တစ္ေန႕မွာ ရဟန္းလူထြက္ျဖစ္တဲ့ သတိုးမင္းႀကီး(အမတ္ႀကီး)ဟာ
မွဴးမတ္အေဆာင္အရြက္ အခင္းအက်င္းေတြနဲ႕ နန္းေက်ာင္းကိုေရာက္လာပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ နန္းေက်ာင္းဆရာေတာ္ဟာလည္း
ျပည္မင္းအမတ္ ေနမ်ိဳးေနာ္ရထာရဲ႕သားျဖစ္လို႕ အမတ္အမ်ိဳးအႏြယ္ထဲကပါ။
သတိုးမင္းႀကီးက နန္းေက်ာင္းဆရာေတာ္နဲ႕စကားေတြေျပာရင္း ျပန္ခါနီးက်ေတာ့
သူ႕ရဲ႕အခင္းအက်င္း အေႁခြအရံေတြကိုျပၿပီး
“အရွင္ဘုရား လူသာျဖစ္ရင္ ဤမွ်ေလာက္ေသာ စည္းစိမ္ကို ရလိမ့္မည္”လို႕ေလွ်ာက္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ နန္းေက်ာင္းဆရာေတာ္က-
“ဤမွ်ေလာက္ေသာစည္းစိမ္သည္ ငါတို႕ ေရအိမ္(အိမ္သာ) တစ္ခါတက္ကိုမွ်မတန္ပါေလ၊
ေရအိမ္တစ္ခါတက္လွ်င္ပင္ အသုဘကမၼ႒ာန္းကို မ်ားစြာပြားရသည္ မဟုတ္တံုေလာ”
လို႔ ျပန္မိန္႕လိုက္ပါတယ္။
သာသနာမွာ ဒီေန႕အထိ ဥဒါန္းတြင္ရစ္ခဲ့တဲ့စကားတစ္ခြန္းပါ။
ဆရာေတာ္ရဲ႕မိ္န္႔ၾကားစကားကို တစ္ဆင့္စကားနဲ႕ျပည္ဘုရင္ ၾကားသိရေတာ့
နန္းေက်ာင္းဆရာေတာ္ကို ၾကည္ညိဳလို႕မဆံုးျဖစ္ပါသတဲ့။
“ငါ့ဘဝမွာ ဒီလိုဆရာေတာ္မ်ိဳးရွိပါလား”ဆိုၿပီးအသက္ထက္ဆံုး ၾကည္ညိဳသြားပါသတဲ့။
နန္းေက်ာင္းဆရာေတာ္ရဲ႕စကားတစ္ခြန္းဟာ
ျပည္ဘုရင္အတြက္ေတြးမိတိုင္း ကုသိုလ္ေဇာေတြ ေစာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဘာပဲေျပာေျပာ ကိုယ့္ဘဝမွာ ကုသိုလ္ေဇာေတြ ေစာျဖစ္ဖို႕
ဝန္းက်င္ေကာင္းတစ္ခုေတာ့ ရွိသင့္တာ အမွန္ပါပဲ။
ရေဝႏြယ္(အင္းမ)..............
ေရႊစကားတို႕ရဲ႕ျမစ္ဖ်ား စာအုပ္မွ……..
နန္းေက်ာင္းဆရာေတာ္ကလည္း ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းျဖစ္တာရယ္၊
ျပည္ဘုရင္ကလည္း သေဘာထားႀကီးၿပီး ခံယူတတ္သူျဖစ္တာရယ္
ေၾကာင့္ အလြန္ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတဲ့
အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုျဖစ္သြားခဲ့ရပါတယ္။
No comments:
Post a Comment