တစ္ခါတုန္းက ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံ(Australia)
မွာ မစၥတာဘြတ္ကာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာေပါ့။
ႏိုင္ငံျခားဧည့္သည္ေတာ္ေတြေရာက္ရွိေနတဲ့အတြက္
ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဟာ ႏိုင္ငံတိုးတက္ေနတာကို ကားနဲ႕ေလွ်ာက္လည္ျပပါတယ္။
ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံဟာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံျဖစ္တာမို႕ ဘယ္လိုမွန္မွန္ဆန္ဆန္တိုးတက္လာတာကို
ႏိုင္ငံျခားဧည့္သည္ေတာ္မ်ားနဲ႕သံတမန္ကိုလိုက္ျပပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဟာ ကားစီးသြားေပမယ့္ ကားခါးပတ္(seat belt)ကိုပတ္ဖို႕ေမ့ေနပါတယ္။
အဲဒါကို ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ကေတြ႕သြားပါတယ္။
ဆိုရိုးတစ္ခုရွိပါတယ္။
ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ဟာ က်ီးကန္းဆယ္ေကာင္ေလာက္ကို မ်က္စိလ်င္သူေတြျဖစ္တယ္။
ဒါရိုက္ဘာေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ရင္
ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ဆယ္ေယာက္ေလာက္ကိုမ်က္စိလ်င္ဖို႕လိုပါတယ္။
ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ကားခါးပတ္မပတ္တာေတြ႕တဲ့အတြက္
ေမာ္ေတာ္ပီကယ္က ဒဏ္ေငြ (၁၂၀)ေဒၚလာရိုက္တဲ့
တီကတ္(Ticket)တစ္ေစာင္ထုတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႕ထုတ္သတင္းစာမွာ အဲဒီသတင္းဟာ သတင္းစာေခါင္းႀကီးပုိင္းမွာပါလာပါတယ္။
ဒါဟာဘာကိုေဖာ္ျပသလဲဆိုေတာ့ ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံ(Australia)ဟာ
ဥပေဒရဲ႕ေအာက္မွာ လူတိုင္းရွိတယ္ဆိုတာကို
ကမၻာကိုေၾကာ္ျငာသလိုျဖစ္သြားပါတယ္။
စစ္မွန္တဲ့ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း ေၾကာ္ျငာသလိုျဖစ္သြားတဲ့အတြက္
ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ႕အက်ိဳးအျမတ္မ်ားစြာရသြားပါတယ္။
+++++++++++++++
ဒီလိုကိစၥမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာသာျဖစ္ရင္ ဘာျဖစ္မလဲလို႕တစ္ဆက္ထည္းေတြးမိသြားပါတယ္။
ျဖစ္ႏိုင္တာေတာ့ အဲဒီေမာ္ေတာ္ပီကယ္ အလုပ္ျပဳတ္ရင္ျပဳတ္၊
မျပဳတ္ခဲ့ရင္….
အဲဒီေမာ္ေတာ္ပီကယ္ နယ္ေျပာင္းရဖို႕ရွိတယ္။
(ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္သာ သေဘာေကာင္းရင္ေပါ့ေလ။ )
ရဲခ်ဳပ္(ေဟာင္း)တစ္ဦးနဲ႕စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။
အဲဒီရဲခ်ဳပ္က သူ႕ကိုမသိပဲ ဖမ္းတဲ့ေမာ္ေတာ္ပီကယ္တစ္ေယာက္ကို
နယ္ေျပာင္းပစ္လိုက္တဲ့အေၾကာင္းကို အားရပါးရေျပာတာကိုၾကားခဲ့ရဖူးတယ္။
ဒါနဲ႕ဆက္ေျပာတာက ေမာ္ေတာ္ပီကယ္တိုင္းကိုေျပာထားတယ္။
ေန႕တိုင္း ကားဆယ္စီးကိုအနည္းဆံုးဖမ္းေပးရမယ္တဲ့။
ဆယ္စီးျပည့္ေအာင္မဖမ္းႏိုင္တဲ့အေကာင္ နယ္ေျပာင္းပဲ။
အျပစ္မရွိတာကိုရွိေအာင္လုပ္တဲ့ေနာက္ေတာ့ တရားဥပေဒဆိုတာ
