“ ဉာဏ္မယွဥ္ေသာေၾကာင့္...”

ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းမွန္သမွ်သည္
လူ႕ဘဝ၏ေအာင္ျမင္မႈကို
တိုက္တာၿခံေျမ၊ ေရႊ ေငြတို႕ျဖင့္ တိုင္းတာသည္မဟုတ္ေပ။
ေလာကေကာင္းက်ိဳးကို မည္မွ်ေလာက္ထိေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့သနည္း
ဟူေသာအခ်က္ျဖင့္သာ တိုင္းတာၾကေပသည္။

+++++++++++++++++++++++++++

"ေမးခြန္း.."

“ ျမန္မာမ်ားသည္ အျမတ္ဆံုးျဖစ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားျဖစ္ပါလ်က္
ဒါနလည္း အၿမဲတမ္းျပဳေနပါလွ်က္
ကမၻာေပၚတြင္ အဆင္းရဲဆံုးျဖစ္ေနသည္မွာ
အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း ”

ပထမအဓိက အက်ဆံုး အခ်က္တစ္ခ်က္မွာ
ပကာသနေတြမ်ားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ဉာဏ္မယွဥ္ေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္သည္။

+++++++++++++++++++++++++++

သူတစ္ပါးအသက္သတ္သူမ်ား
အပါယ္က်သည္ဟုေယဘုယ်ယူဆလွ်င္
ငါဘုရား လက္ခံသည္။
သို႕ေသာ္ သူတစ္ပါးအသက္သတ္သူတိုင္း
အပါယ္က်သည္ဟူေသာ စကားကို ငါဘုရားလက္မခံႏိုင္။
အေၾကာင္းကား…. သူတစ္ပါးအသက္ကိုသတ္သူသည္
ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီ ကာလပတ္လံုး မရပ္မနားသတ္ျဖတ္ေနသည္မဟုတ္၊
သတ္ခ်ိန္မွာ သတ္သလို ကုသိုလ္လုပ္ခ်ိန္မွာလည္း
ကုသိုလ္လုပ္ေနမည္မွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ေသခါနီးတြင္ သတ္ေသာအကုသိုလ္က
အရင္အက်ိဳးေပးခ်ိန္မရဘဲ ျပဳထားဖူးေသာ
ကုသိုလ္က အရင္အက်ိဳးေပးလွ်င္ သူတစ္ပါးအသက္သတ္၍
အသက္ေမြးျမဴသူပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း
ေကာင္းရာသုဂတိကို ေရာက္ႏိုင္ေၾကာင္း
ရွင္းလင္းေဟာၾကားထားသည္။

+++++++++++++++++++++++++++

ဥစၥာစည္းစိမ္ဆင္းရဲလို႕ အပါယ္မက်။
ကိုယ္က်င့္သီလဆင္းရဲမွ အပါယ္က်သည္။
ဥစၥာစည္းစိမ္ဆင္းရဲလို႕ မည္သည့္ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းကမွ အထင္မေသး။
ကိုယ္က်င့္သီလ ဆင္းရဲမွသာ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းမ်ား အထင္ေသးသည္။
“ သင္တို႕ကို မည္သူမွ် ကယ္၍ မရ၊
သင္တို႕ကိုယ္တိုင္ ေဆာက္တည္ထားေသာသီလကသာ
ကယ္တင္လိမ့္မည္။
ငါ့ထံတြင္ ငါးပါးသီလေဆာက္တည္ၾကေလာ့ ”
ဟုေျပာၿပီး ရဟန္းေတာ္က ခိုးသားငါးရာကို သီလေပးေလသည္။

+++++++++++++++++++++++++++

ေၾကာက္ရင္လြဲဆုိသည္မွာ -
ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာဟူေသာ ကုသုိလ္တရားေတြကုိ
ေၾကာက္ၿပီးမျပဳဘဲေနလွ်င္
လူခ်မ္းသာ၊ နတ္ခ်မ္းသာ၊ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာတုိ႔ႏွင့္လဲြမည္ဟု
ဆုိလုိျခင္းျဖစ္သည္။

+++++++++++++++++++++++++++

ရဲလွ်င္မင္းျဖစ္ ဟူသည္ -
ဒါန၊ သီလစေသာ ကုသုိလ္တရားေတြကုိ ရဲဝံံ့စြာျပဳလွ်င္
လူခ်မ္းသာ၊ နတ္ခ်မ္းသာ၊ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ တုိ႔ကုိရမည္ဟု
ဆုိလိုျခင္းျဖစ္သည္။

" က်ေနာ္ႀကိဳက္တဲ့ကဗ်ာမ်ား-၃..."

" မ်က္ရည္စေတြေၾကာင့္..."

ေနမင္းႀကီး ဝင္သြားလို႕

သင္ငိုေႂကြးေနမယ္ဆိုရင္

လမင္းႀကီးကိုလည္း

သင္လြဲသြားဦးမွာပါပဲ။

(တဂိုး)

“ တဒဂၤေလာက္ ေစာင့္လိုက္ပါအုန္း...”

တစ္ခါတုန္းက

စီးပြားေရးသမားျဖစ္တဲ့ေရႊမန္းဟာ

သိၾကားမင္းကို တိုင္တည္ကာ တစ္ခ်ိန္လံုးဆုေတာင္းေနတယ္။

သိၾကားမင္း နားၿငီးလာတာနဲ႕ သူ႕ကိုေမးတယ္။

“မင္းဘာလိုခ်င္လို႕လဲ”

“ႏွစ္ေပါင္းတစ္သန္းဆိုတာ သိၾကားမင္းအတြက္

ဘယ္လို အဓိပၸာယ္ရွိပါသလဲ”

“တဒဂၤလို႕ပဲ မွတ္တယ္”

“ ေဒၚလာတစ္သန္းဆိုတာကေကာ…”

“သဲတစ္ပြင့္ေလာက္ပဲ တန္ဖိုးရွိတယ္လို႕မွတ္တယ္”

ေရႊမန္းက...

“ဒီလုိဆိုရင္ က်ေနာ့္ကို သဲတစ္ပြင့္ ခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူပါ”

သိၾကားမင္းျပန္ေျပာလိုက္တာက...

“တဒဂၤေလာက္ ေစာင့္လိုက္ပါအုန္း”

" စိတ္ႏွလံုး ရႊင္လန္းေစတာ အိမ္..."

က်ေနာ္ေရာက္ေနတဲ့ေနရာက
အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ဆန္ဟိုေစ်းၿမိဳ႕ေလးေနရာတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။
ၿမိဳ႕လယ္မက်ပါ။
ဆင္ေျခဖံုးေဒသဟုေျပာရမလားမသိပါ။
ၿမိဳ႕လယ္က အထပ္ျမင့္တိုက္ေတြအေျမာက္အမ်ားရွိေနပါတယ္။
ဒီေဒသမွာေတာ့ အထပ္ျမင့္တိုက္မ်ားမေတြ႕ရပါ။
အမ်ားစုကေတာ့ တစ္ထပ္တိုက္သာျဖစ္ၾကပါတယ္။
အလြန္ဆံုးရွိမွ ႏွစ္ထပ္တိုက္မ်ားရွိၾကပါတယ္။
အိပ္ခန္းအနည္းအမ်ားေပၚမူတည္ၿပီး
တန္ဖိုးအနည္းအမ်ားကြာသြားပါတယ္။
အိမ္တိုင္းမွာေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းအိမ္သာကသီးသန္႕ရွိတတ္သလို
အိပ္ခန္းနဲ႕တြဲရက္ေတြလည္းရွိေနတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။
အိမ္တိုင္းမွာေတာ့ ေရပူေရေအးရပါတယ္။
ဧည့္ခန္းက မ်ားေသာအားျဖင့္အခန္းက်ယ္ျဖစ္တာကိုေတြ႕ရပါတယ္။
အိမ္တိုင္းမွာေတာ့ အိမ္ျပင္ပန္းၿခံမ်ားရွိသလို
အိမ္တြင္းပန္းဥယ်ာဥ္လည္းဖန္းတီးထားတာကိုေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။
အလွအပကို အလြန္တန္ဖိုးထားတဲ့လူမ်ိဳးမ်ားလို႕ဆိုရမွာျဖစ္ပါတယ္။
အိမ္တိုင္းမွာေတာ့ ကားဂိုေဒါင္ရွိပါတယ္။
အမ်ားစုက ကားသံုးစီးစာကားဂိုေဒါင္မ်ားရွိတတ္ပါတယ္။
တစ္အိမ္မွာ ကားသံုးစီးထက္ပိုလာရင္ေတာ့ လမ္းေဘးမွာ
ကားကိုထိုးထားတတ္ပါတယ္။
အိမ္ျပင္အလွကိုေတာ့ ပန္းဥယ်ာဥ္မ်ားနဲ႕တန္ဆာဆင္ထားတတ္ၿပီး
အိမ္တြင္းအလွကိုေတာ့ အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂမ်ားနဲ႕
အလွစိုက္ပန္းေတြနဲ႕တန္ဆာဆင္ထားတတ္ပါတယ္။
အိမ္ဆိုတဲ့အတိိုင္းအလြန္ေနခ်င္စဖြယ္ေကာင္းလွပါတယ္။
ဓာတ္ပံုေတြကေတာ့ ေနထိုင္ရာ ပတ္ဝန္က်င္အနီးက အိမ္မ်ားသာျဖစ္ပါတယ္။

ကယ္လီဖိုးနီးယားကိုေရာက္ၿပီးမၾကာခင္မွာပင္
မိ္န္းမက အလုပ္ရပါတယ္။
ျမန္မာျပည္က ထြက္လာစဥ္က
ႏွစ္ေယာက္စလံုးဆူရွီးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ပညာကို မတတ္ၾကပါ။ ကာရိုးလိုင္းနား(ေျမာက္)မွာ ႏွစ္လေက်ာ္ေနလိုက္တဲ့အခါ
မိန္းမက ဆူရွီးပညာကိုတတ္ေျမာက္သြားပါတယ္။
က်ေနာ္က မတတ္ခဲ့ပါ။
ကယ္လီဖိုးနီးယားေရာက္ေတာ့ တစ္ပတ္အတြင္း
သူမက အလုပ္ရသြားပါတယ္။
က်ေနာ္အလုပ္မရပါ။
သူမက ျမန္မာေငြသိန္းႏွစ္ဆယ္နီးပါးရခ်ိန္တြင္
က်ေနာ္ကဘာမွမရပါ။
အသံုးခ် ပညာတစ္ရပ္ရဲ႕တန္ဖိုးကို နားလည္လိုက္ရပါတယ္။
သိလိုက္ခ်ိန္မွာ ခံစားရပါၿပီ။
အလုပ္ရွိလာေတာ့ ကားရွိဖို႕လိုလာပါတယ္။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္ ကားကမရွိမျဖစ္လိုအပ္တဲ့အရာတစ္ခုျဖစ္ေနပါတယ္။
ဘယ္သူကမွ အလုပ္ကို လိုက္မပို႕ႏိုင္ပါ။
လမ္းေလွ်ာက္ဖို႕ကလည္းမျဖစ္ႏိုင္ပါ။
ရတဲ့လခနဲ႕ကားဝယ္ေတာ့ မိန္းမကိုအႀကိဳအပို႕လုပ္ရတဲ့
ဒါရိုက္ဘာအလိုလို ျဖစ္လာပါတယ္။
လခမရပါ။
မိန္းမက တစ္ေန႕ကို (၁၂)နာရီေက်ာ္ေက်ာ္အလုပ္လုပ္ရေတာ့
ပင္ပန္းလွပါတယ္။
မိန္းမအလုပ္ကျပန္တဲ့အခါမွာေတာ့
တိုက္ရိုက္အိမ္ကိုမျပန္ေသးပဲ
အနီးပတ္ဝန္က်င္က အိမ္ေတြကို ကားေမာင္းၿပီးလိုက္ၾကည့္ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္းလိုလိုျဖစ္ပါတယ္။
မိန္းမကေျပာပါတယ္။
"အလုပ္မွာပင္ပန္းခဲ့သမွ်
အိမ္ေတြနဲ႕ပန္းဥယ်ာဥ္ေတြကိုၾကည့္ၿပီး၊
စိတ္ႏွလံုး ရႊင္လန္းရပါတယ္"
တဲ့။

" က်ေနာ္ႀကိဳက္တဲ့ကဗ်ာမ်ား-၂..."

" ငါနဲ႕ငါ့ရဲ႕အရိပ္..."

Me and my shadow,

Not a soul to tell

Our troubles to…

Just me and my shadow,

All alone and feeling blue.

( Billy Rose )

+++++++++++++++

ငါနဲ႕ ငါ့ရဲ႕အရိပ္

တို႕ရဲ႕ဒုကၡေတြကို ေျပာျပရမယ့္သူ

တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး။

ငါနဲ႕ငါ့ရဲ႕အရိပ္ပဲ။

တကိုယ္တည္း။

မေပ်ာ္ဘူး။

“ ေရႊဒဂၤ ါးႏွစ္ျပားနဲ႕တူတဲ့အရာ…”

တစ္ခါတုန္းက အလြန္႕အလြန္ခ်မ္းသာတဲ့
သူႂကြယ္ႀကီးတစ္ဦးဟာ အသက္အရြယ္ အိုမင္းၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္
အလုပ္မွ အနားယူခ်င္ေနပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ သူဟာ သားသံုးေယာက္ကိုေခၚၿပီး
“ အေဖရဲ႕လုပ္ငန္းကို ခြဲၿပီးေတာ့ သားတို႕ကို မေပးခ်င္ဘူး။
သားတို႕ထဲက ဘယ္သူဟာအသင့္ေတာ္ဆံုးအလုပ္
လုပ္တတ္တဲ့လူ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ အေဖသိခ်င္တယ္။
အေဖ စမ္းသပ္ၾကည့္မယ္၊
အေဖအႀကိဳက္ဆံုးလူကို အေဖ့လုပ္ငန္း လႊဲေပးမယ္ ”
လို႕ ေျပာပါတယ္။
သူႂကြယ္ႀကီးဟာ သားတစ္ဦးစီကို ေရႊဒဂၤ ါးႏွစ္ျပားစီေပးပါတယ္။

သားအငယ္ဆံုးက
သူ႕အေဖက သူ႕ကို တစ္ခါမွ ေရႊဒဂၤ ါးကို မေပးဖူးတာေၾကာင့္
အရမ္းဝမ္းသာသြားတယ္။
သူ႕အတြက္ လိုအပ္တာေတြက အမ်ားႀကီးရွိတယ္။
ဝယ္ခ်င္တာေတြကလည္း အမ်ားႀကီးရွိတယ္။
ဒါေၾကာင့္ေရႊဒဂၤ ါးရတာနဲ႕လိုခ်င္တာကို
အားလံုးဝယ္လိုက္တယ္။
ႀကိဳက္တဲ့ေနရာမွ သံုးလိုက္တဲ့သေဘာျဖစ္တယ္။

ဒုတိယသားကေတာ့
အေဖက ကပ္စီးနည္းသူျဖစ္တယ္။
ေငြကို ေခၽြတာတာကို ႀကိဳက္တယ္။
စည္းစနစ္တက် စုေဆာင္းတာကိုႀကိဳက္တယ္။
ဒီေရႊဒဂၤ ါးေတြေပးတာကလည္း စုေဆာင္းတာကို
စမ္းသပ္ခ်င္လို႕ေနမွာပဲလို႕ယူဆတာေၾကာင့္
သူရရွိထားတဲ့ေရႊဒဂၤ ါးႏွစ္ျပားစလံုးကို
ဘာမွမသံုးစြဲပဲ ေျမႀကီးျမွဳပ္ထားလိုက္တယ္။

သားအႀကီးဆံုးကေတာ့
အေဖက အေၾကာင္းမဲ့ေပးတာေတာ့
မဟုတ္တန္ရာဘူး။
အေၾကာင္းတရားရွိရမယ္။
ဒီအေၾကာင္းတရားက ဘာမွန္းေတာ့ အေသအခ်ာမသိေပမယ့္
အက်ိဳးတရားတစ္ခုခုကို ရေအာင္လုပ္ဖို႕
ရည္ရြယ္တာပဲျဖစ္ရမယ္
အဲဒီလိုေတြးၿပီး ရလာတဲ့ေရႊဒဂၤ ါးႏွစ္ျပားကို
ပြားမ်ားလာေအာင္ေကာင္းေရာင္းေကာင္းဝယ္လုပ္တယ္။
မၾကာခင္မွာပဲ ေရႊဒဂၤ ါးႏွစ္ျပားကေနၿပီး
ေရႊဒဂၤ ါးအေျမာက္အမ်ားျဖစ္လာတယ္။

