ကမၻာစစ္အတြင္းက
က်ေနာ္ဟာ ေျခလ်င္တပ္ရင္းတစ္ခုနဲ႕လိုက္ပါခဲ့ရပါတယ္။
ကယ္နယ္ဇံုေဒသရွိ မီးရထားဘူတာရံုတြင္
စိတ္ေအးသက္သာစြာ ရပ္ေနမိခဲ့ပါတယ္။
အပူပိုင္းေဒသရဲ႕ေတာက္ပတဲ့ေနေရာင္ဟာ
က်ေနာ္တို႕အား ပင္ပန္းေစပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဖိနပ္မပါတဲ့ကေလးတစ္ခုက
ခ်ိဳခ်ဥ္တို႕၊ ပီေကတို႕၊ စားစရာေတြကို
ေပးဖို႕လွမ္းေတာင္းေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
သူတို႕တစ္ေတြ လွမ္းေတာင္းရင္း ၿပံဳးေနၾကပါတယ္။
ရုတ္တရက္မွာပင္ ကေလးတစ္စုဟာ
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ေရွ႕ကိုတြန္းပို႕ၿပီး
“ ဒီေကာင္မွာ ေျခေခ်ာင္းေျခာက္ေခ်ာင္းရွိတယ္ဗ်ိဳ႕၊
ဒီေကာင္မွာ ေျခေခ်ာင္းေျခာက္ေခ်ာင္းရွိတယ္ဗ်ိဳ႕”
လို႕ေအာ္ၾကပါတယ္။
တြန္းအပို႕ခံရတဲ့ ကေလးဟာ
ရွက္တဲ့အတြက္ ေနာက္ဖက္ကို ျပန္တိုးဝင္သြားပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေအးတိေအးစက္ေနတတ္တယ္လို႕
က်ေနာ္ထင္ခဲ့တဲ့ တပ္ၾကပ္ႀကီးတစ္ေယာက္က
ရုတ္တရက္ထၿပီး
“ ေျခေခ်ာင္းေျခာက္ေခ်ာင္း ရွိတဲ့လူ ဆုရမယ္”
လို႕ေအာ္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ခ်ိဳခ်ဥ္တခ်ိဳ႕ကို
ေျခေခ်ာင္းေျခာက္ေခ်ာင္းရွိတဲ့ကေလးရဲ႕လက္ထဲကို
ထည့္ေပးပါတယ္။
အဲဒီကေလးမွာ တအံ့တၾသျဖစ္ၿပီး ခ်ိဳခ်ဥ္မ်ားကို လက္ခံယူပါတယ္။
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပင္ အျခားလူမ်ားကလည္း
တပ္ၾကပ္ႀကီးလုပ္တဲ့အတိုင္းလိုက္လုပ္ၾကရာ၊
ေျခေခ်ာင္းေျခာက္ေခ်ာင္းရွိတဲ့ကေလးရဲ႕လက္ထဲမွာ
စားစရာမ်ားနဲ႕ျပည့္သြားပါေတာ့တယ္။
တြန္းပို႕ခဲ့တဲ့ ကေလးေတြဟာ
ရုတ္တရက္ေျပာင္းလဲသြားတဲ့အေနအထားေၾကာင့္
အံ့ၾသၿပီး ၿငိမ္က်သြားပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ လက္ေဆာင္ေတြအမ်ားႀကီးရတဲ့ကေလးဆီကပင္
ေတာင္းစားၾကရပါေတာ့တယ္။ ။
