Saturday, October 24, 2009

ငါနဲ႕ မတူ… ငါ့ရန္သူ…



တစ္ခါတုန္းက ေတာအုပ္တစ္အုပ္ထဲက ဂူႀကီးတစ္ဂူထဲမွာ
လူေျခာက္ေယာက္ဟာ မီးဖိုေဘးမွာမီးလႈံရင္း ဝိုင္းထိုင္ေနၾကတယ္။
သူတို႕ရဲ႕လက္ထဲမွာ ထင္းေခ်ာင္း တစ္ေခ်ာင္းစီ ကိုင္ထားၾကေလရဲ႕။
(ေဆာင္းညကို လြန္ေျမာက္ဖို႕ လံုေလာက္ႏိုင္ပါတယ္။)
အခ်ိန္ကာလက ည၊ ေဆာင္းည တစ္ညျဖစ္တယ္။
ေအးလို္က္တာ အရုိးကဲြမတတ္ပါပဲ။
မီးဖိုေလးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးမီးညြန္႕ဟာ အားနည္းသထက ္နည္းလာေနၿပီ။
မိွတ္တုတ္ မွိတ္တုတ္နဲ႕ ကတုန္ကရင္လဲက်သြားပါေကာ!။
မီးဖိုကထင္း ဆာေနၿပီေလ။
ပထမလူက
သူနဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က လူကိုၾကည့္လိုက္တယ္။
“ဟင္- ငမည္းေကာင္ပါလား!
ဒီလို လူမည္းေကာင္နဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရတာ က်က္သေရယုတ္လိုက္တာ” ဟု
ေတြးရင္းက မီးဖိုကို ေက်ာေပးလိုက္တယ္။
လက္ထဲက ထင္းကို တင္းတင္းဆုပ္လို႕ေပါ့။
ဒုတိယလူ
အာဖရိက အမ်ိဳးသားႀကီးကလည္း
ေဒါသတႀကီးနဲ႕ ေတာက္ေခါက္လိုက္တယ္။
“တို႕ကို တစ္သက္လံုး ဒုကၡေပးလာတဲ့ မ်က္ႏွာျဖဴ-ဟင္း “
သူလည္းထင္းေခ်ာင္းကိုဆုပ္ၿပီး မီးဖိုကို ေက်ာခိုင္းလိုက္ျပန္တယ္။
တတိယလူ ကသူေဌး၊
သူ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က အဝတ္အစား စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္နဲ႕
လူကိုမသကၤာသလို ၾကည့္ေနေလရဲ႕။
“ဒီေကာင္ ငါ့ဆီက ဘာမ်ားလုမလို႕ မသိဘူူး” …ဟု
ေတြးရင္းက ထင္းေခ်ာင္းကို
ကုတ္အကၤ် ီနဲ႕ ဆဲြဖံုးလိုက္တယ္။
စတုတၳလူ
ဆင္းရဲသားက မ်က္ေထာင့္နီႀကီးနဲ႕
“ဒီလူမလိုင္ေတြဟာ ေထာင့္ကိုမက်ိဳးဘူး။
ဟင္း…မရွိခိုးႏိုး၊ လူကိုမ်ား အထင္ေသးလိုက္တာ”။
ထင္းေခ်ာင္းႀကီးကို ေဒါသတႀကီး ရုိက္ခ်ိဳးလိုက္တယ္။
ပဥၥမလူ နဲ႕ ဆဌမလူ ဟာ
တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း
စိတ္ထဲက ခုလုိေျပာေနၾကတယ္။
“ငါ့ႏွယ္ေနာ္….မိစၦာဒိ႒ိနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းလာဆိုင္ေနရပါလား”။
သူတို႕ႏွစ္ေယာက္က ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာခ်င္း မတူၾကဘူးေလ။
သူတို႕လည္း လက္ထဲကထင္းကို ေမ့ေနၾကဟန္ တူပါရဲ႕။
ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္မွာ
ေအးခဲေနတဲ့ အေလာင္းေျခာက္ေလာင္းကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။
သူတို႕တေတြ အေအးမိ ေသၾကတာလား။
ဒါမွမဟုတ္ ရင္ထဲက ေဒါသ ေၾကာင့္ ႏွလံုးေသြးရပ္ၿပီး ေသၾကတာလား…။
စဥ္းစားစရာပါ။
ကဲ ဘယ္သူေတြက အက်ိဳးရွိသြားသလဲ!
ဘယ္သူမွ အက်ိဳးမရွိၾကပါဘူးဆိုတာ
အေလာင္းေျခာက္ေလာင္းကို ၾကည့္ၿပီ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
အကိ်ဳးမရွိပါပဲ ဘာေၾကာင့္ ဒါေတြကို လုပ္ၾကသလဲ!
ေဒါသစိတ္ေၾကာင့္၊
ေလာဘစိတ္ေၾကာင္၊
ေမာဟစိတ္ေၾကာင္၊့
မာနစိတ္ေၾကာင့္၊
‘အာဃာတ ‘ဆိုတဲ့အမုန္းတရားေတြေၾကာင့္၊
‘ဂိုဏ္ဂဏစိတ'္ဆိုတဲ့ အုပ္စုအစဲြေတြေၾကာင့္၊
လူေတြဟာ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ သတ္ေနၾကေလရဲ႕။

ကဲ…...အဲဒီအထဲမွာ လူႀကီးမင္း မပါဘူးလို႕ထင္ပါတယ္။
ဟာ.…ပါတယ္ဆိုရင္လည္း တစ္ခုေလာက္ေျပာခ်င္ပါတယ္။
“အေျခအေနေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲဆိုးဆိုး၊
ျပႆနာေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ တက္တက္၊
ပဋိပကၡေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲႀကီးႀကီး၊
အတိတ္ကို သင္ပုန္းေခ်ၿပီး၊
ေက်ေအးတဲ့အလုပ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္မက်ပါဘူး”
လို႕ေျပာလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕…။ ။

No comments:

လူသားတိုင္း က်န္းမာၾကပါေစ... လူသားတိုင္း ခ်မ္းသာၾကပါေစ...
ခႏၶာကိုယ္ကို ေလ့က်င့္ခန္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။ စိတ္ကို စာဖတ္ျခင္းနဲ႕ေစာင့္ေရွာက္ပါ။...

ႏူတ္ဆက္စကားေလးမ်ား.....

ျမန္မာတို႕ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မ်ား...

picoodle.com