သို႕
ခ်စ္တဲ့အေမ
သား စာေရးလိုက္ပါတယ္။
သား အေမရိကန္ကိုေရာက္တာ
တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။
သား အေပ်ာ္ဆံုး ေနရာတစ္ခုကို
ေျပာပါလို႕ အေမကေမးလာရင္
စာၾကည့္တိုက္ လို႕ေျဖရလိ္မ့္မယ္။
ဟုတ္တယ္အေမ။
ကယ္လီဖိုးနီးယားမွာ ေနတုန္းက
ရပ္ကြက္တိုင္းမွာ
စာၾကည့္တိုက္ရွိတယ္။
ကိုယ္ေနတဲ့ရပ္ကြက္ေပၚ
မူတည္ၿပီးေတာ့ စာၾကည့္တိုက္ကဒ္ကို အခမဲ့လုပ္လို႕ရတယ္။
အဲဒီကဒ္ရွိရင္ ဘယ္စာၾကည့္တိုက္က
စာအုပ္ေတြကိုျဖစ္ျဖစ္
အခမဲ့ငွားႏိုင္တယ္။
စာအုပ္တင္ပဲလား။
မဟုတ္ေသးဘူးအေမ၊
ဗီဒီယိုေခြေတြ၊ သီခ်င္းေခြေတြ
ငွားႏိုင္တယ္။
တစ္ခါငွားရင္ေတာ့ သံုးပတ္ရတယ္။
သံုးပတ္အတြင္းေတာ့
ၿပီးေအာင္ဖတ္ေပါ့ေလ။
စာၾကည့္တိုက္ထဲမွာ ဖတ္ဖတ္၊
အိမ္ငွားၿပီးဖတ္ဖတ္
ဖတ္လို႕ရတယ္။
စာၾကည့္တိုက္ထဲမွာဆိုရင္ အင္တာနက္ကို
အခမဲ့သံုးခြင့္ရွိတယ္။
ကိုယ္ ဖတ္ခ်င္တဲ့စာအုပ္ကို
ရွာလို႕မရရင္ စာၾကည့္တိုက္မွဴးကို ေမးႏိုင္တယ္။
လိုက္ရွာေပးတယ္။
ကဲ...ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲ။
လိုခ်င္တဲ့စာရြက္စာတမ္းကို
မိတၱဴကူးခ်င္တယ္ဆိုရင္လည္း ကူးဖို႕
စာၾကည့္တိုက္အတြင္းမွာ မိတၱဴကူးစက္ေတြ
ရွိတယ္။
ေတာ္ေတာ္ကို အစဥ္ေျပတယ္အေမ။
စာၾကည့္တိုက္မွာ စာဖတ္ရတဲ့အခ်ိန္ဟာ
ေတာ္ေတာ္ေအးခ်မ္းတဲ့အခ်ိန္လို႕ေျပာရမယ္ထင္တယ္။
အေႏွာက္အယွက္လည္း ကင္းတယ္။
ေတာ္ေတာ္ အလုပ္ၿပီးေျမာက္တယ္။
ဒါေၾကာင့္
စာၾကည့္တိုက္မွာ
စာဖတ္ရတာ၊စာေရးရတာကို ပိုႀကိဳက္မိတယ္။
အင္ဒီယားနာေရာက္ေတာ့ စာၾကည့္တိုက္ကို
လိုက္ရွာျဖစ္တယ္။
ေတြ႕တယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘဏ္စာအုပ္ေတြေတာင္းတယ္။
ကားေမာင္းလိုင္စင္ေတြ ေတာင္းတယ္။
ေနတဲ့လိပ္စာနဲ႕တင္
မလံုေလာက္ေတာ့တဲ့သေဘာျဖစ္ေနတယ္။
အလုပ္လုပ္ေနေတာ့ မအားတာနဲ႕ကို
ေနာက္ေတာ့ မသြားျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။
ေဟာ... မစ္ခ်ီဂန္ေရာက္တာ တစ္လေတာင္ေက်ာ္ပါၿပီ။
စာၾကည့္တိုက္ ဘယ္မွာရွိသလဲဆိုတာကို
မသိပါဘူး။
သိေအာင္ စံုစမ္းဖို႕ အခ်ိန္ေတာင္
မရွိဘူးေျပာရမယ္ထင္တယ္။
အလုပ္ၿပီး အလုပ္ျဖစ္ေနတယ္။
ေနထြက္က ေနဝင္ အလုပ္ထဲေရာက္ေနတယ္။
အလုပ္လုပ္လို႕ ဝင္ေငြရတာေတာ့
