တစ္ခါတုန္းက..ေတာလိုက္ေခြးတစ္ေကာင္ဟာေတာစပ္မွာသမင္တစ္ေကာင္ကိုေတြ႕ပါတယ္။ ဒီေတာ့ေတာလိုက္ေခြးကသမင္ကိုအစြမ္းကုန္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
သမင္ကလည္းအစြမ္းကုန္ေျပးရတာေပါ့။ အတန္ၾကာေတာ့ ေတာထဲေရာက္သြားပါေလေရာတဲ့။ သမင္ကေတာလိုက္ေခြးကိုလွည့္ၿပီးေျပာပါတယ္။
“မင္းဘယ္ေလာက္လိုက္လိုက္ ငါ့ကိုမမီႏိုင္ပါဘူး”
ေတာလိုက္ေခြးက“ ဘာေၾကာင့္လဲ...”
သမင္က “မင္းလိုက္တာက တစ္နပ္စာအတြက္လိုက္တာေလ...
ငါေျပးရတာကတစ္သက္စာအတြက္ ေျပးရတာျဖစ္လို႕ေပါ့”
ပံုျပင္ကေတာ့ ဒါပါဘဲ။
ခ်စ္တဲ့အဖြားရဲ႕ေပါင္ေပၚမွာေခါင္းတင္ၿပီးပံုျပင္ကိုနားေထာင္ရတာဟာ
အလြန္ကိုအရသာရွိလွပါတယ္။ ခုထိလြမ္းလို႕ေကာင္းတုန္းပါဘဲ။
ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေျပာတဲ့အေၾကာင္းအရာအေပၚမွာပဲ စဥ္းစားတတ္တယ္။
ခ်ဲ႕ၿပီးမစဥ္းစားတတ္ဘူး။
သမင္ေလးလြတ္သြားလို႕ေပ်ာ္တာေလာက္ပဲရွိတယ္။ ခုေတာ့.....။
လူႀကီးမင္းကေရာ...ဘယ္လိုစဥ္းစားမိပါသလဲ...
ေခြးနဲ႕အတူ လိုက္ေနတာလား...
သမင္နဲ႕အတူ ေျပးေနတာလား...
ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာကိုေရြးခ်ယ္ႏိုင္ပါတယ္။