တစ္ႏွစ္လြန္ေျမာက္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့
သားေတြကိုေခၚေတြ႕တယ္။
သားငယ္ကိုေမးၾကည့္တယ္။
သားငယ္က သူလိုခ်င္တဲ့အရာေတြအားလံုးကို
ဝယ္လိုက္တဲ့အတြက္ ေရႊဒဂၤ ါးႏွစ္ျပားဟာ
ကုန္သြားၿပီျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းကိုေျပာျပတယ္။
ဒုတိယသားကိုေမးေတာ့
သားလတ္ကၿခံထဲကိုဆင္းသြားၿပီး
ေျမႀကီးထဲျမွဳပ္ထားတဲ့ ေရႊဒဂၤ ါးႏွစ္ျပားကို
ယူလာျပတယ္။
ပထမသားကိုေမးတဲ့အခါမွာေတာ့
သားႀကီးက အခန္းထဲဝင္သြားၿပီး ေရႊဒဂၤ ါးအိတ္ႀကီးတစ္အိတ္
ထမ္းထုတ္လာတယ္။
ၿပီးေတာ့ ဖြင့္ခ်လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့
ေရႊဒဂၤ ါးအေျမာက္အမ်ားထြက္လာတယ္။
ေရႊဒဂၤ ါးႏွစ္ျပားကေန ေရႊဒဂၤ ါးအမ်ားအျပားပြားမ်ားလာတဲ့အေၾကာင္း
ကိုလည္းရွင္းျပတယ္။
ဒီေတာ့ အေဖသူႂကြယ္ႀကီးက
"ကိုယ္ရရွိလာတဲ့ေငြေၾကးကို ျဖဳန္းပစ္ဖို႕မဟုတ္ဘူး။
သိမ္းထားဖို႕လည္းမဟုတ္ဘူး။
ပြားမ်ားေအာင္လုပ္ဖို႕သာျဖစ္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္အတြက္၊အမ်ားအတြက္
အက်ိဳးရွိေအာင္ လုပ္တတ္ဖို႕လိုတယ္" လို႕
ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့
သားႀကီးကို သူ႕ရဲ႕ပိုင္ဆိုင္မႈမွန္သမွ်ကို
လႊဲေျပာင္းေပးၿပီး တရားအားထုတ္ဖို႕ေတာထြက္သြားပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ပဲ တရားနဲ႕ေမြ႕ေလ်ာ္ၿပီးၿငိမ္းခ်မ္းစြာေနထိုင္သြားပါသတဲ့။

+++++++++++++++++++++++++++

ေရႊဒဂၤ ါးႏွစ္ျပားဆိုတာ
လူတိုင္းကိုယ္စီပိုင္ဆိုင္ေနၾကတဲ့ ရုပ္နဲ႕နာမ္
ႏွစ္ပါးလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ရုပ္နဲ႕နာမ္ကို ကိုယ္ဘယ္လိုအသံုးျပဳသလဲဆိုတာ
ကေတာ့ ကိုယ္နဲ႕သာဆိုင္ပါတယ္။
လူ႕ဘဝဟာ ရခဲလွတယ္လို႕က်မ္းဂန္ေတြကဆိုပါတယ္။
မိုးေပၚက အပ္တစ္စင္းနဲ႕
ေျမေပၚက အပ္တစ္စင္းတို႕ဟာ ဆံုႏိုင္ခဲသလို
လူ႕အျဖစ္ဟာလည္း
ျဖစ္ႏိုင္ခဲတယ္လို႕ဆိုပါတယ္။
အခ်ိဳ႕က်မ္းဂန္မွာက
လိပ္ကန္းတစ္ေကာင္ဟာ ႏွစ္တရာမွာ တစ္ခါသာ
ေရမ်က္ႏွာျပင္ေပၚက တက္လာေလ့ရွိတယ္။
အဲဒီလိုတက္လာတဲ့အခါမွာလည္း
ေရေပၚမွာရွိတဲ့ ဝါးလံုးေခါင္းထဲ ေခါင္းစြပ္ဖို႕က
အလြန္႕အလြန္ခက္ခဲလွပါတယ္။
ဒါေပမယ့္လိပ္ကန္းအဖို႕ ခက္ခက္ခဲခဲေခါင္းစြပ္သလို
လူ႕ျဖစ္ဖို႕က ခက္ခဲတယ္လို႕အဆိုရွိပါတယ္။
ခက္ခဲတဲ့လူ႕ဘဝကိုရလာၿပီ။
လူတိုင္းကိုယ္စီကေတာ့ အလြန္႕အလြန္ကံေကာင္းသူေတြလို႕ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
ကဲ...ဖိုးကံေကာင္း၊မယ္ကံေကာင္းေတြခင္ဗ်ား။
ေရႊဒဂၤ ါးႏွစ္ျပားနဲ႕တူတဲ့ရုပ္၊နာမ္ႏွစ္ပါးကို
ဘယ္လိုအသံုးခ်ေနပါသလဲ...
သံုးျဖဳန္းပစ္ေနသလား။
ေျမႀကီးထဲျမွဳပ္ႏွံထားသလား။
ပြားမ်ားေအာင္လုပ္ေနသလား။