ေကာင္းပါတယ္။
ဒါေပမယ့္
ဘာမွမေတြးေတာႏိုင္ေလာက္ေအာင္
အလုပ္ရႈတ္ေနတာကိုေတာ့ မႀကိဳက္ဘူး။
မေပ်ာ္ဘူး။
ဒီမွာအလုပ္လုပ္ရတာ ဘယ္လိုေကာင္းေအာင္
လုပ္ႏိုင္ေသးတယ္ဆိုတာကို
ေတြးခ်ိန္မရဘူး။
ဘယ္ေလာက္ျမန္ျမန္
လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာကိုသာ
အလုပ္ရွင္ေတြက အာရံုစိုက္ေတာ့
အဲဒီေနာက္ကို လုိက္ရင္းနဲ႕
ဘာမွမေတြးေတာႏိုင္ေတာ့ဘူး။
အေတြးကို မေတြးပဲနဲ႕
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပိုေကာင္းေအာင္ လုပ္ႏိုင္တယ္လို႕
မယံုၾကည္ဘူး။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕လူဦးေရဟာ
ကမၻာ့လူဦးေရရဲ႕ ၅%(ရာခိုင္ႏႈန္း)ပဲ ရွိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကမၻာ့ႀကီးရဲ႕
သဘာဝအရင္းအျမစ္ေတြကို သံုးစြဲမႈကေတာ့
၂၅% ရွိတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။
ကမၻာေပၚက လူသားအားလံုးသာ အေမရိကန္
လူေနမႈအဆင့္အတိုင္းအတိုင္း
ေနထိုင္ၾကမယ္ဆိုရင္ ခုလက္ရွိ
ကမၻာႀကီး၁၀-ခုေလာက္
လိုလိမ့္မယ္လို႕ သုေတသီေတြက
ဆိုၾကပါတယ္အေမ။
က်ေနာ္တို႕
အေမရိကန္ႏိုင္ငံကိုမထြက္လာခင္တုန္းက
မိတ္ေဆြ
စာေရးဆရာတစ္ဦးနဲ႕စကားေျပာျဖစ္တယ္။
သူေျပာတာက " အေမရိကန္ကလူေတြက
အရမ္းခ်မ္းသာလာေတာ့
သူ႕ႏိုင္ငံသားေတြ ခ်မ္းသာမႈကို
အျပည့္အဝ ခံစားႏိုင္ဖို႕အတြက္
ျပင္ပႏိုင္ငံကလူေတြ၊ပညာရွင္ေတြကို
နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ေခၚယူၿပီး
အသံုးခ်ေနတာပါ" လို႕ေျပာတယ္။
အဲဒီစာေရးဆရာ ေျပာတာဟုတ္ႏိုးႏိုး
ထင္ခဲ့မိတယ္။
တကယ္တန္းေရာက္လာေတာ့ သူေျပာတာ
မဟုတ္ပါဘူး။
အေမရိကန္မွာလည္း
ဆင္းရဲတဲ့ႏိုင္ငံသားေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတာကို
ေတြ႕ရတယ္ေလ။
သူတို႕ေတြလည္း
ရုန္းကန္ေနၾကရတာကိုေတြ႕ေနရတယ္။
ဘဏ္ေႂကြးနဲ႕ကင္းကင္းေနႏိုင္တဲ့
အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားဆိုလို႕
၁%ေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။
က်န္တဲ့၉၉%ကေတာ့ အေႂကြး
မကင္းၾကပါဘူး။
အေႂကြးနဲ႕ ကားဝယ္စီးလို႕ရတယ္။
အေႂကြးနဲ႕ အိမ္ဝယ္လို႕ ရေအာင္
စီစဥ္ထားတယ္။
ဘဏ္က ယံုၾကည္ရတဲ့ ခရက္ဒစ္ကဒ္သာ
ရွိရင္
မိဘကလြဲၿပီး အားလံုးကို ဝယ္လို႕
ရမလားမသိပါဘူး။
အဲဒီလို ဝယ္လို႕ရႏိုင္ေအာင္ကို
ႏိုင္ငံေတာ္က စီစဥ္ေပးထားတယ္ေလ။
ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္က လူေတြ
အရမ္းအထင္ႀကီးတဲ့ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ
ျဖစ္ေနတယ္လို႕ထင္တာပဲ။
တကယ္တန္းေရာက္လာေတာ့ ထင္သေလာက္လည္း
မဟုတ္လွပါဘူး။
အထင္ဟာ တကယ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ
ဒီေရာက္လာမွ သိရပါတယ္။
လူေတြ အားလံုးဟာ
သူ႕နည္းသူ႕ဟန္နဲ႕ရုန္းကန္ေနထိုင္ေနၾကတာကို
ေတြ႕ေနရပါတယ္။
ဒီႏိုင္ငံမွာလည္း Homeless
လို႕ေခၚတဲ့သူေတာင္းစားေတြ ရွိေနတာပါပဲ။
မူးယစ္ေဆးဝါးနဲ႕မကင္းတဲ့သူေတြလို႕
ယူဆရတာပဲ။
သူတို႕ကို အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လို႕
ေငြေၾကးေတြ ေပးကမ္းရတဲ့အခါ
ေက်နပ္မိတယ္။
အေမရိကန္သူေတာင္းစားေတြကို
ေငြေပးႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕ေပါ့ေလ။
မစ္ခ်ီဂန္ရဲ႕ေႏြဥတုကေတာ့
အေတာ္ေနလို႕ေကာင္းတယ္။
ပန္းမ်ိုဳးစံု ပြင့္လို႕။
အေရာင္ကို စံုလို႕ပါပဲ။
ဒီမွာေနသူေတြကေျပာတယ္။
ေဆာင္းတြင္းဆိုရင္ေတာ့
ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ေအးတယ္ဆိုပါလား။
ေရေတြ ခဲတယ္။ ကားလမ္းေပၚမွာ
ေရခဲျပင္ႀကီး ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္တဲ့။
မေရာက္ေသးတဲ့ကာလကို ေတြးၿပီး
မေၾကာက္ခ်င္ပါဘူးအေမ။
ဘာမွမတည္ၿမဲတဲ့ေလာကႀကီးမွာ
ေႏြလည္းမၿမဲဘူးဆိုတာ သိပါတယ္။
ေဆာင္းလည္း ၿမဲသလားဆိုျပန္ေတာ့
မၿမဲပါဘူး။
ရာသီမၿမဲသလို လူေတြေရာ၊
ေနရာေဒသေရာ၊
အလုပ္ေရာ၊
ၿပီးေတာ့ အားလံုး…အားလံုး မၿမဲပါဘူး။
ဒီေန႕ထက္ ပိုေကာင္းတဲ့ေန႕ဆိုတာ
မရွိဘူးလို႕
တရားသေဘာနဲ႕ဆင္ျခင္လိုက္ေတာ့
ဒီေန႕ကို
အေကာင္းဆံုးေနထိုင္လိုက္ရင္ပဲ
တန္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီတစ္ေန႕ပဲ ေနေတာ့မယ္အေမ။
အေမလည္း က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ေနာ္။
အေမ့ကို ခ်စ္တဲ့သား
ေအာင္ဝင္းဟိန္း
လန္ဆင္းၿမိဳ႕(Lansing)
မစ္ခ်ီဂန္ျပည္နယ္(Michigan)
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု(USA)။
၅-၂၇-၂၀၁၂
