တစ္ခါတုန္းက ကိုသူရ တစ္ေယာက္ဟာ နာမည္နဲ႕မလိုက္ေအာင္ မိ္န္းမကိုေၾကာက္သူျဖစ္တယ္။
သူဟာ မိန္းမကို ေၾကာက္ေပမယ့္ အရက္ကိုက်ေတာ့ ႀကိဳက္ေနျပန္တယ္။
မိန္းမျဖစ္သူမၿငိမ္းတုတ္က အရက္ေသာက္တာကို လံုးဝမႀကိဳက္ပါ။
ကိုသူရကို အရက္မေသာက္ဖို႕ ေနာက္ဆံုးရာဇဒဏ္ေပးထားတယ္။
ကိုသူရလည္းကတိေပးထားလိုက္ရတယ္။
တစ္ေန႕မွာေတာ့ ႏိုင္ငံျခားမွျပန္လာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ကိုသူရကို ဖိတ္လိုက္ေသာအခါ
ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြက အတင္းတိုက္တြန္းေသာေၾကာင့္ အရက္ကိုေသာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ေသာက္ၿပီဆိုေတာ့လည္း အရက္သမားေတြရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း ဘရိတ္အုပ္၍ မရေတာ့ပါ။
အရွိန္လြန္ကုန္ေတာ့တာေပါ့။
ေရခ်ိန္ကိုက္ၿပီမို႕ ျပန္ခါနီးမွာ ကိုသူရကသူငယ္ခ်င္းေတြကို ေမးတာက
“ အရက္နံ႕ေပ်ာက္ေအာင္ ဘာလုပ္ရမလဲ?”
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က
“ ၾကက္သြန္ျဖဴ ႏွစ္လံုး-သံုးလံုးေလာက္ဝါးစားလိုက္ကြာ” လို႕အႀကံေပးပါတယ္။
စားေသာက္ဆိုင္ကၾကက္သြန္ျဖဴေတာင္းၿပီးဝါးလိုက္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေယာက္က
“ကြမ္းဝါးလိုက္ရင္ အနံ႕ေပ်ာက္ပါတယ္”ဆိုတာေၾကာင့္
ကိုသူရ ကြမ္းယာဆိုင္္ ေျပးၿပီးဝါးရျပန္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေယာက္က
“စီကရက္တစ္လိပ္ေလာက္ေသာက္လိုက္ေပါ့” ဆိုေတာ့
ေဆးလိပ္ေသာက္ရျပန္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေယာက္က
“ပီေကကိုဝါးရင္အရက္နံ႕ ေပ်ာက္တယ္”ဆိုေတာ့
ပီေကလည္းဝါးလို္က္ျပန္ပါတယ္။
ပါးစပ္ဟၿပီးသူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အနံ႕ရႈခိုင္းလိုက္ေတာ့ အားလံုးက အရက္နံ႕မရေတာ့ဟုဆိုေလေတာ့မွ
အိမ္ကိုစိတ္ခ်လက္ခ်ျပန္သြားပါေတာ့တယ္။
အိမ္ေရွ႕တံခါးကိုေခါက္လိုက္တယ္။
အထဲက မိန္းမျဖစ္သူ မၿငိမ္းတုတ္က မာဆတ္ဆတ္အသံနဲ႕
“ကိုသူရ…ရွင္မူးလာျပန္ၿပီလား?”
“မမူးပါဘူးကြ”
“မယံုဘူး။
တံခါးေသာ့ေပါက္ကေန ပါစပ္နဲ႕အသက္ရႈထုတ္စမ္း”
မိန္းမကအမိန္႕ေပးလိုက္တဲ့အတိုင္း ကိုသူရ ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႕ လုပ္လိုက္ပါတယ္။
တစ္ဖက္က မၿငိမ္းတုတ္ဟာမ်က္ႏွာမဲ့ရႈံ႕သြားၿပီးရုတ္တရက္ေနာက္ဆုတ္သြားပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႕တအားေအာ္ေျပာလိုက္တာက
“ ရွင္ေတာ္ေတာ္ယုတ္မာပါလား ကိုသူရ။
ရွင့္ကို ပါးစပ္နဲ႕အသက္ရႈခိုင္းတာ။
ေလလည္ခိုင္းတာ မဟုတ္ဘူးရွင့္။ ေသခ်င္းဆိုး။”
