“ ေသတဲ့အခါမွာ တစ္ေယာက္တည္းပါပဲ…”

Solitude.

Laugh,

and the world laugh with you.

Weep,

and you weep alone.

For the sad old earth must borrow its mirth,

But has trouble enough of its own.

Sing,

And the hills will answer;

Sigh,

And it is lost on the air.

The echoes bounce to a joyful sound.

But shrink from voicing cane.

Rejoice,

and men will seek you;

Grieve,

and they turn and go.

They want full measure of all your pleasure,

But they do not need you woe.

Be glad, and your friends are many;

Be sad, and you lose them all.

There are none to decline your nectar wine.

But alone you must drink life’s gall.

Feast,

and your hall are crowed;

First,

and the world goes by.

Succeed and give,

and it helps you to live.

But no man can help you die.

There is room in the hall of pleasure.

For a long and lordly train,

But one by one we must all file on

Through the narrow aisles of pain.

By…[ Ella Wheeler Wilcox (1857-1913) ]

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“ ေသတဲ့အခါမွာ တစ္ေယာက္တည္းပါပဲ…”

ရယ္ပါ။

တစ္ေလာကလံုး သင္ႏွင့္အတူ လိုက္ရယ္လိမ့္မယ္။

ငိုရင္ေတာ့ သင္တစ္ေယာက္ထဲဘဲ ငိုရလိမ့္မယ္။

ဝမ္းနည္းေနတဲ့ ကမၻာေလာကႀကီးက သင့္ဆီက

ရယ္စရာေလးကို ငွားရမယ္။

ဒါေပမယ့္ သူ႕မွာလည္း သူ႕ဒုကၡနဲ႕သူဘဲ။

သီခ်င္းဆိုပါ။

ေတာင္တန္းေတြက ပဲ့တင္သံျပန္လာလိမ့္မယ္။

သက္ျပင္းခ်ရင္ေတာ့

ေလထဲမွာ ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္။

ေပ်ာ္စရာအသံကို ပဲ့တင္သံက ျပန္ကန္ေပးပါတယ္။

ေသာကေတြ ဒုကၡေတြကိုေတာ့

သူျပန္ကန္မေပးပါဘူး။

တြန္႕ဆုတ္သြားတယ္။

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနပါ။

လူေတြက သင့္ကိုေတြ႕ေအာင္ လိုက္ရွာလိမ့္မယ္။

ဝမ္းနည္းေနရင္ေတာ့

သူတို႕လွည့္ၿပီးေတာ့ ထြက္သြားလိမ့္မယ္။

သူတို႕က သင့္ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ

အားလံုးကို အျပည့္အဝလိုခ်င္တယ္။

ဒါေပမယ့္ သင့္ရဲ႕ဒုကၡေတြကိုေတာ့ သူတို႕မလိုအပ္ဘူး။

စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ

ေနရင္ သင့္မွာ မိတ္ေဆြေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။

စိတ္ဆင္းရဲေနရင္ေတာ့ သင့္မိတ္ေဆြေတြ အကုန္လံုးကို

ဆံုးရႈံးသြားလိမ့္မယ္။

ပန္းဝတ္ရည္နဲ႕

လုပ္ထားတဲ့ဝိုင္ကို သင္ကေပးရင္

ျငင္းမဲ့သူ မရွိဘူး။

ဒါေပမယ့္ ဘဝသည္းေျခရည္ကိုေတာ့

သင္တစ္ေယာက္ထဲဘဲ

ေသာက္ရလိမ့္မယ္။

စားပြဲေသာက္ပြဲႀကီးလုပ္ပါ။

သင့္အခန္းမွာ လူေတြျပည့္ၾကပ္ေနလိမ့္မယ္။

ငတ္ေနရင္ေတာ့ ဘယ္သူကမွ လာမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္ပါ။

ေပးပါ။

ကမ္းပါ။

အဲဒါက

သင့္ဘဝကို အဆင္ေျပဖို႕ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္လိမ့္မယ္။

ဒါေပမဲ့

ေသဖို႕အေရးကိုေတာ့ ဘယ္သူကမွ

သင့္ကို အကူအညီ မေပးႏိုင္ဘူး။

ေပ်ာ္ပြဲခန္းမႀကီးထဲမွာ

လူအုပ္ႀကီး တခန္းတနား သြားႏိုင္ဖို႕အတြက္

ေနရာအက်ယ္ႀကီးရွိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္

ဒုကၡလမ္းက်ဥ္းေလးမွာေတာ့

တစ္ေယာက္ခ်င္း တန္းစီၿပီးေတာ့

သြားရလိမ့္မယ္။

လက္တြဲသြားမဲ့ သူမရွိဘူး။

အေဖာ္မရွိဘူး။

ဘာသာျပန္သူ… ( ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက )