
တရားမွ်တမႈ၊ ႏွင့္
ေမတၱာ၊ဂရုဏာတရားမ်ား
က ေလာကလူသားေတြအေပၚ စိုးမိုးေအာင္ လုပ္ေပးဖို့၊
လို႕ ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ားက ခဏခဏေဟာပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘာသာတရားက ေျပာခဲ့တာေတြ တပည့္ေတာ္မွာ ဘာတစ္ခုမွာ ျဖစ္မလာခဲ့ပါဘူး ”
လို႕ ဘာသာတရားကို ဆန္႕က်င္ေျပာဆိုပါတယ္။
ဆရာေတာ္က ဘာမွေတာ့ ျပန္မေျပာပါ။
ဆရာေတာ္နဲ႕အတူ လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္မလားလို႕ ဆရာေတာ္က မိန္႕ပါတယ္။
ကိုလွဝင္းကလည္း ဆရာေတာ္နဲ႕အတူ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။
လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကစဥ္ လမ္းေပၚတြင္ ကေလးတစ္စုကစားေနၾကပါတယ္။
ဆရာေတာ္က “ညစ္ပတ္ေပက်ံေနတဲ့ ကေလးေတြကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး ဆပ္ျပာကေတာ့ ဘာမွ မထိေရာက္ဘူးလို႕ေျပာရင္ မွန္မလား ”လို႕ ေမးလိုက္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဆပ္ျပာသည္က
“ဒီလိုေျပာရင္ေတာ့ မမွန္ပါဘူး။
ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့ ဆပ္ျပာဆိုတာ မသံုးရင္ ဘာမွ မထိေရာက္ပါဘူး။
ထိေရာက္မႈရွိခ်င္ရင္ ဆပ္ျပာကို သံုးရပါတယ္ အရွင္ဘုရား ”
လို႕ ျပန္ေလွ်ာက္ထားလိုက္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားက
“အင္း အဲဒီအတိုင္းပါပဲ။
ဘာသာတရားရဲ႕အဆံုးအမဆိုတာလည္း အတူတူပါပဲ။
ဘာသာတရားရဲ႕ အဆံုးအမေတြကို ဘဝမွာ လက္ေတြ႕က်င့္သံုးမွသာ
ဘာသာတရားရဲ႕ အႏွစ္သာရ တန္ဖိုးဆိုတာျဖစ္လာတာပါ။
အသံုးမျပဳသေရြ႕ ဘာတန္ဖိုးမွ မျဖစ္ေပၚႏိုင္ပါဘူး။”
လို႕ ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment