သို႕
ခ်စ္တဲ့အေမ
သားသတိရစြာျဖင့္ စာေရးလိုက္ပါတယ္။
သားတို႕ေနတဲ့အိမ္နဲ႕ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ေနရာျဖစ္တဲ့
စိမ္းလန္းသစ္ပင္ေမာလ္(Green Tree Mall)နဲ႕လည္း နီးတယ္။
လွမ္းၾကည့္ရင္ေတာင္ ျမင္ရတယ္။
လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ငါးမိနစ္နဲ႕ ဆယ္မိနစ္ အတြင္း ေရာက္ပါတယ္။
က်ေနာ္က က်န္းမာေရးအတြက္ ေန႕တိုင္းလမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တယ္။
လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ခ်င္းတိုင္းရင္းသားမွာက ကားရွိတယ္။
သူ႕ကားနဲ႕လိုက္ဖို႕ ဖိတ္ေခၚတာနဲ႕ကားနဲ႕လိုက္ျဖစ္သြားတယ္။
တစ္လဝန္က်င္ေတာ့ သူ႕ကားကို စီးျဖစ္သြားပါတယ္။
သူမ်ားကားကို စီးရတာ ၾကာလာေတာ့ အားနာလာတယ္။
သူမ်ားကို မွီခိုတဲ့အလုပ္မ်ိဳးကို မလုပ္ခ်င္ဘူး။
လူဆိုတာ ကိုယ့္စိတ္နဲ႕ကိုယ္ေနၾကတာဆိုေတာ့
မွီခိုမႈက သူမ်ားစိတ္နဲ႕ေနသလိုျဖစ္တာမို႕ က်ေနာ္ မႀကိဳက္ဘူး။
ၿပီးေတာ့ သိပ္မၾကာခင္မွာ အေျပာင္းအေရြ႕က ရွိလာမွာမို႕
ကားက ဝယ္မွျဖစ္မွာဆိုေတာ့ ကားဝယ္ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။
အခုေတာ့ ကိုယ့္ကားနဲ႕ကိုယ္ အလုပ္ကိုသြားေနပါၿပီ။
ကားဝယ္လိုက္တာဟာ ေပးရတဲ့တန္ဖိုးနဲ႕တန္ေအာင္ စိတ္ခ်မ္းသာရပါတယ္။
စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္ပါတယ္ေလ။
အင္ဒီယားနားကိုေရာက္ၿပီး ဘယ္မွလည္း မသြားရေသးဘူး။
ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အလုပ္ဝင္လိုက္တာကလည္း
ဘယ္မွမသြားႏိုင္တဲ့အေၾကာင္းတစ္ခု
ျဖစ္သလို ကားမရွိတာလည္း မသြားႏိုင္တဲ့အေၾကာင္းတစ္ခုပါပဲ။
အလုပ္ခ်ိန္က ေမာလ္စဖြင့္ခ်ိန္ကေန ပိတ္ခ်ိန္အထိဆိုေတာ့
တစ္ေနကုန္ပါပဲ။
ေမာလ္က နံနက္ ၁၀:၀၀ နာရီကေန ည ၉:၀၀ အခ်ိန္ထိဆိုေတာ့
တစ္ေန႕ကို ၁၁:၀၀နာရီေလာက္ကို အလုပ္ထဲမွာ
ရွိေနတဲ့သေဘာျဖစ္ေနတယ္။
စားေသာက္ဆိုင္ဆိုေတာ့ နံနက္ပိုင္းကို နာရီဝက္ေစာသြားမွ
ဆိုင္ဖြင့္ခ်ိန္ျဖစ္တဲ့ ၁၀:၀၀ နာရီ
အဆင္သင့္ ျဖစ္မွာေလ။
ဆိုင္ပိတ္ခ်ိန္မွာလည္း နာရီဝက္နီးပါးေလာက္ကေတာ့
သိမ္းဆည္းေနရတာနဲ႕ကုန္သြားတာပါပဲ။
ဒီေတာ့ တစ္ေန႕လံုး (၁၂:၀၀) ကုန္သြားတဲ့သေဘာျဖစ္ေနတာပါပဲ။
အလုပ္သြားခ်ိန္မွာ ေရတစ္ခါ ခ်ိဳးတယ္။
အလုပ္ကျပန္လာေတာ့လည္း ေခၽြးတလံုးလံုးနဲ႕ဆိုေတာ့ ေရတစ္ခါ
ခ်ိဳးရျပန္တယ္။
ေရမခ်ိဳးရင္ ေနလို႕မေကာင္းဘူး။
ပင္ပန္းလြန္းတာေၾကာင့္ အိပ္လို႕မေပ်ာ္တဲ့ညဆိုတာ
မရွိသေလာက္ပါပဲ။
ပင္ပန္းလြန္းရင္း စားလို႕ေကာင္းမွာပဲလို႕ေတြးခဲ့ဖူးတယ္။
ဒါေပမယ့္ စားလို႕မဝင္ဘူး။
အလုပ္ရွင္က စားတာကို ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္မွာ
ႀကိဳက္သေလာက္စားခြင့္ျပဳပါတယ္။
ေနတာကိုလည္း စရိတ္ၿငိမ္း စီစဥ္ေပးတယ္။
စားေသာက္ဆိုင္မွာလုပ္ရတဲ့အားသားခ်က္ဟာ
ေနစရိတ္၊စားစရိတ္ မကုန္က်ေတာ့တာပဲ။
ဒီေတာ့ လခကို စုေဆာင္းလို႕ရတယ္။
စုေဆာင္းေငြ ရွိရင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို
အေကာင္အထည္ေဖာ္လို႕ရႏိုင္တာေပါ့အေမ။
ဒီမွာက ေငြမရွိရင္ လုပ္ႏိုင္တာ သိပ္မရွိသလိုပဲ။
အလကားရႏိုင္တာ ဘာမွမရွိပါဘူး။
အားလံုးကို တန္ရာတန္ဖိုးေပးရတာခ်ည္းပါပဲ။
အရာအားလံုးကိုလည္း ေငြေၾကးနဲ႕တန္ဖိုးျဖတ္တာရယ္၊
ႏိုင္ငံေတာ္ကို အလုပ္နဲ႕တည္ေဆာက္တာရယ္
ကို ဒီမိုကေရစီလို႕ေခၚသလားမသိပါဘူး။
ျမန္မာႏို္င္ငံရဲ႕ ၾကားျဖတ္ေရြးခ်ယ္ပြဲမွာ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႕ရဲ႕
အင္အယ္လ္ဒီ ပါတီ(NLD)ဟာဝင္ၿပိဳင္တဲ့ေနရာ ၄၄-ေနရာမွာ ၄၃-ေနရာ
အႏိုင္ရတဲ့အတြက္ ကိုယ္နဲ႕တိုက္ရိုက္မဆိုင္ေပမယ့္
ေပ်ာ္ေနတဲ့ျပည္သူျပည္သားေတြကို ၾကည့္ၿပီး
အေပ်ာ္ေတြကူးစက္ၿပီး အလုိလိုေနရင္း ေပ်ာ္မိပါတယ္။
အေမတို႕လည္း ေပ်ာ္ေနမယ္လို႕ထင္မိပါတယ္။
လြတ္လပ္စြာ မေနရ၊ မေျပာရ၊ မလုပ္ရတဲ့ဘဝမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ေနထိုင္လာရေတာ့
လြတ္လပ္ေတာ့မယ့္အရိပ္အေယာင္ေတြေတြ႕ရတဲ့အခ်ိန္မွာ
ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္မယ္ဆို ျဖစ္စရာပါပဲ။
ဒါေပမယ့္အေမေရ…
စစ္မွန္တဲ့ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံဆိုတာ ရဖို႕ခက္ခဲသလို
ရလာျပန္ေတာ့လည္း
ခုိင္ခိုင္မာမာ တည္ေဆာက္ႏိုင္ဖုိ႕လည္း မလြယ္လွဘူးဆိုတာ
ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံမွာ ေနဖူးေတာ့မွ သိလာရပါတယ္။
လူတိုင္း လူတိုင္း ခ်မ္းခ်မ္းသာသာေနထိုင္၊စားေသာက္ႏိုင္ဖို႕
လူတိုင္း လူတိုင္း ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္လုပ္ရလိမ့္မယ္။
တန္ရာတန္ေၾကး ေပးမွ
တန္ရာတန္ေၾကး ျပန္ရတယ္ဆိုတာ ဒီမွာက ပိုမွန္ေနတယ္။
သားတို႕လင္မယားႏွစ္ေယာက္ဟာ အလုပ္ပိတ္ရက္တစ္ခုမွာ
အိမ္နဲ႕နီးေနတဲ့ ျပင္ပ ကမၻာ (Outdoor World)ကို အလည္သြားပါတယ္။
ထူးဆန္းတဲ့ေနရာတစ္ခုကိုေရာက္သြားသလို ခံစားရပါတယ္။
ေတာလိုက္ပစၥည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕
ငါးဖမ္းပစၥည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုေရာင္းတာပါ။
စိတ္ဝင္စားစဖြယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ၿပီးေရာင္းတဲ့
ေနရာလို႕ေျပာရမယ္ထင္တယ္။
ရုပ္ဝတၳဳေတြ အရမ္းခ်မ္းသာေတာ့ သူမ်ားအသက္ကို
အေပ်ာ္သေဘာမိ်ဳးနဲ႕
စိတ္ေဖ်ာ္ေျဖတဲ့အလုပ္ကို ေငြေၾကးအကုန္အက်ခံၿပီးလုပ္ေနတာကိုေတာ့
အံၾသမိပါတယ္။
က်ေနာ္ အရမ္းခ်မ္းသာလာခဲ့ရင္လည္း ဒီလိုမ်ိဳးနဲ႕ေတာ့
အခိ်န္လည္းအကုန္မခံႏိုင္ပါဘူး။ေငြလည္း အကုန္မခံႏိုင္ပါဘူး။
အဲဒီအတြက္ အေမ စိတ္မပူပါနဲ႕။
သား ဝါသနာ မပါပါဘူး။
ကဲ…အေမေရ..သားကို စိတ္ခ်ပါ။
ဘဝမေမ့ဘူးဆိုတာကို အာမခံပါတယ္။
အေမ က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ေနာ္။
အေမ့ကိုခ်စ္တဲ့သား
ေအာင္ဝင္းဟိန္း
ကလပ္ေဗးလ္ၿမိဳ႕(Clarksville)
အင္ဒီယားနားျပည္နယ္ (Indiana)
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု (USA)
၄-၆-၂၀၁၂