ကားလမ္းေပၚမွာဘယ္ရွိေတာ့မွာလဲ။
စာအုပ္ထဲမွာပဲ ရွိရင္ရွိမွာေပါ့ေလ။
ဒါဟာ တစ္ခ်ိန္က က်ေနာ္တို႕ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕သရုပ္သ႑န္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
+++++++++++++++
က်ေနာ္ဟာ တရားအားထုတ္ဖူးေပမယ့္
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တရားမွ်တတာကိုမေတြ႕ခဲ့ဖူးပါ။
ကိုယ္လိုခ်င္တာနဲ႕ေပးတာတူရင္ တရားမွ်တတယ္လို႕ေျပာႏိုင္တယ္။
ကိုယ္မလိုခ်င္တာကို မေပးတာလည္း တရားမွ်တတယ္လို႕ေျပာႏိုင္တယ္။
တရားခ်င္းတူရင္ တရားမွ်တတယ္။
တရားခ်င္းမတူရင္ တရားမမွ်ပါ။
တရားမမွ်ရင္ တရားမရွိေတာ့ပါ။
ခိုးတာကိုမႀကိဳက္ရင္ သူမ်ားဆီကေငြေၾကး၊ပစၥည္းကိုမခိုးဖို႕လိုပါတယ္။
ခိုးတဲ့ေနရာမွာ မသိေအာင္ယူတာပါဝင္သလို
လာဒ္ေပးလာဒ္ယူတာလည္း ပါဝင္မယ္လို႕ထင္မိပါတယ္။
ကခ်င္တိုင္းရင္းသားတစ္ဦးေျပာတဲ့စကားကိုအမွတ္ရမိပါတယ္။
မိုးေကာင္း-ဖါးကန္႕ကားလမ္းဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္ ရြံ႕လမ္းျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဝါးတားဂိတ္(ဝါးလံုးနဲ႕တားၿပီးေငြေတာင္းတဲ့ဂိတ္)ေပါင္းမ်ားစြာရွိတယ္။
လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ပတ္ဝန္က်င္က ကားတစ္စီး ေထာင္၊ေသာင္းက်ပ္ေငြယူပါတယ္။
တစ္ေန႕ကို ကားေပါင္းရာနဲ႕ခ်ီၿပီးအသြားအလာရွိပါတယ္။
ကားအတူစီးတိုင္းရင္းသားကခ်င္ႀကီးက…
“ဆရာ၊ ဝါးတားဂိတ္ေတြက ေငြေတြအရမ္းယူတယ္။
တစ္ဝက္ယူ၊တစ္ဝက္ကိုကားလမ္းျပန္ျပင္ေပးရင္ေတာင္
ဖါးကန္႕-မိုးေကာင္းကားလမ္းဟာ ကမၻာေပၚမွာ အေကာင္းဆံုးကားလမ္းျဖစ္လာႏိုင္တယ္။
တာဝန္ရွိသူေတြက လမ္းေၾကးေကာက္ၿပီး မခုိးမယူဘူးဆိုရင္၊
လမ္းကိုတာဝန္သိသိိျပင္ေပးမယ္ဆိုရင္ေတာ့
က်ေနာ္တို႕ ဖါးကန္႕-မိုးေကာင္းလမ္းဟာ ေရႊလမ္းျဖစ္ၿပီေပါ့ဆရာ၊
အခုေတာ့ ရြံ႕လမ္းကေန မတက္ဘူး”တဲ့။
+++++++++++++++
ကို္ယ့္ကို ေလးေလးစားစားဆက္ဆံေစခ်င္
သူတစ္ပါးကိုလည္းေလးေလးစားစားဆက္ဆံဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႕ႏိုင္ငံတြင္ အထက္ေအာက္ဆက္ဆံေရးတြင္
ကို္ယ့္ကို ေလးေလးစားစားဆက္ဆံေစခ်င္ေပမယ့္ အာဏာရွိပုဂၢိဳလ္ေတြက
ေအာက္ကဝန္ထမ္းကိုိုေလးေလးစားစားဆက္ဆံရေကာင္းမွန္းမသိခဲ့ပါ။
မိဘက သားသမီးကိုေလးေလးစားစားဆက္ဆံရေကာင္းမွန္းမသိခဲ့ပါ။
ဆရာက တပည့္ေတြအေပၚ ေလးေလးစားစားဆက္ဆံရေကာင္းမွန္းမသိခဲ့ပါ။
ဗုဒၶတရားေတာ္အရ ကိုယ္ေပးတာကို ကိုယ္ျပန္ရတာပါပဲ။
စပါးစိုက္ရင္ စပါးျပန္ရမွာပဲ။
ငရုတ္ပင္စိုက္ရင္ ငရုတ္သီးျပန္ရမွာပဲ။
လိမ္တာမႀကိဳက္ရင္ မလိမ္မိဖို႕၊
ခုိးတာမႀကိဳက္ရင္ သူတစ္ပါးပစၥည္း၊ေငြေၾကးကိုမခိုးမိဖို႕၊
သတ္တာမႀကိဳက္ရင္ သူတစ္ပါးကို မသတ္မိဖို႕၊
အထူးသတိထားဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။
တရားမွ်တတယ္ဆိုတာ ကိုယ္မႀကိဳက္တာကို ကိုယ္မေပးမိဖို႕ပါ။
ကိုယ္ႀကိဳက္တာကိုလည္း ဘယ္သူ႕ကိုမဆို ကိုယ္ေပးႏိုင္ေအာင္အားထုတ္ဖို႕လိုပါလိမ့္မယ္။
